Pfff, ik BLIJF me aan deze uitspraak ergeren, vooral omdat het NIET WAAR is. Kun je niet EEN keer van je HOGE TROON afkomen en toegeven dat je hier een enorm foute opmerking maakt? Echt waar, hoe durf je? Ik heb me hier eerder over uitgesproken, maar ik zie dat je nog steeds mensen op deze schuld-inducerende manier toespreekt. Hou daar toch eens mee op! Ik vind veel van jouw uitspraken goed onderbouwd, en we hebben allemaal allang door dat jij heeeeeeeeel veel weet, maar volgens mij realiseer jij je niet wat je met deze opmerking doet en zegt. Lees 'm nog eens goed en ga je schamen. En dat meen ik. ik heb gezegd. Amber
Helemaal mee eens. Wat is dan het verschil tussen een kindje in bed laten slapen of ingebakerd laten slapen? In bed laten slapen is dan ook een afstand scheppende noodgreep. Nee Dirksmama, met alle respect maar hier zit je toch echt verkeerd.
ik heb al snel kussentjes tussen Sascha en het bed geklemd en toen kon ze ineens in haar bedje slapen als ik haar er wakker in legde. na twee weken probeerde ik het zonder kussentjes en dat ging toen al helemaal goed. 9 van de tien keer valt ze gewoon in slaap, en als het niet lukt pak ik haar weer even, geef wat melk, dan neemt ze een paar slokjes en ze valt dan alsnog in slaap. ze slaapt ook al echt door, tussen 19.00 en 21.00 gaat ze ong. slapen en tussen 5.00 en 6.00 wordt ze wakker, dus gaat hartstikke goed. ik ben echt niet ontvreemd van mijn dochtertje omdat ik haar wakker op bed leg. of omdat ik haar in de box leg en erboven hang in plaats van haar heel de tijd vast te houden.
Bij ons helpt het erg om een vast ritueel te hebben iedere avond. Vlak voor hij in zijn bedje moet, ga ik dan nog even met hem zitten en voed hem dan nog. Als hij dan in slaap gaat vallen, blijf ik nog even met hem zitten zodat hij rustig in slaap kan vallen en ook in een diepere slaap. Vervolgens leg ik hem in bed, en sla zijn lakentje zo om hem heen, dat zijn armbewegingen beperkt zijn, zodat hij zichzelf niet wakker kan maken. Ook een speen geeft hem troost/ afleiding, hij spuugt em later in zijn slaap weer uit. Ook laat ik hem even huilen, sommige kinderen hebben dat nodig, om de stress/ indrukken van die dag kwijt te raken. Maar ik zorg er wel voor dat hij niet overstuur kan raken. Succes! Maddy
interessant topic, vooral omdat ik er nu zelf mee te maken heb. Ik herken het niet van mijn dochter, maar mijn zoon.... De ene keer wil hij overdag wel in de box liggen, of in zijn wipstoel. MAar als hij moe wordt gaat hij huilen en als ik 'm dan niet oppak gaat het volume steeds hoger en eigenlijk vind ik het maar zielig, dat geschreeuw. Dus dan pak ik 'm op en valt hij na een paar minuten bij mij in slaap. Als hij goed slaapt leg ik 'm weg en zo kan hij prima 3 - 3,5 uur slapen. Het is ook niet altijd bij ieder slaapje. Maar dan 's avonds, dan ligt hij in zijn wieg....niet dus. Een geschreeuw. En zodra ik 'm oppak en op ons bed neerleg is het al goed. Ik zal niet zeggen dat hij dan al in slaap valt maar hij is wel gelijk stil. Daardoor voel ik me 'een beetje in de maling genomen' en ik denk ook dat hij moet leren in de wieg te slapen. Maar goed, nachtrust is voor mijn man ook wel fijn dus valt hij bij mij in slaap en slapend leg ik 'm terug. Kortom, ik vind het wel erg moeilijk, want de wijkverpleegkundige kwam al gelijk - ongevraagd - met een folder die ook aangeeft dat ze best 20 minuten mogen huilen. Ik laat mijn dochter nog geen 20 minuten huilen...maar ja, nu toch wel heel onzeker wanneer doe je het goed, en wat is nu de goede manier? Ik wil toch ook niet over een half jaar nog een kind hebben wat zichzelf niet in slaap krijgt....moeilijk hoor.
