Zo hebben wij het inderdaad afgesproken. Wij zijn nu op vakantie er is hier een tennisbaan en zoon wil nu graag tennissen om zijn service te verbeteren alleen hebben wij helemaal geen spullen mee (en ook niet in huis).
Op alleen talent word je geen topsporter, dus daar hoef je je keuze niet op te baseren. Vind hij het leuk en wil hij erop, dan kan je het proberen. Ik heb in mijn familie (oud) topsporters zitten. Ze willen alleen maar kampioen worden in die ene sport en laten/ lieten daar alles voor.
Lekker laten voetballen. Het is zijn leven. Sport moet leuk zijn. Anders gaat het om je eigen trots. Ik zou het ook geweldig vinden als mijn dochter piano zou kunnen spelen, maar ze heeft er geen zin in. Dus heb ik lekker pech
Kunnen ze zo snel zien dat iemand een talent heeft of is het een "verkooppraatje"? Tijdens hockeycliiniek hebben ze tegen dochter gezegd dat ze vooral op hockey moet komen omdat ze talent zou hebben. Hetzelfde met judo. Ik denk persoonlijk verkooppraatje. Maar daarbuiten zou ik je zoon vooral laten doen wat hij leuk vind. Leuk als hij er goed in zou zijn maar je moet het ook leuk vinden.... Als je het niet leuk vind dan geef je ook niet alles en wordt het alsnog niks. Ik was vroeger goed in het bespelen van een bepaald instrument. Ik vond er echter geen ene reet aan. Oefende weinig en ging er met tegenzin naar toe. Van m'n moeder moest ik erop en erop blijven omdat ik talent had. Verschrikkelijk om iets onder dwang te moeten doen en niet gehoord te worden. En elke keer maar horen dat ik m'n best moest doen omdat het zonde was van het talent. En dan moest ik mee doen met uitvoeringen. Ik wilde dat helemaal niet. Gelukkig zag diegene die me les gaf wèl wat ik nodig had en liet ze me stiekem een ander instrument bespelen en zag ze dat ik daar wel schik in had.
Waarom moet hij perse’ gaan tennissen? Ik kan een leuk potje badmintonnen maar ik ging toch lekker op dansen omdat ik dat vele malen leuker vond. Ik kon er bijzonder weinig van maar ik werd er wel heel blij van. Laat je kind zelf kiezen, Niets erger dan een pushende ouder.
Volgens mij roepen ze dat al snel, vooral bij clubs en verenigingen met weinig leden is mijn ervaring. Daarnaast kunnen ze meer verdienen aan kinderen in competitieteams enz. die vaker moeten trainen dan aan een wekelijkse les. Mijn man was vroeger gescout en heeft bij een bekende voetbalclub gespeeld als kind. Hij vond het wel aardig, maar meer niet. Is er af gegaan en gaan tennissen. Hij doet niets met voetbal, volgt het niet en tennis speelt hij nu nog steeds. Gewoon lekker doen wat hij leuk vindt, dan zal hij dat veel langer vol houden en met plezier sporten.
Moet je daarvoor betalen dan? Nog nooit meegemaakt. Al moet ik wel zeggen dat ze bij zoon wel met selectieteams werken en ook vrij hoog spelen (divisie niveau), maar ze vinden dat alle spelers evenveel recht hebben op training. Selectieteams trainen hier dus net zo vaak als gewone teams (wat ik erg goed vind trouwens).
Talent alleen is inderdaad niet genoeg. Onze jongste líjkt aanleg voor muziek te hebben. Hij speelt op eigen verzoek nu 2,5 jaar viool. Muzikaal is hij zeker, maar oefenen vindt hij lastig en saai. Liever bedenkt hij zelf muziek en speelt dat op zijn viool. Of hij talent heeft zien we vanzelf wel, maar of hij er dan iets mee zal doen is enkel en alleen zijn keuze. We zullen hem nooit pushen, wel steunen. Gelukkig denkt zijn lerares er ook zo over.
Ja, dat doen ze hier bijv. bij een turnvereniging, waar ieder kind zowat standaard verteld wordt dat het een talentje is. En voor al die extra trainingen betalen ze dus extra.
