Die tweede snap ik niet zo goed, wat heeft dat met ouderschap te maken? Ik ken zoveel stellen waarbij één van de twee nagenoeg alle huishoudelijke taken op zich neemt. Dat is een kwestie van taakverdeling. En nee, niet iedereen zou dat willen, maar dat maakt iemand nog geen "tweederangs" ouder. Verder: het is maar net waar je je druk om maakt... Ik vind dat krampachtige gelijk willen zijn en dus alle taken nauwkeurig tot op het detail verdelen ook ontzettend raar. Maar dat is verder niet iets waar ik me druk om maak, ieder zo z'n eigen voorkeuren.
Die test leuk om te doen! Ik ben er achter dat het bij ons wel eerlijk is verdeeld, 55% voor mij 45% mijn man. Neemt overigens niet weg dat het weleens voelt alsof ik alles doe hahaha, maarja misschien voelt dat voor mijn man dan ook weleens zo!
Het gaat er mij niet zozeer om dat taken verdeeld worden, dat doen wij ook. Mijn man doet zelden de was en ik zou echt moeten nadenken waar de stofzuiger staat. Het gaat mij er vooral om dat een man gewoon wegkomt met "Ik kan geen kleren uitzoeken" of "ik kan niet onthouden dat een kind moet eten". Moeders krijgen toch ook geen gebruiksaanwijzing mee. Ik heb nog nooit een vader meegemaakt die, als hij een dagje weggaat, eerst de kleding voor de kinderen klaar legt, alvast het eten klaarmaakt en een briefje neerlegt met wat er die dag moet gebeuren. Ik zie wel heel veel ( NIET ALLE!) moeders dat doen. Moeders willen, denk ik, ook graag het belangrijkste zijn en vinden het daardoor lastig om los te laten en daarbij oordelen moeders veel harder over elkaar dan vaders. Tel daarbij op dat als er iets met de kinderen is (rare kleren, vergeten afspraak) dat de moeder daarop aangekeken wordt. Dat is wat ik graag zou zien veranderen. Ik heb afgelopen zaterdag een dubbele dienst gewerkt en ben dus van 7-22 uur aan het werk geweest. Ik heb wel 10 opmerkingen gehad van collega's of hoe dat nu thuis moest, of ik wel iets van eten had klaargemaakt (eh, nee, ik wist pas om 14 uur dat ik de tweede dienst erachteraan zou doen), grote verbazing als ik zei dat mijn man gewoon kookt en zo. Er is serieus niemand die dat soort dingen aan mijn man vraagt als hij een lange dag maakt.
ja idd, bij dat programma Denk ik ook altijd je kan zelf ook een aannemer bellen, of zelf wat doen, het is niet opeens zo geworden, daar was je zelf ook bij! Als ik me stoor aan een loszittende deurklink dan ga ik dat zelf fixen. Als het gras te hoog wordt dan pak ik de grasmaaier. En als mijn man zich stoort aan de was op zolder dan gaat hij een was draaien of schone was opvouwen.
Ik herken het in mijn omgeving ook helemaal niet gelukkig. Ik heb ook geen negatieve associatie met papadag, ik vind het juist gezellig klinken. De dag dat ik werk is quality time voor de kinderen met papa en op mamadag is het andersom. Het enige wat ik soms irritant vind is dat mijn moeder elke keer lijkt te vergeten dat we allebei werken en dat het soms even kan duren voor ik ergens aan toe kom. Hebben we het ergens over gehad, een vakantie uitzoeken ofzo of gordijnen kiezen, en krijg ik een dag later een appje: Heb je dat nog uitgezocht? Is het daarmee al gelukt? Zij als thuisblijfmoeder had dat soort dingen vast binnen een dag geregeld, maar diezelfde dingen zijn voor mij dan vaak een langer project.
Ligt misschien ook aan je omgeving? Ik heb nog nooit iemand verbaast zien kijken dat man ook kookt? Zie het ook niet anders in mijn omgeving.
Niet over het koken op zich, maar wel dat hij dat doet naast het zorgen voor de kinderen de hele dag. Er zijn best wat mannen in mijn omgeving die ook gewoon koken, maar die zien dat vaak wel als een taak waar ze niets naast kunnen doen.
Herken het wel. Ook deels opvoeding denk ik. Mijn vriend komt uit een zogeheten traditioneel gezin waarin moeder alles deed en vader werkt en indd “helpt” ik absoluut niet.. in het begin gaf dat wat struggles haha. Soms vraagt hij nog. Mag L. Dit of dat ? En dan zit ik hem heel uiig aan te kijken want dan denk Ik. Beslis het zelf. Hij is 50% van jou hè Maar snap helemaal wat je bedoelt ts met die opmerkingen. Krijg ik ook echt de kriebels van.
