Gister zat ik te kijken op de website van worldometer er zijn dit jaar netto al 22,6 miljoen mensen bijgekomen op de wereld. Dat is dus de bevolkingsgroei, aantal geboortes min de sterftes. We groeien maar en groeien maar als wereld bevolking. De hele (vooral westerse)wereld staat op zijn kop voor een epidimie, die tot nu toe 100.000 doden heeft geeist. Wat ik me dan begin af te vragen zijn alle maatregelen het waard?! waarom zullen we niet gewoon alles z’n gang laten gaan. Afwachten...is dat zo erg. (Ja ik snap dat de ziekenhuizen dan vol liggen, maar is het dan slecht om te kiezen om bepaalde mensen niet te helpen, en keuzes te maken?) Er stierven meer dan 15.000 mensen aan honger vandaag tussen middenacht en 11 uur sochtends. Er zijn dit jaar al meer dan 230.000 mensen omgekomen door slecht drinkwater en daaraan verwante ziektes. Andere nog meer relativerende cijfers over andere ziektes, en bevolkingsgroei. Etc. of misschien dames die dit zich ook afvragen...
Ik vind enerzijds dat je een goed punt hebt, maar ik vind het anderzijds ook moeilijk om zelf hierover een standpunt in te nemen. De wereldbevolking groeit en groeit. Vind ik ook niet persé een goed iets. Maar ondertussen heb ik (en de meeste hier) wel kinderen (of kinderwens). In Europa is het geboortecijfer ook in bijna geen enkel land boven de 2 (onder de twee is afname van bevolking als je migratie niet meetelt). In de westerse wereld stoppen met voortplanten en het in de “armere landen” laten gebeuren lijkt me ook geen oplossing. Er zijn (tot nu toe) ook meer doden door AIDS, dit jaar. Maar dat betekent mijns inziens niet dat we moeten kiezen tussen het behandelen van het één of het ander. Want waar gaat de grens dan? Net als het stoppen met behandelen: alleen covid dan? Of ook kanker? AIDS? RS virus (en babytjes laten doodgaan)? Vanuit de bevolkingsgroei kun je dan dus prima nagenoeg de hele zorg stopzetten. Maar vanuit een gezondheidseconomisch perspectief niet. We worden er met z’n allen niet gelukkiger van om 100 jaar terug in de tijd te gaan en te sterven “om niks”. Het (covid) gewoon laten gebeuren heeft dan ook een keerzijde. Er ontstaat een massale sterfte dan. Als iedereen maximaal verspreid en de cijfers kloppen, zou ongeveer 3-5% doodgaan (dat cijfer is mét adequate zorg, dus 7-8% is ook niet ondenkbaar). Weet je hoeveel mensen dat zijn? Dat zou ontzettend veel impact hebben op de psychische gezondheid van iedereen die overleeft. Ook niet best voor een land. Al met al wel super boeiend om over na te denken. Gaat echt richting medische ethiek
Als we die keuze zouden maken op basis van de argumentatie dat we met te veel zijn, dan moeten we bvb ook per direct stoppen met alle vruchtbaarheidsbehandelingen. Waar stopt zoiets? Stoppen we dan ook met het behandelen van gehandicapte mensen? Extreem vroeggeboren baby's? Kanker? Het probleem is dat je zoiets mss op macroniveau rationeel kan bekijken, maar wat je imo op microniveau nooit kan bepalen welk mensenleven eer waard is dn een ander. Zo zou je op macroniveau kunnen stellen dat de massale sterfte in de rusthuizen eigenlijk een goede zaak is. We zitten immers met een enorme vergrijzing en en immense wachtlijsten voor de woon zorgcentra. Een beetje plaats creëren is dus voor de maatschappij wel een goede zaak. Hetzelfde zou je kunnen stellen voor gevangenissen. En toch vind ik dat we het als maatschappij niet kunnen maken om in die richting te beginnen handelen, want dan raak je aan heel wat basiswaarden die onze maatschappij juist maken wzt ze is. Daarenboven zorgt dit op microniveau voor zoveel menselijk lijden...
