Weer een keizersnede of toch niet?

Discussie in 'De bevalling' gestart door ConflictDiamond, 21 apr 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. ConflictDiamond

    ConflictDiamond Bekend lid

    31 aug 2016
    516
    671
    93
    Hoi allemaal,

    Ik wil graag mijn verhaal kwijt omdat ik enorm twijfel over de keuze waar ik voor sta. Ik switch constant van het één naar het ander en ik hoop eigenlijk dat iemand zich in mijn verhaal herkent. En ik schrijf het ook gewoon op omdat het mij zelf misschien helpt om het eens op papier te zetten.

    Op 26 september 2018 ben ik via een keizersnede bevallen van mijn dochter. Het was een prima zwangerschap, helaas met bekkeninstabiliteit, maar verder geen complicaties. Ik vond het idee van een bevalling best spannend en heb toen het boek 'Als bevallen spannend is' gekocht in de hoop daar houvast uit te halen. Paar keer aangekaart bij de verloskundige, die niet veel meer zei dan dat het wel goed zou komen en dat we het er 'later' over zouden hebben. Verder kreeg ik van veel mensen te horen: wacht maar op de cursus, daar haal je heel veel uit en dan voel je je vast een stuk zekerder. Dus ik ging vol goede moed, samen met mijn vriend, naar de cursus Samen Bevallen in de hoop dat ik meer vertrouwen zou krijgen in de bevalling.

    Het omgekeerde gebeurde. Na de eerste sessie was ik compleet van de kaart. Ik heb de halve nacht wakker gelegen en kon alleen nog maar huilen. Nu kwam de bevalling ineens wel erg dichtbij en waar ik mij eerst licht gespannen voelde als ik aan de bevalling dacht, begon het gevoel nu meer te lijken op een soort blinde paniek. De tweede sessie van de cursus maakte het niet beter en omdat mijn vriend zich echt zorgen begon te maken over me heeft hij de volgende dag de verloskundige gebeld, die ons met spoed liet langskomen om het te bespreken. Gelukkig vond ik bij deze verloskundige veel begrip en zij verwees mij door naar de gynaecoloog, één die gespecialiseerd is in psychogynaecologie.

    Ik wil proberen uit te leggen waar ik zo bang voor ben geweest, maar ik weet niet of dat echt over te brengen is. De gedachte van (vreemde) mensen die aan en in me gaan zitten, de gedachte dat ik compleet geen controle meer heb over wat er gaat gebeuren. Het idee dat ik 'ja' moet zeggen op bepaalde handelingen ondanks dat ik eigenlijk 'nee' wil zeggen, maar op dat moment geen keuze meer heb want anders.. oftewel de gedachte dat ik mensen dus toestemming ga geven om dingen te doen die ik echt niet wil. Het idee dat er ingrepen gaan gebeuren zoals toucheren, een vacuumpomp, een tang, een knip. Iets wat ik absoluut niet wil, maar als je daar op zo'n moment 'nee' tegen zegt gaat je kindje misschien wel dood. Al deze angsten en paniekgevoelens komen voort uit het verleden. Het is ook niet voor niets dat ik nog nooit een uitstrijkje heb laten maken, of een inwendig onderzoek heb ondergaan. Ik ren heel hard de andere kant op als dat zou moeten.

    Het gesprek met de gynaecoloog was heel prettig. Ik kreeg het gevoel dat ik gehoord werd, dat hij respect had voor mijn angsten, in plaats van het standaardantwoord 'dat miljoenen vrouwen dit jaarlijks doen en 'dat mijn lichaam er voor gemaakt is'. Dat is namelijk iets wat ik vaak hoorde, als ik met mensen in mijn omgeving mijn angst probeerde te bespreken. Het hoort er nu eenmaal bij. Eén kennis was zelfs zo bot om te zeggen dat je 'als je niet wil bevallen, ook niet zwanger moet worden'. Maar hoewel het trauma natuurlijk voor mijn zwangerschap ook al aanwezig was, heb ik er vooraf nooit bij stilgestaan dat dit zo'n rol zou gaan spelen, ik dacht ook dat het wel goed zou komen, miljoenen vrouwen doen dit immers elk jaar en mijn lichaam is er voor gemaakt. Maar zo simpel ligt het blijkbaar niet.

