Wanneer wisten jullie dat je compleet was? Ik denk compleet te zijn, maar ook weer niet... Ik denk nu, het is goed zo... Aan de andere kant denk ik... Misschien zou ik nog wel graag 1 baby willen als het ons gegund is.. Maar wel wanneer de meiden naar school gaan en we zijn verhuisd. (duurt zeker nog wel 3-3,5 Jr)
Hier nog niet compleet maar voor nu is het wel goed zo. Ik kan het ook wel accepteren als die 4e er niet komt maar ik hoop dat we in de toekomst meer ruimte hebben waar door die 4e er wel gaat komen. Mijn vriend staat er in elk geval ook voor open maar daarna is het echt klaar hoor.
Hier zal het altijd ‘het is goed zo’ blijven. Er zal altijd een kindje welkom blijven. Maar ja, ik weet zeker dat ik dat na de vijfde ook zal hebben, dus hier houden we het echt bij 4. En dat is helemaal goed zo
Ik wil gewoon echt niet meer Hiervoor had ik altijd nog het gevoel dat er nog een bij ‘hoorde’, maar dat gevoel is echt weg nu! Heb ook de neiging nu alles op marktplaats te zetten waar B. uitgroeit ed. Dat heb ik nooit eerder gehad! Dus ik denk dat het genoeg is geweest
Blijft een lastige. Hier voel ik mij best compleet met 2 kinderen, maar de wens voor een derde is er ook nog groot. Na 3 miskramen ben ik alleen niet meer zo zeker. We gaan nog wel proberen, maar niet alles op alles zetten. Dan is het ook goed zo. Soms lopen dingen opeens anders dan verwacht.
Tijdens de zwangerschap had ik er al vrede mee als dit de laatste zwangerschap zou zijn. Nu onze 2e er is voelt het ook af. Ik ben toe aan de volgende fase in mijn leven; baby’s krijgen is klaar Maar mochten we voor een derde gaan dan over 4 jaar of zo maar het idee van weer zwanger zijn en een kleine baby hebben , pff.. no thanks haha
Mijn wens was altijd 3 kinderen. Die heb ik nu en dat voelt ook echt als perfect en volledig. Waar ik vroeger met een jaloers blik richting baby's keek en namen uitzocht vind ik ze nu vooral schattig op mama's schoot. Dus echt klaar mee.
Voor mij is het nog niet klaar,voor mijn man wel. Dus tja... zonder hem is t een beetje lastig Man heeft altijd gezegd, 2 is de max. Na alle ellende met de eerste is t al een wonder dat hij nog wel een tweede wou toen onze oudste bijna 2 was. Want daarvoor zei hij: 1 is genoeg. En eerlijk, de wens voor nog een kindje was super sterk bij de eerste maar nu heb ik dat zelf wel minder. Mede door baby die nog steeds om de 3 a 4 uur voeding wil in de nacht.
Ik heb altijd geroepen 2 is de max, maar t kriebelt toch voor een 3e, maar voorlopig nog niet, heb mn handen al vol aan de jongste
Wij zeiden vanaf t begin al dat we t liefst 2 kindjes willen. Ik ben momenteel waarschijnlijk zwanger van de 2e (Ik lig nu wakker met stuwing.. morgen testen..) en daarna gaat manlief zich laten helpen
Wij hadden de wens voor 3 kindjes, maar tijdens de zwangerschap van de 3, voelde het voor mij al niet compleet. Mijn gaf na een tijdje ook aan toch nog wel een 4e te willen. Op het moment ben ik er echt klaar mee en hoeft het voor mij niet meer. Maar ik weet niet hoe ik erover denk als onze jongste naar school gaat. Mijn man zal zich uiteindelijk laten helpen, maar dat vinden we nu nog te definitief.
Wij hebben nu al een tijd de mens voor een vierde. Helaas paar maanden geleden een miskraam gehad en pas net weer gehoord dat alles goed is. Maar ik word dit jaar of 40 en we willen niet meer lang doorgaan. Mocht er geen vierde komen, dan kan ik denk ik ook wel prima vrede vinden met drie mooie, gezonde kindjes. Aan de andere kant, als ik veel jonger was geweest, kan ik me best voorstellen dat ik zelfs vijf nog wel leuk had gevonden. Ik probeer hierbij toch te bedenken dat het leven niet maakbaar is.
Wij zijn wel voor 99% compleet. Denk dat die 1% twijfel er altijd wel blijft. Ik kan me nu al zo erg verheugen op weer een klein beetje vrijheid zodra ook de jongste maar school gaat ...Ik zou er sowieso dan niet meer aan beginnen. Heb je ze net allemaal naar school kun je weer opnieuw in de luiers. Nee ik durf wel te zeggen dat hier geen 5e kindje komt.
Wat mijn wens betreft is het nog niet klaar hierna. Mijn lijf en psyche zeggen echt iets anders. Dus de keuze is echt wel gemaakt hier. We hebben er na 6,5 jaar keihard vechten 2 en daar blijft t bij.
Ik wilde er altijd 2, kreeg een tweeling dus heb er nu 3. Tijdens de zwangerschap riep ik al om een sterilisatie niet gebeurd overigens. En nu begin ik er steeds meer moeite te hebben nooit meer zwanger te zijn. Ik weet alleen niet of het nu het afsluiten van een fase is of dat ik echt een vierde kindje wil. Want eigenlijk ben ik heel blij dat ze wat groter zijn nu.
Ik had bij 2 al iets van dit is ok, een kindje meer hoeft niet maar mag. Man wilde er heeel graag 3. Dus deze zwangerschap is echt wel laatste en laatste keer babyperiode enzo.
Ik had na mijn eerste al alles opgeruimd en verkocht. Nu als verrassing komt er toch nog een 2e aan.. maar uiteraard heel welkom. Maar na deze tweede is het voor mij echt klaar. Ik vind het "zwanger zijn" sowieso 3 keer niks.. voel me helemaal niet fit en veel last bleh.
Ik heb 4 kindjes nu zwanger van de 5e Maar ik zei ook na 4 kindjes is het goed zo me jongste is nu 5 jaar en je begint weer opnieuw De andere zijn 9 11 13 Ik weet niet of je ooit kan zeggen het is klaar of genoeg Ik vind het gewoon zo mooi dit allemaal nog is mee te maken Maar ik zeg nooit nooit