Waarom niet? Mijn dochters vinden het geweldig om kikkervisjes en kikkers ed te vangen. En aangezien ze 8 en 11 zijn, hun zwemdiploma's hebben, enz. mogen ze dat ook. En ze weten ook dat er buurkinderen zijn die dat misschien nog niet mogen, ik hoop ook dat ze tegen kleine kinderen zeggen dat ze niet bij het water moeten komen en dat ze ze helpen als er wat gebeurd, maar het is verder niet hun verantwoordelijkheid.
Zolang jij je er goed bij voelt, is dat prima. Denk ik. Hier altijd omgekeerd geredeneerd: kleine stapjes vrijheid geven die ik kan controleren. Doet ze het een tijd perfect: leuk, dan krijg je meer vrijheid. Doe je het één keer niet goed, dan merk ik het meteen en mag je weer een tijd een 'trapje lager' qua vrijheden. Dat oudere kinderen niet bij water spelen, daar zou ik allerminst vanuit gaan overigens. Zo'n aannames zijn erg riskant, zeker omdat je die kinderen niet kent. En tuin te klein en kinderen te druk? Ik denk dat elke ouder zich daar wel iets bij kan voorstellen Maar tijdens het slaapje van je baby heb je dan alle tijd om te verven, te bakken en te knutselen. Zaken waar je vast niet aan toekomt met een wakkere baby. Zal je oudste zeker ook prettig vinden. Dat is nu eenmaal je leven met twee kinderen: voortdurend iedereen tevreden houden Succes!
Maar ze kent de buurtkinderen niet, en haar dochter luistert blijkbaar niet genoeg om haar aan de regels te houden?
Mijn dochter is 4 en wilt graag alleen naar de speeltuin verderop. Dat mag niet van ons aangezien ze een weg moet oversteken waar ze geen overzicht over heeft. ze speelt alleen in het achterpad en mag dan van paaltje tot paaltje. Ze mag ook alleen naar een vriendinnetje, die woont hier achter. verder doen we alles stapje voor stapje. Zo fietst ze bijv morgen naar school terwijl ik met de auto ga. Ik rij dan zachtjes naast haar tot aan de brug, ik moet dan een stukje omrijden terwijl zij 200 meter over het fietspad gaat. Ze staat dan aan het einde te wachten op mij om over te steken. bij mijn broer mag ze wel alleen naar de speeltuin. Maar vanuit zijn keukenraam kijken wij zo de speeltuin in. Daar is ze overigens niet de enige, de meeste kinderen zijn daar 2 jaar als ze alleen naar de speeltuin mogen. als ik niet zou weten waar ze uithangt en ze der eigen gang gaat zou ze mooi in de achtertuin blijven.
Hier speelt ze zelf buiten sinds ze 5 jaar is. Ze mag zelf naar de speeltuin nu (aan het einde van onze doodlopende straat) en zelf op onze (parkeer)pleintje voor spelen in onze straat, is doodlopend. Weinig autoverkeer, wel een sloot maar weet drommels goed dat ze er niet mag komen en dat houd ik in de gaten ook! In het begin is het een paar keer fout gegaan. Dan ging ik controleren en zag ik haar toch te dicht bij de sloot naar mijn zin. En dan ging ze weer mee naar huis om het een ander keer weer te proberen. We hebben twee belangrijke regels, zo zeg ik dat ook tegen haar: nooit bij het water spelen, ook niet als andere kinderen het doen en nooit met andere mensen mee voordat je het aan mama of papa hebt gevraagd. Daar hebben we op een gegeven moment tekeningetjes van gemaakt en toen ging ze echt met tekening in de hand naar de speeltuin zodat ze het niet zou vergeten, waren haar eigen woorden. Ik ging in het begin ieder kwartier wel even spieken, nu niet meer. Maar eigenlijk ga ik tegenwoordig nu het zo lekker weer is ook wel vaak mee naar buiten met de jongste twee. Toen de scholen nog volledig gesloten waren, ging ze vaker zelf spelen omdat er simpelweg meer tijd was.
Mijn jongste is bijna 6 en mag alleen buiten spelen, máár alleen op ‘ons’ pleintje, níet de hele wijk door. Hier is geen water ofzo, maar wel overal straten waar auto’s rijden. Als er veel water was, zou ze zéker niet alleen wat door de wijk mogen ronddwalen en zou ik er héél zeker van willen zijn dat ze absoluut niet naar het water gaat... In geval van mijn jongste zou ik dat nu niet zijn, dat is een waaghals die alles uit wil proberen en dus echt wel eens te dicht bij het water zou komen - waterrijke wijk zou hier dus betekenen dat ze nog onder toezicht buiten moest spelen tot ze een zwemdiploma had én ik haar daarmee vertrouwde.
Onze zoon wordt in september 6. Hij mag af en toe met een vriendje naar speeltuin op de hoek. Daar heb ik geen zicht op maar meestal laat ik hem dan even en ga ik na een kwartier met de jongste er ook heen. Speeltuin tegenover ons huis mag hij wel heen maar gebeurd weer weinig want dan wil mijn peuter ook mee en die mag daar weer niet alleen heen. Soms mag hij ook een rondje fietsen om de twee blokken. Het is hier heel waterrijk en ondanks dat ik echt een hele verantwoordelijke zoon heb vind ik het nog wat spannend. Vanaf na de zomer in groep 3 en zijn zwemdiploma ga ik het wel wat losser laten. Maar tot die tijd ga ik meestal nog mee of is bij maximaal een kwartier o.i.d echt zonder een van ons...