    Kort samengevat, ik ging het gesprek met de gynaecoloog uit met een vrijbrief om te kiezen voor een keizersnede. Hij vond mijn trauma daarvoor voldoende aanleiding, bovendien gaf hij aan dat als je op deze manier (vol paniek en angst) een bevalling ingaat, dat het sowieso niet goed gaat komen. Kort daarna heb ik nog een gesprek gehad en uiteindelijk hebben we de afspraak gemaakt dat ik het zelf zou gaan proberen, met daarbij de toezegging dat ik op élk moment tijdens de bevalling alsnog zou mogen kiezen voor een keizersnede. Ook zou mij overal toestemming voor worden gevraagd en zou er bijvoorbeeld gewoon niet getoucheerd worden, dat hoeft namelijk (blijkbaar) helemaal niet persé. Ondanks dat ik het nog steeds superspannend vond gaf dit mij rust. Ik kon weer wat ontspannen en nadenken over de baby die zou komen, in plaats van alleen maar paniek te voelen over de bevalling. Op doorverwijzing van de gyn ben ik nog gestart met EMDR in de hoop dat dit zou helpen, maar dat was geen succes.

    En toen.. besloot mijn dochter dat ze in stuit wilde blijven liggen. De versie mislukte, de tweede poging tot versie mislukte ook. En toen had ik geen keuze meer, want een stuitbevalling vond ik voor mezelf gewoon geen optie. Dat was de gynaecoloog overigens compleet met mij eens. En dus werd er een datum geprikt en werd op 26 september 2018 mijn dochter geboren. Geheel zonder complicaties, noch voor mij, noch voor haar. Ik ben ook voorspoedig hersteld en heb eigenlijk geen moment getwijfeld aan mijn beslissing. Waar ik hier op het forum vaak lees dat vrouwen het 'jammer' vinden dat ze via een keizersnede zijn bevallen in plaats van dat ze het 'zelf' mochten doen, heb ik dat echt geen moment gehad, want ik héb het zelf gedaan, alleen dan niet vaginaal. Dat oergevoel van persé vaginaal willen bevallen dat herken ik echt niet.

    En nu ben ik opnieuw in verwachting, 26 weken. En omdat ik de vorige keer via een keizersnede ben bevallen betekent dat dat ik dit keer sowieso in het ziekenhuis moet bevallen, maar ook dat ik mag kiezen wat ik wil: opnieuw een keizersnede, of toch via de natuurlijke weg. Overigens ben ik in de tussentijd verhuisd naar een andere gemeente, dus het is een ander ziekenhuis, waar ze mijn voorgeschiedenis niet kennen. Als het kon zou ik teruggaan naar dezelfde gynaecoloog als de vorige keer, maar omdat ik dus in een andere regio woon kan dat niet zomaar.

    En ik vind het zo verschrikkelijk lastig. Mijn eerste ingeving was: die keizersnede is goed bevallen, dus waarom niet nog een keer? Er is natuurlijk meer kans op complicaties bij een vbac, waardoor er kans is dat het alsnog een keizersnede wordt, maar dan spoed. Dat is wel even iets anders dan een geplande keizersnede.. ik zou het bijvoorbeeld verschrikkelijk vinden als ik onder narcose zou moeten waardoor ik de geboorte zou missen. Met een geplande keizersnede loop ik dat risico niet.

    En tegelijk vraag ik me dus constant af: ontzeg ik mezelf niet iets door te kiezen voor een keizersnede? Aan de andere kant zijn de angsten die ik de vorige keer had nu niet minder geworden: er is nog steeds (misschien zelfs wel meer) kans dat er ingrepen nodig zijn, en omdat ik nu in het ziekenhuis moet bevallen onder begeleiding van de gynaecoloog ipv de verloskundige, betekent dit potentieel dat er nog meer vreemde mensen bij de bevalling zouden zijn, dat er nog meer mensen aan (en in) me willen zitten. Die gedachte maakt me heel erg benauwd.

