Ik ben even benieuwd hoeveel contact jullie nog hebben met jullie netwerk. En dan praat ik niet over de verplichte contacten die je nog heb via je werk. Ik hoor zoveel verschillen. Ikzelf houd er wel rekening mee. Er zijn hier in de Corona tijd maar 3 mensen thuis geweest (ouders en 1 vriendin) 2 vanwege verjaardag buiten een half uurtje in de tuin en 1 vriendin op een avond netjes op afstand en dan niet voor de gezelligheid, maar vanwege steun. Ik kom eigenlijk ook niet bij mensen binnen, alleen voor mijn werk en dan ook of op afstand of met mondkapje als ik dichtbij de mensen moet komen. Ik ben weleens met een vriendin gaan wandelen op afstand en doe dat ook niet waar mijn kinderen bij zijn. Nu hoor ik ook verhalen over gewoon op visite gaan bij mensen, want ja: je mag toch 3 man bezoek. Of zelfs mensen die gewoon feestjes vieren enz. Ik merk dat ik er best boos over wordt want mijn kinderen zijn dus ook met hun vader op een feestje geweest. Op het moment dat ik mijn ex erop aan spreek word ik gewoon uitgelachen en wordt er gezegd dat ik overdrijf. Ik was dus even benieuwd naar hoe jullie kijken naar het sociaal distantiëren en in hoeverre jullie eraan houden.
Niet helaas. Ik breng de boodschappen aan mijn ouders tot aan de deur. En heb laatst iets afgezet bij een vriendin en op de stoep even van een afstand gekletst. Maar dat was puur omdat het nodig was betreffende spullen te brengen. De richtlijnen zijn ongewijzigd en worden tot in den treure herhaald: "blijf thuis tenzij je echt weg moet en ga zoveel mogelijk alleen." Helaas is contactverspreidingsmodel niet aan iedereen uit te leggen.
Als je jong en gezond bent is er geen reden om binnen je eigen netwerk geen sociale contacten te hebben met anderen die ook gezond zijn en zich aan de richtlijnen houden. Dus regelmatig je handen wassen, niet zoenen of omhelzen etc. En natuurlijk geen grote groepen opzoeken of feestjes geven. Maar hier komen intussen gewoon weer grootouders en familie op bezoek. En ik heb contact met buren en anderen (wel op afstand). Kinderen hebben ook weer speelafspraakjes want school en sport begint ook weer. Dit virus gaat niet weg en er is nog lang geen vaccin. Intussen blijkt uit onderzoek dat er met name risico's zijn vanaf 65 70 jaar, mensen met onderliggende ziektes. Gemiddelde leeftijd van overlijden is 80+
Hier zoekt de omgeving elkaar ook weer meer op. Geen feestjes uiteraard en netjes op 1,5 mtr afstand. En mits in goede gezondheid. Ook opa en oma komen weer langs. Nog niet met de regelmaat van het oppassen van eerst maar we hebben ze nu wel fysiek gezien. Toen ze ter oren kwam dat kinderen het eigenlijk nauwelijks doorgeven waren ze niet meer te houden.
Zowel mijn ouders als mijn schoonouders zijn hier nu 2 keer geweest: buiten en op afstand. Tafeltje en stoelen voor- en achteraf schoongemaakt, wc vooraf en achteraf gepoetst en van schone handdoek voorzien (en wij gebruiken dan de andere). Eén keer per week zien we een bevriend stel. Zelfde hygiëne maatregelen. De kinderen hebben allebei 1 vriendje waar ze mee mogen afspreken. En dat vriendje spreekt ook alleen met hun af. Stiekem nog best veel contact dus.
Niet! Enige face tot face contact dat we hebben is via facetime. Ik heb in al die weken zus 2x in het echt gezien. 1x geknuffelt en 1x op afstand in de tuin. En op dochter haar verjaardag heb ik mijn ouders, zus, broer, schoonzus en beste vriendin gezien allemaal omstebeurt en op ruim 2 meter afstand in de achtertuin / wij in de keuken achter glas hun in de voortuin.
Niemand, buiten mijn gezin. Ik woon in België, dat is hier de gevraagde manier van omgaan met corona. Wacht, ik zou liegen. Elke avond staan we in onze straat om 20u te klappen voor de zorg. Dus dan zie ik vanop mijn oprit de buren op hun oprit.
Ik ga naar werk en doe boodschappen. Heb mn vader en zus met gezin al 2 maanden niet gezien. Schoonmoeder en schoonzus wonen aan de overkant, die zien we op afstand en ze passen soms op. Kinderen hebben hier al die tijd buiten gespeeld, maar ik ben daar verder niet meer bij. Je spreekt weleens een ouder, maar dan wel met afstand. Verder zien we niemand.
Er zijn er hier thuis nu 4 in totaal geweest. Mijn moeder, mijn schoonouders en mijn zus één keer nadat ze net negatief getest had op Corona. Wij zijn ook voorzichtig ivm de slechte longen van mijn man. Maar ik neig nu wel naar het meer luisteren naar het RIVM. Dus inderdaad 3 personen mag. Mijn dochter speelt weer hele dagen buiten, heeft dansles gehad, hockeyt weer en gaat per 11 mei weer naar school, ik vanaf 2 juni, VO, dus er kom3n veel contacten bij (mijn man pas na de zomervakantie, MBO). Stukje bij beetje weer terug in de maatschappij.
Serieus? Klappen jullie in België elke avond voor de zorg? Fijn om te horen dat er zo veel respect is voor de mensen in de zorg. Dat ervaar ik in Nederland helaas anders.
