Kan je zonder vrienden?

Discussie in 'Mama en gezin' gestart door Sjanani, 8 jul 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Micchan

    Micchan VIP lid

    24 jan 2012
    22.458
    2.258
    113
    Vrouw
    Wenen
    Ik kan prima zonder (ben sowieso erg op mezelf), maar vind het soms wel jammer.
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  2. Gootje1988

    Gootje1988 Fanatiek lid

    5 apr 2017
    4.844
    2.838
    113
    Dat heb ik dan weer niet.. vind het moeilijk. Weet niet waar ik andere moeders überhaupt kan ontmoeten.
    Het is dat ik niet beter weet maar soms zou ik ook niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen
     
  3. Feye

    Feye VIP lid

    26 nov 2013
    6.010
    3.474
    113
    Vrouw
    Ik kan prima zonder. Ben sociaal ook gewoon niet zo heel handig, dus tijd in een vriendschap steken gaat mij niet zo makkelijk af. Ik kan wel met veel mensen goed opschieten, ga regelmatig iets gezelligs doen met iemand/meerdere personen, maar ook wel in mijn eentje. Maar dat is gewoon wat oppervlakkiger en niet met mensen die me door en door kennen.
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  4. Zwierezwaai

    Zwierezwaai Niet meer actief

    Hier ook zo. Wij kregen als enige heel jong kinderen en toen verwaterde alles. Man kreeg jaren later gelukkig wel weer contact met een oud klasgenoot en heeft een goede vriend aan een oud collega. Daar is het bij gebleven. Ik heb wat kennissen waar ik af en toe mee af spreek, maar echte vriendinnen kan ik ze niet noemen.
     
    Sjanani en Lies1611 vinden dit leuk.
  5. Gootje1988

    Gootje1988 Fanatiek lid

    5 apr 2017
    4.844
    2.838
    113
    Jammer is dat he maar blijkbaar is het dus wel " normaal " dat het gebeurd. :$
     
    heidiane, Neuzeke en Zwierezwaai vinden dit leuk.
  6. Lies1611

    Lies1611 VIP lid

    3 jun 2013
    7.028
    3.113
    113
    Even denken. Ik heb contact gekregen met ex klasgenootjes die ook moeder zijn geworden. Op de peuterspeelzaal, basisschool.. je hebt ook mamacafe's, via (sport)verenigingen, kerk, hobbyclubs..

    En de tijd.. tsja. Ik heb ook nauwelijks puf om nog wat te doen. Maar zet mezelf er toe en merk dat ik dan juist weer energie krijg als ik soms voor mezelf kies.. kan er van te voren altijd wel tegenop hikken:rolleyes:
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  7. suus1983

    suus1983 VIP lid

    10 okt 2006
    47.710
    32.571
    113
    Hier is dat ook zo gegaan. Met 23 jaar kregen we de oudste , terwijl de meeste van die vriendengroep nu pas beginnen. Ik mis het dan niet echt moet ik zeggen en ook wel kennissen erbij gekregen in de loop der jaren, waar eventueel een vriendschap uit voort zou kunnen komen, maar die behoefte leeft bij ons niet zo.
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  8. Orchid24

    Orchid24 VIP lid

    19 nov 2018
    16.401
    13.232
    113
    Vrouw
    Ik kan niet zonder vrienden, maar het aantal word wel minder en dat vind ik prima. Ik heb 2 vriendinnen die ik al ken sinds mijn 4e en daar hecht ik veel waarde aan. Doordat je in de jaren wel verandert, merk je dat het ene periode wat minder is dan andere periode maar ik vind het niet erg om een vriendin bv. 1x in het halfjaar te zien. Met sommige vriendinnen merk ik dat dat nog steeds een goede vriendschap is, we vertellen grootse levensgebeurtenissen bijvoorbeeld meteen aan elkaar of als we ergens mee zitten. Het hangt bij mij dus niet van frequentie af, maar meer hoe het contact is als er wordt afgesproken of geappt. Daarnaast nog 3 vriendinnen die ik echt als goede vriendinnen beschouw en rest zijn kennissen. Ik investeer veel in een vriendschap qua contact, fysiek afspreken een stuk minder dit omdat ik gewoon veel last heb van fibromyalgie. De vriendinnen die ik nu nog heb, zijn vriendinnen die daarmee om kunnen gaan.