@Pinkie88 @Poolvos jullie schetsen dat we dan zouden moeten kiezen en dat dat een moeilijke ethische kwestie is. Maar in feite als je over de hele wereld bekijkt, kiezen we al. Wij als rijke landen, helpen de hele wereld ook niet genoeg zodat er nergens meer honger is, dat mensen altijd goed en schoon drink water hebben etc. Wij verkiezen ons leven in onze rijke landen boven het leven van iemand in een arm land. Hoe zien jullie dat?
Dat is zeker zo, en voor mij is dat ook een van de moeilijkste zaken, ik vind ons eigenlijk ethisch hypocriet. Ik ben in principe zeker voor een meer gelijke verdeling vn welvaart in de wereld, en ik vind dat iedere mens op aarde toegang zou moeten hebben tot scholing, gezondheidszorg en democratie, maar ik weet ook niet meteen hoe we dat kunnen bewerkstelligen. Uiteindelijk zijn het de overheden en regimes in die landen zelf die voor een groot deel instaan voor de beslissingen die gemaakt worden, maar ik geloof wel dat we vandaag de dag als 'rijke' en zogezegd ethisch superieure landen nog steeds gebruik maken van de armere delen van de wereld. Als je de grootste conflicten en brandhaarden op wereldvlak bekijkt, dan vind ik bijna altijd wel dat het Westen daar fouten in maakt, hetzij door actief het conflict aan te stoken, hetzij door schuldig verzuim. Hoe we het allemaal moeten oplossen? Of we het allemaal moeten oplossen? Geen idee, maar wzt ons in elk geval niet gaat verder helpen is onze eigen waarden verloochenen.
Je hebt helemaal gelijk hoor. Er sterven zo enorm veel mensen aan ziektes, geweld, armoede maar daar hoor je nooit iemand over.
Iedereen doet wat hij/zij kan doen en als de medische hulp beperkt is, dan gaat er nog steeds iemand dood aan Covid en niet direct omdat iemand niet voor voldoende IC bedden heeft gezorgd. Nu begint Trump naar de WHO te wijzen als schuldige voor de explosieve groei van gevallen in de V.S., omdat de WHO klakkeloos de bijgewerkte cijfers van China heeft overgenomen (op basis van een rapport van de national security heeft China gelogen over de cijfers, de schattingen zijn nu rond de 40.000 doden in China). Het heeft geen zin naar anderen te wijzen maar juist wel om in de spiegel te kijken. De pandemie laat alle zwakheden in de wereld zien. We weten nog niet wat het virus op lange termijn in een lichaam doet, blijft het sluimeren en steeds weer opnieuw aanvallen (zoals HIV of malaria). De cijfers van nu zijn nog niet betrouwbaar, ze zijn verschillend geteld per land en pas van 2-4 maanden. De duur van de ziekte is ook zo langdurig. Hoe dodelijk is het eigenlijk op lange termijn? Wordt (groeps) immuniteit opgebouwd? Het lijkt wel één groot experiment en wij zijn de toeschouwers. Maar mijn gedachte is ook, er zijn veel te veel mensen op deze aardbol. Het klinkt hard, maar dat zo'n ziekte uitbreekt is eigenlijk onvermijdelijk.
@LaLune Het lijkt inderdaad 1 groot experiment, met ons als pionnen. En het zou helemaal niet zo slecht zijn voor de aarde als de bevolkingsgroei ook een platte curve zou krijgen. Bizar ook hoe trump idd zijn eigen tekortkomingen probeert te verdoezelen. En ik denk dat iedereen heel benieuwd is naar de ontwikkeling van het virus de langere termijn effecten, of het nog muteert etc.
Wat ik me wel afvraag. Wat waren voorheen de sterftecijfers per dag en wat zijn die nu. Dus alle doodsoorzaken bij elkaar van een hartaanval tot de griep. Is er op basis van die cijfers nu de laatste twee maanden ook een ‘groei’ te zien van zegmaar de 50-200 coronadoden die per dag gemeld worden? Of is het eigenlijk vergelijkbaar gebleven?