Waarom zo onaardig en boos? Dirksmama mag toch haar mening hebben ... als je het er niet mee eens bent dan is dat toch prima? Internet is een raar medium ... je schrijft iets op dat je niet kunt relativeren of in kracht kunt laten afzwakken dmv lichaamstaal en toon ... Hoewel je met die hoofdletters al aardig in de buurt komt ***** Ik ben zelf ook geen voorstander van laten huilen, omdat ik heb gemerkt dat het niet werkt bij Mirre. Zij doet het goed op een handje helpen dmv wiegen, vaak leg ik haar dan alsnog wakker in bed. Mijn schoonzusje heeft ingebakerd zonder het huilen en de regelmaat ... die heeft nog altijd een moeilijk slapend kind. Maar ik vraag me echt af of dat niet 'des kinds' is. Sowieso ... Al die methode's (en discussies over wat het beste zou zijn) ... kijk naar je kind, probeer uit waar je je prettig bij voelt en hoe dit gaat met je kindje. ALs je kindje het goed doet op inbakeren: doen (maar bedenk wel dat je dit ook weer moet afbouwen)! Als je kindje een inslaaphuiltje (zou niet gaan voor een inslaapkrijsje) nodig heeft en dan heerlijk in slaap valt (en je kunt het zelf aanhoren): prima! En als je je kindje slapend in bed wil leggen, ook goed. Mijn advies: doe wat jij goed acht voor je kindje, kijk daarbij goed naar je kindje en blijf vooral heel dicht bij jezelf (maar dat lijken de meeste wel te doen gezien de verhitte discussies over dit soort onderwerpen ) Ik had totdat Mirre er was ook een boek of radio nodig om in slaap te vallen (dus tot mn 28e ) ...
Je hebt helemaal gelijk dat Dirksmama een mening mag hebben. Zo schrijft ze dat ze vindt dat het een laatste redmiddel is. Prima dat zij dat vindt. Ik vindt het alleen jammer dat er mensen zijn die er zo over denken. Alsof je je kind eerst overprikkeld en oververmoeid moet laten worden voordat je iets doet wat wel werkt. Over die opmerking waar wij zo boos over zijn schrijft Dirksmama niet dat ze dat vindt, maar dat het zo is. Dat is een heel verschil. Bovendien zegt ze dat we afstand scheppen en ons kind daardoor minder veiligheid en geborgenheid geven. Dat is nogal een beschuldiging. Als moeder is dat namelijk wel het laatste wat je wilt. Gelukkig weten de moeders die inbakeren dat het ook absoluut niet waar is, maar dat is wel de reden dat er zo heftig op gereageerd wordt. Heel begrijpelijk!
Beccaatje, zo'n kleintje kan je echt nog niet verwennen of al iets aanleren. Ik dacht dat eerst ook en had zoiets van, ze moet toch leren in haar eigen bed in slaap te vallen! Maar nu valt ze eigenlijk nooit meer bij mij in slaap en ik mis dat best wel . Dus probeer ervan te genieten, als hij wat ouder is wil hij misschien niet eens meer graag bij je liggen (zoals Eva dus). Zo'n kleintje heeft gewoon nog je warmte en nabijheid erg nodig, het is ook niet niks opeens in de grote boze buitenwereld, waar alles wat je hoorde in de baarmoeder nu 10x zo hard klinkt en waar nu allemaal ruimte om je heen is .
