Wanhopige man

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door Miesch, 3 jul 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Miesch

    Miesch Lid

    3 jul 2020
    5
    5
    1
    Man
    Hallo allemaal, hopelijk hebben jullie goed advies, ik ben momenteel radeloos van mijn zwangere verloofde. Ik weet uiteraard dat ze het enorm zwaar heeft (nu in haar 15e week van ons eerste kind) met alle hormonen en fysieke klachten. Daarbij zijn er ook een aantal dingen die indirect voor stress zorgen (inkomen, aanstaande huwelijk, virus).

    Maar helaas hebben we constant discussie, die ondanks alle pogingen aan mijn zijde meestal op ruzie uitlopen. Gesprekken verlopen eigenlijk eenzijdig waarbij ik niet eens aan het woord kom en zij zichzelf opwindt over veel situaties en ook telkens situaties uit het verleden hierbij trekt (a la, je deed dit toen ook, waarom gebeurd dit weer?). Ruzie maakt haar en mij uiteraard weer meer gefrustreerd, aangezien dit een negatief effect heeft op de zwangerschap etc. Het is nu zo dat ongeacht wat er gebeurd, ik altijd moet toegeven dat ik fout zit om de negatieve spiraal te doorbreken: het allemaal mijn schuld is, mijzelf moet wegcijferen (ondanks mijn eigen frustraties en mening) en haar van alle begrip moet voorzien. Je begrijpt wellicht, dat lukt niet 100%. Is dit herkenbaar? Overigens lopen zelfs dan de frustraties op.

    Vorige week liep het zelfs zo erg uit de hand dat ze fysiek werd en mij in mijn gezicht sloeg. Zelfs daarna werd dit verdedigd en was ik degene die alles verkeerd had gedaan. Gisteren was er wederom ruzie en ontstaat er bijna agressie. Dit is gelukkig niet eerder voorgekomen, maar eigenlijk wil ik hierover praten en ook zeggen dat als dit nog een keer gebeurd, ik er klaar mee ben. Ik zou zelf nooit geweld gebruiken en tolereer dit eigenlijk ook niet.

    Lang verhaal, maar zoals in de aanhef staat: hopelijk hebben jullie advies of goede raad. Ik weet hier in elk geval momenteel niet goed mee om te gaan.
     
  2. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    Slaapt ze wel voldoende?

    Ik herken mijzelf in t verhaal, zodra ik te lang oververmoeid ben kan mijn man niets goeds doen (zoals nu, maanden te korte nachten hebben mij geknakt)

    Ze kan de verloskundige om advies vragen, of als jij mee mag dat jij het aangeeft. Ik kreeg iig slaapmedicatie en pak dat indien nodig nu ook wel eens als ik merk dat hij zelfs amper mag ademhalen voordat ik commentaar erop lever
     
    Miesch vindt dit leuk.
  3. Beausecret

    Beausecret VIP lid

    26 apr 2016
    5.302
    5.920
    113
    Vrouw
    Kun je goed met haar praten als het is gezakt? Of vermijden jullie dan liever zulke gesprekken? Klinkt alsof ze een uitlaatklep nodig heeft, geweld is sowieso nooit een oplossing. Maar lijkt erop dat ze zich geen raad weet met de hoogoplopende emoties. Dat kan soms ook heel intens zijn met al die hormonen, maar jij mag ook echt je grenzen aan geven. Tot hier en niet verder.. want ook al heeft ze het zwaar: jij verdient dat niet. Ik moet zeggen dat ik ook uit mijn slof kan schieten en onredelijk kan doen richting mijn man, maar ik kom wel altijd tot bedaren en biedt excuses aan voor mijn gedrag..

    Oh en misschien helpt het als ze hulp zoekt? Dat ze kan praten met professionals? Bedoel.. de dingen die je noemt die ook spelen naast de zwangerschap kunnen aardig wat spanning veroorzaken.
     