Wij wonen in een doodlopend woonerf met 1 speeltuintje voor de deur. Toen mijn jongste 3 was , was hij echt totaal niet meer uit het speeltuintje te slaan met zijn grote broer. Ik ging dan in de voortuin het onkruid weghalen, de ramen lappen , de schutting beitsen. Alles om hem in de gaten te kunnen houden. Ik ben er absoluut voor om kinderen vrij de wereld te laten ontdekken, ik ben niet van de voorzichtig. Maar ik wil wel graag kunnen zien dat alles goed gaat.
Zo zijn wij er ook mee bezig. Dochter van 5 mag in de straat en 1 straat verder. Fietst weleens alleen vanuit school naar huis, dat is een fietspad van 700 meter en dan is ze er. Ik sta haar dan op te wachten. Laatst krijg ik een berichtje van een kennis dat ze bij de buurtsuper is. (we wonen in een heeeel klein dorp, dus dat is maar 400 meter verder, maar wel met oversteken, ook al mag je hier in hele dorp maar 30) Zij speelt met kinderen die 1 a 1,5 jaar ouder zijn, maar dat wil niet zeggen dat ze hetzelfde mag. Dus hop, dan blijf je maar de rest van de week of een paar dagen alleen in de straat. En als je dan nog niet luistert, alleen in de tuin. Daarbij moet ze ook leren nee zeggen als iemand haar dan toch mee wil hebben of meetrekt.
Toch zou ik er niet vanuit gaan dat 'omdat er genoeg mensen in de buurt zijn, het wel goed komt'. Hoe 'hard' misschien ook is jouw kind jouw verantwoordelijkheid... En ja, natuurlijk zijn er mensen die ingrijpen als ze ziek dat er iets (bijna.. ) mis gaat, maar misschien goed om in je achterhoofd te houden dat er ook mensen zijn die dat niet doen/ überhaupt niet bezig zijn met het kind van een ander... Verder moet je uiteraard doen wat voor jullie goed voelt, ieder huishouden zijn regels zijn anders!
Wij wonen buitenuit, maar wel aan een vaart. In principe mogen onze kinderen van 8 en 5 alleen in de tuin spelen, niet op de weg. Nou woont er verderop een gezin met ook twee kinderen en ons buurmeisje gaat daar ook wel heen te spelen en wilde onze dochter ook wel mee daarheen. Die mag dan wel (nadat ze ons heeft gevraagd zodat we weten waar ze uithangt) daar naartoe lopen. Maar nou mochten die kinderen laatst steeds op de steigers bij de vaart spelen. Ik vind dat echt niet goed. Onze dochter heeft dan wel A en B, maar toch. Wie zegt dat je eruit kan komen, hoge wal, daarbij is het geen zwembad dus als je erin valt wil niet zeggen dat ze rustig naar de kant zwemmen en eruit klimmen. Daarbij heeft iedereen een megagrote tuin dus waarom zou je het opzoeken. Een van die buurkinderen is ook nog maar 5 en moet nog beginnen met zwemles. Maar die staat er ook gewoon bij... ook daarom wil ik al niet dat mijn kind daar ook bij staat. Mocht dat meisje erin vallen en verdrinken, dan heeft mijn kind dat ook meegemaakt en daar de rest van haar leven last van. Dus moet ze van ons naar huis komen als die andere kinderen perse op de steigers willen spelen. Tja misschien overdreven, maar ik wil mijn kind daar gewoon tegen beschermen. Dus een kind zonder zwemdiploma zonder toezicht laten spelen bij water? No way.
Mijn dochter van 4 mag dus eigenlijk alle e maar buiten de tuin spelen als ik er bij ben. Op die leeftijd kun je ze heel veel vertellen overw at wel of niet mag, maar hun hersenen zijn simpelweg nog niet in staat om het allemaal toe te passen. Pas vanaf 9 jaar zijn kinderen in staat om impulsen te beheersen (tijdens het voetballen vliegt de bal de weg op, eerst kijken en dan pas achter de bal aan rennen) of inschatten hoe hard een auto rijd of waar geluid vandaan komt. Omdat wij in een wijk wonen met redelijk wat verkeer en wat buurkinderen hebben die echt domme dingen doen zonder toezicht, mag het van mij echt niet. Ik zie veel ouders hier in de wijk die er vrij makkelijk mee zijn en hun jonge kinderen de hele dag op straat laten spelen. En ik was wel echt geneigd mijn dochter mee te laten doen. Maar sinds een les over kinderen in het verkeer op de kinderopvang ben ik daar echt van terug gekomen.
En zo'n GPS horloge, leuk hoor, maar je hebt er geen fluit aan als je kind te water raakt, of een drukke weg over steekt. Daarnaast is de beveiliging van die dingen ook ruk