Oh ja, want dat laatste is natuurlijk het logische gevolg van geen teamsport - dan krijg je een gamende bankhanger. Je vult het enorm in voor TS, wat flauw.
Dat kan, ik vond het wel zo overkomen. Ze schiet alle groep 2 en 3 autostoelen af en heeft het over situaties waarbij kinderen hulpeloos in de gordel gestikt hangen of door de auto geslingerd worden.
To geeft zelf aan niet te houden van sport, zeker niet van teamsporten. En eigenlijk van geen enkele verplichting. Ze wil rust en haar eigen tijd indelen. Dat is prima. Maar zo werkt het toch niet als ouder met oudere kinderen.
Verder is TO angstig voor alle vormen van gevaar. Dus ook op het gebied van water, voeding, brand etc. Dat kan dus best lastig worden als kinderen elders gaan spelen. Wat doe je met vriendjes die bij water wonen? En als ze mee eten? M.b.t. vervoer reageert ze al extremer dan andere mensen. Kiest er zelfs voor haar kinderen desnoods in een uitzonderingspositie te plaatsen ivm veiligheid. Ze wil zelfs meefietsen met ouders naar speelafspraakjes (want zelfs op de fiets zijn andere ouders onverantwoord) Meerijden van en naar kinderfeestjes (terwijl de overige kinderen gezellig bij elkaar zitten). Ik hoop oprecht dat dit iets van nu is en in de toekomst zal veranderen. Om kinderen zelfstandigheid te geven en vertrouwen in zichzelf en anderen.
Ik heb er eigenlijk altijd hetzelfde in gestaan als TS tot zoon naar school ging en er veel uitstapjes waren waarbij de ouders moesten rijden (kerstviering, tuincentrum, theater, museum, volkstuintjes, bioscoop). Eerste half jaar alles zelf gedaan maar toen zoon langer werd, werd ik ook wat geruster. Een zitverhoger geef ik altijd mee, maar vaak heeft de ouder het zelf al geregeld. Ik kan gewoon echt niet altijd zelf mee en heb daar ook geen zin in. Ik ben het los gaan laten dat ik alles zelf in de hand heb. Als kinderen ergens gaan spelen en lopend naar huis gaan met een ouder, kan er óók van alles gebeuren, bijv. bij het oversteken. En op zijn vierde ging hij mee op schoolreisje, 2 uur in een touringcar. Dát vond ik echt eng. Ik wilde ook niet dat hij uitjes miste omdat ík het eng vond. Ik denk dat de meeste ouders echt hun verantwoordelijkheid wel nemen, je kunt altijd regelen met wie je kind meerijdt. Ik zou gewoon eerlijk zijn, zoals je hier ook bent.
Haar kindje is ook nog jong he? Ik liet ze op die leeftijd ook niet zelf mee fietsen voor een speelafspraakje. TS gaat hier vanzelf in mee groeien met haar kind. Net zoals bang zijn voor water; lijkt me logisch dat je dat als risico ziet als je een kind zonder zwemdiploma hebt - en zelfs mét zwemdiploma zijn er ouders die het risico onderschatten. Mijn schoonzus woont aan het water, in hun achtertuin is een soort ‘klif’ met daarachter een stromende rivier. No way dat mijn jongste daar zonder toezicht mag rondrennen hoor, en mijn neefje mag dat dus wél - tja, jammer dan, ik ken mijn dochter (wildebras zonder angst) en ze speelt daar dus níet alleen.
Haar kinderen zijn nog piepjong dus van al uw voorbeelden is er nu nog geen sprake natuurlijk. Nu is haar gevoel zo en mij lijkt dat niet zo abnormaal dat je met 2 piepjonge kinderen nog zo denkt.
Ik ben niet bang, dat heb ik al aangegeven. Ik sluit er mijn ogen niet voor en neem voorzorgsmaatregelen. Als jij daar iets van vindt, prima dan. Als jij bijv je je kinderen wél bij iemand wil laten spelen die aan het water woont, breng ze daar dan en accepteer dat mijn kinderen er niet bij zijn. Jij hebt geen last van de manier waarop wij leven, gedraag je dan ook niet alsof dat wel zo is. Haal diep adem, wees blij dat jij mij niet bent en ga doorrrr.
Zo werkt het niet voor jou. Natuurlijk hou je als ouder bij het bepalen van de dagbesteding ook rekening met de wensen van je kinderen, maar dat is iets anders dan dat de sport van 1 kind de dag al volledig heeft ingevuld. Maar goed, ik denk dat ik maar stop met op jou reageren. Je vult van alles voor me in, probeert me van alles aan te praten en je voor- en veroordelen zijn niet van de lucht. Het lijkt wel alsof je er persoonlijk last van hebt dat ik niet leef naar jouw normen en ideeën. Maar dat ik het anders doe, is van mijn kant uit geen waardeoordeel over hoe jij in het leven staat. Gedraag je dan ook niet alsof het feit dat ik andere keuzes maak een aanval is op jouw keuzes.
Ze vraagt hoe ze het netjes kan brengen. Niet aan allemaal stomme opmerkingen en vragen. Dat is echt een verschil.