    Ene vriendin zie ik dus vaker dan de andere, maar beschouw daarmee niet die ene vriendin dan als een betere vriendin dan de andere. Degene die ik maar heel weinig zie, is het dus ook nooit ongemakkelijk mee. Het is dus heel erg wat jij verwacht in een vriendschap en wat je als vriendschap ziet en wat zij van jou verwachten en of jij daaraan kan voldoen.
     
    Wellesnietes en Sjanani vinden dit leuk.
  9. Amberxx

    Amberxx Fanatiek lid

    6 nov 2013
    4.513
    4.576
    113
    Ik heb een paar echt goede vriendinnen, een paar gezamenlijke vrienden (met partner) en een hoop kennissen. Overigens ook een vriendin die ik maar heel weinig zie of spreek maar toch een goede vriendin is.

    Ik zie vriendschap als een meerwaarde in het leven. Samen leuke dingen ondernemen, elkaar helpen of gewoon eens een andere mening horen. Er is meer dan alleen partner of gezin. Wij hebben dan ook eigen vrienden die we wel goed kennen (al jaren) maar spreken ook bewust alleen af zonder partners.

    Ook naar de kinderen toe vind ik het belangrijk om te laten zien wat vriendschap is (stimuleren wij bij hun ook). En te laten zien dat wij ook vrienden hebben en gezamenlijke activiteiten doen (met en zonder kinderen).

    Sommige vrienden spreek ik vaak, anderen minder. Ik ervaar dat niet als een probleem. Ieder mens of vriendschap is anders.

    Als ik echt niemand zou hebben zou ik dit wel bewust proberen te veranderen. Ga bij een activiteit, sport, zoek contact op school, hobby etc. Kijk ook bij jezelf waardoor het kan komen dat er niemand meer is of je niet in contact komt. Het leven is nog lang. En het is jammer om jaren alleen te zijn (tenzij je daar natuurlijk heel bewust voor kiest). En wees ook niet bang voor afwijzing of om contact te maken.
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  10. Neilia

    Neilia Niet meer actief

    Ik heb 1 vriendin waar ik af en toe even mee bij klets en verder vooral mee app.
    Verder zijn de vrienden van mijn vriend hier regelmatig te vinden en daar kan ik het ook mee vinden, al zijn het niet mijn type vrienden ;)

    Ik mis het wel.. het even kletsen, afspreken, drankje doen etc
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  11. Luppy

    Luppy VIP lid

    1 dec 2007
    7.023
    2.159
    113
    Ik blijk inmiddels al een jaar zonder te kunnen, helaas....

    Ik had nooit veel vriendinnen, maar wel een hele goede en eentje die iets minder close was, maar waar ik wel goed mee omging en regelmatig mee afsprak.

    Vorig jaar is er iets gebeurd, waardoor wij in 1 klap heel erg uit elkaar gegroeid zijn. Zij zijn op geloofsgebied ineens een hele andere kant opgegaan. Voor mij kwam dat vrij onverwacht. Het is heel jammer dat ze daardoor ineens een wij/zij-bril op hebben en ik ben nu de 'zij', dus ik hoor er niet meer bij. Dat was wat mij betreft niet nodig geweest, ik zie het allemaal niet zo zwart wit.
    In eerste instantie probeerden ze mij heel erg over te halen om hun kant te volgen. Ik heb dat een jaar laten gebeuren, zonder er veel op in te gaan. Op een gegeven moment ging mijn beste vriendin daar wat mij betreft echt te ver in en na heel veel piekeren heb ik haar dat laten weten. We hebben daarna maandenlang nul contact gehad, inmiddels spreken we elkaar af en toe weer met koetjes- en kalfjescontact. Het is allemaal wat moeizaam, omdat we alle roze olifanten tussen ons in enorm proberen te vermijden.
    Ze is inmiddels ook verhuisd, vroeger dronken we minstens 1x per week samen koffie, nu zien we elkaar nauwelijks meer.
    Wat ik ook heel pijnlijk vind, is van hen te horen over alle leuke dingen die ze doen met de nieuwe vrienden die ze in hun nieuwe kerk gemaakt hebben. Dan voel ik me ongelofelijk afgedankt. Tegelijk ben ik wel blij voor ze dat ze daar gelukkig zijn, alleen ik heb het idee dat hun nieuwe geluk juist de oorzaak is van mijn verdriet en dat vind ik lastig. Beetje teveel zelfmedelijden, zo af en toe.