    Om eerlijk te zijn weet ik niet precies wat voor antwoorden ik hierop wil hebben. De standaardantwoorden over dat een natuurlijke bevalling beter is voor de baby vanwege allerlei redenen hoef ik niet, ik ken het verhaaltje. Ik hoop vooral dat iemand mijn verhaal herkent, mijn angsten herkent, dat er misschien iemand is die ondanks zulk trauma vaginaal bevallen is en hoe dat dan ging. Want ik geloof niet dat ik de enige ben, ik denk alleen dat er in onze maatschappij helaas heel weinig begrip is voor vrouwen met zulk trauma, omdat men van mening is dat dit er allemaal nu eenmaal bijhoort.

    Bedankt voor het lezen :)
     
  2. Lisa890

    Lisa890 Fanatiek lid

    28 aug 2018
    1.928
    2.408
    113
    Vrouw
    Wat mij het meeste opvalt aan je verhaal is dat je angsten er niet minder op zijn geworden en dat je er ook emotioneel geen nood aan hebt om een natuurlijke bevalling mee te maken.
    Eerlijk gezegd lijkt het antwoord me dan vrij simpel..

    Een natuurlijke bevalling na een KS is ook bevallen alsof het je 1ste kind is: het duurt lang en de persfase duurt ook lang.
    Je hoort vaak dat een 2de bevalling vlotter gaat maar in dit geval kan je dat alvast uitsluiten.

    Ik raad je vooral aan om je gevoel te volgen, zónder rekening te houden met de mening van een ander.

    Stel dat je nu op dit moment in arbeid gaat, wat zegt je 1ste gevoel dan? Denk je "ok ik ben klaar om natuurlijk te bevallen, ik ga ervoor" of is je eerste idee eerder paniek en denk je "graag een keizersnede nu!"
    Eender welke optie is goed, het is jouw lichaam en jij hebt de keuze.

    Ik ben ook aan het aftellen nu en ga heel bewust voor een vbac.
    Maar met het grote verschil dat het mijn droom was om natuurlijk te bevallen en ik emotioneel een zware klap heb gehad van mijn KS. Ik voelde me gefaald en wil écht de natuurlijke weg ervaren.
    Ik ben me dan ook al maanden aan het voorbereiden door mezelf in te lezen, naar de chiropractor te gaan voor de slaagkans te verhogen,...

    Iedereen heeft andere ervaringen, voorkeuren, angsten, verlangens,... en dat is helemaal ok.
    Hopelijk kom je eruit en kan je er 100% achter staan. :thumup:
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  3. 1981Mama

    1981Mama VIP lid

    8 apr 2015
    5.989
    1.439
    113
    Ik was na een eerste vaginale bevalling met groot trauma, tijdens mijn tweede zwangerschap alleen maar bezig met de bevalling. Was zo ver dat ik het voorelkaar had gekregen om een ks te krijgen.

    Uiteindelijk was ik zo bang voor die keizersnede dat het toch een vaginale bevalling is geworden. Die overigens fysiek vergeleken met de eerste ontzettend meeviel voor mij.

    Er zijn speciale EMDR-psychologen gespecialiseerd in de beval-angst van zwangere vrouwen. Je verloskundige zou dit moeten weten en een verwijzing moeten kunnen regelen.
    Je kan het ook doen en daarna alsnog voor een ks gaan.

    Persoonlijk als ik bij de eerste een ks had gedaan en dit was mij 'goed bevallen' dan had ik hier nogmaals voor gekozen. Maar ik ben dan weer panisch voor naalden en bij bewustzijn opengesneden worden lijkt me de grootste nachtmerrie die er bestaat ;)

    Ik vind iig niet dat een keizersnede de luie uitweg zou zijn, dit is ook heel hard werken!!

    Misschien moet je in overweging nemen dat de keuze van de manier van bevallen het beste moet zijn voor het kind, maar ook zeker voor de moeder! Daar kan je ook een overweging op maken.
    Je hebt niet gefaald met een ks, je hebt misschien wel de beste keuze gemaakt voor moeder en kind.

