Niet lang nadat ik dit had geplaatst kreeg ik een hyperventilatie aanval waardoor ik dus meteen angst kreeg dat het weer erger wordt (wat het hyperventileren niet helpt natuurlijk). Het is ook een week geleden dat het beter ging dus ik zag mezelf al opgenomen worden. Gelukkig gaat het nu weer maar heb nu wel nog steeds onderliggende angst dat het wel weer slechter gaat.
Ja fijn he! Ik ben inmiddels al drie dagen op rij gebeld. Vandaag ben ik wonderlijk opgeknapt. Het is bijna eng haha maar ik voel me eigenlijk weer prima. Terwijl ik vanochtend nog echt kortademig en duizelig was. Bizar gewoon.
Vandaag naar de huisarts geweest met dochter (na overleg uiteraard) sinds zaterdag erge hoofdpijn en sinds gisteren benauwd en steken in borstkast. Longen en zuurstof Oke. Lijken meer haar spieren te zijn. Voor nu gaat huisarts ervan uit dat het geen Corona is maar met zekerheid kan ze het niet zeggen.
Hier eindelijk weer aan het werk!! ZO fijn om ook weer eens “onder de mensen” te zijn. Met gepaste afstand, natuurlijk. Samengevat heb ik uiteindelijk 12 dagen elke dag koorts gehad (altijd rond 38,4) en daarna nog 4 dagen verhoging. Met als gekkigheid: in die tweede week regelmatig koorts in de ochtend en minder of geen koorts in de namiddag. Dat is normaal met ziek-zijn andersom. Daarbij extreem moe geweest. In het begin hoofdpijn. Benauwdheid. Pijnlijk borstbeen. Pijn tussen de schouderbladen. Heel weinig hoest (paar keer per dag) - op het einde wat vaker. Hartslag van 90/min in rust en 120 als ik naar de keuken liep. Weinig eetlust een paar dagen, daarna juist extreem veel gegeten. Totaal 5kg afgevallen in twee weken. Helemaal op t einde heb ik nog een snotneus gehad, een halve dag. Verder eigenlijk niet. Ik ben niet getest, maar ga er stiekem toch wel vanuit dat dit corona was.
Ooo met die koorts is herkenbaar. Elke ochtend koorts, afgelopen dagen smiddags ook en savonds normale temperatuur. Deze middag was er qua symptomen niks meer aan de hand. Nu wel weer een zwaar gevoel op de borst maar kan normaal ademen. Maar dat de temperatuur savonds zakt vind ik zo raar. Ben wel benieuwd hoe het morgen met me gaat. Ik kan er echt geen touw aan vast knopen. Het ene moment doodziek en andere moment het gevoel dat ik me aanstel
Vanmorgen de huisarts gesproken om eens te overleggen over mijn dochter: al 1,5-2 wk af en toe verhoging of koorts in de avond. Elke keer een avond koorts, dan weer een paar dagen niks. Eerst had ze een droge hoest en dat is sinds zaterdag een “slijmhoest” geworden. Ik was meer een beetje bezorgd over het telkens terugkeren van de verhoging/koorts. Volgens de huisarts zijn dit de typische Covid symptomen voor kinderen. Verder in de gaten houden of ze benauwder wordt en/of heel vermoeid. Dan weer aan de bel trekken. We wachten af.
Zelf heb ik heel veel symptomen gehad maar juist helemaal geen last van mijn longen. Ik kreeg eerst keelpijn en dat ging over om een week later koorts te krijgen, spierpijn, heel veel pijn in mijn onderrug en een kleine kriebelhoest, dit werd dan weer minder en toen kreeg ik toch een koppijn, ben wel wat gewend mbt hoofdpijn maar dit was niet te harden, echt van die steken en een hele pijnlijke nek, ben nu sinds een week klachtenvrij maar soms nog wel een kriebeltje in mijn keel maar heb ook jeukende ogen dus zou ook zomaar weer een allergie kunnen zijn,
Wat fijn dat je weer echt beter bent! En weer wat contact met anderen (buiten gezin) hebt. We werden rond dezelfde tijd niet lekker met waarschijnlijk Corona (bij mij ook weinig twijfel). Ik denk dat ik er ook bijna ben, en mezelf echt genezen mag noemen. Maar ik hou nog even een slag om de arm omdat ik bij meer actief zijn en minder rust nemen, nog een terugslag kan krijgen. Zodra ik er zeker van ben, plaats ik hier ook even een samenvatting!
