Goedemorgen, Ik zit al vanaf 4:00 beneden met de kleine man. Hij is op 14-05-2020 geboren en ik ben heel gelukkig met hem en zijn broer van bijna 3 jaar oud. Nu zit ik met het volgende, ik merk dat het me opbreekt om elke nacht maar met 3 uur slaap te doen en overdag slapen lukt niet want mijn oudste slaapt tussen de middag ook niet meer, dus niemand let dan op hem. Mijn man werkt in ploegendiensten en moet soms tot 22:00 werken. In de ochtend/middag is hij dus vrij en verwacht ik dat hij me s'nachts ook eens wat zorg uit handen neemt zodat ik zelf ook wat rust krijg, maar nee.. Als ik er wat van zeg dan krijg ik naar mijn kop geslingerd dat hij moet werken, ja maar niet in de ochtend vroeg dus je kan me prima helpen dacht ik zoals je bij de oudste ook gedaan hebt. Meneer wil alleen maar een beetje leuke dingen doen met onze oudste zoon en knuffelen met de jongste als ik de flesvoeding gegeven heb, lekker makkelijk.. Ik trek dit niet. Mijn moeder past één dag in de week op maar ik heb zoiets van, verdomme man je bent vader gedraag je dan ook zo.. Ik kan niet continu de oma's om hulp vragen omdat meneer zelf te laks is om te helpen. En dan vind meneer het gek dat ik naar hem snauw omdat ik elke nacht maar een aantal uren slaap krijg. Ik voel me een alleenstaande moeder in ons huwelijk. Ik heb niet eens de energie meer om heel boos te worden maar ik ben het wel. Als ik er wat van zeg heeft hij altijd een weerwoord. Hij kan lekker elke nacht doorslapen. Ik heb hem gisteren gevraagd om eens een keer beneden te zitten met de kleine omdat ik het al bijna twee weken lang doe, werd ik midden in de nacht wakker van zijn achterlijke geschreeuw dat ons kind maar bleef 'janken'. Gelijk naar beneden gerend en gezegd dat hij normaal moet doen. Je zoon heeft last van darmkrampjes omdat de darmen nog niet ontwikkeld zijn, hij heeft behoefte aan warmte en veiligheid en dan ga je als een tiran de hele straat wakker houden waardoor je zoon(s) onrustig worden. Als ik dit nog een jaar zo moet doen en straks ook weer aan het werk ben dan ben ik helemaal klaar met mijn echtgenoot, ik trek dit niet. Als ik hem één keer vraag wat zorg uit handen te nemen dan gedraagt hij zich als een idioot. Ben getrouwd met een volwassen vent dacht ik, maar blijkt nu een jochie te zijn. Ik ben kapot.. Het enige wat me op de been houdt zijn m'n jongens, al ben ik nog zo moe ik blijf voor ze zorgen. Heb dit ook al besproken met mijn ouders en zij willen eventueel een gesprek aan gaan met mijn echtgenoot, maar ik weet vrijwel zeker dat hij flipt als ze dat doen. Voordat de tweede zoon werd geboren ging alles prima in ons huwelijk. Bij de oudste heb ik dit circus ook gehad en kon ik in de middag even slapen, maar dit ga ik niet weer doen.. Echt niet. Wat moet ik hiermee?
Jullie moeten allemaal wennen natuurlijk aan deze nieuwe situatie. En het is begrijpelijk dat de gemoederen hoger oplopen wanneer je beide moe bent. Probeer toch rustig in gesprek te komen en te blijven. Uiteraard moet je man werken, maar hij mag ook niet vergeten wat een topprestatie jij hebt geleverd met de bevalling. Ook jij moet de gelegenheid hebben om bij te tanken. Het is te gemakkelijk om te zeggen/denken dat jij dat wel tussendoor kunt doen. Inderdaad achterlijk geschreeuw is niet de bedoeling, dan kan hij zelf ook in beweging komen en jullie zoon proberen te troosten. Is het een idee om bijv om en om een "nachtddienst" te doen? Dan komen jullie beide aan je rust toe. Ook wanneer hij tot 22 uur moet werken, heeft hij in de nacht/ochtend in principe genoeg tijd om te slapen/rusten.
Misschien kunnen jullie een compromis sluiten. Jij mag slapen avond en begin nacht, en hij einde nacht en begin ochtend bij late dienst? Ik weet niet wat voor werk je man doet, maar late diensten werken na gebroken nachten is hier ook dramatisch. Ik ben dan op avond zo moe dat ik niet meer functioneer op m'n werk. Dus snap je man z'n slaap drang wel. Maar hij moet ook begrijpen dat het voor jou zo niet kan. Heeft hij vroege dienst dan blijft het bikkelen natuurlijk voor jullie beide. Maar bij de late diensten zou je in een rustig gesprek kunnen proberen om elkaar in het midden te treffen. Sterkte!