Het zijn niet allemaal stomme opmerkingen. Dat vindt jij misschien. Ik vind het realistische opmerkingen die ts ook zouden kunnen helpen eea te relativeren en een iets ander inzicht te geven.
Het is een openbaar topic en dan kan je verschillende reacties krijgen. Ook van mensen met een andere zienswijze. Dan kan je blijven volharden in je stelling of proberen zaken anders te bekijken (of niet). Hoe dan ook het hoort bij een forum. Wil je dat niet dan moet je niets openen. Het is hier gelukkig niet de regel het altijd overal mee eens te zijn. Je kunt ook proberen te leren van andere inzichten. Of je verwonderen.
Tip: als je hoopt/wil/verwacht dat mensen tot andere inzichten komen door jouw reacties, begin dan met je reacties niet zo aanvallend en veroordelend te formuleren. Je brengt geen verbinding of dialoog tot stand, en die heb je wel nodig voordat een ander jouw woorden zelfs maar in overweging neemt.
Ts je oudste is 3, je jongste moet nog 1worden ( als ik je onderschrift lees) tuurlijk zet je die niet zomaar bij een ander in de auto. Als ik het goed heb meegekregen heb je hele goede reden om ze met je schoonouders mee te laten rijden . Hier begon het meerijden met anderen ook pas rond de 3 jaar en dan was het met opa en oma. De volgende stap was meerijden met andere ouders toen ze 4 waren. Komt allemaal wel goed, toen die van mij 1 was kon ik het me ook niet voorstellen dat ze met anderen mee zouden rijden, alleen naar school zouden lopen/fietsen. En weet je daar hoef jij je nu ook nog niet druk om te maken, dat is een stap die je pas over 1 jaar hoeft te maken. En dan is het nog steeds jullie beslissing. In de klas van mijn dochter zat ook een moeder die liever zelf vervoerde, die haar heel lang naar school bracht en weer ophaalde. Nu gaan de meiden naar groep 8 zit er echt geen verschil meer in. Moeder en dochter hadden gewoon meer tijd nodig om die stappen te nemen
Haha, ik moet hier wel om lachen, want je zegt nu precies hetzelfde wat je bij TS zo storend vindt. Misschien stimuleer jij je kind wel onbewust richting een 'actief en sociaal kind' terwijl het liever een gamende bankhanger is. Wat een vooroordelen allemaal over kids zeg, en projecties.. Ik heb liever dit, ik heb liever dat.. Is het dan echt in het belang en plezier van het kind vraag ik me af, of gaat het om het aanzien/wensen van de ouder? Want een gamende bankhanger kan net zo sociaal en actief zijn, er zijn namelijk nog 1000 andere manieren om dat tot uiting te brengen in het leven. Sorry, even totaal offtopic. Richting TS.. Ik vind ook wel dat je veel controle wilt hebben, maar dat kan ik me ook goed indenken. Je hebt het zelf allemaal goed voor elkaar, en dan leg je voor je gevoel het lot in de handen van een ander. Lijkt me ook heel lastig om dat stukje los te laten, en het is aan jou in hoeverre en wanneer je dat wilt loslaten. Ik ga er vanuit dat je ook de belangen van je kids afweegt. Dus prima om te zeggen dat je ze liever zelf vervoert, hoeft geen moeilijke discussie te zijn. Lekker bij jezelf houden. Dat mensen er wat van vinden blijft toch wel, welke keuze je ook maakt.
Idd, ik zie dat hier met speelafspraakjes ook - de ene moeder wil gewoon even weten waar haar kindje van net 4 gaat spelen, en vraagt of ze even mee kan en vervolgens met 5 jaar is dat al meer vertrouwd en hoeft het niet meer. De ander laat dat wat makkelijker los, en dat is niet beter of slechter. Ik had dat bij mijn oudste ook, ik ging niet mee met speelafspraakjes ofzo, maar vond het wel een beetje spannend - bij de jongste echt heel anders. Die had op de psz al speelafspraakjes zonder dat ik telkens op de klok keek of ik haar al moest gaan halen En de ‘oh hoe ga je dat dan doen als ze 10 jaar ouder zijn?!’- reacties vind ik sowieso lastig - ik neem toch aan dat er een héleboel anders gaat als je vergelijkt tussen toen je kind 1 of 3 was en 11 of 13. Kinderen groeien op, leren heel veel - en ouders groeien daar ook in mee. Dat een peuter niet bij een ander in de auto wordt gezet, wil niet zeggen dat hij op z’n 18de geen rijlessen mag etc.
Precies; ik lees een ouder die nu met 3 en baby nog makkelijk kan zeggen; ik breng haar wel. Straks is het echt anders aan het worden en daar groei je als ouder in mee. Lijkt een beetje op van die ouders in spe die roepen; als mijn baby huilt, ga ik niet gelijk erheen hoor. Tot dat je een huilbaby krijgt... sommige dingen worden anders naar mate de tijd vordert. Ik wens je succes TS en probeer alvast een beetje chill te zijn (worden je kinderen ook gelukkig van) .