Ik herken het ook wel in algemene zin hoor. Zat ik in het MT van een groot Nederlands bedrijf met alleen mannen, stuurde mijn gastouder een filmpje met de eerste stapjes van mijn zoontje. Ik dat tijdens de wekelijkse MT vergadering laten zien aan mijn collega's, vroegen ze of ik het niet jammer vond dat ik er niet bij was geweest om de eerste stapjes te zien. Dus ik heel villein vragen of alle mannen die de eerste stapjes van hun eigen kroost hadden gezien maar even de handen op wilden steken en toen snapten ze ineens eigenlijk wat ze zeiden en hoe rolbevestigend en onbewust seksistisch sommig gedrag eigenlijk is. Dus ik begrijp wel wat je bedoelt hoor TS. Maar het is iets helemaal algemeen verspreid in de maatschappij, dat duurt nog generaties voor het er uit is, als dat ooit al zover komt.
Mijn man komt ook uit een "traditioneel" gezin, maar doet juist ontzettend veel met de kinderen en in het huishouden. Met de kinderen zeker meer dan ikzelf. Ik denk dat het ook aan karakter ligt. Mijn zwager die door dezelfde ouders is opgevoed doet echt niks in het huishouden, maar heeft dan ook een heel ander karakter dan mijn man. Ik denk dat er vooral iets in de maatschappij moet veranderen, dus niet zozeer alleen op individueel niveau. Om het voorbeeld van het cb maar aan te halen (daar dat in dit topic voorkwam), mijn man ging ook al tijd naar het cb en daar vonden ze het maar raar. Kreeg er ook wel eens nare opmerkingen over (van de cb medewerkers dus) zelfs. Dus dat werkt ook al niet mee.
Wat een goeie ! Blijkt de tweederangs ouder hier toch nog aardig wat te doen Ik werk minder dus logisch mijn percentage wat hoger ligt
Daar kan ik ook heel slecht tegen. Die vrouwen klagen en hij mag het oplossen. Bah. Ik heb zo'n buurvrouw. Echt alles wat die arme man doet wordt bekritiseerd. Hij maakt het gras. Zijn de banen niet te nr genoeg. Hij dekt de (buiten) tafel. Niet de juiste manier. Echt op alles gezeur. Wordt al kriegel als die naar buiten komen.
Helemaal mee eens. Als je als moeder fulltime wil werk en moet je je haast verantwoorden. En vraagt iedereen hoe je dat dan gaat doen enzo. Wil je als vader parttime werken dan krijg je het bijna niet voor elkaar. En moet je dat weer gaan lopen uitleggen. Mijn moeder had vroeger een duobaan met een collega. En ze pasten op elkaars kinderen. Zelfs dat was destijds al niet doen in het dorp. Liep ze met kind van collega door het dorp. Vraagt een buurvrouw aan dat kind" waar is jouw mama?". Dat kind: werken" buurvrouw "stoute mama he". Zo erg is het nu niet meer. Maar de denkwijze bestaat nog steeds.
Echt tenenkrommend dat programma Alsof de lieftallige vrouw niets kan Hier altijd samen klussen Bijvoorbeeld man tegelen ik voegen Hij trap zagen ik plakken Hij vloer zagen ik leggen Hij tuin meten ik grasleggen Teamwork
Wij zijn allebei niet goed in klussen, kleine reparaties lukken wel, maar aan bijvoorbeeld zelf tegelen beginnen we niet eens. We werken gewoon allebei wat extra zodat we iemand kunen betalen om het te laten doen. En dat regelen we dan samen.
Ik vind Precies. En ik vind het dus eigenlijk ook niet zo schokkend dat het zo vaak de vrouw is die dingen regelt. Heeft imo ook niet zo veel te maken met het al dan niet zijn van een tweederangs ouder maar oa dat vrouwen er meestal net iets meer tijd en oog voor hebben. Zo kan mijn vriend prima een afspraak bij de oogarts voor onze dochter maken maar wie heeft dat gedaan? Juist. Hij niet. Want 1. Ik heb het hem niet gevraagd (?) En 2. Hij denkt er uit zichzelf gewoon niet aan. Hij heeft overigens wel 1 "papadag" waarop hij voor de kids zorgt en ik werk.
Uit deze test blijkt dat ik meer doe en mijn man een verknipt beeld heeft van wat helpen in huis betekent Alsnog vind ik het prima verdeeld. Ieder zijn sterke kanten en zolang ieder blij is met de rol die hij/zij op zich neemt is er niks mis. Pas als iemand het niet fijn voelt is het tijd voor een gesprek. Ik voel mij wel prima in de ‘ouderwetse’ rol. Als hij maar iets doet als ik om hulp vraag.