Ik begrijp de maatregelen wel zodat ons zorgsysteem het aankan.. de hele angst heisa eromheen niet. Dagelijks sterven zoveel mensen aan honger of aids.. maar ik zie geen landen alles op alles zetten om hier SAMEN tegen te vechten. Samen tegen Corona. Maar nooit samen tegen de honger in de wereld
Overigens heb ik wel gehoord dat men, als de epidemie gaan liggen is, een ondersterfte verwacht, omdat een bepaalde zwakke groep mensen nu 'gewoon' een aantal maanden vroeger sterft.
Ja daar heb ik ook moeite mee. En ook dat een een blik geld wordt opengetrokken terwijl er voorheen geroepen werd dat er nergens geld voor was. ( zorg, onderwijs, defensie, klimaat noem maar op) Ik verwacht in de toekomst nog wel meer pandemieën en ook andere gebeurtenissen met grote gevolgen, al dan niet hier. Ik zie zo weinig reflectie in de manier waarop wij met z’n allen bijna gedachtenloos leven en consumeren: dat rondvliegen van ons heeft enorme gevolgen. Om het virus maar “gewoon los te laten” dat kan ik me ook niet voorstellen, juist vanwege dat micro niveau van menselijk lijden. Maar op macro niveau vraag ik me elke dag af waar we mee bezig zijn. Maar natuurlijk wil ik niet dat mensen hun naasten verliezen. Duivels dilemma. Toch hebben man en ik al jaren gesprekken over gebeurtenissen als dit, en wat we voor samenleving kunnen creeeren als we positief kunnen veranderen.
Dat is natuurlijk niet helemaal waar wat je zegt. Er werd wel degelijk meer geld vrij gemaakt voor deze punten. Daarnaast is nu dus de positieve keerzijde van zuinig zijn en de overheids financiën op orde brengen na een crisis. We kunnen als land een mega kapitaal lenen en injecteren in de samenleving. Er was dus een appeltje voor de dorst en ik vind dat juist enorm verstandig van onze overheid.
Ja dat zat ik zelf ook aan te denken. Het zou interessant zijn om de hele oversterfte over het hele jaar straks te zien. Gezien de leeftijd verdeling van de sterfte zou dat straks weer een beetje bij moeten trekken.
Ach we hebben nu allemaal ongeacht ras, land, geloof, economische achtergrond etc. een common enemy die we niet zien. De rijke landen pompen daar als een malle geld in om dat te bestrijden en zal ook met een oplossing moeten komen voor de armere landen om te voorkomen dat t via de achterdeur weer binnen komt. Er wordt al sinds jaar en dag geld gepompt in armere landen ter bestrijding van honger, dat blijft alleen ergens aan een strijkstok hangen. Zei het hier bij een directeur van een goed doel met vorstelijk salaris, zei het lokaal bij een corrupt systeem. Het komt in elk geval al tijden voor een groot deel niet aan waar het moet wezen. Scholen die gebouwd worden, worden door de eerst volgende lokale rebellengroep weer omver getrokken, voedseltransporten onderschept, containers die in de havens blijven staan op last van de betreffende overheid etc. We moeten wat doen, we doen ook zeker wel wat maar van wat we doen bereikt veel de plek al niet. Als je meer doet bereikt er meer de plek niet. Die cyclus zal toch eerst doorbroken moeten worden alvorens daar meer geld en middelen in te pompen. Maar de vraag is, hoe? Geboortebeperking ga je in elk geval niet van de grond krijgen zolang er landen zijn die voor "hun oude dag" afhankelijk zijn van vele kinderen waarvan er een paar overblijven tegen de tijd dat de ouders als "oud" worden bestempeld. En dan zit je de eerste periode alsnog met een mega groei want dan heb je die hoeveelheid kinderen niet nodig maar dat duurt wel een tijdje voordat die samenleving naar 0,1,2 kinderen overstapt omdat t al eeuwen in die cultuur zo is en een "goede vrouw" er een is die veel kinderen (bij voorkeur zonen) produceert. In Europa is t gemiddeld genomen vrij beperkt (ook niet overal) maar dat heeft ook tijden geduurd.