Van nature wil een kind in de directe nabijheid van mama zijn. En van nature wil een kind ook dichtbij mama zich aan de slaap overgeven. De natuurlijkste plek voor een kind om in slaap te vallen is aan mama's borst of in mama's armen, op een plek waar het warm is, waar de begrenzing van mama's armen is, waar het mama's hart en ademhaling hoort (net als in de buik), waar het mama ruikt. Met alles wat je doet waarbij je je kind niet in je directe nabijheid hebt schep je al een afstand. Kind is voorgeprogrammeerd op direct en bijna continue lichaamscontact. Als je een kindje wakker in bed legt, dan schep je al een afstand, want je houdt je kind niet meer vast. Als je een kind inbakert dan maak je de afstand groter, omdat je kind ook minder communicatiesignalen kan afgeven (enige communicatiemiddel dat je kind dan nog heeft is de stem). Wat niet wegneemt dat je als moeder op een gegeven moment kunt merken dat je kind behoefte heeft aan een zekere afstand, aan rust, aan begrenzing. Maar dan ga je in op de signalen van je kind. Default bij een kind is: in moeders armen. Maar elk kind is anders, en sommige kinderen kunnen afwijken van de default.
wat ik niet snap is dat kinderen tegenwoordig ook al niet meer schijnen "mogen" te huilen... dat ze als ze huilen direct gepakt moeten worden want doe je dat niet schep je geen band met ze? vindt dat de grootste kolder die er is... klein van mij huilt ontzettend weinig moet ik zeggen, maar als ze niet bij mij wil, niet in de box wil, niet in de wipstoel, niet in haar schommelstoel en ik leg haar in bed, "huilt" ze ook daar, maar is wel binnen 10 min. stil, en dan heb ik het niet over huilen in de zin van dat ze de hele boel bij elkaar jankt, maar gewoon huilen... mensen mensen mensen wat een gedoe over inbakeren en dat je dan afstand schept of dat dat een of andere noodmaatregel is...ik heb niks met inbakeren, maar er zijn diverse onderzoeken gedaan waaruit blijkt dat het voor sommige kinderen heel werkzaam kan zijn, en dat mag ook gezegd worden, en dan hoeft er niet door wie dan ook gezegd te worden dat iemand dat niet moet doen, inbakeren doe je niet zomaar en kun je niet zomaar zelf doen, dat moet je leren, en er moet gekeken worden of het voor jouw kindje specifiek kan werken... daarbij mag iemand zijn mening geven als die het er niet mee eens is zoals dirksmama in dit geval, maar ik vindt wel dirksmama dat niet alleen jouw "geloofsovertuigingen" de juiste zijn, zo kun je wel met citaten van een of andere proffesor komen, zoals jij komt met jouw citaten en onderzoeken die er gedaan zijn, zo zijn er ook onderzoeken gedaan naar het wel of niet inbakenen van een kind... welke is dan de juist die van die professor omdat die jou aanspreekt of die van de ander omdat de ander daar heil in ziet? laat ruimte over voor andersdenkende en ga ze niet vertellen dat ze iets niet moeten doen omdat jij het er niet mee eens bent... ik persoonlijk vindt dat een kind best wel mag huilen ook als het naar bed moet, en ondanks dat men zegt dat je een kind niet kan verwennen de eerste 6 mnd, ben ik het daar niet mee eens, en ben ik van mening dat je een kind wel degelijk kunt "verwennen" (dingen aanleren wat moeilijk weer af te leren is)... tis hier zelfs zo erg geweest dat er niets aan de hand was en de kleine al begon te huilen bij het kraken van de laatste