Wat leuk, een vakgenote! Maar inderdaad wel confronterend als je zelf vruchtbaarheidsproblemen hebt. Die vraag wordt inderdaad zo vaak gesteld. Ik had de mazzel dat ik van mijn oudste wel snel en spontaan zwanger was, heb dus geen lange periode gehad dat ik zo graag moeder wilde worden en het niet lukte. Daarna kreeg ik een EUG en is mijn rechter eileider (de enige goede, bleek later) verwijderd. Voor de tweede dus ruim een jaar geprobeerd zwanger te worden en uiteindelijk met ivf gelukt. Ik vond het toen wel eens lastig met opmerkingen over "wanneer komt de volgende" of wat een ideaal leeftijdsverschil zou zijn. Maar ach, mensen bedoelen het niet kwaad. Ik weet nog niet precies wanneer de terugplaatsing zal zijn. Heb volgende week dinsdag de eerste follikelmeting, dat is op cyclusdag 14. Waarschijnlijk mag ik dan vrij snel pregnyl spuiten en is 5 dagen later de tp. Ik ga uit van het weekend of de maandag daarna.
Jaaaaa ik zie een licht streepje! Spannend nu een week na de tp. Ga morgen avond nog een keer een testen of het streepje goed op loopt.
Wat spannend! Ik duim voor je!! En ik herken wat anderen schrijven: "wanneer komt de 2e?" "wil je geen 2e?" "wordt het geen tijd voor een 2e?" "nou in jouw huis kun je er makkelijk nog een kwijt" Dus dat... Mensen hebben geen idee...
Dank je @Barbje Fijn dat mensen hier begrijpen hoe "fijn" het is om weer te prikken Is gewoon weer een stap naar dat kindje wat we allemaal graag willen en voor ons niet zo vanzelfsprekend is. Zo spannend dat je morgen gaat testen!! Ik duim voor je! Mijn vraag als leek op dit gebied: kan een test vals positief zijn als je eerder test dan wat het ziekenhuis zegt? Ik zou namelijk ook geneigd zijn eerder te testen maar denk wel dat ik mezelf tegen zou kunnen houden tot de testdag. Zover ben ik nog niet gekomen en weet ook niet hoe die wachtweken voelen. Als ik het allemaal zo lees wel zwaarder dan al dat geprik en zo. Ik ben verloskundige en echoscopist. Dus alleen zwangeren, geen fertiliteit of gynaecologie. Ik heb het alleen de kwaliteitsmanager en 1 assistente verteld. Beide vertrouw ik dat ze het voor zich houden en tegelijkertijd als ik ineens niet kan komen zij het voor me kunnen opvangen/afspraken wijzigen etc. Daarnaast weten alleen mijn moeder en zusjes het. Wil het liever niet vertellen omdat ik ook graag pas na een goede echo wil vertellen dat ik zwanger ben zoals het normaal gesproken gaat. Heb geen zin in al die vragen rondom punctie, terugplaatsing en testdag..... Voel me wel schuldig naar vriendinnen toe die echt ALLES delen, maar wil ook net als zij met een leuke vergassing komen als ik zwanger ben....
Mensen hebben geen idee he hoe hard dit soort opmerkingen of vragen kunnen zijn. Al heb je ruimte voor een elftal, dat soort vragen moeten ze voor zich houden. Zo pijnlijk! Als we hadden gekund dan hadden we allang 2, 3 of 4 kinderen gekregen
Ja... Dat kan dus wel.. Als je eigenwijs bent... Maar risico is dat je extra teleurgesteld bent als je op de echte testdag ongesteld wordt... Veel vroege zwangerschappen gaan in het hele begin mis, wat je in een "normale situatie" niet zou merken.. Als je pregnyl of een soortgelijk hormoon hebt gespoten kan een test "vals positief " zijn.. Als je geen pregnyl bij een terugplaatsing hebt gespoten Is een (lichte) streep ee beginnende zwangerschap. Helaas heb ik vanmiddag wat bloedverlies gehad... Hoop zo dat het niet door gaat zetten... M'n duimen draaien keihard.... Mayaa heb je wel genoeg steun aan je moeder en zusjes? Ik snap het idee om anderen te verrassen met een zwangerschap.. Net als "iedereen" maar steun ontvangen van vriendinnen is ook echt fijn... Ik ervaar het op m'n werk. Stil houden bij mensen die ik elke dag intensief zie lukte maar kort en op een gegeven moment toch (voor een deel..) open gegooid op m'n werk. De steun en herkenning die ik ervaarde was zo fijn. En meer collega's die er open over werden. Maar volg hier in vooral je gevoel.. Vergeet ook niet de cijfers he.... 1 op de 6 (!!) stellen had in 2018 op de een of andere manier hulp van het ziekenhuis nodig om een kindje te krijgen.. Kijk maar eens om je heen hoeveel mensen dat dan zijn.. Hoeveel collega's van je partner.. Hoeveel mensen in de straat.. Die gedachte hielp mij wel... Dat we niet "de enige" zijn...