    Ik mis het wel erg. Verder heb ik geen vriendinnen, ook niet meer in de kerk waar wij allemaal bij hoorden. Ik ben daar nu de enige van mijn leeftijd. Zelf ben ik ook nogal verlegen en introvert, waardoor het lastig is om nieuwe contacten te leggen. Bovendien heb ik weinig tijd voor mezelf, met werk, gezin, man die een opleiding volgt en wel erg sociaal is en dus veel de hort op is. Dat maakt het voor mij niet makkelijk om met anderen in contact te komen.

    Ik ben overigens niet echt op zoek naar een hartsvriendin of zo. Gewoon 1 of 2 vrouwen van mijn leeftijd om af en toe eens mee koffie te drinken of te gaan shoppen, zou al leuk zijn.
    Laatst kwam ik tijdens een wandeling in mijn eentje een moeder van school tegen en toen zijn we samen verder gewandeld. Echt bizar hoe blij ik daarvan werd, toen voelde ik me ook wel een beetje sneu, haha.
     
    Edith1987, Sjanani, Vero0504 en 1 andere persoon vinden dit leuk.
  12. NiekeKris

    NiekeKris VIP lid

    13 apr 2008
    22.434
    8.282
    113
    Ook als je ouder bent kan dat gebeuren. Volgens mij komt het ‘gewoon’ omdat je door zo iets uit elkaar groeit (of soms misschien ook juist wel naar elkaar toe, dat kan natuurlijk ook). Ik was 27 bij de geboorte van de oudste, maar alsnog de eerste in onze omgeving. Ook dan moet er van beide kanten begrip zijn ed om de relatie goed te houden.
     
    Lies1611 vindt dit leuk.
  13. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    Het is een beetje twee richtingsverkeer. Wij zijn de enige met een kleine dus dat maakt t wel lastig dat wij niet meer de "kroegentochters" zijn. Afspreken is ook doorgaans hier thuis want het zijn gezamenlijke vrienden. (niet vreemd als je elkaar al 22 jaar kent en altijd in dezelfde hoek zat). Gelukkig is iedereen wel introvert en weten we allemaal, als er stront aan dr knikker is staan we er en zij ook.

    Maar wij leven een beetje los van elkaar. Misschien wat té los maar iedereen is druk op zijn manier en straks zitten we hopelijk weer gezamenlijk spelletje te spelen, dat was wel onze semi vaste prik namelijk.
     
  14. Sjanani

    Sjanani Actief lid

    1 aug 2019
    473
    260
    63
    Vrouw
    Wel heel fijn om jullie verhalen en ervaringen te horen. Voor mezelf denk ik dat ik echt meer moet investeren. Mijn vriendinnen spreken onderling samen best vaak af, dus een groot deel ligt toch wel bij mij denk ik.
    En ik ben niet gewend om alleen met vriendinnen af te spreken. Van thuis uit al niet en mijn man en ik hebben dezelfde vriendengroep (we hebben elkaar daardoor leren kennen, sommige waren eerder mijn vrienden en sommige eerder zijn vrienden), maar die groep is door meerdere ding best uit elkaar gevallen. Mijn man gunt het me wel, maar die vindt het ongezellig om alleen thuis te zijn en vaak komt het gewoon niet uit dat hij precies dezelfde avond als mij afspreekt, en dan vind ik het vervelend om leuke dingen te doen. Maar daar kan hij vast aan wennen :D. Ik denk dat het contact met bepaalde vriendinnen niet meer wordt wat het was, maar ik ga aankomende zomer wel proberen of we er nog wat kunnen maken, we kennen elkaar al meer dan 15 jaar.
     