drempel bovenaan de trap...en dan zeggen dat ze niet uitgekookt zijn? yeh right...direct stil zijn en lachen als je de kamer binnen komt, en huilen als ze zien dat de deur weer dicht gaan, ze weten het echt precies hoor... en als ik weet dat de kleine geen honger heeft, geen vieze luier etc etc en haar ogen niet kan openhouden van de slaap maar ik geen kant op kan terwijl ik toch ook het eten moet doen voor mijn andere 2 kids en mijn man die zich de hele dag de k*lere heeft gewerkt leg ik haar gewoon naar bed, en laat haar gewoon ff lekker huilen...(goed voor de longetjes zullen we maar zeggen).. en er is nog altijd een verschil tussen "huilen"(jengelen) of "krijsen" oh en laat even voorop staan dat ja ik heb mijn kinderen vroeger ook laten huilen...maar ik heb een band met mijn kinderen waar menig moeder jaloers op zou zijn... waarom baby's huilen http://www.opvoedadvies.nl/huilbaby.htm inbakeren http://www.ouders.nl/mdiv2003-inbakeren.htm
Omdat niets menselijks mij vreemd is en omdat ik me er echt aan stoor dat er wordt aangenomen dat inbakeren een afstandscheppende noodgreep is. Het zou een afstandscheppende noodgreep KUNNEN zijn, maar het IS het an sich niet. Daar ben ik van overtuigd. Verder heb ik al een geschiedenis met Dirksmama, waarin we op hetzelfde belandden en waar ik serieus inging op zaken. Maar om dan keer op keer op keer met belerende lesjes te worden bestookt, om maar niet te spreken van de bronnen, artikelen, etc.... Ik heb daadwerkelijk artikelen gelezen die zij noemde en viel al snel over bepaalde stellingen en aannames, maar toen ik daar over begon werd er niet op gereageerd. Jammer, en best stom dat ik er weer in trap, maar nogmaals, niets menselijks is mij vreemd. Wel prima dat ik 'aardig in de buurt' kwam met mijn hoofdletters, dat was de bedoeling. met welgemeende excuses aan topic startster, is zij uberhaupt nog in de buurt? groetjes Amber
Ik vind het ook echt onzin heel eerlijk gezegd. Ik heb jesper ook een tijdje ingebakerd, nadat ik alles had geprobeerd. Ook het ronddragen en bij mij in slaap laten vallen. Nou dat was helemaal een complete ramp! Hij sliep op een gegeven moment echt helemaal niet meer. Hij heeft ook nooit in de box willen slapen. Sinds we hem gewoon in zijn eigen bedje legden ging het al een stuk beter en was het inbakeren maar even nodig. Jesper vind het heerlijk om in zijn eigen bedje te liggen. Als hij moe is wordt hij jengelig en gaat hij huilen. Zodra ik hem in zijn bedje neerlig gaat hij dan weer lachen en valt vervolgens zonder te mopperen in slaap. Voor hem is dat echt beter dan in de box te slapen of om de hele tijd rondgesjouwd te worden, daar kan hij gewoon niet tegen. Is hij aan het einde van de dag compleet overprikkelt. Ik krijg er een gelukkiger kindje van om hem gewoon in zijn eigen bedje te laten slapen en in het begin door inbakeren, hoezo zou dat afstandscheppend zijn? Als ik de hele dag met hem rondsjouw, wordt jesper moe en krijst hij de hele boel bij elkaar, dat schept veel meer afstand dan een kindje dat lekker uitgerust bij je is nadat hij in zijn eigen bedje heeft geslapen.
daarbij kun je nog zo'n goede band met je kind hebben of je nou bv geeft, het wel of niet inbakerd, of het dag en nacht bij je draagt, eerst maar eens kijken wat er van die "goede band" overblijft zodra ze de pubertijd ingaan...