    Heel veel sterkte
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  4. Lisa890

    Lisa890 Fanatiek lid

    28 aug 2018
    1.928
    2.408
    113
    Vrouw
    Dit wil ik ook nog even beamen! Een keizersnede valt absoluut niet te onderschatten, maar dat weet je natuurlijk intussen zelf.
    Het herstel en dus ook de pijn kan weken duren, tegenover een vaginale bevalling waarbij de pijn enkel tijdens arbeid en verlossing is.. (uitzonderingen weggelaten natuurlijk, het loopt niet voor iedereen zo)
    Als je kiest voor een ks kies je zeker niet voor de "makkelijke" weg, integendeel zelfs..
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  5. Jenneke88

    Jenneke88 Fanatiek lid

    9 jul 2016
    1.754
    785
    113
    Zoals ik je verhaal lees heb je nogal een groot trauma. Ik denk niet dat jij er wakker om zal liggen als niet vaginaal bevalt. Denk dat t eerder andersom is. Het belangrijkste is dat jij en je kindje goed/gezond uit de bevalling komen. Als een keizersnede voor jou de gezondste keuze is (psychische gezondheid is ook belangrijk) dan zou ik voor een keizersnede kiezen.
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  6. Maartt

    Maartt Fanatiek lid

    30 mrt 2011
    4.843
    725
    113
    Je weet zelf de risico's etc. Ik zou in mijn zwangerschap zover gevorderd nu niet meer opnieuw hiermee geestelijk aan de slag gaan. Vooral het jezelf niet moeilijker maken dan nodig ;). Dus ik zou in jou geval kiezen voor een keizersnede, hier naartoe leven en me zoveel mogelijk focussen om (geestelijk) gezond te blijven
     
    ConflictDiamond en Lisa890 vinden dit leuk.
  7. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Ik sluit me aan bij wat al gezegd is. Ik begrijp het in jouw geval heel goed als je opnieuw voor een keizersnede zou kiezen. En daar is inderdaad niks makkelijks aan!

    Volg je gevoel en kies waar jij je veilig bij voelt. Want in mijn ervaring is dat een van de belangrijkste voorwaarden om goed terug te kijken op je bevalling: je veilig en gehoord voelen.

    En nog een tip: zoek contact (per mail of telefonisch) met je oude gynaecoloog en vraag hem of haar om een overdracht te geven aan je huidige gyn. Die heeft vast al de papieren met de "statistieken" van je bevalling, maar wellicht zijn die summier. Een wat uitgebreidere overdracht van zijn of haar voorganger geeft je huidige gyn een beter inzicht in jouw situatie.
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  8. ConflictDiamond

    ConflictDiamond Bekend lid

    31 aug 2016
    516
    671
    93
    Tnx allemaal voor de lieve reacties!
     
    Muisje2016 vindt dit leuk.
  9. Mamabella12

    Mamabella12 Bekend lid

    22 okt 2017
    789
    790
    93
    Ik heb zelf geen angsten gehad maar wil alleen mijn ervaring met je delen. Mijn eerste bevalling eindigde na 32u in een spoedkeizersnede. Van mijn 2de ben ik 'gewoon' bevallen in 6uurtjes incl. persen (en het was een flinke baby). Ik wil alleen maar zeggen dat ookal zou het je eerste 'normale' bevalling zijn het kan wel gewoon heel soepel verlopen.
     
  10. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Maar jouw situatie is niet te vergelijken met die van ts. Jij hebt na 32u een spoedkeizersnede gehad dus jouw lijf heeft het proces van weeën en ontsluiting (en misschien zelfs persen) al wel eens meegemaakt. Dan gaat dat gedeelte meestal een tweede keer vlotter en gelukkig was dat bij jou ook zo.

    Bij ts was het een geplande keizersnede en heeft ze geen weeën of ontsluiting gehad. Dat maakt een wezenlijk verschil. Als ze nu voor een vaginale bevalling zou kiezen zou die waarschijnlijk grotendeels verlopen als een eerste bevalling, dus met kans op langzamere ontsluiting en persen.
     
