Ik ben 33 weken zwanger en alvast aan het nadenken hoe we dit gaan oplossen in deze tijd. Ik probeer thuis te bevallen maar wat als we onverhoopt toch naar het ziekenhuis moeten? Wie past erop de kids? Mijn ouders staan/stonden standby maar ja die zitten wel in een risicogroep... De jongste is hier 15 maanden dus moet wel echt oppas hebben. Mijn man thuislaten en zonder hem bevallen vind ik geen optie. Hoe hebben jullie dit geregeld? Zou anders de kraamhulp even mogen blijven? Of mag ik haar daarvoor niet inzetten?
Wij zijn zelf bevallings-oppas voor vrienden van ons. Ik vind dit een geval van overmacht, ook in corona-tijd. Maar we hebben wel afgesproken dat beide gezinnen zich deze week keurig aan de maatregelen houden om het risico te verkleinen. Lijkt me inderdaad lastig voor je. Ik zou kijken of je nog een vriendin oid in de buurt hebt die niet in de risicogroep valt en die je vertrouwd mbt de regels. Als dat echt niet zo is, zou ik toch oma inschakelen
Volgens mij mag tegenwoordig man niet meer mee als he in het ziekenhuis moet bevallen. Zou dat even navragen.
Je buren vragen? een broer/zus (of schoonzus/zwager), ipv je ouders. Of vrienden? Als dit niet mogelijk is. Zou ik toch mijn ouders/schoonouders vragen.
Lastig he, ik zit met hetzelfde probleem. Ik heb maar bedacht om zus, evt vriendin en anders toch mijn ouders te vragen. Scheelt wel dat iedereen thuis is, dus dat moet vast lukken. Meerdere opties dus. En ik zie wel hoe het loopt. Over een paar weken kan alles zo anders zijn (strenger of losser). Het geeft wel onrust he? Ergens de komende weken te moeten bevallen, ik heb er stress van.
Miss had hij klachten? Dan mag het idd niet. Ik moet zelfs naar Uden Bernhoven toe als ik naar het zkh moet. Daar mag het nog steeds. Hoop ook dat het zo blijft. Zou echt een nachtmerrie zijn om mijn man er niet bij te mogen hebben..
Hier volgende week een inleiding, tenzij mevrouwtje zelf komt. Mijn man mag er gewoon bij zijn maar wel als enige. Qua oppas voor onze zoon is het altijd kiezen tussen 2 kwade op moment. Hij kan naar zowel mijn ouders waarvan mijn moeder op moment niet lekker is... geen corona maar die zit tegen een longontsteking aan, of mijn zuster met 4 kinderen en 2 verkouden. Ik ga hem dus echt geen dagen (als het zo lang duurt) bij een vreemde of de buren laten dus op het moment zelf overleggen we met iedereen wat het beste is en dan gaat hij naar 1 van de 2. Nu komen wij zelf eigenlijk nergens en mijn familie ook niet. Ideaal is het niet maar het is dan even niet anders.
Ik vind het ook echt onmenselijk als je man er niet bij kan zijn. Waarom kan hij dan niet, ingeval van verkoudheid klachten, helemaal in beschermingsmateriaal worden gehesen?
Lastig hoor. Schoonouders heb ik niet. Helaas overleden. Vrienden genoeg maar heb de pech dat die allemaal gewoon werken in deze tijd. Meeste zitten in een vitaal beroep. De buren hetzelfde verhaal . Ik kan een beroep op ze doen mits ze niet werken op dat moment. Wil het liever vantevoren geregeld hebben ipv op het moment zelf. Ik zal eens vragen bij het bureau of de kraamhulp anders in nood even kan blijven. En anders toch mijn ouders, maar dat is de laatste optie
Ik schrik ervan dat zoveel vrouwen per se hun man erbij houden in deze situatie. Ik snap dat je het graag zou willen, maar in deze tijd zou ik mijn man bij mijn kind laten. *Duikt weg voor de boze reacties.*
Ik zou toch via een oppas website of #coronahulp facebook groep ofzo iemand zoeken. Misschien is er een straat verderop wel een jong iemand die alle tijd heeft en heel betrouwbaar is. Je hebt nu nog alle tijd om rustig te zoeken en kennis te maken. Bij oudere mensen/ opa en oma zou ik echt niet doen.
En wat als er wat misgaat? Een vriendin van mij heeft haar gezonde kindje verloren tijdens de bevalling... Papa wordt toch ook vader? Net zoals mama mama wordt. Ik vind dat de partner erbij moet zijn. Hij heeft net goed recht op die eerste momenten met zijn kind
Nee, met het ziekenhuispersoneel erbij. Echt, ik vind termen als 'onmenselijk' en 'nachtmerrie' die hier gebruikt worden veel te heftig. Onmenselijk is als je aan bed wordt vastgebonden, je een kind moet baren en dat direct na de bevalling van je wordt afgenomen. Bevallen in een ziekenhuis met alle faciliteiten zonder je man is k*t, maar deze hele situatie is uitzonderlijk. In onze cultuur is het normaal dat de man erbij is, er zijn ook culturen waarbij dat niet het geval is. Daarmee wil ik alleen maar zeggen dat het een idee van ons is dat het zo hoort te gaan, als je daar sterk aan vasthoudt kost je dat heel veel energie.