Nee hoor, maar dat zijn wel de feiten.... je kunt nog zo'n goede band met je kind opbouwen, en of je je kind nou bij je neemt of niet als het een kik geeft, niemand die zal kunnen zeggen dat dat de reden is dat jij zo'n goede band hebt met je kind, ik ben er van overtuigd dat je alleen door je kindje al je liefde te geven die je hebt en de manier hoe jij met je kindje omgaat een band opbouwt, en dat staat of valt niet met het wel of niet laten huilen in bed, of het wel of niet inbakeren van een kind... alles staat of valt met de vrienden en keuzes die je kind straks maakt als het in de pubertijd terecht komt of als het hun levenspartner tegenkomt... mijn moeder heeft mij net zoals ik mijn kinderen wel eens laat huilen, ook laten huilen, mijn moeder heeft mij met de fles groot gebracht er zijn weinig vrouwen die zo'n band met hun moeder heb als dat ik met mijn moeder heb...maar dat zou dus nog meer zijn als ze mij continue bij zich zou hebben gehouden, als ze mij niet zou hebben laten huilen, als ik bv zou hebben gekregen ipv de fles mijn broer heeft mijn moeder altijd op nr 1 gezet, geen betere moeder ter wereld dan die van hem, maar toch zo aan de kant geschoven omdat schoondochter niet zo veel met schoonmama op heeft (zoals heel heel vaak gebeurd) dus tja, ik heb nu een ontzettend goede band met mijn kinderen beter kan eigenlijk niet durf ik te beweren, maar of die nog zo goed blijft als ze straks in de pubertijd komen of als ze straks een partner krijgen? dat moet nog maar gezien worden... ik vindt dat je in ieder geval niet kunt zeggen dat je geen band met je kind opbouwt als je het inbakerd of als je het laat huilen e.d. en dat is wat men hier beweerd....men beweerdt hier gewoon klakkeloos en zonder schaamte dat je afstand schept als je je kind inbakerd...dat je kindje minder veiligheid en geborgenheid zou voelen etc... zo kun je wel tig dingen opnoemen die de band met je kind doet verminderen... als men hier al hoog van de toren blaast door te zeggen dat het slecht is voor je kindje als je het in bed laat liggen terwijl het huilt of gaat huilen, dat je daarmee afstand schept, dat je afstand schept als je het gaat inbakeren e.d. hoeveel afstand schept je dan als je het kind na een paar weken naar een kinderdagverblijf brengt omdat mama en papa moeten werken? sorry hoor, vindt het gewoon klinkklare onzin...een band krijg je met je kind door het liefde te geven, door er ongeacht wat er gebeurd voor je kind te zijn, en die band wordt niet sterker of minder door dat bed-huil gedoe zoals hier beschreven wordt hoor... net zo goed als dat men zegt dat je door het geven van bv een betere band met je kindje opbouwt klinkklare onzin... tis onzin dat je geen of minder goede band met je kindje zou hebben als je het niet zelf op de natuurlijke weg op de wereld zou hebben gezet.. en zo kan ik nog wel ff doorgaan met die "fabels" feit blijft dat je maar moet "afwachten" wat er straks van die band overblijft...heb nog nooit een kind horen zeggen, dankjewel mam dat je me de borst hebt gegeven, dankjewel mam dat je me nooit hebt laten huilen, dankjewel mam dat je me niet ingebakerd hebt..
ik geloof wel dat de eerste hechting, je binding met je kind, absoluut belangrijk is voor zijn/haar gevoel van basisveiligheid. Ik geloof ook dat dat invloed heeft op het basisgevoel van vertrouwen en (later) zelfvertrouwen. Sterker, de eerste hechting bepaalt grotendeels je persoonlijkheid en daarmee veel van het verloop van je verdere leven. Dus ik denk wel dat het uitmaakt hoe je in het allereerste begin met je kindje omgaat. En juist omdat ik dat zo sterk geloof, en juist omdat ik zo goed weet hoe je op de behoeften van je kind moet letten en niet slechts die van jezelf, als moeder, moet volgen, vind ik het pijnlijk als er een stempel wordt gedrukt op inbakeren. groet Amber
@smoekie: ik ben het deels met amber eens, voor die 'basis' zeg maar. Wat jij als argumenten aandraagt, ik begrijp wat je zegt, het al dan niet ontsporen in de pubertijd heeft met zoveel factoren te maken.... Over het hoog van de toren blazen.....ach, ik haal uit de topics wat ik er zinnig van vind, wat op mij wel goed overkomt en waar ik wat mee kan.
Ja, ik begrijp ook wat Smoekie zegt. Er speelt zoveel mee en er kan nog zoveel gebeuren. Daar ga ik dan ook niet tegenin hoor. Maar ik heb het zelf vooral over het allereerste begin, de periode die zo belangrijk is voor de hechting. ik moet een voorbeeld aan jou nemen Beccaatje. Ik heb een heerlijk leven met een geweldig kind en een topvent, wat zit ik me toch druk te maken achter de pc? Als ik zelf maar vertrouw op wat ik doe, en dat doe ik. groetjes Amber