    PotjeGoud en Orchid24 vinden dit leuk.
  15. Iertje81

    Iertje81 VIP lid

    31 dec 2015
    17.624
    32.956
    113
    Mag ik vragen hoe het komt dat jullie op dezelfde avond afspreken? Zeg je dan als hij zegt dat hij wat gaat doen, ook dat jij net iets hebt? Of andersom? Kan ook natuurlijk.
    Ik heb een vriendin die heeft zo’n man. Altijd als zij iets gaat doen, heeft hij tóévallig ook iets waardoor haar afspraak niet door kan gaan of er een oppas moet komen. Ik verdenk hem ervan dat hij niet op de kinderen wil passen (stom woord want je past niet op je eigen kinderen vind ik), of niet alleen met ze wil zijn.
    Mocht het waar zijn wat ik vraag in de eerste zinnen, kun je daarop dan iets bedenken? Het lijkt me heel vervelend dat één van jullie dan niet naar de gezellige afspraak kan gaan.
    En ik snap dat je man het niet gezellig vindt om alleen thuis te zijn maar daarmee legt hij best een druk op jou ook. Want als iemand dat zegt, plus zijn houding is er ook naar, dan ga jij niet sneller denken; kom, ik ga toch.
    Als je echt wil, moet je daar tijd voor gaan maken en plannen. Neem een gezamenlijke (digitale) agenda of zoiets en bespreek het met elkaar.
    Wij doen dat ook met die agenda. Dat geeft echt lucht!
     
    Zoe123 vindt dit leuk.
  16. Sjanani

    Sjanani Actief lid

    1 aug 2019
    473
    260
    63
    Vrouw
    Het is echt dat hij het saai vindt alleen thuis. Kids zijn 8 en 6, dus die liggen vroeg op bed. Hij vindt het geen probleem om voor hen te zorgen. Dus daarom is het fijner dat we op dezelfde avond wat hebben. En dan regelen we wel oppas. Door de weeks spreken we eigenlijk nooit savonds af met vrienden, als we dan een afspraak hebben, zetten we het inderdaad in de gezamenlijke agenda en moet de ander daar rekening mee houden en dat gaat altijd prima.
    Ik kan er van genieten om een avondje alleen thuis te zijn, Netflix en een wijntje, heerlijk. Maar mijn man dus totaal niet.
    Ik moet mij er gewoon niet zoveel van aantrekken dat hij het vervelend vindt om alleen thuis te zijn, het gebeurt 1 keer in de 2 maanden gemiddeld en zomers 1 keer in de maand misschien. Hij begrijpt ondertussen wel dat die avondjes voor mij belangrijk zijn en doet ook wel zn best om niet te veel te laten merken dat hij het niet leuk vindt. Maar het is inderdaad niet motiverend voor mij om te weten dat hij het niet leuk vindt....
     
  17. Iertje81

    Iertje81 VIP lid

    31 dec 2015
    17.624
    32.956
    113
    O, ik vind dat ook heerlijk om een avond alleen te zijn. Heeft hij geen hobby’s die hij thuis kan doen als hij alleen is? Ik zit al helemaal oplossingsgericht te denken merk ik, maar eigenlijk zou hij dat moeten doen. Ik snap dat het niet motiveert als jij dan weg bent, wetende dat hij het saai alleen vindt maar ik denk dat er niks anders op zit dan daaroverheen te stappen( hoe moeilijk ook).
    Kijk, als het nou 3x in een week is, is het anders maar jij hebt het over 1à 2 keer per 2 maanden. Dat moet niet verpest worden omdat hij het niet leuk vindt uiteraard.
     