    Miesch vindt dit leuk.
  4. Miesch

    Miesch Lid

    3 jul 2020
    5
    5
    1
    Man
    Als de emoties zijn gezakt kunnen we wel weer praten, maar het is niet zo dat ze reflecteert en sorry zegt. Het blijft mijn schuld/iets dat ik moet oplossen, ook al zijn het haar emoties. Voor mij is de hele relatie uit balans en inderdaad, frustraties kunnen oplopen, maar geweld is geen oplossing. Het lijkt erop dat ze dit niet ziet, wat kan ik doen? Als ik zeg dat daar de grens ligt, hebben we uiteraard discussie omdat ik haar niet goed genoeg steun vanuit haar optiek.

    Bedankt voor je tip, wat zou een goede uitlaatklep kunnen zijn?
     
  5. Miesch

    Miesch Lid

    3 jul 2020
    5
    5
    1
    Man
    Ja ze slaapt goed, meer dan 8u elke dag en ook zonder onderbrekingen. Uiteraard wel vermoeid. Hoe gaan jullie hiermee om?
     
  6. Beausecret

    Beausecret VIP lid

    26 apr 2016
    5.302
    5.920
    113
    Vrouw
    Hulp zoeken zodat ze kan leren omgaan met haar emoties. Dat ze er met iemand over kan praten, en ik denk dat ze dat pas doet als jij aangeeft dat het genoeg is. Want als je over je heen laat lopen heeft ze ook het idee dat het kan.. daardoor is er nu ook een disbalans? Althans op basis van wat jij nu hier schrijft maak ik dat eruit op.

    Er is goede begeleiding voor vrouwen met psychische klachten tijdens de zwangerschap vanuit het ziekenhuis. Pop poli, misschien heeft ze daar baat bij. Al dan niet preventief. Maar dat moet ze wel willen.. enige wat jij kan doen is jouw gevoelens erover niet wegstoppen want dat alles alleen maar jouw schuld is klopt natuurlijk niet. Ruzie komt altijd van 2.
     
    Thirza78, Jaetje85 en Miesch vinden dit leuk.
  7. Miesch

    Miesch Lid

    3 jul 2020
    5
    5
    1
    Man
    Thanks! Ga ik doen, even een goed moment uitzoeken en voorzichtig bespreken.
     
  8. Nora001

    Nora001 Bekend lid

    22 jan 2019
    507
    303
    63
    Vrouw
    Oef lastig hoor. Is dit tijdens de zwangerschap ontstaan of ervoor ook al?
    Ik merk wel in je verhaal dat je best veel begrip hebt voor haar hormonen en veel meer accepteert dan "normaal" door de zwangerschap. Dat is heel erg lief van je. Maar ik zou inderdaad wel de grens trekken bij geweld, dat heb je niet verdiend. Misschien zou je alternatieven kunnen bieden, dat ze wegloopt, iets wat ze kapot mag gooien, een boksbal, of iets dergelijks om haar emoties er uit te gooien op zo'n momenten.
    Verder zou het schelen als je in ieder geval er na goed kunt praten. Ik kan soms ook vrij onredelijk zijn, alles moet nu op mijn manier, maar even later vind ik het ook belachelijk of moet ik er om lachen. Zo heb ik mijn partner boos gebeld op het werk omdat ze kleine broodjes had gekocht ipv grote. Ik bedoel, stel je voor, hoe kom je er op .
    Hoe is haar stemming verder? Denk je dat ze slecht in haar vel zit? De zwangerschap haar wellicht tegenvalt of ze last heeft van depressieve gevoelens? Misschien zou je haar kunnen vragen hoe ze de zwangerschap ervaart en komt er dan wat ruimte om te praten.
    Dat kan haar ook enorm opluchten wellicht.
     
