Met mijn man bespreek ik het wanneer de noodzaak er is. Dus toen we bezig waren met proberen zwanger te raken was hij op de hoogte van mijn cyclus. Hij vindt het ook niet erg om maandverband of tampons uit de winkel te halen, al ben ik nu op herbruikbare producten overgestapt waardoor dat niet meer hoeft. Is de noodzaak er niet, dan bespreek ik het ook bijna nooit. Ik heb er ook weinig last van, dus zie er geen reden voor. Op mijn werk informeer ik mensen ook niet; dat lijkt me zeker voor mijn mannelijke collega's nogal ongemakkelijk. Niemand bespreekt het bij ons ook. Ik heb mijn spullen in een klein tasje zitten, en tot nu toe is iedereen verstandig genoeg om niet te vragen waarom ik met een tasje naar het toilet ga. Trekken ze zelf hun conclusies, dan is dat maar zo. Dus eigenlijk is het zo dat ik het niet ter sprake breng, maar dat ik er ook geen staatsgeheim van maak.
Tja, wij zitten hier met 3 menstruerende dames in huis. Dus veel opener kunnen we niet worden Alles wordt gewoon op tafel gelegd (bij wijze van spreken dan hè).
Ben er niet gesloten over, maar ook niet heel open. Vraag mn man wel eens om tampons naar boven te brengen als ze daar op zijn, en hij zal ze ook kopen mocht dat nodig zijn. Maar ik zal niet in een volle kantine vragen om tampons, dat doe ik dan wel een beetje discreet.
Haha, na 2 kinderen, hevige hormonale schommelingen daar omheen, plus PMS klachten waarbij iedereen zich afvraagt waar ‘ik’ ben gebleven, kan ik mijn cyclus helemaal niet verbergen. Mijn man weet zelfs precies wanneer de eisprong is en wanneer ik ga menstrueren. Puur door mijn stemming/gedrag. Gezellig. Errrg gezellig.
Ik ben er vrij open over. Is toch heel normaal dat als je vrouw ongesteld bent . Ik zeg het altijd tegen mijn man als ik ongesteld ben zodat hij weet dat seks er even niet inzit . En ook mijn buikpijn en kort lontje begrijpt. Ik vraag ook gerust aan iemand om maandverband of een tampon als ik dat zelf niet bij heb.
Haha, mij werd tijdens een bezoek aan het buitenland waar ik zelf geen auto had (en OV er bijna niet was) wel eens een lastige vraag gesteld. < Do you need something from the supermarket? We could make a stop there. > Actually, yes, there is something I need, if you don't mind < Sure, what do you need? > Errr .... Ladies' products ...? Tsja, soms komt het gewoon even ter sprake. Maar het gesprek was met een dame die me meteen begreep gelukkig; ze hielp me een fijn merk te vinden.
Precies dit. Ik vind het niet iets om voor te schamen ofzo. Mijn partner wil sowieso ook dagelijks seks dus die weet precies wanneer ik menstrueer
Geen enkel probleem mee om tegen m’n partner te zeggen dat ik ongesteld ben. Ook onder vriendinnen en vrouwelijke collega’s komt het wel eens toevallig ter sprake (bv. wanneer iemand er die dag ongewoon veel pijn van heeft, of - iets wat mij wel al eens durft te overkomen - ik thuis vertrokken ben zónder tampons en maandverband en dus moet gaan ‘schooien’ ).
Altijd heel openlijk in geweest. Zowel naar partner als collega's toe (wel rekeninghoudend met de mannelijke clllega's natuurlijk). En ondanks dat ik het nu niet meer heb, maar nog wel een cyclus, voel ik gewoon wanneer er een eisprong aankomt (groeipijn) en ook wanneer ik ongesteld had moeten worden, want bij dat laatste krijg ik trek in chocolade .. En ik zeg dan ook rustig dat het weer de tijd is dat ik ongesteld had moeten zijn
Ik zou het raar vinden als ik hier niet open over tegen mijn partner kan zijn. Ik ben er open over, vind het niet echt een taboe. Mensen weten van mijn wens dus ik ben ook open als ik weer ongesteld ben geworden.
Ik zing altijd de zin : Vandaag is rood! dan weet mijn vriend genoeg Verder loop ik er niet mee te koop maar als het te sprake komt dan zeg ik het wel.
Dit. Alleen ik zou geen tampon maar maandverband vragen Mijn man is altijd flink de klos en ik vertel(de) hem wel altijd nadrukkelijk en klagend dat de rode draak was gearriveerd.
Mijn vriend weet eerder dan ik wanneer ik weer ongesteld word. Hier begint de pret namelijk echt al vanaf de eisprong. Toen ik nog maandverband en tampons gebruikte, haalde hij deze zonder morren. Op werk heb ik het er ook gewoon over hoor.
Ik schaamde me alleen tijdens mijn tiener jaren, nu echt niet meer en al helemaal niet tegenover mijn partner. Vind het trouwens ook helemaal geen 'vies' onderwerp.
Open. Hoewel ik nu niet op de eerste dag van de daken ga staan schreeuwen dat ik ongesteld ben. Maar als ik wat humeurig ben of man haalt me aan dan zeg ik het wel gewoon. We kunnen er ook niet wakker van liggen. Het is een normaal iets.
Met mijn man bespreek ik alles, heb ook pms syndroom dus heeft hij ook mee de pech er langer last van te hebben. Spullen halen bij de winkel is ook geen probleem, al moet ik nu gewoon doorslikken. Heb wel nog steeds de klachten. Tijdens/ na zwangerschap kreeg hij meer te horen, kan je partner alvast wennen