Ik ben 2x bij mijn moeder (76) geweest, 1x alleen en 1x met dochter. Maar alleen buiten en op afstand, we gaan niet naar binnen.
Wij gaan niet langs bij ouders en schoonouders. Ten eerste omdat m’n vader reuma en astma heeft en m’n moeder ernstig overgewicht, dus mochten zij iets krijgen dan betwijfel ik of ze er goed vanaf komen. En ten tweede omdat zij zelf de regels niet zo nauw nemen. Ze gaan nog lekker elke dag boodschapjes doen, op visite bij kennissen enz. Schoonouders ga ik niet heen met de kinderen omdat die de regels ook absoluut niet serieus nemen (terwijl schoonvader in de risicogroep valt net hart en vaat ziekten). M’n man gaat wel langs bij z’n vader en houdt dan voldoende afstand. Ik snap het echt niet, dat zij er allemaal zo laks ermee omgaan. Ze denken dat het hun niet overkomt en dat ze er niet zo ziek van worden.
Dat is heel duidelijk uitgelegd gisteren: om meer ruimte te geven voor mantelzorg is het mogelijk dat 1 of 2 VASTE bezoekers toe te laten. En dan enkel bij ouderen in thuissituatie. In de verzorgingshuizen helaas nog niet.
Je hoeft geen mantelzorger hiervoor te zijn. Maar feitelijk als jij met de familie afspreekt dat jij en je zwager bijv. om en om langsgaan ter voorkoming van vereenzaming is dat feitelijk ook een soort van mantelzorg. Misschien even wat disrespectvol gesteld voor de mensen die allerhanden hand- en spandiensten verlenen en hier vele uren per week al soms jaren mee bezig zijn, maar je snapt t idee. Wij zijn de "light editie" mantelzorg nog, soms is t wat heftiger (zoals nu) en dan springen we in om mijn moeder bijv. te ontlasten, anders zakt die door haar hoeven. Maar in de regel is t gewoon even een bakkie halen en als er problemen zijn of met iets geholpen moet worden doen we dat. In de loop der tijd zal dat zwaarder gaan worden, zeker als de gezondere partners wegvallen of ook meer gaan mankeren.
Ok, nou dat wist ik nog niet, nou zijn wij ook niet van plan de ‘bezoekregeling’ bij mijn opa te willen uitbreiden, dat scheelt. Mijn moeder en tante vallen allebei in de risicogroep en mijn opa is natuurlijk ook al 91 (en hartpatiënt) dus die heeft ook maar 1 zetje nodig.
Ja, ik denk ook dat het niet enkel gaat om formele mantelzorgers. Maar meer de ondersteuning van ouderen in risicogroepen. En dan zou ik kiezen voor 1/2 mensen die zelf het minste risico lopen op besmetting.
We hebben mijn ouders (geen hoog risico) regelmatig gezien maar dan op afstand (voor de deur) en vorige week hebben we 1x samen wat gedronken in de tuin. Ze wonen hier aan het einde van de straat. Schoonouders fietsen we af en toe langs en kletsen we met ze vanaf het balkon (wij beneden zij op het balkon 2 hoog). Dit doen we ook bij mijn opa en oma (vallen in risicogroep 80+ diabetes en dementie). Als ik ga bevallen gaan de meiden naar mijn ouders. Ik zal ze toch ergens moeten laten
Voor onze ouders zijn wij de mantelzorgers. Momenteel ben ik dan ook wel erg blij dat we de maatregelen vrij hoog inzetten. Niet alleen voor onze dochter waar we nog niet helemaal over uit zijn wat corona bij haar zou betekenen, maar ook voor onze ouders. Ene kant iemand die wacht op 3 bypasses, andere kant mijn vader die toch al kwakkelt en nu helemaal af lijkt te glijden. Als er problemen zijn kunnen we redelijkerwijs er van uitgaan dat wij geen extra probleem vormen. Ze zijn nog geen 70+ maar gezien de mankementen mag je ze wel onder "risico" scharen. En nu kunnen we dus gewoon inspringen gelukkig want dat is nu even keihard nodig. Zelfde dat altijd 1 van ons 2 mag rijden als de ander een wijntje neemt bijv.
Wij gaan elke zaterdag naar mijn schoonouders, alleen in de tuin en met afstand. We brengen vis zodat zij niet naar de visboer hoeven en we drinken dan wel een kopje koffie. Mijn schoonouders hebben laatst de tuin opnieuw laten bestraten en mijn man (hovenier) en ik doen de beplanting. Dus dan zijn we er wel iets langer. Onze zoon is 8 maar houdt de afstanden echt perfect aan! Hij weet zelfs precies hoeveel tegels het is! Mijn vader en ik werken samen en aangezien nu de drukste tijd van het jaar is, ontkomen we daar ook niet aan. Mijn zoon moet dan gewoon mee want mijn man werkt ook gewoon door.
Wij zien mijn ouders dagelijks. Gewoon zoals altijd. Geen risico groep en 65. Ze passen op mijn kinderen omdat dit niet anders kan en zijn oud en wijs genoeg om zelf te bepalen of ze het evt risico wel of niet willen nemen. Mijn ouders hebben dus besloten dat ze dat evt risico nemen. Ze hebben verder met niemand contact
Maar je hebt toch ook recht op opvang nu? Dus zouden de kinderen daar toch naartoe kunnen? Hier is opvang voor elk moment van de week, dag en nacht.
Ze gaan 3 dagen naar school en daarna bso. Daar moeten Ze naar toe gebracht worden. School is pas om 8.30 uur open en ik moet om 7 uur al weg. Dus dan zijn ze zoals altijd bij mijn ouders die ze naar school brengen. Ik werk ook in de avonden en weekenden. Er was in onze plaats wel een mogelijkheid voor die opvang maar dat kon sowieso alleen wanneer je echt echt geen andere oplossing kon vinden in eigen kring. Maar dat was sowieso al een no go. Mijn kinderen gaan niet naar een vreemde en er komen geen vreemden in m'n huis. Simpel. Mijn jongste heeft structuur nodig en dit gedoe brengt al onrust met zich mee. Dus vandaar dat we gewoon op dezelfde voet verder gaan zoals we al deden.
Nee ik heb mijn ouders vanaf begin maart al niet meer gezien. We bellen, appen, videobellen zoveel mogelijk. Maar het is toch anders, mijn kinderen hebben het er moeilijk mee. Deze tijd hadden we juist veel met ze door willen brengen omdat mijn moeder uitgezaaide longkanker heeft. Maar we houden vol. Volgende week gaan we wel even op visite maar dan wij buiten, mijn ouders binnen. Mijn moeder is nl volgende week jarig.
Mijn ouders (68 en 70) zijn hier nu 2 keer geweest. Een keer buiten in de tuin op ruime afstand, 1x binnen. Mijn moeder heeft een niertransplantatie gehad, dus valt in de risicogroep. De kinderen weten wel dat ze ook op ruime afstand moeten blijven en doen dat ook keurig. Doen ook nog zelf de boodschappen, ondanks dat ik het heel vaak heb aangeboden voor ze te doen. Ik vind dat ze moeten doen waar ze zich prettig bij voelen. Ik kan ze niks verbieden.