Ik ben me aan het orienteren om eventueel in mijn eentje voor nog een tweede kindje te kiezen maar loop erg vast in mijn praktische bezwaren. Simpele dingen als: buiten corona tijd kon ik gewoon met A naar het zwembad als ik daar zin in had. Dat lijkt me lastiger met een peuter en een baby. Dingen als boodschappen doen. 'Even' ergens heen als de intratuin of iets. Dingen die ik normaal gesproken graag onderneem met A. voelen als een enorme berg met een baby erbij. En ook iets simpels als 2 kinderen klaar hebben voor de opvang voor ik naar werk moet, of douchen en naar bed brengen. Ik kan daar echt over liggen piekeren. En dan heb ik het vooral over het eerste jaar. Als de baby echt nog baby zou zijn. Is dit echt allemaal best wel pittig en lastig? Of zie ik allemaal beren op de weg en rol je er uiteindelijk wel in als je er eenmaal aan gewend bent? Alvast bedankt
Wat ontzettend leuk dat je zo'n mooie keuze overweegt! ♥ Ik ben zelf alleenstaand, met 3 kinderen. Mijn ervaring is dat het vrij geleidelijk gaat. Hoe oud is je kindje nu? Ja. Als je ergens heen gaat is het drukker, samen zwemmen is lastiger. Maar ik merk wel, als je in hulp vraagt is erg altijd een oplossing. Zwemmen? Vraag iemand mee. Naar de winkel gaan is wat drukker, maar goed te doen. Zoiets is vtv natuurlijk lastig te zeggen, aangezien elk kind anders is. Maar mijn ervaring is dat het vooral veel gezelligheid en liefde brengt
A wordt in juni 2. Ik heb een beetje in mn hoofd dat als ik dit wil doorzetten Aiden al wel minstens 3 is wanneer de 2e erbij zou komen. Dus ook wel een stuk zelfstandiger alweer. Maar zie toch veel beren. Heb die babyperiode bij hem als heel intensief ervaren. Misschien ook wel omdat ik heel overweldigd was door alles, je weet nu natuurlijk wel beter wat te verwachten. Maar ben zelf als enig kind opgegroeid en heb altijd wel graag een broertje of zusje willen hebben. En ik gun hem dit ook. Daarnaast is er nog bij mij de wens, genoeg liefde, ruimte en geld om dit eventueel alleen aan te gaan. Alleen is er ook veel angst
Niet alleenstaand toentertijd, maar mijn oudste was ruim 3,5 toen haar zusje er bij kwam. Ik vond die combinatie redelijk te doen. Ze kunnen al het een en ander, dochter ging 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal (laatste maanden voor haar 4e verjaardag 3x omdat ze echt zo toe was aan school). Ze luisteren (iets) beter dan een dreumes. In principe slapen ze de nacht goed door. Kortom, juist gezien de leeftijd lijkt me het een goed moment. Intensief? Dat vast en zeker. Jongste meisje en haar broertje schelen 15 maanden. Dat vond ik super vermoeiend. Lijkt me als alleenstaande echt killing..
M'n oudste was 2 toen de 2e kwam. Ging allemaal prima. Ja soms even wat lastiger maar gewoon niet te druk om maken. Naar de winkel? Deed gewoon de baby in de draagzak en kleine in de wagen. Of in het winkelkarretje. Ik ging met m'n kinderen douchen toen de jongste nog een baby was. Peuter insoppen en met speeltje op de grond onder de douche. Of in het babybedje naast de douche. En ik ging dan met baby onder de douche. En toen jongste kon zitten, gingen ze samen in het babybedje en later in een opblaasbadje. Of zittend op de grond, onder de douche. Jongste in zo'n zitje met zuignapjes. Geen probleem. Of eerst peuter onder de douche en in bed en daarna ik samen met de jongste. Zwemmen? Dat ik gewoon met beide te gelijk. Geen probleem. Jongste in zo'n babyband en oudste met bandjes om. Heb zelfs op baby/ peuter zwemmen gezeten met beide. Met peuter les en jongste in de zwemband erbij. En andersom. Met een 2 jarige en 1 van 6 maanden op vakantie naar Texel. Klaarmaken voor het werken? Peuter aankleden en voor de tv zetten en de baby doen. Of net wie er als eerste wakker is. Niet te moeilijk doen en " go with the flow".