    Lisa890 vindt dit leuk.
  11. Lisa890

    Lisa890 Fanatiek lid

    28 aug 2018
    1.928
    2.408
    113
    Vrouw
    Hier ben ik het helemaal mee eens :)
     
    Muisje2016 vindt dit leuk.
  12. Elsa86

    Elsa86 VIP lid

    30 jun 2014
    6.453
    3.441
    113
    Ik heb even geen tips of adviezen voor je. Maar ik vraag me af hoever je verhuisd bent?
    Ik ben 4x in het ZGT Almelo bevallen (eerste ks, daarna 3x vaginaal).
    De eerste 3 keren woonde ik in een dorp op 10 minuten afstand. De 4e keer was ik verhuisd naar een dorp dichterbij Zwolle dan Almelo. Almelo was nu 35 minuten rijden. Maar toch heb ik gekozen om weer naar de gynaecoloog in Almelo te gaan. De controles kreeg ik zelfs in Hengelo (40 minuten rijden), omdat mijn vaste gynaecoloog daar meestal haar spreekuren had.

    Misschien is het voor jou ook een optie om toch naar je oude gynaecoloog te gaan.
     
  13. Mamabella12

    Mamabella12 Bekend lid

    22 okt 2017
    789
    790
    93
    Dat klopt niet. Het eerste gedeelte van je bevalling gaat een tweede keer niet altijd sneller, het betreft het laatste gedeelte wat sneller gaat. Zo ook aangegeven door m'n gyn.
    Bij mij is het tevens nooit tot persen gekomen.

    Daarnaast gaf ik eerder al aan dat ik alleen m'n ervaring wilde delen. Wat ze ermee doet moet ze natuurlijk helemaal zelf weten.
     
  14. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Wat bedoel je precies wat er niet klopt aan mijn uitleg?

    Zowel het eerste als het tweede gedeelte van de bevalling kan sneller gaan bij een tweede keer, meestal is dat zo. Maar dat komt omdat de spieren en het weefsel van je baarmoeder, baarmoedermond en bekkenbodem het proces al eens doorlopen hebben en daardoor sneller reageren op alle bevalhormonen in je lijf. Daarvoor is het dus wel nodig dat je lijf die bevalhormonen al eens heeft ondergaan. Dat was bij jou wel het geval, zelfs als je niet tot persen bent gekomen maakt dat voor een tweede bevalling echt verschil. Bij een geplande keizersnede echter maakt je lijf geen weeën en komt het bevalproces dus niet op gang. Als je de tweede keer vaginaal zou baren herkent je lijf dit niet en is alles net zo nieuw voor je spieren en weefsel als bij een eerste bevalling.

    Ik ben trouwens verloskundige, ik weet dus wel een beetje waar ik het over heb.

    En ik begrijp dat je alleen jouw ervaring wilde delen. Maar voor de keuze die ts moet maken is het wel relevant dat ze weet dat haar situatie anders is dan de jouwe en dat bij haar de kans kleiner is dat het een tweede keer vlotter gaat.
     
  15. valentijntje

    valentijntje Actief lid

    17 apr 2016
    201
    35
    28
    NULL
    NULL
    Hoi!

    Ik heb je verhaal gelezen.
    zelf heb ik ook een geplande KS gehad wegens stuitligging bij de eerste en mocht daardoor nu kiezen bij de tweede. Ik ga weer voor een KS, gewoon omdat het super goed ging, het herstel voorspoedig verliep en ik het een prettige manier van bevallen vond. ik herken dat veel vrouwen zeggen: wil je niet de weeën ervaren? Ik kijk er echt gek van op dat veel vrouwen gewoon zomaar zeggen, zonder dat ik er om vraag: neee moet je niet doen joh!! Is toch mooi om die oer kracht een keer mee te maken? Wil je het echt niet zelf doen dit keer?!
    Precies wat jij zegt: ik heb dat gevoel totaal niet. Ik mis dat niet en verlang er ook niet naar.

    volgens mij, als je alle voors en tegens naast elkaar zet.... is een KS de beste keuze voor jou. Laat los wat anderen vinden of zeggen en doe vooral waar JIJ je goed bij voelt!

    succes!!!!
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  16. Cjms

    Cjms Bekend lid

    11 dec 2016
    891
    1.286
    93
    Een ding is duidelijk... en dat is dat je iets hebt meegemaakt wat zo ontzettend veel (psychische) littekens heeft achtergelaten dat je je nu aan het drukmaken bent om je bevalling...
    Maak voor jezelf die keuze niet te moeilijk. Zwanger zijn is hard werken, bevallen (op welke manier dan ook) is hard werken, voor een kindje zorgen is hard werken... Ik praat misschien makkelijk, maar laat het vooral los en kies de route die het beste bij jou past en die voor jou de geboorte (en de periode ervoor en erna) het makkelijkste maakt, zodat je kunt genieten van alles wat er nu is en komen gaat! Je hoeft niet voor de lastige weg te kiezen, nergens voor nodig en de kans is groot dat de gevolgen ook lastig zouden zijn. Je hebt nu niet voor niets de keuze!

