Volgens mij is het zo dat de FFP2 en 3 mondkapjes het virus juist filteren bij het inademen, dus ze zorgen ervoor dat je het virus niet in kan ademen. Hiermee zou je in theorie niet besmet kunnen worden. De chirurgische mondkapjes (en ook de huis tuin en keuken mondkapjes) zorgen er volgens mij juist voor dat de aerosolen die je uitademt terecht komen in de mondkapje ipv verder door de lucht verspreid te worden. Dus hiermee kan je andere mensen juist niet besmetten.
Aan vreemde mensen zoenen op een verjaardag heb ik ook een hekel (en zit op een of andere manier nooit eens een leuke man in zo'n verjaardagskringetje), maar zoenen in het algemeen en of handen geven mag er van mij wel in blijven. Ik ben bang dat we straks anders zo'n steriele omgeving gaan creëren dat onze kinderen en de generatie daarna straks totaal geen weerstand meer hebben. Dan is over een x aantal jaar straks een (voor nu normale) verkoudheid al dodelijk. Dat lijkt mij ook niet de bedoeling?!
Ik ben alleen voor een tijdelijk 'nieuwe normaal'. Want normaal vind ik het gewoon niet. Zo zit de mens niet in elkaar. Voor nu vind ik het allemaal prima, we moeten er met z'n allen er ook voor zorgen dat het voor de zorg te doen is en blijft. Maar ik snak naar het oude leven. Ik zou willen dat we gewoon, op een normale manier, ergens spontaan wat kunnen gaan drinken. Of een hapje kunnen eten. Of een dagje weg. Zonder gedoe of gemekker. Wel denk ik dat er, op economisch vlak, veel veranderingen gaan komen. Mijn werkgever is al bezig met de boel zodanig inrichten, dat we straks nog maar 1 dag in de week naar kantoor hoeven en de rest vanuit thuis gaan werken. Ze hebben er de voordelen van gezien. Het scheelt een berg geld (en de middelen zijn er nu toch al) en de medewerkers geven aan het inmiddels echt niet erg te vinden, omdat de werk-prive balans enorm wordt hersteld. Wel missen we elkaar gewoon ontzettend erg en is er wel behoefte om ook contact op kantoor te hebben. Thuiswerken kon al, maar ik denk dat dit wel echt een stukje gaat worden van het echte 'nieuwe normaal.
Grappig. Ik lees dit wel meer maar ervaar het totaal tegenover gesteld. Balans werk en privé is juist lastiger omdat er veel meer door elkaar loopt. Belasting is ook erg groot. Zeker met het thuiswerken als de kinderen er ook zijn. Ik doe heel veel met beeldbellen maar vind het echt een slap aftreksel van het gewone contact. Verder is het in mijn werk wel nodig om samen te komen tot meer. Juist door samen creatief te zijn ontstaan er mooie dingen. En dat mis ik nu echt. Prima om een dag per week thuis te werken. Maar meer dat lijkt mij echt een verschrikking.
Ik denk dat dat in veel bedrijven ook de realiteit wordt: ongeveer de helft van de week op kantoor en de helft van de week thuis. Nu is thuiswerken voor veel mensen erg heftig, omdat de kinderen ook thuis zijn. Maar uiteindelijk gaan die gewoon weer naar school en naar de opvang. Dan denk ik dat thuiswerken echt wel fijn is. Vorige week werd onze zoon 's nachts ineens ziek. Normaal hebben we dan gelijk stress. Want ja: je moet de andere dag naar je werk en waar laat je dan 's ochtends vroeg je zieke kind? Maar nu is alles toch al ingesteld op thuiswerken. Mijn man had twee 'fysieke' afspraken staan. Maar die heeft hij omgezet naar bellen. Prima, dat is iedereen nu toch al redelijk gewend. Probleem opgelost. In dit soort situaties is thuiswerken dus wel in het voordeel van de privé-werkbalans. Ook voor mensen die normaal veel reistijd hebben (en bijvoorbeeld erg vroeg weg gaan om files te vermijden) denk ik dat 2 dagen in de week thuiswerken echt enorm scheelt. Kennis van mij rijdt 2x keer per dag 1,5 uur naar zijn werk. Als hij twee dagen kan thuiswerken, levert hem dat dus 6 uur vrije tijd op. Wel moet je er inderdaad voor waken dat je je grenzen bewaakt. Nu denk ik dat veel mensen ook 's avonds nog veel werken. Of 's ochtends vroeg opstaan om al wat gedaan te hebben voordat de kinderen uit bed komen. Maar dat moet straks niet het nieuwe normaal worden. Dus als je normaal op kantoor van 8 tot 5 werkt en 's avonds thuis (bijna) niks meer hoeft te doen, dan moet dat dus straks ook zo bij thuiswerken. Kinderen naar school / opvang. En je werkt gewoon je normale uren.
