Wij wonen op ruim 2 uur van mijn moeder, ruim 3 uur van mijn vader en ruim 3 uur van andere familie. Mijn schoonfamilie woont allemaal op afstand van max 30/40 minuten. We zien mijn familie minder vaak dan we zouden willen, maar er voor verhuizen hoeft van mij ook niet omdat we hier prima wonen.
Hier stonden we voor hetzelfde. Droomhuis gevonden en het eens over de prijs, 45 minuten bij zowel ouders als schoonouders vandaan. Helaas kregen we de opvang niet rond en moesten we het huis laten schieten. Ik woon bij mijn schoonouders in de straat en mijn ouders op 35 min afstand dus dat zou weinig veranderen. Ik denk dat wij ook zeker zonder schoonouders in de buurt kunnen, echter passen ze nu regelmatig op als wij voorbeeld uiteten willen, een afspraak in het ziekenhuis hebben en dat soort dingen. Daar zouden we dan iets anders op moeten bedenken, verder zijn we weinig afhankelijk en lopen we de deur ook niet plat.
Afhankelijk alsin hulp? Wij wonen dicht bij alle opa’s en oma’s maar we zijn niet afhankelijk van ze. Ik vind het wel heel gezellig.
Wij wonen 2 uur rijden bij mijn ouders vandaan em 30 min bij mijn schoonouders vandaan. Ik ben niet afhankelijk van hun hulp, mijn schoonouders passen wel eens dagje/nachtje op. Bij mijn ouders gaan ze vaak een weekend of een hele week logeren. Scheelt wel dat onze kinderen een 'bonus' opa en oma hebben en deze 2 deuren verder wonen. Zij passen ook vaak op de kinderen (tijdens de coronacrisis 1 dag in de week). Daarnaast woont mijn zus vlak bij en past die ook wel eens een dagje/nachtje op en nu ook 1 dag in de week. Ik zou dus rustig verder weg kunnen wonen.
Wij hebben ons huis gekocht op 2 straten bij mijn moeder vandaan. Helaas is ze overleden. Schoonouders wonen op 10 min die zie ik iedere week minimaal 1x. Vader woont op 20 min. die zie ik een stuk minder, maar ook dit vind ik al ver zat. Ik vind familie heel belangrijk en zou dus ook nooit ver bij ze vandaan gaan wonen. Ik heb de zorg voor vader en schoonouders meestal. Dan is dichtbij wonen toch wel heel fijn. Anders zou ik dat niet kunnen doen naast een fulltime baan.
Helemaal niet afhankelijk. Mijn moeder woon op 1.5 uur afstand en mijn schoonouders 40 min. Wanneer er wat is dan is het prettig om een hoek te wonen (bijvoorbeeld toen mijn vader heel ziek was, toen moest ik met de trein en was zo ruim 3 uur onderweg) Nu doen we aan beeldb en zo ziet zoontje nog zijn oma's en opa. Ik zou niet om de hoek van iedereen willen wonen, dat is me te dicht bij, minstens een dorp verder.
Wij wonen op een half uurtje afstand van beide ouders. Maar ik zie mijn ouders misschien 3x per jaar. Mijn schoonmoeder ongeveer 1x per maand. Mijn man en ik moesten door familiare problemen al vroeg op eigen benen staan (als tiener) daarom hebben wij totaal geen hechte relatie met onze ouders. Ze passen allebei nooit op, schoonmoeder is chronisch gestresst en mijn moeder werkt 6 dagen per week en heeft een huis vol met katten. Daarom gaan we er nooit naartoe. We mogen ze wel, maar hebben er gewoon geen behoefte aan. Afhankelijk zijn wij hooguit van onze vaste, betaalde babysitters, maar die vind je overal
Mijn ouders en deel van mijn familie wonen zo'n half uur rijden hier vandaan, een deel in het buitenland. Vind ik niet erg. Mijn schoonfamilie woont een deel hier en een deel in het buitenland. Dus die zien we niet veel.