Jou situatie is zo herkenbaar! Maar ga alsjeblieft wel in gesprek en benoem daarbij hoe je je voelt en wat je van hem verwacht. Merendeel van de mannen hebben gewoon geen voelsprieten voor dit soort dingen. Hij zal dus alleen maar jou kritiek horen en verder niet nadenken. Ik heb zelf 3 jaar geleden na de geboorte van onze zoon in een soortgelijke situatie gezeten en dit draaide bij mij uit op een postnatale depressie. Ik had ook het gevoel dat ik alles alleen moest doen, onbegrip van mijn man en daardoor veel wrijving. Op een gegeven moment zei ik niks meer, kropte ik alles op en werkte ik mezelf helemaal over mijn grens heen. Hopelijk hoeft het voor jou niet zover te komen, maar praat!!! Leg het uit, alsof het inderdaad een klein kind is.
WTF? Ik vind dit niet normaal hoor. Tijd voor een heel goed gesprek. Mijn man werkte ook gewoon maar deed zeker wel nachtvoedingen. Dan maakte hij het flesje en verschoonde de kuier, en gaf ik daarna de fles. Of we deden het andersom. En verder hield hij de oudste bezig, deed de boodschappen, het huishouden etc.
Wat lastig zeg! Kun je een compromis met hem sluiten, dat jullie allebei een deel op je nemen en waarbij hij genoeg slaap krijgt om zijn werk te kunnen doen en jij kunt uitrusten? Dus stel dat jij de nacht doet, dat hij dan de ochtend de kinderen doet zodat jij een nog even kunt bijslapen? Ik noem maar iets hoor.. Ik lees dat je flesvoeding geeft, dus hij zou een voeding moeten kunnen overnemen zodat jij even kan bijtanken. Maar ga vooral op een goed moment in gesprek, leg rustig uit hoe je je voelt en zoek samen naar een oplossing die voor jullie beiden werkt. Het is ook niet niks, een newborn met een peuter in huis. Ik snap dat voor hem het pittig is om die diensten te werken, maar in je eentje op weinig slaap voor kinderen zorgen is ook niet te doen.
Wat vervelend, moeilijk is zo’n eerste periode he.. Hier is zeker man niet gemaakt voor de nachten en die vind de babyfase heel heftig. Nou kun je natuurlijk zeggen: kom op we hebben er beide voor gekozen, dus hoppetee, maar wij hebben ervoor gekozen om de taken naar ieders krachten te verdelen. Ik deed de nachten van de baby (want ja ook bv) hij van de rest van de kids als ze wakker werden (en dat was niet elke nacht). Daarnaast begon hij extra vroeg met werken, zodat ie op tijd thuis was om te koken en hij draaide de avondspits met de oudste 3, zodat ik met de jongste lekker kon cocoonen op bed en zo toch een beetje rust kon pakken. Ik had liever dat ie de huishoudelijke taken en de oudsten wat uit handen nam, dan dat ie gefrustreerd met de jongste ging zitten. En daar heeft ie ook wel lekker mee gekroeld hoor, maar dus vooral de leuke momenten met de baby gepakt zeg maar. Mijn advies is dus een goed en eerlijk gesprek hebben. Bijv als je moeder oppast. Waar liggen jullie krachten en wat kan hij oppakken wat jou ontlast en hem ook niet over het randje duwt? Succes!