Dat hoop ik ook. Maar kan alle kanten op hè! Ik heb bij mijn beide zwangerschappen bloedverlies gehad rond mijn nod, beide keren dacht ik "ok, menstruatie, game over". Ook echt helderrood, vlekken in inlegkruisje. Maar daar bleef het bij en beide keren dus zwanger. Heb je niet veel aan, ik weet het. Kan bij jou helemaal anders zijn, maar positief verhaal kan geen kwaad. Ik duim!
@Barbje dank je voor je uitleg! Ik moet op gegeven moment pregnyl gaan spuiten dus ik hou me dan wel in met testen als het zover is. Wat schrikken voor je dat je bloedverlies hebt maar hoeft nog niet negatief te zijn toch? Kan ook innestelingsbloeding zijn. Ik hoop zo voor je dat
@Barbje Ging even wat mis met mijn vorige bericht! Ik hoop zo voor je dat het bloedverlies stopt en je straks een dikke vette 2e streep hebt op je zwangerschapstest. Wat betreft steun: eerlijk, ik praat (nog) niet zo graag over het traject. Vandaag zomaar in tranen uitgebarsten bij mn vriendinnen omdat ik me niet lekker in mijn vel voel. Maar kon het ze niet vertellen..... Zei dat ik ongesteld was Ben extra emotioneel en ben prikkelbaarder dan anders, merk dat die hormonen mij beginnen over te nemen. Kan trouwens wel goed praten met de collega's tegen wie ik het gezegd heb. En mijn zusjes en moeder vertel ik zo nu en dan als ik de behoefte heb. Maar ze begrijpen niet hoe dit voelt. Morgen begin ik met het prikken van Fostimon naast de Triptofem die ik al prik.
@Barbje hoe is het nu? @Maayaa het is ook pittig al die hormonen in je lijf!! En ik kan me goed voorstellen dat je het niet aan iedereen wil vertellen. Ben je misschien ook bang dat je er nog meer mee bezig bent al iedereen er telkens naar vraagt? Wel heel fijn dat je het aan je moeder en zusjes én je collega's hebt verteld. Je hebt hun steun nu hard nodig, zelfs al begrijpen ze het niet echt. Ken je niet iemand in je omgeving die ook een vruchtbaarheidstraject heeft doorlopen? Ik heb 1 vriendin die 3 kinderen heeft gekregen via ICSI en ik vond het enorm fijn om met haar te praten. Ik was zelf trouwens de vorige keer open over alles tegen iedereen. Dat kwam ook omdat ik 2x geopereerd ben (eerst EUG en jaar later kijk-OK om te zien wat het probleem was) en dat houd je niet zo makkelijk geheim. Daarna wist iedereen dat ik met IVF begon en voelde het ook raar om ineens niks meer te vertellen. Ik vond de steun en het medeleven heel fijn. Toch heb ik er deze keer voor gekozen om het (bijna) niemand te vertellen (alleen die vriendin met ICSI ervaring). Omdat ik ook graag die verrassing wil van het vertellen en omdat het gemakkelijker is om er minder mee bezig te zijn als bijna niemand het weet. Maar waar ik nu mee bezig ben (terugplaatsing in natuurlijke cyclus) is wel véél minder belastend dan IVF. Ik had toen de steun ook echt hard nodig. Kortom, ik snap je volledig! Maar ik denk dat het ook echt helpt om open te zijn tegen mensen van wie je weet dat ze je steunen. Dat is misschien nog wel waardevoller dan die verrassing.