Ik ben net bevallen van de 2e en mijn oudste is 2. Manman ik ben echt doodmoe. Nu de oudste niet naar de opvang gaat en de jongste niet zo makkelijk is als de eerste is het flink aanpoten. Doir corona zijn mn ouders ook de enige opvangmogelijkheid en tot mijn spijt heb ik ze erg veel nodig om de oudste op te vangen omdar die echt nog moeite heeft met de aandachtsverdelimg, driftbuien en een clusterbaby is soms niet te doen. Ik heb het ondanks de praktische bezwaren (en vanwege leeftijd) dus wel gedaan. Maar al had ik vanalles bedacht het is toch weer zwaarder dan gedacht en heb ook veel minder energie dan bij de eerste. Het zal wel goed komen hoor. Maar zo voelt het nu in de 1e paar weken dus wel ff. Ik ben nu ook wel echt een beetje bang voor wanneer ik weer moet werken en hoe ik dat moet gaan doen met voeden, aankleden, eten nog naar 2 kinderdagverblijven en dan pas aan het werk. En terug ook nog. Pfff Van het zwemmen herken ik ook wel. Ik ben me ook nog aan het bedenken hoe ik dat moet doen. Als je het doet zorg dat er voldoende hulptroepen zijn om de oudste eventueel opbte vangen en om je te ondersteunen.
Bedankt voor jullie imput en ervaringen dames heel erg fijn. Dankjewel. @Damay77 misschien denk ik inderdaad wel te veel in problemen hoor. Maar ik mag situaties altijd graag heel uitgebreid overdenken voor ik eraan begin. En de situatie van alle hoeken bekijken. Was de draagzak even vergeten. Kun je nagaan, A heeft daar het eerste jaar van zn leven uren in doorgebracht Wel respect dat je het gewoon zo aanpakt hoor @Jacy82 ja lijkt me ook echt wel heel pittig. Mijn hulptroep is mijn moeder en ik heb eventueel ook nog een vriendin met kids en 2 honden waar ie graag speelt. Vanaf september gaat hij ook 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Dus dat is ook wel fijn @Zoe123 ja met 1,5 jaar ertussen lijkt me ook heel pittig. Maar dat red ik sowieso al niet meer hahaha. Denk dat tussen 3 en 4 jaar wat dat aan gaat (voor mij) ook ideaal is. Nog niet meteen de verplichting van elke ochtend op tijd klaar moeten zijn omdat de oudste naar school moet. Maar dat wel in het vooruitzicht hebben binnen een jaar. Maarja. Dat soort dingen laat zich toch niet heel erg plannen..voor t zelfde geld ben ik na een jaar nog niet zwanger als ik ermee zou starten.
S. was 3 jaar en 9 maanden toen haar broertje N. kwam. Ik was toen nog niet alleenstaand, maar deed alles wel alleen. Het ligt er natuurlijk heel erg aan hoe je zelf bent (geduld en flexibiliteit bijvoorbeeld), hoe je kinderen zijn en hoe ze slapen. De punten die jij noemt, ervaar ik helemaal niet als een probleem. Ja, het is drukker, maar daar groei je in mee. Wel heb ik geregeld zo'n gevoel van: 'Pffff wat was het lekker rustig met alleen S.' Maar nou moet ik ook zeggen dat de kinderen hun vader 8 weken niet gezien hadden wegens omstandigheden, en dat S. mede daardoor héél pittig is momenteel. Dat maakt wel dat ik nu als alleenstaande een beetje uitgeput begin te raken. Maar ik durf ook wel van mezelf te zeggen dat ik niet zo geduldig en flexibel ben
Boodschappen laten bezorgen Als je het kan betalen huishoudelijke hil6 We eten hier vaak 2 dagen hetzelfde. Scheelt nadenken. En een draagzak/doek lijkt mij een must. Ik heb bij de eerste ingesteld op pittig/zwaar. Ik denk dat dat alleen maar goed is. Maar dat was alleen de eerste paar maanden. En vriendinnen meevragen met uitjes als bos, speeltuin, zwembad. Vriendinnen van mij vinden dat superleuk.