Die van ons gilde (ja letterlijk gilde) 18-21 uur totaal per dag, 6 weken lang totdat we met een laatste noodsprong andere voeding gingen gebruiken. Langste aaneengesloten slaap die ik had die periode was 10 minuten, totdat de volgende krijs vanwege een krampaanval weer kwam. Enige aaneengesloten periode van stilte was 20 minuten van een fles. Dus ja, dood en doodmoe en met je rug tegen een muur staan dat je niet meer weet hoe je dit moet gaan trekken en je toch de eerst volgende huil ernaast staat/ligt. Dát gevoel ken ik. Je wordt een raar mens na een aantal weken kan ik verzekeren. Man kon de nachten nauwelijks, hij moest de weg op en dat gehuil vrat energie en gaat door merg en been, laatste wat ik erbij kon gebruiken was dat hij zichzelf de vangrail in reedt of te laat was een andere wegmisbruiker te ontwijken. Wat wij deden was dat hij de avond nog deed en de laatste fles dan om 23:00-01:00 koers. Ik pakte dan de nacht en de dag weer verder op. Zodra hij uit zn werk kwam, kroop hij ff op de bank met ukkepukkie en ging ik even een blokje om, uit t gehuil al was t maar 10 minuten. Maakte t eten klaar en dan aten we even samen. Op de dag maakte ik t me wel zo makkelijk mogelijk. Was al een lange survival mode dus t laatste waar ik zin in had was t lastiger maken dan strikt noodzakelijk. Ik zou bekijken wat de opties zijn voor en na zijn diensten, zodat je die uren allicht je rust kan pakken. 2 uur voor, 2 uur na moet zeker wel mogelijk zijn. Met evt. nog iemand die in de middag je oudste even kan "luchten" in de speeltuin oid zou je er dan wel redelijk doorheen kunnen komen.
Helaas gebeurt dat vaker, veel mannen doen zo. Mijn man deed en doet ook geen nachten, hij werkt en ik nog niet en ik geef bv. Maar hij doet wel andere dingen, in huis, de tuin, de keuken na het eten etc. Nu is die van ons bijna 5 mnd, met 2 weken vind ik t nog n heel ander verhasl. Dan ben jij ook nog herstellende! Maargoed je hebt met m gesproken en blijkbaar verandert hij niets. Dan kun je n paar dingen doen maar of dat opschiet, je zit nog in n kwetsbare fase en je zoontjes zijn t belangrijkste nu. Lukt t savonds ook niet om tegelijk met je oudste en baby te gaan slapen? Ik ga nog steeds rond half 9 naar bed en in de begintijd zelfs om 19 uur vaak. Alles om wat extra slaapuurtjes te maken. En in de ochtend na de voedibg leg ik haar tussen ons in en dlaapt ze nog een paar uur en ik ook. Mijn oudste kan al zelf naar beneden, misd kan je man dan met jouw oudste opstaan?
Zal je zeggen hoe wij het hier doen misschien heb je er wat aan. Hier ook 1 van 3 en toen een baby erbij. Nu 4 en bijna 9 mnd. Zowel bij zoon 1 en nu ook bij nummer 2 doe ik de nachten. Geen probleem want in het begin had ik verlof en vriend moest gewoon werken. En ik kan mij niet voorstellen als je beide wakker bent snachts het er vrolijker van word. Daarom kan er beter 1 moe zijn. Wat vriend deed en nog steeds doet als ik moe was dat als hij thuiskwam dat ik kon gaan slapen en is hij vrij dan liet hij mij smorgens nog verder slapen. Dit werkt voor ons echt super. Ook doet vriend echt evenveel in het huishouden, koken, stofzuigen dweilen echt vanalles. Zoon 1 sliep echt super snel door zoon 2 daarin tegen echt horror snachts maar gelukkig gaat dit nu de afgelopen week echt stukken beter. Praat erover en misschien is hoe wij het doen ook wat voor jullie. En is het zo druk dan is het ook een idee om avondeten in te vriezen en op drukke dagen dit op te warmen scheelt ook weer.
Ik zou echt even de tijd nemen om hierover een goed gesprek aan te gaan. Wees helder en geef duidelijk aan dat jij ook moe bent en nog herstellende van de bevalling. Als je man de ochtenden/middagen vrij is en vaak tot 22.00 werkt dan kan hij heus wel eens een nacht doen, als hij in de ochtend toch kan uit slapen? Dan kan jij lekker vroeg op bed en wat uurtjes slapen. Mijn man werkt ook in diensten en vaak ging ik al om 20.00 op bed, tegelijk met de oudste. De jongste werd meestal rond 03.00/04.00 wakker voor een fles en tegen die tijd kwam mijn man dan net thuis van het werk, dus gaf hij die als het lukte. Lukte het niet, dan deed ik het gewoon zelf, maar dan had ik in elk geval wel van 20.00 tot 03.00 geslapen. Overdag slapen lukte hier ook niet echt, maar zocht wel mijn rust momentjes op.
Lastig zeg, want ploegendienst werken is ook wel echt zwaar en ‘s ochtends en ‘s middags nog rusten lijkt mij ook niet altijd haalbaar met nog een peuter erbij. Wij deden het met flesvoeding zo dat ik doordeweeks de nachten deed en mijn man in het weekend. Toen ik borstvoeding gaf, deed ik de nachten volledig alleen. Ik maakte het mijzelf bij de derde niet moeilijk meer, ik deed alles boven op onze slaapkamer: zowel verschonen als voeden. Dat vond ik veel minder energie kosten dan naar de woonkamer gaan. Adem in, adem uit. Je komt hier doorheen!
Blijf in gesprek en bekijk het ook van zijn kant. Ploegendiensten icm kinderen zijn niet altijd handig, maar probeer hier samen een weg in te vinden. En die eerste weken met een nieuwe baby zijn ook gewoon heel moeilijk en is het voor iedereen wennen.. Mag ik vragen waarom je naar beneden gaat als je zoontje 's nachts wakker wordt? Is dat omdat hij veel huilt en je niet iedereen wakker wilt maken bijv? Bij ons gingen de eerste weken ook niet van een leien dakje. Ik had ook heel vaak het gevoel dat ik alle ballen hoog moest houden, maar erover blijven praten werkte beter dan elkaar dingen te verwijten. Ik begreep het eerlijk gezegd ook wel dat het vanzelfsprekender was dat ik er 's nachts uit ging zolang ik verlof had. En het is nu ook eenmaal een stukje karakter haha, mijn man ziet gewoon uit zichzelf niet zo wat hij moet doen. Als we de deur uitgaan ook bijv. ben ik degene die overal aan denkt voor m'n zoontje (tanden poetsen, schoenen aan, even plassen voordat we gaan) Dan roep ik soms ook; ' joehoee deze dingen had jij ook ff kunnen doen terwijl ik de tas aan t inpakken was' Succes en sterkte. Blijf praten en weet dat het bij velen de eerste weken pittig is met een newborn.
Hier ook een man die niks uit zichzelf doet. Ik doe wel alle nachten zelf. Maar als hij in de avonden thuis is doe ik altijd een voorstel als :ga jij voeden of stofzuigen (kan met heel veel opties natuurlijk) zo heb ik dan toch een beetje het idee dat we het samen doen.
Mijn man werkt de avonden tot het begin van de nacht. De nachten kwamen (en komen) dus op mij neer, maar als het een zware nacht was geweest was hij degene die om 7 uur beneden ging zitten met de kinderen. Ook al betekende dat dat hij maar vier uur had geslapen. Of hij liet me overdag even bijslapen en bleef dan beneden bij de kinderen. Ik vind het dan ook absoluut geen excuus om je werk te gebruiken als reden. Je hebt samen gekozen voor kinderen dus je zult ook samen de lusten én de lasten moeten dragen. Dus ga dat gesprek aan. Als dat geen effect heeft, ga dan in op het aanbod van je familie. Dan flipt hij maar, jezelf voorbij lopen om hem te sparen lijkt mij alles behalve de oplossing. Sterkte!
Tijd voor een goed gesprek. Onze zoon had verborgen reflux dus hij huilde of hij sliep. (Deheel eersteveel lopen) weken inderdaad 3/4 uur per nacht. Hij kon in het begin niet helpen omdat ik borstvoeding probeerde en daarna nog moest kolven. Daarna ging dat beter. Hij deed de fles van 23.00 en ik sliep vroeg. Kun jij niet naar bed wanneer je de oudste op bed hebt gelegd? Afspreken dat hij een late fles doet en jij midden in de nacht. Ik had het geluk dat mijn man flexibele uren had en hij vroeg naar het werk ging om mij daarna af te wisselen. Omdat hij constant schreeuwde (baby niet man) was het soms al voldoende om de was te doen, even weg van het schreeuwen. Ik denk dat jullie in gesprek moeten gaan en bespreken dat het een tijdelijk ding is. De tijden veranderen zo weer en de krampjes worden minder. Hij zal toch even bij moeten springen en vraag hem wat hij zou kunnen doen. Dus niet opdragen
Mijn man moest (in de tijd dat de kinderen echt klein waren) vroeg opstaan (half 5) om op zijn werk te komen. Lichamelijk zwaar werk, vervolgens nog 1,5 uur fietsen naar huis (dus 3 uur in totaal dagelijks) en vaak ondertussen al boodschappen gedaan. Heel eerlijk? Ik zou dat absoluut niet kunnen en verwachtte dan ook niks van hem qua kinderen of huishouden, wanneer hij moe thuis kwam. Hij deed desalniettemin veel uit zichzelf, waar ik blij mee was, maar had hij dat niet gedaan dan had ik hem dat zeker niet kwalijk genomen. En dan deed hij niet eens ploegendiensten. Hoe je man over jullie kind praat vind ik overigens ontzettend respectloos.