Als ik thuis werk, heb ik opvang voor mijn kinderen. Dus heb niets door elkaar lopen, dat scheelt. Straks komen we voor vergaderingen of sparren wel bij elkaar wanneer het weer mag, maar ik weet dat de ontwikkelingen bij mijn werkgever hard gaan en dat ze echt een omslag gaan maken. Zolang ik straks nog wel naar kantoor kàn, ben ik blij. Maar thuis werken vind ik ook wel lekker hoor. Maar werk is werk, dus kind gaat gewoon naar oppas of opvang.
Ik werkte altijd als standaard een dag (soms 2 thuis) en mijn man inderdaad ook. Maar dan zonder kinderen want die zijn dan gewoon op school of opvang. En inderdaad dat is prima. 1-2 dagen gebruik je die dagen om lekker ongestoord alles weg te werken en de overige dagen heb je de face tot face afspraken en kom je tot creativiteit. Daarnaast inderdaad vrijwel nooit stress (al houd je altijd dat je kind ziek wordt als je NET beide een belangrijke presentatie hebt) met ziekte omdat we altijd wel wat kunnen regelen. En mijn werk is ook nog output gestuurd en bij mijn man ook dus als ik sochtends op school wil helpen en het kan in mijn agenda geen probleem dan werk ik savonds. Maar nu vind ik het dus niks. Ik kan niet werken met kinderen. Ik word constant gestoord (ook al werken we met shifts) en kan slecht in een flow komen. Ik voel me constant schuldig dan wel naar werk dan wel naar kinderen omdat ik ineens 4 dagen in 2 dagen ofzo moet proppen en ik dus ook wel savonds en in het weekend moet werken want ja, output gestuurd maar dan moet ik wel tijd hebben om te werken. Gevolg: sinds Corona ben ik om 6 uur wakker en slaap ik niet voor 00.00 en ben ik constant moe. Daarnaast mis ik mijn collega’s en het sparren en dat ik een werk dag afsluit door thuis te komen. Enige voordeel is dat we geen stress “spits” hebben met wie haal wie en wat eten we hoelaat. Maar verder wil ik lekker terug naar ons oude normaal met 1/2 dagen thuiswerken en de rest op kantoor!
Ja maar dat is ook mijn normale situatie en in die situatie vind ik 1-2 dagen thuiswerken ook altijd heerlijk. Maar nu niet want met een peuter en een kleuter kan ik niet normaal werken. Ondertussen gaat de jongste wel weer zijn opvang dagen naar de opvang maar de oudste gaat maar twee dagen naar school waarvan maar 1 dag gelijk met de jongste en mijn ouders passen hun dag nog niet op. Dus dan is het best wel lastig. Maar eens in de situatie zoals ik voorheen had met opvang op mijn thuiswerkdagen is het fijn.
Het klinkt allemaal wel logisch. Maar zodra mijn man klachtenvrij is wil ik met een aantal mensen wel weer fysiek contact. Vreemden mogen mooi op afstand blijven. Drukke feestjes heb ik niet nodig. juist niet. En ik ga zeker ook niet het hele kringetje zoenen op verjaardagen. Dikke doei. Ik heb ook ergens gelezen dat de andere infectieziekten deze periode heel weinig voorkomen (zoals vlekjesziekten, griep en verkoudheid). En dat lijkt mij een teken dat e maatregelen wel werken.
Dubbel! Is het de bedoeling dat het nieuwe normaal blijft tot er een vaccin is? Dan zou ik ermee kunnen leven, maar wat als dat vaccin er nooit komt? Dan is dit dus de manier hoe we de rest van ons leven verder moeten? Dan vind ik er niets normaal aan en mag het van mij het nieuwe abnormaal gaan heten want voor mij zal dit nooit normaal worden. Ik doe het omdat het van me gevraagd word en het nodig schijnt te zijn maar gelukkig kan ik hier niet van worden.
