Tja. Het is niet dat hij het niet kan; hij is in de afgelopen maanden vaak genoeg thuis geweest met de kinderen terwijl hij thuis moest werken en ik in het ziekenhuis. Wat hij dan doet is echt de "lopende zaken"; kinderen eten geven, luier verschonen, dat soort dingen. Als ik s avonds thuis kom heeft hij nauwelijks werk kunnen verzetten maar heeft hij de kinderen ook niet echt aandacht kunnen geven. Gevolg is dat hij dan op zolder gaat zitten werken, en ik 2 hyperkinderen aan mijn been heb hangen en moet koken en het huishouden moet doen. En als we beiden thuis zijn lijkt hij dat te willen compenseren of zo, dan neemt hij zijn "eigen" tijd. Wat ik dan ook wel weer snap. Maar die "eigen tijd" heb ik dus niet, want de kinderen komen voor werkelijk álles naar mij toe en ik moet op mijn vrije dagen ook nog eens een heel huishouden doen
Alweer eens, wij hebben er 1 van de 20e en 1 van de 23e. Sta regelmatig met man ergens, welke is nou van de 20e??
En dan jaartallen er nog bij En als ze nu vragen wanneer ik uitgerekend ben moet ik ook nadenken " 2 dagen na L, die is euh de 21ste jarig dus euh 23 augustus?" "Tussen de meiden in" is veel makkelijker, of gewoon "eind augustus"
Ik ben het met je eens dat jij (en vele anderen) powervrouwen zijn, maar ik ben het ook erg met @Elsss eens dat we dus te makkelijk van mannen accepteren dat ze er meer moeite mee hebben en eigen tijd nodig hebben. En ik ben er zelf net zo schuldig aan. Ik werk bijna fulltime, mijn man al jaren parttime of niet. En toch moeten alle huishoudelijke zaken op mijn vrije dag of in het weekend. Hij kan het namelijk niet als de kinderen thuis zijn, hij ziet het niet, enz, enz. En dat hoor ik op zich wel regelmatig om me heen.
Ik snap niet waarom sommigen er hier vanuit gaan dat dit allemaal komt door ‘de vrouw’. Met opmerkingen als: ik snap niet dan een man zich zo laat behandelen, vrouwen zeuren, etc. Soms zullen er vrouwen zijn die veeleisend zijn en dingen op hun eigen manier willen en soms zullen er mannen zijn die het wel lekker makkelijk vinden dat de vrouw alles regelt/bepaalt op bepaalde gebieden en zich al dan niet (on)bewust een beetje ‘dom houden’. Echt knap generaliserend om de schuldvraag alleen bij de vrouw neer te leggen... Dat mes snijdt toch echt aan twee kanten.
Ik denk dat het zichzelf versterkt en daar zijn altijd twee schuldigen bij. Ik merk dat absoluut bij ons. Ik geef niet duidelijk genoeg aan wat ik verwacht/nodig vind. Hij vindt het wel prima dat eens in de zoveel tijd de bom barst en het daarna weer op oude voet verder gaat. En dus pak ik het maar weer op en doet hij juist weer minder. Het helpt in ons geval ook absoluut niet dat de kinderen altijd (bijna) alleen bij mij komen. Ze zijn prima in staat om naast papa op de bank te zitten, op te staan en naar zolder te lopen, om aan mij te vragen of ze wat mogen drinken. IPV direct hun vader aan te spreken. Inmiddels stuur ik ze dan terug, maar dat effect is maar kort.
Dat je man thuis werkt met kinderen en dan nergens aan toe komt en in de avond verder moet werken snap ik heel goed. Dat is ook gewoon heel erg lastig. Maar voor de rest kan hij toch gewoon dingen doen in het huishouden, of voor de kinderen? Daar hoef jij toch niet in je eentje voor op te draaien. Waarom accepteer je dat?
Precies, het is meestal gewoon een wisselwerking. En het is alleen een probleem als het voor één van beiden niet werkt. Dat laatste herken ik trouwens. Mijn zoon hangt vooral aan mij. Dus ik ben meestal de sjaak als hij iets wil en we zijn beiden in de buurt. Soms heel vermoeiend. En mijn dochters vragen ook wel vaker wat aan mij, dan aan hun vader. Maar dat is vooral macht der gewoonte, ik ben er nou eenmaal vaker om wat aan te vragen.
