Ik heb geen pyjama broek, maar zie het probleem niet zo. Als ik een joggingbroek draag en moet spontaan even naar de winkel doe ik dat wel hoor, ga ik me niet eerst omkleden.
Gewoon de hele bevolking omdat het eruit ziet als een pyjama. De Hema waar hij vandaan kwam en ikzelf
Ik ga ook in een joggingbroek over straat. Maar dat is geen ouderwetse pyjamabroek. Je weet wel zo een ding met knoopjes en een kraagje enzo.
Was als grapje bedoelt hoor Sommige mensen nemen dingen (zoals kleding) zo serieus dat de man dan helemaal geen zeggenschap meer heeft. Niet alles hoeft op de manier van de één. Stukje loslaten
Tja loslaten kan dan ook weer op hele andere manieren dan je kind in een pyama over straat leren gaan. Dat gaat hier ook echt niet gebeuren.
Nee dat ben ik zeker met je eens. Het komt alleen zo over dat ik een of andere dominante trien ben die mijn vent zegt wat hij moet doen (Die stellen ken ik trouwens wel). Dat is namelijk helemaal niet zo namelijk. We zijn aardig aan elkaar gewaagd zeg maar. Alleen mijn vriend geeft zelf ook aan dat hij er graag wat hulp bij wil omdat hij er geen verstand en geen interesse in heeft.
Toen mijn man en ik ongeveer 2 jaar samenwoonde en ik opeens naar het buitenland moest wegens ziekte in de familie, wilde zijn moeder elke dag voor hem koken. ‘Want hij moest al zoooo veel en dan ook nog koken, Want dat kon hij echt niet.’ Ik heb toen de hele koelkast volgestouwd met eten zodat hij wel elke avond moest koken.
Tja, ik vind dat iedereen zijn of haar gezin en leven zo moet inrichten als voor hen prettig voelt. Als dat heel traditioneel is met vader werkt/moeder zorgt voor het huishouden en de kinderen, dan is dat wat mij betreft prima. Wij dragen thuis echt samen de zorg voor de kinderen het huishouden en werken beiden evenveel buitenshuis. Daar voelen wij ons goed bij, maar ik vind het verder niet onbegrijpelijk als mensen voor iets anders kiezen. Maat ook wij hebben wel een soort van natuurlijk gegroeide rolverdeling. Zo brengt mijn man het vuilnis weg (want hij is sterker en ik vind het vies) en kook ik (want dat kan ik nu eenmaal beter). Ook erg traditioneel eigenlijk, met het verschil dat we de taken net zo makkelijk overnemen en ruilen als dat nodig is. Het ‘vaders kunnen niets’ herken ik eigenlijk niet in mijn omgeving.
Als mijn schoonmoeder gaat logeren bij haar zus komen mijn schoonzussen ook altijd eten brengen voor schoonvader . Die man heeft een groot deel van zijn leven op zichzelf gewoond en altijd gewoon gekookt (sterker nog: mijn man heeft niet van zijn moeder, maar van zijn vader leren koken). Soms kookt hij zelfs als schoonmoeder er wél is Echt een overdreven gedoe waar ik niet aan mee ga doen hoor.
Wanneer het gezin goed draait en iedereen is tevreden met zijn taken, is het toch prima. Waarom moet mijn man perse dweilen, terwijl ik dat gewoon veel beter kan en waarom moet ik dingen in elkaar zetten, terwijl hij dat veel beter kan, omdat ik daar totaal het geduld niet voor heb. Ik werk minder dan mijn man en doe daarom ook meer in het huishouden, lijkt me heel reëel. Maar wanneer hij thuis is, loopt hij net zo hard mee. Wij vullen elkaar gelukkig goed aan. En mama- of papadag....lekker boeiend. Het zijn maar uitspraken. Je zal het mij nooit horen zeggen hoor, maar wat een ander doet, moet hij lekker zelf weten.