  9. Littlegirl1989

    Littlegirl1989 Fanatiek lid

    2 aug 2015
    3.090
    2.175
    113
    Ik zou in gesprek gaan met de huisarts. Geweld is nooit oke, ook niet als je zwanger bent.
     
    Louise11110, margarethd, NiVa0230 en 5 anderen vinden dit leuk.
  10. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    Ik signaleer het zelf. Heb na de eerste bevalling ptss opgelopen en daarvoor ook behandeld en preventief 3 gesprekken gehad tijdens de laatste zwangerschap en heb beter geleerd mijn grenzen aan te geven. Dus als ik het signaleer zeg ik: ik wil nu alleen zijn. Dan moet hij ook echt uit mijn ruimte en als hij dat niet doet kan ik ook echt enorm exploderen. Dat is wat wij vooraf in goede tijden ook hebben afgesproken: als ik het aangeef, please luister want ik geef het niet voor niets aan. Dat helpt enorm :) dan ga ik ook gewoon ontspannen naar bed.

    T is heel belangrijk dat ze dit aankaart bij haar verloskundige of huisarts. En begin erover als ze in een happy place is. Niet tijdens t ontploffen
     
    RobinBird en Miesch vinden dit leuk.
  11. Apie1

    Apie1 Niet meer actief

    Hoi ts,

    Ik lees in je openingspost meerdere malen dat er strijd is over wie er gelijk heeft.
    Dit is volgens mij echt een 'mannending' ;)
    Laat dat eerst eens los. Als ze klaagt over dingen die vroeger gebeurd zijn, vraag dan of ze het over nu wil hebben. Vaak gaat het bij het klagen niet om hetgene waarover ze klaagt, maar over haar gevoelens erover. Hier kun je achter komen door niet 'op te willen lossen, maar vriendelijk te vragen: waar gaat het nu echt over? :p

    Verder mag geweld echt niet! Je helpt haar ook niet om het te accepteren en ook niet door weg te lopen. Het is duidelijk dat ze zich ongelofelijk rot voelt en dat heeft waarschijnlijk niets met jou te maken.

    Ik zou je willen adviseren om haar vriendelijk, doch dwingend te sturen richting het zoeken van professionele hulp en zonodig mee te gaan.

    En ter geruststelling: die hormonen zijn hel nare, rare dingen. Een jaar na de geboorte van de baby wordt alles weer normaal, mits jullie beiden kunnen slapen :|:roflmao:

    Komt echt goed :)
     
    SAARC, Golden1213 en Miesch vinden dit leuk.
  12. sarah28

    sarah28 Fanatiek lid

    14 feb 2013
    3.605
    1.913
    113
    Jep, met rust laten en vooral niet in de discussie meegaan werkt vaak t best. Ik heb n man met dit soort buien (traumatische jeugd), en ik heb t wel afgeleerd om er op dat moment fel tegenin te gaan (en geloof me, dat is mijn natuurlijke reactie, ik ben nogal tegendraads). Daardoor zakt t sneller. Dan kun je t erna over hebben als t rustiger is.

    @Miesch je hebt kans dat t na de zwangerschap allemaal weer gezakt is (of na de eerste 3 mnd), hormonen kunnen bij sommige vrouwen echt inslaan als n bom en het hele karakter veranderen (meestal tijdelijk). Ik ben ook niet de leukste in zwangerschap en eerste tijd na de bevalling. Niet alleen tegen partner maar ook heel onaardig en kortaf geweest tegen allerlei anderen. Heb ik ook gezegd tegen ze van sorry ik ben nu helemaal niet aardig, ik brn meer op mezelf en nergens zin in, dat komt straks allemaal weer goed. Hopelijk is je verloofde straks weer de oude en kan ze er een volgende zwangerschap beter mee omgaan (omdat ze weet dat haar gewone gevoel weer terugkomt).
     