Ik word helemaal gek van mezelf!! Ik maak mezelf ook gek denk ik! Ik had van de week elke avond keelpijn, ik heb last van een gevoelig en branderig gevoel tussen mijn schouderbladen en soms is het wat gevoelig tussen mijn borsten. Nu zit ik ook nooit heel goed (bolle rug). Ik heb altijd al een hele slechte conditie, gisteren tilde ik een doos van 4 kilo op kantoor naar boven (hij voelde veel zwaarder dan 4 kg) en toen stond ik te hijgen en had ik een rauw gevoel in mijn keel alsof ik flink had gerend. Als ik gewoon de trap op loop heb ik het niet. Ik heb overal steken elke keer. In mijn zij, bij mijn borsten... Hoesten doe ik altijd al veel in deze periode, ik heb er altijd last van als het weer gaat omslaan. Ik let overal op nu en maak mezelf en mijn man dus helemaal gek! Ik was helemaal niet bang, maar sinds afgelopen weekend dus wel ineens. Juist omdat ik zo op tekenen van kortademigheid let, krijg ik er last van lijkt wel. Dan doe ik een ademhalingsoefening en kan ik wel volledig inademen, maar omdat ik dat de hele dag doe is mijn luchtweg een beetje geirriteerd. Ik heb in 2014 een longembolie gehad en ik heb cystenieren waardoor ik als de dood ben voor dit virus. Ik zit constant te twijfelen de huisarts te bellen met mijn twijfels. Stel dat ze me wel willen testen ivm risicogroep en de test is negatief weet ik zeker van mezelf dat ik me weer minder zorgen maak voor een paar dagen of weken.
Even een vraagje: heeft deze geholpen? Ik vraag me namelijk af of prednison een rol kan spelen bij corona (misschien al gebruikt wordt). Wordt nergens genoemd, terwijl het normalitair wel ingezet wordt bij virale longontstekingen.
@MamaTal85 Ik heb zelf 2x een longembolie gehad (uitgelokt door hormonen) en nu het Coronavirus. Ik heb gelukkig geen klachten van mijn longen, vooral (hoge) koorts gehad en nu in het staartje nog een beetje gewrichtspijn en moe. Ik was getest omdat ik koorts had tot 40.5 en medicatie gebruik die de afweer wat onderdrukken. Naast de koorts dus geluk gehad.
Bij mij waarschijnlijk door de pil ook! Ik heb echt jaren last gehad van angsten of het terug zou komen, waardoor ik zelfs lichtelijk ging hyperventileren. Eindelijk was dat nu weg en nu is het weer terug! Ik vind het gewoon lastig te voelen of het mijn rug en aanhechting met mijn ribben zijn of mijn longen! Ik ga normaal iedere 6 tot 8 weken naar de fysio om alles weer recht te zetten en dat gaat nu natuurlijk niet. Ik heb erg last van mijn spieren en gewrichten omdat ik altijd stress heb en dit maakt het niet beter natuurlijk! Ik kijk het nog heel even aan, ik hoop dat het dit weekend iets afzakt als we even geen werk of schoolwerk hebben en mijn man weer thuis is. En weet je... als dit het is, is het prima en heb ik geluk, maar ik ben een controlfreak en dit is natuurlijk helemaal niet onder controle te houden! Maar elke keer testen als ik me zorgen maak kan natuurlijk ook niet!
Dit had ik ook, s’ morgens koorts en in de avond weer beter. Ik heb bijna twee weken koorts verhoging gehad met soms een dag ertussen dat ik dacht ik heb weer heel veel energie. Ik hoop ergens maar dat het het was
Ik heb nu 37.1 echt helemaal keurig dus. Niet moe, kan normaal ademen. Gewoon gezond dus! Ik hoop dat ik het nu achter de rug heb allemaal
Die angst herken ik wel hoor. Nog steeds af en toe bang dat ik er weer een zal krijgen, maar probeer dat maar los te laten. En nu denk ik dat het best normaal zijn om bang te zijn dat je bij de risicogroep hoort, maar probeer je daarom vooral ook maar te laten weten dat je het dus ook kan krijgen zonder klachten van de longen... succes!
Lief van je! Ik heb net wat klanten aan de telefoon gehad en dan hebben we het erover en merk ik meteen dat mijn ademhaling omhoog gaat en dat ik keelpijn krijg. Ik blijf twijfelen of ik moet bellen, ik heb namelijk wel het idee dat ik gewoon voldoende lucht heb. Je gaat natuurlijk ook extra letten op dingen die je altijd al hebt, maar niet opvallen. Kan dus ook gewoon zijn dat ik door die stress weer lichte hyperventilatie krijg. Ik moet zeggen, ik heb normaal nooit griep ook *even afkloppen*. Dus ik hoop dat ik buiten al mijn gekke en erfelijke ziektes, gewoon een goede weerstand heb. Waar ik nu het ergste vind is die onduidelijkheid. Ik heb dus rug'pijn' en soms last van mijn borst, dingen die ik zonder corona ook wel eens heb, en af en toe keelpijn. Hoesten doe ik dus altijd als het weer veranderd sinds die longembolie, dat is nu niet meer of minder. Als ik er niet mee bezig ben, heb ik dus ook gewoon echt geen last, als ik mezelf gerust heb gesteld dat ik het bijna niet heb kunnen krijgen omdat ik vrijwel niemand meer heb gezien afgelopen weken(1x pw boodschappen, 1x pw naar mijn schoonouders, maar in de tuin en op afstand en mijn vader op kantoor, met een bureau ertussen), wordt het dus ook minder.
Ik denk dat als je blijft twijfelen je gewoon een keer moet overleggen. Al is het maar voor je eigen geruststelling. Het klinkt voor mij wel heel erg als zorgen, meer dan echt klachten, omdat je zegt dat het voorbij is als je er niet mee bezig bent, maar kan er natuurlijk niks over zeggen op een forum. Maar als je belt kan de huisarts je ook vertellen wat voor jou redenen zijn om aan de bel te trekken...