hey mij lijkt het beste dat hij hulp zoekt. want tenslotte lijkt het mij niet goed dat je kindje opgroeit met een vader die aan de coke zit ik heb een zoontje van nu twee weken oud. zijn vader zat ook aan de amfetamines (speed) niet elke dag maar toch een paar keer per week. wij zijn nu uit elkaar. hij ziet zijn zoon maar bij mij thuis.
hoe hard het ook klinkt dit kun je echt niet zelf meer verhelpen of aan... je zal voor je vriend zijn eigen best wel hulp moeten zoeken want hier word hij vast ook niet beter van... en denk eens aan je kindje? straks groeit ie op met een papa die drugs verslaafd is en alles verkoopt om maar te kunnen gebruiken.. het blijft moeilijk maar als ik jou was zou ik mijn vriend voor de keuze zetten hulp te zoeken en samen naar een goede weg werken of het verder alleen maar uit te zoeken....
afgelopen nacht was het weer zover........om 4 uur werd ik gebeld of ik hem alsjebliefd kon helpen, hij zei al uren vast te zitten in de modder met zijn auto en hem er niet meer uit te kunnen krijgen, maar wel naar zijn werk wilde......domme domme ik, ik pak mijn fiets en fiets naar het natuurgebied waar hij altijd zit om "tot zichzelf te komen", dat ook nog eens een stuk fietsen was, zeker met een schep in mijn hand......alles zat onder de modder, hij stond daar in zijn bemodderde boxershort, want zijn broek enzo waren helemaal nat, en hij zag er zo verloren uit. In de poging om zijn auto op te krikken was hij ook nog eens met zijn vinger ertussen gekomen en die was gebroken......ik heb een uur gegraven om die auto los te krijgen. We zijn naar huis gegaan, gaan douchen en ik ben naar mijn werk gegaan.......toen ik terug kwam zat hij op me te wachten, was niet naar zijn werk gegan, ook niet naar de dokter met zijn gebroken vinger.....en natuurlijk zat hij daar alleen maar te wachten om geld aan mij te vragen, hij had zijn mobiel, boormachine en slijptol verpand......ik heb hem gevraagd de huissleutels aan me te geven en weg te gaan, en dat deed hij.....hij liep huilend weg en zei dat het wel weer goed komt tussen ons, dat hij zijn best gaat doen......dit is de eerste keer dat ik hem er echt uit getrapt heb.......en nu nog volhouden. Donderdag ga ik zonder hem naar het ziekenhuis voor het onderzoek waarom ik te weinig vruchtwater heb......ik hoop er maar het beste van, want eerlijk is eerlijk, ik kan er niet veel meer bij hebben.
Ik vind het erg sneu voor je maar je bent nu weer eens heel erg hard met de neus op de feiten gedrukt. Vind het erg knap van je dat je hem er nu uit hebt getrapt, hoop voor je dat je het vol kan houden! Maar daarvoor zijn wij hier ook op het forum om elkaar te helpen. Je mag me altijd een bptje sturen als je dat wilt. Succes donderdag met de controle, kan er niemand mee van je familie? Misschien dat het nu ook wel tijd word dat je het aan je ouders vertelt want dan kunnen ze je helpen en steunen de komende tijd.
pfff meis ik vind het mega knap van je dat je voor jezelf en je kindje kiest... als je zo door blijft gaan in deze relatie word je niet gelukkig, onzeker over de dag van morgen wat die je brengt dit houd echt geen mens vol hoor... misschien gaan zijn ogen wel open en zoekt hij hulp... ik wens je erg veel sterkte en mocht je een luisterend oor nodig hebben mag je altijd pb-en hoor
Pffff. Wat sterk van je! Ja, en nu is het inderdaad volhouden. Succes daarmee! En ik duim voor je dat het met het vruchtwater toch allemaal goed is!
Helaas mijn wereld is ingestort! Op de 20 weken echo bleek dat mijn kindje wijnig vruchtwater had, ik moest over een week terug komen voor een uitgebreide echo. Deze echo gaf niet veel goeds, de baby heeft geen vruchtwater meer en erg opgezette niertjes, wel is hij tot nu toe voldoende gegroeid. Het kwam gelijk in mijn hoofd op, Potter sequentie, oftewel een afwijking aan de nieren waardoor er geen vruchtwater meer wordt gemaakt en de longetjes niet voldoende kunnen ontwikkenlen en rijpen waardoor het kindje zal stikken wanneer hij geboren wordt.......tja dit had ik als verpleegkundige op school geleerd. alles wat ik heb in mijn leven stort letterlijk in. Morgen krijg ik een navelstreng punctie en een vlokkentest, en zelf een dna test, ook heb ik mijn vriend gevraagd een dna test te gaan doen. Helaas zegt iets in me dat het of pure pech is of dat het bij hem vandaan komt, waar hij zelf dan ook niets aan kan doen. En dit is weer een flinke tegenslag voor hem, maar hij heeft heel dit weekend niet gebruikt......maar dat komt vast wel weer. Ook wordt er morgen besproken wanneer ik ga bevallen, of dat ik het kindje zelf laat beslissen wanneer het geboren word. Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar ik hou het denk ik niet meer vol tot het eind, ik zit er al ze zwaar doorheen. maar hoe beslis ik nou de sterfdag van mijn zoon? en nu hou ik mezelf nog overeind, maar hoe gaat het op de dag dat ik ga bevallen? Sorry hoor dat jullie dit allemaal aan moeten horen. Ik heb nog niet veel aan mijn moeder verteld, alleen dat dit kindje niet gaat leven......en ik hoop dat zij mijn volgende kindje nog mee mag maken, aan gezien ze kanker heeft.
o god meid wat erg. ik kan jou niet helpen met je vragen maar wil jou heel veel sterkte wensen de komende tijd
Vandaag heb ik in het EMC een cardiopunctie en een vlokkentest gehad......de cardiopunctie duurde erg lang en de vlokkentest was erg pijnlijk, maar het is voor mijn eigen bestwil, ik wil graag weten hoe dit allemaal is gekomen. Aanstaande donderdag gaat mijn kindje geboren........mijn vriend zal daar bij zijn, maar ik weet niet of hij dat wel trekt. In iedergeval wil ik mijn kindje graag zien en als ik dat durf graag vasthouden en een paar foto's maken......ik zie er heeeeeeeeeeel erg tegen op.
Dunga, heel veel sterkte. Als je behoefte hebt kan je praten met de vlindermama's. Zij kunnen je ook tips en adviezen geven. Heel veel sterkte donderdag.
Morgen is de grote zwarte dag van mijn leven.......vandaag nog proberen te genieten van de bewegingen van mijn kindje.........na morgen zal ik hem nooit meer voelen bewegen en zal ik hem nooit meer voelen leven. Ik vind dit zo erg en ik weet gewoon niet meer wat ik moet, ik ben radeloos..........................
Lieve Dunga, Ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet. Heel veel kracht en sterkte morgen en de komende tijd. Is er iemand bij je morgen?