Hoi hoi, Ik ben 42 en ben vorig jaar augustus bevallen van zoon nmr 3. Mijn oudste is vandaag geslaagd voor de Havo en de middelste zit in groep 5. Tussen beide jongens zit 8,5 jaar verschil en niet omdat we daarvoor kozen. Nog voel ik mij niet compleet. Ik zou graag nog 1 kind krijgen maar wil niet weer 8.5 jaar wachten. Dus voor mij is dit het laatste jaar. Volgend jaar gaat de boel waarschijnlijk op slot. Ook omdat mijn man wat ouder is. Dit is zoals wij er nu in staan, maar je weet nooit wat het gevoel volgend jaar zegt
Ik Heb altijd geroepen klaar te willen zijn voor m’n 30e. Met de luxe dat ik m’n man leerde kennen op m’n 16e en ik voor m’n 24e al twee kindjes heb mogen krijgen. Helaas kreeg mijn man kanker, en heeft dat natuurlijk de nodige tijd uit dat schema gevreten. Nu 29, en aan t proberen voor nummer drie. Mocht t binnen een jaar niet lukken dan houden we op, dan is het mooi geweest. Is t over een jaar raak dan beval ik op 30 of 31, ook prima. We zien het wel !
Ik denk dat mijn grens 35 is. Maar ik weet niet hoe dat zou zijn geweest als ik op dat moment nog geen kinderen zou hebben gehad. Ik ben nu 29 en heb 3 kinderen. Een evt 4e is nog niet uitgesloten maar daarvoor ligt bij mij wel de grens op 35 jaar.
Ik ben inmiddels een paar maandjes 40 en ik kan (nog) geen grens trekken. Ik heb altijd de wens gehad voor 3 kindjes. We hebben er nu 2, oudste is 9., jongste is 5. En we hopen nu al zo'n anderhalf jaar op een 3e. Eerste tijd meer zo van we zien wel en inmiddels wel wat meer gericht aan het klussen. Tot nu toe nog zonder resultaat. Manlief had lang zoiets van 2 is genoeg, maar die is sinds vorig jaar anders gaan denken en wil nu ook echt nog een 3e. Ik voel me ook echt nog niet te oud om nog een keer zwanger te worden, we blijven voorlopig nog even proberen. In de hoop dat ik nooit de grens hoef te trekken en dat het binnenkort nog een keer raak mag zijn. En qua leeftijdsverschil lijkt het me wel leuk, 2 wat oudere kindjes en dan nog een kleintje. Wij hebben onze eerste en tweede ook niet heel dicht op elkaar en ze zijn echt heel leuk samen.
Ik heb altijd geroepen 30 is de max.. Was 21 bij de 1e en 23 bij de 2e. Nu met nieuwe partner wil het niet lukken en zijn inmiddels 2 jaar verder. Ik kom steeds dichter bij de 30. Volgens mij bestaat er niet echt een grens aangezien je nooit weet hoe het gaat lopen in je leven. Als je een wens hebt, heb je een wens ongeacht leeftijd..
Ik heb altijd geroepen dat 30 jaar mijn max is, geen idee waarom eigenlijk.... Mijn man en ik leerden elkaar redelijk jong kennen (17 en 19 jaar) en zijn jong gaan samenwonen en getrouwd. Onze eerste werd geboren toen ik 24 jaar was, onze tweede toen ik 25 was en bij de geboorte van onze derde straks, ben ik net 28 jaar geworden. Ik heb een vierde altijd compleet uitgesloten. Maar nu.... Ik weet het niet Áls we ooit voor een vierde kindje zouden willen gaan (verwacht het niet), zou ik mijn leeftijdsgrens wel moeten verleggen, denk ik
Ik heb altijd geroepen dat ik geen kinderen meer zou willen na mijn 35e. Maar we zeiden ook dat we graag 3 kinderen zouden willen, als het ons gegunt werd. En toch kozen we bewust voor een 4e. En die 4e heb ik gekregen voor mijn 35e. En toch sluit ik een 5e niet uit. Maar dan zou ons 4e ook zo oud moeten zijn dat ze naar school gaat. En als zij 4 is, ben ik 37. Ik heb de grens nu verlegd naar 40. Maar dat is puur voor mijzelf.
Bij mij ligt de grens toch wel zo rond de 40. Ik heb nummer drie op mijn 37e gekregen. Eind vorig jaar besloten we om voor een vierde te gaan. Oktober dit jaar word ik 40 en ik denk dat als het dan nog niet gelukt is dat er misschien nog tot het einde van dit jaar doorgaan, maar daarna niet meer. Als je de getallen er op naslaat, dan zie je dat na je 40e, gemiddeld genomen, de kans op een miskraam en de kansen op een afwijking enorm toenemen Maar als ik nog helemaal geen kinderen had, dan zou ik doorgaan tot ik erbij neerviel denk ik ☺️
Ik heb mijn gezonde dochter pas op mijn 40ste gekregen. Je weet nooit hoe het leven loopt. Ik had ook graag eerder moeder willen worden, veel eerder. Je verplaatst je leeftijdsgrens vanzelf als de wens groot is. Ik leerde mijn man op mijn 36 kennen en een jaar later stopte ik met de pil. Toen bleek de endometriose die ik had zo pijnlijk te zijn dat ik een traject in moest en raakte uiteindelijk op mijn 39ste zwanger. Een tweede durf ik niet aan en mijn man heeft de wens niet, anders had ik mijn leeftijdsgrens misschien nog verder naar boven gesteld. Doe wat jij denkt wat goed voelt..
