Mijn zoon van 2,5 wil ‘s avonds niet naar bed. Dat roept hij luid en duidelijk bij het aantrekken van de pyjama. Iedere avond spookt hij tot 22.00/23.00 en de volgende dag om 07.00 start het gezin weer op met broer en zusjes die naar school gaan. Hij is vreselijk chaggerijnig, huilerig, hangerig echt helemaal kapot in de ochtend. Een verschrikking om aan de ontbijttafel te hebben. Het maakt ook niet uit of hij wel of geen dutje heeft gedaan qua spook gedrag. Vast ritueel hebben we met boekje lezen etc etc. Hij slaapt op een kamer aan onze kamer vast. Alle andere kinderen liggen een verdieping hoger. In zijn buurt blijven en de was/strijk doen allemaal al geprobeerd. Ook dan blijft hij uit bed komen. Vaak pakt hij speelgoed en gaat dan in bed zitten spelen. Vind ik ook best als dit hem de dag zou doen verwerken maar daar lijkt het allemaal niet op. Zit met mijn handen in het haar, vanmorgen tijdens het ontbijt geen gesprek kunnen voeren door zijn gehuil en geschreeuw. De sfeer is om te schieten. Mijn andere kinderen hebben nooit noemenswaardige problemen gehad met inslapen. Waar gaat het nu mis?
Bij ons deed dochter dat ook een tijdje. Ze kwam er uit en bleef huilen dus ging niet zelf spelen. We hebben haar een tijdje in het campingbedje op haar eigen kamer gelegd. Kon ze er niet uit en sliep ze binnen een mum van tijd. Daarna laten kiezen wil je in het babybed of in je peuterbed? Ze koos steeds babybed. Weer een week later peuterbed flink gepromoot. En gezegd dat vriendinnetjes van het kdv ook in peuterbed slapen. Wilde ze ook wel weer eens proberen. Toen ging het goed. Wel weer een periode gehad van eruit komen en smoesjes hebben plassen, slokje drinken, nog een kus etc. Dat snel afgekapt. Je krijgt nu een slokje drinken, je krijgt nu een kus daarna is het klaar. Bij toch uit bed komen de eerste 2 keer terug leggen met de mededeling het is tijd om te gaan slapen. Daarna zonder iets te zeggen. Hielp hier heel goed.
Ik zou ook een matras op zijn kamer leggen en een tijdje daar de hele nacht slapen. Zo gaat hij zich hopelijk weer veilig voelen op zijn kamer.
Vreselijk! Heeft onze oudste ook gehad! DRAMA! Ik was daar al snel klaar mee, want het koste mij ook mijn nachtrust..... Dit was wel wanneer hij over ging naar een groot bedje hoor...dat dus deze ellende begon Dus, onze oplossing was.. zijn ledikant er weer neerzetten... (in dit geval kan camping bedje ook) Maar hij kon In de avond kiezen..ledikant of grote bed.. hij koos telkens zijn ledikant. Prima, sindsdien ging het gewoon goed. hij ging weer snel slapen, bleef lekker liggen. hij leek hier vrede mee te hebben. zijn vertrouwde plekje. Toen hij ouder werd, koos hij later zijn grote bed. En toen was het ook goed! Ging slapen en riep ons wanneer hij wakker werd in de morgen!
Hier ook zo’n fase gehad. De fase komt ook elke keer weer even terug. Volhouden, elke 2 minuten kijken; in bed leggen, lamp uit. (1e keer uitleggen dat het nu nacht is en we gaan slapen. De 2e keer kort: ‘tijd om te slapen’. Daarna terugleggen/sturen zonder iets te zeggen). Als hij gaat spelen, speelgoed uit de kamer. je kan ledikantje of campingbedje proberen. Hier kon hij daar gewoon uit dus dat was geen oplossing. Erbij blijven was feestje dus was geen oplossing. Boos worden werkte ook niet ; want aandacht. Het beste is kort, duidelijk en kalm. belangrijk om te weten: het is een fase!
Mijn zoontje is ook bijna 2,5 en heeft nu ook een periode van slechter slapen. Eerder konden we hem om half 8 op bed leggen en viel hij zelf in slaap. Nu is het vaak 21.00 or soms wel 22.30 en we moeten er dan een uur bij blijven liggen tot hij in slaap valt (hij is wel redelijk rustig zolang we erbij liggen alleen hij valt niet in slaap. Als we weglopen gaat hij heel hard huilen en ook als je denkt dat hij in slaap is gevallen is hij binnen 1 sec wakker als je de kamer uitloopt). Het scheelt wel dat hij sochtends niet vroeg hoeft op te staan en hij slaapt dan ook wel iets langer dan normaal. Bij ons klinkt het als verlatingsangst. Dat is een fase en hopelijk gaat het snel over.