Hier exact zo, een heel competitieve vereniging en iedereen die een proefles doet is een talent en heeft echt aanleg. Ze doen ook proeflessen op scholen bv en in de vakantie, gecombineerd met andere sportverenigingen, en als ik ouders moet geloven zijn ál hun kinderen talenten... Ik ken ouders die hun kind daar van turnen af hebben gehaald omdat het zo enorm draaide om presteren en vooral winnen in competities... Ik geloof er niet zo in dat je na 1 of 2 lesjes al kan zien dat iemand talent heeft, en zelfs áls ze dat kunnen zien, doet het er niet toe. Het gaat om het plezier, in mijn ogen. Liever op laag niveau sporten met super veel plezier, dan op hoog niveau zonder.
Bij voetbal is het inderdaad anders daar betaalt iedereen voor elkaar dmv contributie. Daarin is onder andere een bijdrage voor selectie teams inbegrepen. Bij judo bijvoorbeeld moet je voor de selectie meer trainen dus meer betalen daarnaast betaal je ook nog voor elke toernooi apart/bijdrage judobond etc. Wel is het zo dat die kinderen sneller een andere slip/band halen/worden voorgetrokken. Hoe het bij tennis werkt, weet ik niet. Ik heb eigenlijk niet zoveel zin om uitgebreid te zitten vertellen waarom hij wel tennisaanleg heeft (waarschijnlijk heeft hij dat voor alle racket sporten). Tennisvereniging heeft ons als ouders overigens nooit actief benaderd, ze hebben het bij zoon neergelegd en nu komt hij na een aantal maanden mee. Wij hebben besloten om een proefles te doen om te kijken hoe het bevalt en zeker niks te zeggen over aanleg of wat dan ook. Voetbal blijft hij sowieso doen, is een geweldige ervaring voor hem.
Maar gaat het dan niet zo goed met turnen? Mijn jongste zoon wilde wel turnen maar het was praktisch moeilijk voor ons en daarnaast ook nog prijzig.
Bedenk dat voetbal een teamsport is. Dat is erg goed voor zijn sociale vaardigheden en sociale contacten. Nu en in de toekomst. Ik heb tennis gespeeld maar dat doe je echt voor jezelf. Een teamsport is totaal anders en zou daarom zeker mijn voorkeur hebben.
Mijn voorkeur zou de sport hebben waar het kind het meeste plezier aan beleeft. Onze oudste is sociaal sterk. Ze kan zich prima staande houden in een groep, heeft voldoende sociale vaardigheden, legt snel contacten en heeft genoeg vriendinnen. Het is echter geen teamsporter. Ligt haar gewoon niet. Kan aan het feit liggen dat het een teamsport is, maar ook aan het feit dat het iets met een bal is Ze doet nu turnen en survival. En ook al train je daar voor jezelf, je traint wel wekelijks met dezelfde groep. Dus ook daar is zeker sprake van een groepsgevoel en heb je sociale vaardigheden nodig. Teamsport kan zeker de voorkeur hebben voor kinderen die sociaal wat minder sterk zijn of die gewoon behoefte hebben aan andere sociale contacten buiten school om. Maar teamsport heeft wat mij betreft niet sowieso de voorkeur boven een individuele sport. Belangrijkste is dat het past bij je kind en dat ze het leuk vinden.
Om al meteen te zeggen dat de zoon van TS wel op hoog zou kunnen meedraaien, dat is waarschijnlijk inderdaad wat snel, maar kinderen met een duidelijke aanleg voor een bepaalde sport (of meerdere sporten) pik je er vaak wel al vrij vroeg uit. Ik ben zelf ook actief in een sportieve vereniging (balsport) en heb al vele kinderen zien passeren. Het is ongelofelijk hoe je soms zelfs al van een drie- of vierjarige kunt voorspellen dat hij of zij later in A-reeksen zal spelen. Uiteraard is er ook een grote middenmoot van kinderen waar veel zal afhangen van hun uiteindelijke motivatie, vechtlust,... maar geregeld kom ik toch wel eens een kind tegen waar het talent letterlijk van afspat (die zijn precies met een bal in de handen geboren ). Die van mij is trouwens duidelijk zónder bal in de handen geboren (ook dat merk je best al snel ).