Ik vraag me dan af waarom die vrouwen dat pikken, kom op zeg, kom een beetje voor jezelf op. Je wilt toch geen relatie en al helemaal geen kind met iemand die nog zo onvolwassen is? Vader is misschien een lapzwans, maar als je dat als vrouw allemaal accepteert ben je toch geen haar beter?
Een en al herkenbaar Wij kiezen er bewust voor dat ik part time werk en man fulltime dus uiteraard doe ik in mijn vrije uren het huishouden. Ik heb liever dat de stofzuiger ib t weekend stil staat en hij speelt met de kinderen dan andersom. Ik werk in de zorg, dus veel weekenden en avonden dus mijn man is vanaf t begin gewend om veel alleen te zijn met de kinderen, net als ik dat ben als hij is werken. Vaak ziet hij huishoudelijke dingen niet zo goed, maar denk dat hij ook niet weet hoe vaak ik de stofzuiger door t huis haal, omdat ik dat doe als hij werkt en dus niet mee krijgt. als ik het vraag doet hij het uiteraard wel hoor. Daarin tegen kan ik weer geen lamp ophangen, ieder zn kwaliteiten
Hier gaat het precies hetzelfde. On topic, ik sluit me aan bij de rest die zegt: waarom gefrustreerd raken van hoe het bij de ander gaat? Prijs jezelf gelukkig dat het bij jullie gaat zoals jullie het beiden willen.
Als het huishouden niet op orde is, de koffie op is, de kinderen zien er “slordig uit of “raar gekleed” uit, kinderen hebben gedragsproblemen oid, dan vindt de omgeving dat dit de verantwoordelijkheid van de moeder is. Dat is pas iets om je druk om te maken. Je bent samen ouders toch? De moeder wordt op alles aangekeken. De man is er slechts om geld te verdienen of een goede auto te kopen (gechargeerd natuurlijk).
Ha, ja, wat een herkenning. Je hebt gelijk. Er zit een kloof. Hoe vaak ik niet gehoord heb 'hoeveel minder ga je werken als de baby er is' en niemand die dat aan mijn man vraagt. En als ik zeg dat ik niet minder ga werken ik dan krijg te horen of ik wel begrijp dat de baby de prioriteit is. Toen mijn man aangaf partnerverlof op te willen nemen kreeg hij een sneer van zijn manager dat dat niet zou passen bij zijn rol. Gelukkig is het wel geregeld nu maar de tegengas was bijzonder. Maar, waar ik mij ook aan erger is de trend om heel krampachtig een rol voor de man te bedenken. Bijvoorbeeld bij het pufklasje. Daar werd steeds er op gehamerd wat de man allemaal kon doen bij de bevalling: masseren, bellen, kalmeren, allemaal HEEL belangrijk. Bijna nog belangrijker dan de bevalling zelf. En hetzelfde bij de cursus borstvoeding 'de baby is veel bij de moeder de eerste paar dagen. De mannen voelen zich vaak wat verloren. Geef ze dan een taak. Ze kunnen dan bijvoorbeeld de poepluiers doen'. Alsof wij niet zelf in staat te zijn zowel de bevalling als de kraamperiode op onze eigen manier in te vullen. Nou ja. Ik zou nog pagina's kunnen vullen vrees ik. Ik denk dat als de baby er is we ook wel zullen ontdekken hoeveel verschoningsmatje er op de mannentoiletten liggen, in verhouding tot het damestoilet.
Helemaal gelijk in! Sokken in sandalen kan gewoon niet! Vreselijk @Mamafiets Setjes klaarleggen is niets mis mee hoor. Het mag best fout gaan qua combinatie maar waarom niet helpen? ik heb nu al alle setjes voor de baby gesorteerd. het heeft niets met kunnen te maken maar vind het zelf ook leuk om te doen
Dit vind ik echt heel vervelend! Dat kan gewoon niet. Hij heeft toch enigszins ook verantwoordelijkheid voor zijn kinderen? Hij kan toch meehelpen?