Als je een echte en goede band hebt met je (schoon)ouders woon je zelden ver van elkaar. Bij een goede relatie wil je elkaar regelmatig zien (bellen is niet hetzelfde). En spelen ze ook een belangrijke rol in het leven van je kinderen. Een goede band met grootouders is voor alle partijen een enorme meerwaarde in het leven. Als je een minder goede of zelfs slechte band hebt dan maakt afstand weinig uit. Of sommige gezinnen die weinig sociale contacten hebben of veel op zichzelf zijn. Vraag jezelf af waarom je op ruim een uur rijden van je omgeving wilt wonen. Ken je daar mensen? Eerder gewoond. Een kind uit zijn vertrouwde omgeving halen is heftig.
Wij wonen op 200 meter afstand van mijn schoonouders, heel gezellig en gemakkelijk. Mijn moeder woont op half uurtje rijden, hebben wel een goede band maar zien elkaar veel minder.
Nou dit herken ik totaal niet van mensen in mijn omgeving. Er zijn zo ontzettend veel factoren waardoor je, ondanks een geweldige band met je ouders, toch verder weg gaat wonen. Bijvoorbeeld omdat je een relatie krijgt met iemand die wat verder weg woont. De woonomgeving die je niet bevalt en je het elders stukken mooier of rustiger vindt wonen. Of een uitdagende baan die je verderop vindt. Of omdat je verder weg bent gaan studeren en daar inmiddels je leven hebt opgebouwd. Ben het, ondanks dat ik dichtbij mijn ouders woon dus niet met jou eens.
Hier toch echt een prima band met mijn ouders, mijn kinderen ook, maar 300km afstand. Zegt absoluut niks.
Schoonouders op 3 a 4 uur en ouders ongeveer 1,5 uur. Prima zo sinds mijn 18e al op minimaal 1 uur afstand gewoond - op de koffie gaan bij elkaar doen we niet. Het lijkt me ook wel handig om echt bij elkaar om de hoek te wonen.
Reistijd. Ouders 20 min met de auto. Schoonouders 1uurtje. Als ik veel hulp zou krijgen zou ik mss ook dichterbij 1 van de 2 gaan wonen . Of ik nu 10min in de auto zit of 20 maakt ook niet zoveel uit. Te voet of met de fiets zit er toch niet in.
Er zijn toch mensen die emigreren? Die hebben toch niet perse een slechte band met hun familie? En zoals in het geval van ons: ik ben al sinds mijn 15de samen met mijn man en hij woonde op 2,5 uur treinafstand. Heb hem leren kennen omdat hij bij mijn broer in de klas zat toen zij studeerden, ergens in het midden van onze 2 woonplaatsen. Dus wij wisten al dat we, als we samen verder zouden gaan, bij iemands familie niet in de buurt zouden wonen. Hij woonde eerst bij mij, had heimwee, dus nu wonen we in zijn geboorteplaats. Ik voel me hier super, geen last van heimwee. En mijn moeder komt wat minder vaak maar dan meestal meteen een week/ 2 weken. En m’n vader zie ik soms vaker dan Mn schoonouders die hier wonen. (Behalve nu dan)
Wij wonen vlakbij ouders en schoonouders (5 minuten afstand) en willen dit het liefst ook niet anders. Ik vind een kwartier eigenlijk al te ver. Maar ben ook wel heel slecht in afstand contact. Een kwartier vindt ik al te ver.
Ik woon al 4 jaar met mijn Duitse vriend in Zuid-Duitsland, 650km bij mijn familie en vrienden vandaan. Ik zie ze - zonder corona - best regelmatig, ik ging elke 2-3 maanden wel naar NL een weekje of lang weekend. Helaas heb ik mijn moeder sinds december niet meer gezien en mijn vader sinds januari niet meer. Mijn beste vriendin was nog net in Duitsland het weekend voordat ze de grenzen dichtgooiden en alle regels kwamen. Ben niet afhankelijk maar nu begin ik ze toch wel te missen.. gelukkig kunnen we bellen en appen.