Ik denk dat na alle voorlichting in de media meer mensen inmiddels wel weten hoe er mee om te gaan dan mensen die het niet weten. Dit is inmiddels zo vaak op filmpjes etc. Voorbij gekomen. Daarnaast het ov. Je beschermt inderdaad een ander. Maar doordat iedereen het moet gebruiken ben je automatisch zelf ook beschermt. Want iedereen draagt er 1, dus iedereen beschermt een ander, waaronder jij met je kapje. Ik geloof dus niet dat dit schijnveiligheid is. Ik ben het er mee eens dat dit niet eeuwig zo kan blijven. Maar hoe te versoepelen ik zou het niet weten. Want die ic cappiciteit is nog steeds niet denderend. Als er weer een golf komt dan hebben "we" een probleem bij de vorige golf ging het van no time van 0 naar 1400? Nu is het startpunt niet 0, dus als die golf komt hoeveel bedden zijn er dan nodig, en gaan we dat halen? Hoe zie jij de versoepelingen voor je? Wat lijkt jou een goede aanpak? Ik ben tevreden met de stap voor stap manier, kleine stapjes waar mogelijk zodat ze ook op tijd aan de rem kunnen trekken als er ook maar enig signaal is dat de zorg weer overbelast raakt.
Ik denk, en hoop, dat dat een afweging is die dagelijks/wekelijks weer door de regering word gemaakt. Zowel mbt wat jij benoemt over bijv. Het verhoogde sterftecijfer bij jongeren als de economie die zo een gigantische klap krijgt. En hoelang kan onze economie deze crisis volhouden. De psychische schade van al die ondernemers die straks over de kop gaan of amper nog hun hoofd boven water kunnen houden. Wanneer komt het kantpunt dat we de zwakkeren in onze samenleving niet meer kunnen beschermen omdat alle gevolgen daarvan vele male ernstiger zullen zijn?
Haha die vind ik ook nog onlogisch. In mijn situatie zou het logischer zijn als we daar heen gaan want mijn ouders wonen vele malen groter als ons met een tuin 8x zo groot als die van ons. Daar kunnen we veel makkelijker afstand houden dan hier. Maar aan de andere kant snap ik het idee erachter wel. Zo voorkom je dat meerdere koppels samenkomen. En misschien ook gezinnen op visite gaan (al weet ik niet of 1 kind gezinnen erg ondervertegenwoordigt zijn tov meerkind gezinnen).
Ik doe in de winkel echt super mijn best om uit de aura van mensen en vooral ouderen en bejaarden te blijven. Niet voor mezelf, voor die oudjes en omdat ik niet weet hoe fanatiek mensen zijn met die 1,5 meter en ik geen zin heb in boze blikken en opmerkingen daarover. Maar merk dat die oudjes er zelf minder moeite voor doen en je soms zo op 10 cm voorbij lopen. Maar blijf het toch maar wel doen. Merk ook dat ik aan sommige nieuwe normaal dingen ook al wen. Zo stoor ik me aan mensen die voor een winkel ingang een praatje gaan maken op 1,5 meter van elkaar, hoe moeten alle andere mensen in vredesnaam dan nog met 1,5 meter afstand die winkel in en uit.
Ik merk dat sommige winkels en bijvoorbeeld apotheken er gewoon niet op ingericht zijn. En 1,5 meter van vreemden houden fijn! Graag houden zo! Maar zoals in de supermarkt, die rij met 1,5 meter afstand. Ik heb nu 1x meegemaakt dat die zo lang waren dat je dus niets meer uit de schappen kon pakken omdat daar mensen voorstonden. Moest ik in die rij van de kassa, om spullen uit een schap te halen, volgende gangpad zelfde verhaal en daarna weer die rij in om af te mogen rekenen. Dan duurt boodschappen doen belachelijk lang.
Maar ook geen handen schudden of zoenen aan/met familie leden als iemand jarig is. Geen knuffel meer geven aan mensen buiten je gezin? Voor mensen die me niet dierbaar zijn helemaal prima maar voor familie en vrienden vind ik dat best heel heftig hoor.
Mensen die ik amper ken kregen een hand op een verjaardag, die hoeft straks denk ik ook niet meer als dat erin blijft. Maar mijn familie is erg zoenerig. Zo geven wij elkaar op verjaardagen allemaal 1 kus op de mond (ouders, broer, zus, oma, ooms, tantes, neven, nichten, de kinderen en dat doen wij als beste vriendinnen ook onder elkaar om te begroeten en afscheid te nemen) dat zal dus straks ook even schakelen worden als verjaardagen weer geviert mogen worden zonder 1,5 meter. Als dat er al 35 jaar in zit, zoals in mijn geval, is dat best een gek iets om af te leren.
Hahaha ja onder het mom van "gefeliciteerd met..." mijn kinderen moeten op verjaardagen iedereen een hand geven om te feliciteren en mogen zoenen als ze dat willen. Zoon is daar selectief in, dochter lebber iedereen af dat is een knuffel en kusjes monstertje.