Ik let daar ook echt op, je kunt geen echte grens stellen door juist complicaties, relaties en de wens van een partner. Ik heb het zo hard geroepen niet meer te willen en ben nu toch bijna 30 weken zwanger Hoe vreemd het ook klinkt, ik moest uitleg geven ze waren allemaal Verbaasd
Gekeken naar onze persoonlijke situatie vond ik 32 oud genoeg. Maar dat is omdat ik al heel snel samen was met mijn man en nr 1 en 2 er waren als ik begin de 20 was.
Tja, wat zal ik zeggen. Ik ben 42 en zwanger van mijn eerste. Zo ik het adviseren om zo lang te wachten? Nee, dat niet. Vind ik mijzelf te oud? Nee, dat ook zeker niet. Maar kinderen neem je niet, je krijgt ze, als het meezit. En soms zit het niet mee.
Mijn man en ik hebben nog wel echt de wens voor een derde. 1 en 2 zijn nu 7 en 8. Gezien onze leeftijd (nu 38 en man 45) denk ik dat wij het maximaal 3 jaar proberen. Lukt het niet, of krijg ik te vaak te maken met een MA of MK dan stoppen we ermee.
Vroeger wilde ik jong kinderen krijgen. Ik heb zelf jonge ouders, ze waren 22 en 24 toen ik geboren werd. En ik geniet daar echt van, ze kunnen nog zoveel doen met ons zoontje. Maar het is voor mij nou eenmaal anders gelopen in het leven. Bij de geboorte van ons zoontje was ik net 34 geworden. We gaan nu ronde 2 in voor een tweede kindje en ik ben nu bijna 36. Ik heb altijd gezegd na 38 niet meer. Maar je weet niet hoe dingen lopen. Zoals velen hier zeggen is zo'n zelfgestelde grens rekbaar
Heel persoonlijk. Ik denk dat de wens voor een kindje 'veel meer' zegt dan je eigen leeftijd. Oftewel, hoe groot is de wens? Wij hebben altijd graag 3 kinderen gewenst, zijn al ouders van 2 prachtige kinderen. Helaas wegens medische redenen niet eerder voor een 3e kindje kunnen gaan. Nu bijna 36 en de wens echt niet van me af kunnen zetten. Wij gaan ons gevoel achterna en gaan het medische traject weer opstarten om onze wens voor een 3e in vervulling te laten gaan. Succes met de keuze, blijf dicht bij je gevoel/wens zou ik zeggen.
Ik wou altijd al jong kinderen, maar de juiste partner vinden is ook belangrijk.. op me 35 ste voor eerst moeder geworden van een stillgeboren jongetje. We gaan nu voor broertje of zusje... en leeftijdsgrens tot wanneer we proberen geen idee. We zien het wel.
Ik ben nu 40 en wij zijn nu zo'n twee jaar aan het proberen voor een derde. Bij de eerste twee was ik zeer snel zwanger, nu niet meer. Voor nummer 2 had ik een vroege mk en een jaar geleden ook nog een. Afgelopen februari heb ik een ma gehad. Dit heeft er bij mij wel aardig ingehakt. Deze maand is onze laatste maand dat wij een poging wagen... a.s. donderdag is mijn nod. Ik hoop vurig dat het ons gegund is. Mocht het niet zo zijn, dan ga ik lekker genieten van mijn twee fantastische jongens! Wij hebben bewust een laatste maand gekozen om te stoppen. En wij hebben bewust gekozen om niet de mmm in te gaan. De kans op een kindje met chromosomale afwijkingen neemt gewoon teveel toe. (mijn man is heeft een chromosoomafwijking) Bang om een oude moeder te zijn, ben ik niet. Vorige maand werd ik nog 28 geschat (echt... geen geintje!). Het is maar net hoe jij je voelt. Volg je hart en maak je dromen waar!
Hier hetzelfde inderdaad! Heb altijd gezegd dat 35 voor mij de grens is. En dat is gelukt . Ik ben klaar met kindjes krijgen (27).
Ik heb altijd gezegd na 36 niet meer. Maar er was voor mij weinig "keus". Het wilde niet lukken en uiteindelijk toch zwanger mogen worden... En op mijn 38ste mijn 1e kindje gekregen en op mijn 40ste mijn 2e. Het zal me.. Mocht het me nog geschonken worden..niet afschrikken om nu op mijn 41ste (doortellend dan bij bevallen 42) het nog een keer te mogen beleven.