Meeste van mijn vriendinnen hebben zelf kinderen. Boodschappen laten bezorgen zou evt een optie zijn, maar sommige winkels waar ik toch wel veel dingen haal bezorgen niet. Maar komt vast wel goed. Op 1 of andere manier Schoonmaker is denk ik niet haalbaar. Ook niet nodig trouwens. Mag graag zelf de boel schoon houden
Hahaha flexibel ben ik ook niet echt. Ik hou erg van plannen enzo. Maar dat is me met A. Ook gelukt. Ik voedde hem op verzoek ipv op tijden. Dus misschien toch flexibeler dan ik denk? Qua geduld. Pfoe . Dat ligt heel erg aan hoeveel ik geslapen heb en wat er gebeurd. Ik heb soms moeite met het geduld te hebben om consequent te blijven. als ik al 10x nee heb gezegd heb ik soms de 11e keer geen zin meer om het te corrigeren (doe ik wel hoor. Maar dat irriteert me dan). Ik denk dat het toxh lastig is te weten hoe het is. Tor het zo ver is
Haha ja dat voeden op verzoek deed ik ook, bij allebei Maar is zeker waar, je weet pas hoe het gaat, als je het probeert. Maar het is zeker mogelijk en in mijn ogen te doen om dit in je eentje te doen!
Haha ja. Er zijn meer moeders die het doen. Dus het kan vast. Het is alleen niet iets wat je even terug kunt draaien als je er spijt van krijgt Ik vind het gewoon heel moeilijk om wat ik nu heb, wat ik weet dat ik heb, in te ruilen voor een hoop onzekerheid. Wil geen spijt krijgen van mijn beslissing. Maar ook geen spijt krijgen dat ik iets niet gedaan heb uit angst
Als je moeder of vriendin in de buurt woont kan je met zwemen samen gaan ik bracht wanneer ik met mijn zoon ging zwemmen de jongste een paar uur bij mijn moeder of een vriendin. Hier zat er eigenlijk wat te weinig leeftijd verschil in en was mijn zoon erg jaloers en kon ik het hem niet uitleggen dat mama soms geen tijd had omdat die zelf nog anderhalf was. De eerste maand was wel een beetje zwaar en passen en meten maar gelukkig was ik gewoon vrij en ik had echt het aller liefste makkelijkste babytje maar je kan ook een huilbaby krijgen of zelf veel pijn hebben etc of een rot zwangerschap daarom heb je wel echt mensen nodig of is het beter als je eerste kindje alles begrijpt. Maar moeder zijn van 2 is zo mooi en fijn, Hoe ze nu samen spelen lachen ik geniet er zo van om naar ze te kijken.
Ik ben niet alleenstaand maar man us wel 5 dagen achter elkaar van huis dus ik moet wel bijna alles doen (nu is hij bijv gisteren om 8.30 thuisgekomen en gaat morgen om 5.30 weer weg dus nog geen 48u thuis). Zwemmen: dat weet ik niet, dat doe ik niet Boodschappen: draagdoek of de oudste zelf laten lopen of op het bierrekje (heet dat zo?) Of mandje icm kinderwagen Intratuin: zelfde als in de supermarkt of maxicosi in de kar. Evt een kiddyboard oid aan de kinderwagen. Ik laat de baby in het begin ook vaak in de kinderwagen slapen zodat ik gewoon weg kan (evt extra dekentje erover) Ochtend: ik probeerde baby gevoed en verschoont te hebben voor de rest wakker werd als ze naar school moesten. Dan had ik zo 1,5u tijd voor ze. In bad was savonds of onder schooltijd. Qua praktische dingen is er al gauw een oplossing, zéker als je accepteert dat 1 van de 2 soms gewoon maar even huilend moet wachten en op slechte dagen is het beeldscherm mijn buddy Hier schelen ze 1.5, 3, 2.5 en straks 3.5 jaar. Kan echt niet zeggen wat het makkelijkste is
Baby en peuter worden ook groot Ja het is wennen in het begin en ja, sommige dingen zijn lastiger, maar weet je, dat blijft niet voor altijd zo. Je komt vanzelf in het 'nieuwe normaal' en ontwikkelt je trucjes om het toch te doen. Of je doet het even niet, dan komt het een paar jaar later wel. (lang leve de duowagen, by the way! ) Mijn man was van huis weg 7:00-19:00 uur, 5 dagen in week, toen ik tweede kreeg, dus ik heb ook heel veel alleen gedaan. Ja, het was soms heel erg zwaar, maar dat geldt voor iedere ouder. Hoeveel kinderen je ook hebt.