    EerlijkeEva vindt dit leuk.
  13. Lieverding

    Lieverding Fanatiek lid

    9 jun 2019
    1.202
    453
    83
    Vrouw
    Ik zou het even neerleggen zoals het is voorlopig terwijl ze zwanger is etc. Mannen hebben ook vaak moeite met de zwangerschap en aanstaande ouderschap . + nu als jullie vaker thuis samen zijn (corona) is alles 200% uitgeblazen dan het is.
    Mijn man is ook zo gefocust altijd op dat ik nooit sorry zeg etc maar ik heb gewoon gelijk :D helpt gewoon het zo laten zonder escaleren en volgende dag is het weer goed hoor. Vaak gaat het hier over super kleine dingen mannen en vrouw dingen want ons opvalt en jullie niet en andersom. Je kan vrouwe beter gelijk geven of zoals mijn man vaak doet is gewoon zonder mij gelijk geven het neutral houden alsof er niets was volgende dag vergeet ik ook al vaak waar het over ging haha. We hebben heus geen elke dag ruzie maar eerste zwangerschap weet ik ook toe zelf was best stressvol omdat je best wel vaak thuis bent samen en sporten kan niet zo veel en als je zwanger bent ga je ook minder uit etc

    We hebben al twee kids en dus de hele leven draait vaak eromheen en dan vergeet je kleine kibbeling tussen zoals wie gelijk heeft etc.

    Jullie kunnen nog in relatietherapie betaalde (zeker niet via huisarts doen dus) om gewoon bespreken keertje per week jullie gevoelens.
     
    Miesch vindt dit leuk.
  14. Jaetje85

    Jaetje85 Actief lid

    22 nov 2015
    489
    452
    63
    Eerlijk gezegd schrik ik wel van dit topic en ook van de verhalen in de reacties. Ik wist niet dat het zo erg kon zijn met de hormonen. Omdat ik daar niks vanaf weet en geen ervaring mee heb, heb je misschien niet veel aan mijn mening. Maar ik kan me wel goed inleven dat je je wanhopig voelt in de situatie.

    Wederzijds vertrouwen en goed kunnen praten met elkaar, en ook (wat je al zegt) zelfreflectie van beide partners en je eigen onredelijkheid (al is het achteraf) inzien en kunnen toegeven, lijken mij minstens een vereiste als je straks samen een kind gaat opvoeden. Wat heftig dat dit nu ontbreekt of minder is nu jouw verloofde zwanger is.

    Zat dit voor de zwangerschap wel goed? Hoef je hier niet te beantwoorden hoor, maar misschien goed voor jezelf om over na te denken.

    Aan alle goede adviezen hierboven om je vriendin hulp te laten zoeken, voor haarzelf, jullie relatie en jullie kind, zou ik willen toevoegen: kun je misschien ook de verloskundige hierover eens bellen? En horen wat hun ervaring is met zwangerschapshormonen? Misschien kun je daar ook wel terecht voor een gesprek, om je hart te luchten en voor informatie, want het lijkt me echt niet niks.

    En... over het fysieke geweld. Dat gaat echt ver hoor. Trek een grens! Als het andersom was (man slaat vrouw) dan zou de vrouw het ook niet hoeven pikken, toch?

    Zoek evt ook professionele hulp voor jezelf, ivm grenzen aangeven, assertiviteit bijv. (heb ik zelf ook moeite mee vandaar dat ik het ook zeg) Geen makkelijke situatie. Sterkte voor jullie allebei, ik hoop dat het goedkomt.
     
    Louise11110, NiVa0230, Liekje81 en 2 anderen vinden dit leuk.
  15. Emsy

    Emsy Fanatiek lid

    29 jan 2015
    1.842
    1.660
    113
    Vrouw
    Ik ben het ermee eens dat hormonen rot dingen kunnen zijn. Maar ik vind echt niet dat dat een vrijbrief is om constant onredelijk te doen tegen je partner en hier ook geen excuus voor aanbieden.

    Ik zou ook zeker op een rustig moment dit gesprek aan gaan en zeggen dat dit voor jou geen houdbare situatie is en dat er echt hulp moet komen.
    Elkaar slaan vind ik echt een no go.
    Zou beginnen bij de verloskundige zij kan jullie dan vast adviseren.
     
    Louise11110, NiVa0230, Liekje81 en 5 anderen vinden dit leuk.
  16. TanjaK

    TanjaK Bekend lid

    29 mei 2019
    826
    633
    93
    Vrouw
    Vragen wat ze wil. Het steeds de schuld geven is misschien een bedekte vorm van aangeven dat ze voelt dat je haar niet begrijpt. Misschien voelt ze zich gevangen in een situatie die ze niet kan veranderen. Misschien is ze bang voor de toekomst. Laten praten. Zelf geen oplossingen aandragen maar luisteren en eventueel daarna vragen welke oplossing ze zou willen.
     
    Jaetje85 en Miesch vinden dit leuk.
  17. Pipi30

    Pipi30 Lid

    13 feb 2020
    73
    32
    18
    Vrouw
    Ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf hier ook wel in herken! Ik ben inmiddels 25 weken en mijn man kan ook bijna niks goed doen! Betrap me er zelf ook op dat ik vaak niet te leuk doe. Wat bij ons echt helpt is dat we het allebei dan ook laten na een woordenwisseling. Ik kan boos naar bed gaan en de volgende dag is alles weer ok. Juist als je alles wil uitpraten kan het juist escaleren! Het is echt een hormonen kwestie (bij mij iig) succes ❤️
     
    Miesch vindt dit leuk.
  18. AngelSterre

    AngelSterre Actief lid

    29 mrt 2016
    342
    133
    43
    Ik was tijdens de zwangerschap ook echt niet te genieten die eerste weken..bijna op het agressieve af en dat ben ik nooit geweest, ik kon werkelijk niks meer verdragen van m'n partner zelfs hem horen ademen was genoeg om woedend te worden,dus dat aangegeven bij de gynaecoloog.. Na bloedtesten kwamen ze erachter dat mijn schildklier overuren maakte en ik daardoor zo enorm geprikkeld en gefrustreerd was. Dus dat zou ik als eerste aangeven want als het daar aan ligt voelt ze zich waarschijnlijk ook echt niet lekker met die buien. Met medicijnen was het gelukkig zo opgelost en de rest van de zwangerschap gelukkig niet meer zulke buien gehad als in het begin.
     
    Apie1, Miesch en TanjaK vinden dit leuk.
  19. Dastoch3

    Dastoch3 Bekend lid

    1 mrt 2020
    582
    513
    93
    Vrouw
    Man of vrouw, geweld is een no-go.

    Sals er met haar niet te praten valt zou ik een brief schrijven.
    Daarin aangeven dat je haar wilt steunen op allerlei mogelijke manieren, dat je geschrokken bent van haar fysiek geweld maar dit enigzins wel kan begrijpen vanwege hormonen. Maar ook oppert om deze buien te bespreken bij de VK en/of huisarts zodat vrouw zich weer meer zen kan voelen (en jij je een stuk veiliger).

    Wat als het een pre-natale depressie is, wat als ze het fysiek geweld straks ook bij kind gebruikt? En ja, mijn hormonen maken van mij een doemdenker. Want hormonen zijn k*t!
     
    Louise11110, NiVa0230 en Miesch vinden dit leuk.
  20. Miesch

    Miesch Lid

    3 jul 2020
    5
    5
    1
    Man
    Dank voor al jullie berichten en het meedenken. Ik focus me nu meer op haar emoties dan de problemen te willen oplossen, wat helpt. We zijn er nog niet, maar het gaat wel beter (meer rust, geen agressie).
     
    EerlijkeEva, margarethd, Jaetje85 en 2 anderen vinden dit leuk.

Deel Deze Pagina