    Zoe123 en Sjanani vinden dit leuk.
  18. LoveLjh

    LoveLjh Actief lid

    6 aug 2011
    204
    3
    18
    NULL
    NULL
    Zou niet zonder kunnen nee. Heb een paar vriendinnen waar ik niet veel mee afspreek. Aan de ene kant heb ik er niet veel moeite mee, maar zo nu en dan afspreken is wel gezellig natuurlijk. Mis het soms wel een beetje.
     
    Sjanani vindt dit leuk.
  19. GossipGirlxoxo

    GossipGirlxoxo VIP lid

    7 okt 2019
    22.123
    32.348
    113
    Ik durf wel te zeggen dat ik niet zonder mijn vrienden kan. Ik heb 4 vriendinnen waar ik al vanaf mijn jeugd bevriend mee ben (als groepje samen) en die zijn me heel dierbaar. Gelukkig kunnen hun mannen en mijn man het ook goed vinden dus doen we ook wel met partners leuke dingen maar natuurlijk ook zonder want het zijn mijn vriendinnen. We proberen als groep minimaal 1x per maand samen te komen voor een lunch, dinertje, of bij 1 van ons op de bank op een doordeweekse avond, net hoe het uitkomt met ieders agenda. En zie ze daarnaast los van elkaar ook wel allen minimaal eens per maand omdat al onze kinderen ook leuk samen spelen. 1 van die vriendinnen haar jongste zit bij mijn dochter op de basisschool dus die zie en spreek ik elke dag met het brengen van de kinderen. Soms doen we samen dan nog even boodschappen om daarna samen een kopje thee met een gebakje te doen voor we beide aan ons huishouden beginnen.
    Ik kan het ook goed vinden met de partners van man zijn vrienden (die heeft een stuk meer vriendschappen dan ik heb, stuk of 12) maar ik zou ze niet tot mijn hechte vriendenkring benoemen. Als ik met ze ben heb ik het leuk maar zonder man spreek ik met die groep meiden dan weer niet af en hun onderling wel zonder mannen. Daarnaast nog wat kennissen zoals moeders van school waar ik af en toe gezellig mee ga lunchen of een terasje pak. Daar zou ik wel zonder kunnen, maar zonder mijn vriendinnen kan ik echt niet.
     
    Zoe123 en Sjanani vinden dit leuk.
  20. Plopperdeplopperdeplop

    1 feb 2020
    265
    443
    63
    Vrouw
    Ik ben echt jarenlang als Koos vriendloos door het leven gegaan. Ik was erg onzeker, bang voor afwijzing en schaamde me er eigenlijk ook voor dat ik geen vrienden had. Zo modderde ik maar aan. Ik miste wel vrienden maar wist niet wat ik ermee moest.

    Toen kwam er een moment in mijn leven dat het echt niet goed met mij ging. Langdurige relatie ging uit en ruzie in de familie. Wat voelde ik me toen vreselijk alleen en eenzaam. Ik ben toen gaan investeren in contacten. Sprak af met mensen, ging op visite, nodigde mensen uit. Ik was toen niet op zoek naar vrienden, maar gewoon naar menselijk contact.

    Nu heb ik een uitgebreide vrienden en kennissen groep. Ik investeer in beide tijd en moeite. Ik zou ze niet meer willen missen. Even een Appje naar iemand als ik me rot voel en natuurlijk ook omgekeerd. Samen naar de speeltuin als de kids in een lastige fase zitten. Ik ben ook druk met werk, kind en familie. Soms spreek ik mensen langere tijd niet om dan bijvoorbeeld weer 2 keer in 1 week af te spreken.

    Conclusie, je kan best zonder vrienden. Ik heb er niets aan overgehouden. Maar als je het mist zou ik investeren. Dat kan ook in nieuwe vriendschappen zijn. Met een leuke collega of buurvrouw afspreken of zelfs een facebookkennis kan leiden tot een hele mooie vriendschap is mijn ervaring.
     
    Sjanani vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina