Mijn kinderen krijgen normaal echt wel genoeg aandacht. En ook wij werken nu gewoon allebei nog (vitaal beroep en zzper). Maar normaal doe ik geen schoolwerk met ze. Thuis is normaal ook rust en spelen. Maar om nu hun vooruitgang echt van dichtbij te zien maakt me heel gelukkig.
Maar dan komt het er toch op neer dat je die aandacht van ze, of andersom natuurlijk, nodig hebt? Zoals ik al eerder schreef. Dus nu heb je die aandacht van hen en zij van jou die normaliter niet zo vanzelfsprekend is door je werk dat 50 uur of meer van je tijd in beslag neemt.
Maar dat is natuurlijk ook prima dat je het fijn vindt om hun vooruitgang te zien. Het gaat mij er een beetje om dat ik mensen erin vind doorslaan door te zeggen dat je je zegeningen moet tellen en zo zoetsappig doen over het feit dat het hele fantastische gezinnetje nu zo fijn als in een sprookje samen is. Nou ja; zo komt het op mij over. Dat vind ik.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik dat ook tegen mijn man fluisterde van de week toen we samen boodschappen gingen doen. Maar ik denk ook dat het hierin weer zoiets is als de toon die de muziek maakt. Hoe werd dat hier van de week gezegd dan?
Mijn oma zei dat de bommen eens moesten vallen, dan namen mensen het tenminste eens serieus. Nu is het een onzichtbare vijand en halen mensen hun schouders op omdat ze geen gevaar kennen, aldus oma.
Ik herken dat wel met mijn schoonmoeder dan. Ze heeft geen psychische klachten overigens. Normaal roept/komt ze echt om ieder zuchtje zowat. Ze is oud en kan zelf nog maar weinig. Ze wil bv weten hoe laat het is, ze wil thee/eten of haar verwarming aan etc. En blijft maar roepen en roepen tot er iemand reageert (we wonen naast haar, dus horen haar gewoon wanneer ze roept). En als er niemand reageert komt ze met moeite strompeld en blijft kloppen tot we openen. Klinkt misschien heel hard maar hoewel we haar ontzettend graag verzorgen is het ook wel even fijn dat het nu wat rustiger is. Fijn is niet echt het goede woord eigenlijk. Maar het geeft vooral voor mijn man even rust. Mantelzorgen kan soms best uitputtend zijn. Meer dan ik had gedacht eigenlijk.
Dat ik inmiddels schijtziek wordt van de term lockdown. Tot een week geleden nog nooit van deze term gehoord en nu roept iedereen maar lockdown lockdown, we moeten in lockdown, Ga lekker zelf in lockdown als je denkt daarmee alles op te lossen, Have fun in je lockdown
Mijn onpopulaire mening is dat mensen tegenwoordig zo snel het bed delen met elkaar. Om vervolgens een aantal weken later hetzelfde met een volgende te doen. Wrs heel onpopulair, maar ik begrijp er niks van..
Ik begrijp dat ook niet. Ik heb een vriendin die nogal dater is. Tis iedere keer de ware en ze is zo blind als wat. Mss zelfs gewoon naïef.
Precies dat inderdaad. Na 1 date denken dat het de ware is. Dat is hij natuurlijk niet. Maar de volgende date is dat natuurlijk wel. Tot ook hij het niet blijkt te zijn...
Vast ook heel niet populair, maar als je doorslapende kinderen hebt, niet zeuren overdag dat het zo druk is met kind(eren)
Mijn onpopulaire mening: Ik begrijp echt niets van die gewelddadige games en films... ook dingen als horror en Halloween... Dat doen mensen blijkbaar voor hun ontspanning? Waarom zou je op je gemakje kijken naar mensen die afgeslacht worden oid? Ook al is het gespeeld? Vind dat echt pervers... maar dat is mijn mening, ik gooi spinnen nog het raam uit omdat ik ze niet dood wil maken. Heb ook moeite met vlees eten: het idee dat een dier daarvoor dood moest, brr...
Nog eentje: Waarom geeft de wereld miljarden uit aan ruimtereizen, deeltjesversnellers, onderzoek naar zwarte gaten enz zolang er nog een derde van de wereld crepeert onder omstandigheden als honger, oorlog ziekte enz?
Ik snap je. Je mag dit ook gewoon k.. vinden. Ik heb de afgelopen week wel als positief ervaren en vind het fijn om een 'simpeler' leven te hebben met minder moetjes, meer tijd samen en vind dat schoolgedoe ook wel leuk (heb 1 kleuter dus easpypeasy vergelen met andere ouders). Maar het vreet ook energie. En ik snap heel goed dat er ook ouders zijn voor wie dit geen halleluja is. En als ik ze deze 3 weken verlengen ga ik wel even balen.
Ja, weet je hoeveel ziektes en doden je kan voorkomen als ieder alleen maar seks heeft met degene met wie hij een langdurige relatie heeft met liefde en trouw? Soa’s, kanker, hpv, Aids/hiv.. Serieus miljoenen doden wereldwijd. Maar goed, “we mogen natuurlijk niet stigmatiseren... Ieder moet natuurlijk zelf weten hoe, wat, op welke leeftijd en met hoeveel mensen hij/zij seks heeft.” Maar o wee als we nu handen schudden. Dat mag niet. (En daarmee natuurlijk eens, voor de duidelijkheid). Maar je mag niets zeggen over die talloze mensen die ziektes verspreiden doormiddel van seks te hebben met wie die maar wil.
Precies.... Een puber, een peuterpuber en een man in (verplichte) quarantaine thuis. Daarbij nog extra veel werk omdat ik de beroepsgroepen moet ondersteunen waar de hardste klappen vallen. Een klein huis, dus in de woonkamer aan de eettafel werken, het liefst zo'n 10 a 12 uur per dag, 2 mama'skindjes, skype-overleggen, dochter die huiswerk moet maken terwijl ik de laptop eigenlijk nodig heb... Hoe dan? Iemand ruilen die t allemaal zo leuk vindt en zo rooskleurig in ziet?
Ik ben zelf kleuterjuf... en ben het helemaal met je eens! Als kleuterjuf kan je minder doen dan bij de hogere groepen, maar niks doen is zeker geen optie. Wij sturen zelf 2x per week een mail met tips voor thuis en een opdracht. Via Social Schools sturen we onze eigen groep filmpjes en krijgen we van veel kinderen filmpjes/foto’s van dat wat ze doen. Zoals ik al zei: niks doen is geen optie in mijn ogen. Ook al gaat het om kleuters.