Dat was exact mijn punt. Ofwel doen veel mensen op dit forum zich anders voor dan in het echt, ofwel is dit een heel unieke samenstelling van individuen Maar serieus. Ook buiten dit forum werd mij heel vaak gevraagd of ik het niet miste om bij mijn kinderen te zijn, aangezien ik voltijds werk. Toen ik het zo regelde dat ik op woensdagen bij de kinderen was, deed mijn man op exact hetzelfde moment hetzelfde, door maandag vrij te zijn. Hij kreeg van verschillende mensen lof voor zijn keuze als papa om meer bij de kinderen te zijn. Ik heb van niemand lof gekregen. Bleek vanzelfsprekend voor de mama...
Oh ok. Mijn kinderen hebben alleen pyjama broeken die op joggingbroeken lijken. Dat gaat misschien wat ver dan inderdaad
Ik ben erg pro gelijke verdeling. Hier doen we allebei evenveel: we werken evenveel uur, we hebben beiden een vrije dag, we doen beiden het huishouden. De kinderen weten niet beter. Op de dag dat mijn man vrij is, is alles voor hem. Ik bemoei me er niet mee en hij komt er zelf wel achter als iets anders had gemoeten. Ik controleer hem vrijwel nooit (alleen op dingen waarvan ik weet dat hij die kan vergeten). Als ik thuis kom van mijn werk en ik zie dat de kleding niet goed matcht, dan benoem ik dat wel, maar ik leg niets klaar of laat ze niet omkleden. Ik heb lange tijd gevonden dat iedereen een gelijke verdeling moet hebben. Ook al zit het niet 'in' je man dat die de kinderen verzorgt en ook bijdraagt aan het huishouden, ik vind het erg van deze tijd dat hij dat gewoon wel doet. Toch de laatste tijd wat genuanceerder geworden. Soms willen vrouwen niet werken en vinden het heerlijk om voor de kinderen te zorgen. Dan lijkt me zo'n speciale vrije dag voor de man niet nodig, mits die dan wel regelmatig 1 op 1 contact heeft met kinderen. Want dat vind ik wel belangrijk dat kinderen ook dingen los van hun moeder doen. Dus niet dat in het weekend alsnog alleen maar gezinsuitjes worden gedaan en dat de moeder alsnog de vader instrueert. En ook: dat de man ook zijn handen uit de mouwen steekt als die 's avonds thuiskomt. En in het weekend ook niet alleen maar dingen doet die hij zelf leuk vindt, maar bijv ook gewoon de stofzuiger pakt. Maar argumenten dat het financieel voordeliger is als de vrouw veel minder gaat werken of gaat stoppen zonder dat daar een intrinsieke motivatie achter zit om thuis te blijven, daar kan ik me totaal niet in vinden. Het klopt nl niet dat de vrouw dan werkt voor de kinderopvang. Juist niet: de man betaalt in een veel grotere mate de rekening. En het is voor een vrouw veel lastiger om later de achterstand weer in te halen, dus op lange termijn is de keuze financieel gezien veel onlogischer.
Bij ons is het 69% om 31%. En dat valt mij niet eens tegen. Ik had het gevoel dat hij veel minder deed omdat hij de hele week werkt en ik maar een paar uutjes.
Mijn partner heeft de oudste wel in bad gedaan maar van de jongste kan ik het mij niet herinneren Volgens mij niet want hij was heel klein en durfde hem nog niet eens te verschonen de eerste tijd
Ik vraag me serieus af of zo'n man dan een baan heeft? Briefje meekrijgen voor een (soort van evaluatie)gesprek van 10min?
Ik vond de verdeling soms wel wat raar. Er stond heel veel over de auto bij, terwijl dat niet zo vaak voorkomt. Terwijl de medische afspraken voor de kinderen en naar school brengen veel vaker is. Want het lijkt dus bijna 50/50 verdeeld bij ons, maar in praktijk is dat echt niet zo. En ik vind zelf het mentale stuk (overal aan moeten denken, rekening houden en zorgen maken) veel zwaarder dan bv de vaatwasser in en uit ruimen.