Hij kan me in bed zien liggen en ik hem, onze deuren staan open. Ik ben dus vaak op mijn kamer de was en strijk aan het doen ter geruststelling maar hij blijft uit bed komen. Ledikant en camping bed klimt hij uit, vandaar nu peuter bed.
1 op 1 wat hier gebeurd. Mijn zoon kan er ook uit (ledikant en camping bed) en erbij blijven is met me praten, spelen, knuffelen. het is ook echt sneu om te zien hoe overprikkeld hij is de dagen na zulke bonte avonden. Helemaal over de rel, motorisch ook ontregeld en veel vallen, stoten en onhandig doen.
Slaapt hij in de middag nog? En hoe laat gaat hij in avond naar bed? Heb je in avond een vast ritueel? Bekertje warme melk kan ook helpen ontspannen.
Hij slaapt de middag niet meer, tenzij het weer 23.00 geworden is, dan slaapt hij vaak rond 11.00 zo’n 1,5 uur. Hij kan dan ook echt niet meer behalve veel huilen. Normale bedrijf is 19.30. Altijd hetzelfde ritueel.
Mijn zoontje heeft dit ook gehad op die leeftijd. Wij zijn toen melatonine gaan geven, een heel lahe dosis. Ik werk 's avonds als de kinderen slapen en kon geen bedrijf meer runnen met die lange avonden met de peuter. Met de melatonine was hij binnen tien minuten in slaap. Vlak voordat hij drie werd ging het inslapen zonder pilletje goed. We moeten nog steeds wel bij hem op de kamer blijven maar hij slaapt snel. Ik weet dat veel mensen tegen melatonine zijn, maar ik vond een chronisch slaapgebrek bij ons allemaal erger.
Hier hebben ze zo min mogelijk speelgoed op de slaapkamer... Alleen een kastje met wat boekjes. De middelste is hier ook een “dramaqueen”. Toen peuterbedje niets was, hebben we hem weer te slapen gelegd in campingbedje. Toen hij circa 2 jaar en paar maand was weer terug in peuterend gelegd... Paar keer eruitgekomen, en veel smoesjes om te rekken haha Maar gewoon keihard vol blijven houden, en vooral uitleggen dat hij lekker moet gaan slapen, en pas eruit mag als papa of mama hem komt halen. Is nu goed 2,5 jaar en komt zelden uit z’n bedje Savonds/snachts of sochtends.
Je moet mij slaapgebrek door kinderen niet uitleggen. Zoals bij wel meer ouders het geval is. Maar je peuter slaapmedicatie geven vind ik wel verregaand. Op die leeftijd mag in België niet eens hoestsiroop voorgeschreven worden owv de risico's...
Even voorop gesteld, melatonine is geen slaapmedicatie/slaapmiddel. Het is een stofje dat je lichaam zelf aan (hoort te) maken om slaperig en zen te worden alvorens je inslaapt. Het heeft totaal niks te maken met het slapen zelf, het houdt je ook niet slapend. Als om een of andere reden er te weinig melatonine aan wordt gemaakt, kom je dus niet goed in het stadium van rustig en slaperig worden en val je niet goed in slaap. Melatonine kun je in pilletjes van 0,1 mg- 1 mg zelf kopen terwijl wij op onze 'piek' van inslapen ongeveer 6 mg in ons bloed hebben. Uiteraard zou je dit het beste met een huisarts kunnen overleggen om uit te proberen. Het zou namelijk best kunnen werken, maar dan wil je het eigenlijk kort uitproberen om even z'n ritme te resetten. Dat hij de rust van vlak voor t inslapen weer even kan laten ervaren. Het een slaapmiddel noemen klopt in ieder geval niet.
Dat melatonine een lichaamseigen stof is, wil toch niet zeggen dat het vanzelfsprekend en zonder gevolgen extra kan toegediend worden? Misschien mag ik het inderdaad geen medicatie noemen. Maar ik vind het toch wel een grote stap bij een peuter - een bevolkingsgroep die nu eenmaal veel moeite heeft met slapen.
Klopt, hier slikken beide kinderen medicatie die van invloed kan zijn op het inslapen en de kinderarts heeft direct benoemd dat melatonine geven (en mijn kinderen zijn al wat ouder) als laatste middel gebruikt wordt. In het ziekenhuis wordt het wel als een soort medicatie gezien hoor. Het is niet zo onschuldig als veel mensen denken.
Zoals gezegd is het inderdaad geen slaapmedicatie, maar een lichaamseigen stof. In Nederland kun je paracetamol, hoestdrank, melatonine etc gewoon in de supermarkt kopen. Ik ken meerdere mensen die hun kinderen melatonine geven. Maar als je er niet achter staat hoef je het natuurlijk niet te geven hè? Ik deelde gewoon mijn ervaring. TS mag ermee doen wat ze wil.