Wij zien tot nu toe (in principe) niemand buiten ons gezin om. Uitzondering is oudste dochter, die 2x pw bij de ah werkt. En ik ben een keer wat lekkers en knutselwerkjes van zoon gaan afleveren bij mijn ouders (met ruime afstand natuurlijk en duurde 10 minuten). En ik kwam een enkele keer een bekende tegen in de supermarkt of op straat bij ons huis. Maar ook dat duurde maar kort en op afstand. Ik mis het sociale leven wel heel erg, maar gek genoeg heb ik inmiddels nog meer behoefte om even helemaal alleen te zijn na al deze weken met zijn zessen op elkaars lip
Herkenbaar! Normaal sociaal leven zou fijn zijn, maar momenten dat het hele gezin op werk/school is en ik lekker alleen thuis ben.... nog veel fijner
Ik ben wel een uitzondering als ik het zo lees. Maar wij zien dus best veel mensen nog. -mijn moeder past op onze dochter -schoonouders via glas / achtertuin -ik zie regelmatig 4 vriendinnen (niet allemaal tegelijk). We gaan dan buiten op 1,5 meter samen eten, thee drinken of we wandelen (wel vaak maar met z’n 2en). Man doet dit ook met een paar vrienden. -ik kom bij mijn oma op veilige afstand of in de tuin. Voor de rest ga ik ook gewoon naar de winkels toe voor aankopen, bestel wel de boodschappen online.
Hier exact hetzelfde. Werk, winkel en gezin en dt is het. Dat is ook gewoon wat gevraagd word uiteindelijk (al zijn er in straat ook die zichzelf vrijbrieven geven en de regels interpreteren zoals het hen uitkomt).
Ik heb alvast het beste moederdagcadeau gekregen van man en kinderen: een weekendje weg voor mij alleen Dat heb ik al vaker gedaan, maar nu heb ik het idee dat ik het ook echt even ‘nodig’ heb ipv dat het alleen maar leuk is. En normaal heb ik dan een vol gepland weekend en heb ik juist moeite met kiezen wat ik wil doen. Maar bijkomende voordeel van de coronacrisis is dat toch alles dicht is of afgeraden wordt oid. Dus ik hoef niks te kiezen of te plannen, maar blijf, op een wandelingetje in de natuur na, gewoon een heel weekend in dat huisje en ga lekker netflixen, lezen en uitgebreid kokkerellen. Ben al aan het aftellen
Mijn schoonvader heeft 4 weken geleden met een val een breuk opgelopen dus is mijn man met hem naar het ziekenhuis gereden. Ook al hadden we toen met niemand contact, dit moest gewoon. Ook brengt mijn man eens in de 2 weken boodschappen langs die hij in de keuken van zijn vader opbergt, op afstand. Mijn vader is vorige week een kopje koffie in de tuin komen drinken (met afstand). Vanmiddag komt hij weer langs, dan haal ik op zijn verzoek een tondeuse over zijn hoofd maar verder houden we afstand. Mijn moeder en stiefvader zijn in de tuin geweest, hebben op afstand een kopje koffie gedronken. Mn kinderen zijn nu twee keer opgehaald door vriendjes om buiten te spelen. Maandag is mijn zoon jarig, we laten niemand op bezoek komen - alleen aan de voordeur met afstand. Dat vinden opa's en oma's niet fijn maar soit. Ik vind het lastig, weeg telkens weer af wat wel en wat niet kan.. de grenzen worden wel telkens wat meer opgerekt maar dat is logisch in deze fase denk ik.
Mijn moeder heb ik eind februari voor het laatst gezien. Nu kwam ik daar niet wekelijks maar we zitten nu op 2 maanden. Ik bel haar iedere week. Mijn schoonouders heb ik 2x gezien en voor de rest zie ik weinig mensen buiten collega’s en vrienden van de kinderen die hier weleens komen. Volgende week wil ik mijn moeder ophalen om ergens een ijsje te eten. Met Koningsdag zijn we bij vrienden koffie wezen drinken. Hebben een recreatiebedrijf en zijn nog open voor kanoverhuur en het huren van bootjes. Was wel even gezellig.
Nou, niet iedereen doet dat uiteraard. Maar van bij het begin van de lockdown is dat idee ruim verspreid via (sociale) media en het wordt wel volop opgevolgd. Elke dag komt onze straat buiten om 20u om te klappen. Ik hoor van collega's en vrienden dat het nog steeds dagelijks gebeurt op vele plekken.
Hier ook weinig contacten. Buurvrouw spreek ik over de schutting heen. Mn ouders zie ik af en toe, altijd buiten op afstand. Mn dochter speelt wel met vriendinnetjes, maar alleen buiten. Vooral mijn vader heeft er heel veel moeite mee, die huilde een paar dagen geleden. Hij mist het fysieke contact met, met name, mijn dochter. En vervolgens sta ik in een veel te drukke winkel, omdat er gewoon GEEN deurbeleid wordt gehanteerd. Heb net geklaagd, maar ze doen er niks mee. Zit nu pas te lunchen op het werk, omdat het hartstikke druk is. Ben laaiend en verdrietig.
Niet, behalve mijn moeder die soms avondeten aan de voordeur hangt. Nouja dan zie ik haar dus niet want ze belt mij op als ze in de auto zit om te zeggen dat ze eten heeft gemaakt voor ons. Als ik straks bevallen ben moet ze 3 dagen oppassen, haar man heeft al een week vrij geregeld van zijn werk dan komen ze maar mooi elke dag langs. Het kwaad zouden dan theoretisch gezien toch al geschied kunnen zijn in die 3 dagen en mijn oudste zoon heeft dan gewoon wat extra aandacht nodig. Althans dat vind ik. Het is al allemaal moeilijk zat.