    Al met al hoop ik vooral dat, wat er ook is gebeurd in het verleden, je ooit zover zal komen dat je trauma een, zover mogelijk, plek kunt geven. Het moet verschrikkelijk zijn om hier zo intens mee bezig te zijn, dat je je er zo druk om maakt. Dikke, digitale, social distancing knuffel!
     
    ConflictDiamond vindt dit leuk.
  17. Vrouwtje25

    Vrouwtje25 Actief lid

    25 feb 2015
    230
    102
    43
    Vrouw
    Zelfstandige
    Purmerend
    Hoi Hoi,

    Ik wil graag mijn ervaring met je delen.
    Wij hebben 3 prachtige kinderen.
    3 heftige bevallingen geweest , dat wel..
    eerste met een keizersnede in Thailand..
    Toen we op vakantie waren..
    de tweede ben ik vaginaal bevallen via een inleiding.
    En de derde is geboren met een spoedkeizersnede.
    Ik probeer toen ook vaginaal te bevallen en had ook verwacht dat het zou lukken maar ze waren bang dat het litteken zou gaan scheuren.
    En omdat ik na de ruggenprik nog scherp voelde op mijn buik, toch ook maar onder narcose. 11 artsen rond mijn bed.
    Er was toch wel wat paniek.

    Wat ik je mee wil geven is om na te denken over hoeveel kindjes je graag zou willen.. ik geloof dat een max op 3 a 4 ligt.

    Ik heb dus 2 keizersnedes gehad en 3 kindjes.
    Nu zijn we op dit moment aan het nadenken of we toch misschien nog een vierde kindje zouden willen.
    Ik merk dat ik dat een heeeele moeilijke keuze vind omdat ik dus best wel bang ben voor weeer een keizersnede..

    Als ik in jouw schoenen stond zou ik denk ik kiezen om toch vaginaal te gaan proberen mocht het kindje goed liggen.

    Het kan dan 2 kanten op gaan, of het kan gewoon goed gaan, zoals bij best veel vrouwen.
    Of het kan eindigen in een spoed scenario.
    Ik moet je wel zelf dat deze spoed keizersnede bij mij wel heeft gezorgd voor een traumatische ervaring maar ik had dan ook een ellendig herstel, pas na 2 jaar echt kunnen zeggen dat ik geen pijn meer had.
    Al die tijd met rare bewegingen of auto rijden nog last gehad.

    Ik was zelf echt blij toen die vaginale bevallig was gelukt want na een week liep ik alweer een rondje buiten terwijl ik behoorlijk was ingeknipt , en aambeien er achter aan niet te min.......

    Ik hoop voor je dat je een goed keuze kunt maken waar je je fijn en rustig bij voelt.

    Probeer het niet te veel in de hand te willen hebben, misschien moeilijker gedaan dan gezegd maar je hebt een bevalling echt nooit in de hand. Het kan alle kanten opgaan.
    Er vanuit gaan dat het allemaal goed zal gaan & komen is dan het fijnst voor je zelf.

    Gefeliciteerd met je zwangerschap ,
    En probeer ook een beetje te genieten.
    Voor je het weet zijn ze groot
     
  18. Vrouwtje25

    Vrouwtje25 Actief lid

    25 feb 2015
    230
    102
    43
    Vrouw
    Zelfstandige
    Purmerend
    Ik besef nu dat mijn berichtje misschien een beetje te simpel over komt.
    Alsof het een makkie is om je er bij neer te leggen.
    Dat is niet mijn bedoeling , sorry daarvoor.
     

Deel Deze Pagina