Miskraam; Is dit normaal, of komt de klap nog?

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door Dubbeltje82, 13 jul 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Dubbeltje82

    Dubbeltje82 VIP lid

    7 jan 2011
    11.704
    3.815
    113
    Vrouw
    Op vaderdag 21 juni (ik was toen 10+2 zwanger) kreeg ik te horen dat ons kleintje met 8+3 (1 dag na de eerste echo) was gestopt. Het hartje klopte niet meer.

    In de dagen er na liep ik leeg, niet alleen bloed en de vrucht maar ook aan verdriet. Zodra na een week het bloeden was gestopt en de testen negatief waren weer, ging het met mij ook meteen erg goed weer. Zowel geestelijk als lichamelijk en heb ik ook niet meer echt dat verdriet.

    Komt er nog meer verdriet? Is het normaal dat ik zo "snel" weer over dit verlies kan praten zonder te huilen?

    Moet wel gezegd: vanaf het begin van de zwangerschap voelde het al niet "goed". Noem het een onderbuikgevoel. De miskraam kwam uiteindelijk een paar uurtjes na de echo vanzelf goed op gang en we hebben het een speciaal plekje in onze tuin kunnen geven.

    Heb ik onderbewust misschien voor het slechte nieuws al afscheid genomen en is het daarom minder?

    Ik heb wel eerder miskramen gehad en de eerste hakte er heel hard in, maar nu is het echt anders.
     
    Kleinewonder31 vindt dit leuk.
  2. YellowEyes

    YellowEyes Fanatiek lid

    28 nov 2017
    1.863
    2.324
    113
    Vrouw
    Ik vrees dat niemand daar een antwoord op heeft.. iedereen verwerkt het anders en is anders met dit soort dingen.

    Mijn eerste zwangerschap was ook een missed abortion, heb het in die weken daarna er veel moeite mee gehad. Ik had de mazzel dat ik na 1,5 maand alweer zwanger was van mijn dochter, het verdriet was toen ook eigenlijk al “verdwenen” doordat ik opnieuw zwanger was en het dat keer wél goed ging.
     
    Dubbeltje82 vindt dit leuk.
  3. Theezeefje

    Theezeefje Fanatiek lid

    13 okt 2014
    3.530
    3.757
    113
    Overijssel
    Iedereen gaat er anders mee om, en ik snap dat sommigen er intens verdrietig over zijn.
    Ik heb 2x een missed arbortion gehad ( was met 6,5 week gestopt met groeien). Ik baalde ervan en was wel even verdrietig maar ook realistisch: mijn leeftijd was toen 38 en bijna 40 jaar. Heb ook zelf de beslissing genomen om te stoppen vanwege mijn leeftijd want ik had geen mmm nodig. Op hogere leeftijd is de kans erop gewoon veel hoger dat het niet goed is. Net zoals ik het heel erg jammer vind dat we geen 2e kindje hebben maar ben niet intens verdrietig en zie de voordelen van 1 kind.
     
    Dubbeltje82 vindt dit leuk.
  4. Dubbeltje82

    Dubbeltje82 VIP lid

    7 jan 2011
    11.704
    3.815
    113
    Vrouw
    Ik zie het zelf ook realistisch in hoor, ik ben met 38 ook niet de jongste voor het krijgen van kinderen. Daarbij ben ik gezegend met 2 gezonde kids. Maar de wens voor de derde blijft
     
  5. Wollig

    Wollig Bekend lid

    25 nov 2017
    878
    537
    93
    Vrouw
    Ik zit nu midden in een missed abortion. Vorige week tijdens de echo gehoord dat het hartje niet klopt en de groei achterloopt. Deze week is het bevestigd. Ik begin wat bloedverlies te krijgen maar het komt nog niet.

    Op het moment dat ik iemand het nieuws moet brengen, heb ik het heel zwaar. Vorige week aan mijn directie, vanochtend aan collega's verteld. Dan loop ik vast van de emotie en krijg ik het mijn mond niet uit.

    Maar zodra mensen op de hoogte zijn en het hoge woord eruit is, kan ik ook wel weer relativeren dat dit kindje blijkbaar niet gezond is. Beter nu dan verder in de zwangerschap. Dat soort uitspraken. Terwijl het ook nog veel pijn en verdriet doet, dit kindje is zó gewenst.

    Ik heb nu een week gehoopt dat we verkeerd gerekend hadden, met in mijn achterhoofd dat het goed mis kon zijn. Vorige week bij de echo zei ik zelf bij binnenkomst nog dat ik wel hoopte op een kloppend hartje. Ik voelde het ergens dus ook al aan.

    Ik heb er ergens wel vrede mee. Maar het doet nog steeds pijn.
     
  6. Dubbeltje82

    Dubbeltje82 VIP lid

    7 jan 2011
    11.704
    3.815
    113
    Vrouw
    Wollig vindt dit leuk.
  7. julia80

    julia80 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    4.448
    2.261
    113
    Ik ben daar zelf ook best wel nuchter in hoor,. Ik heb ook een miskraam in april gehad met 8 weken. Het is vooral afscheid nemen van het idee van wauw leuk nog een kindje erbij en dat kan wel even heel erg moeilijk zijn. Maar eerlijk is eerlijk op dat moment is het nog slechts een embryo dat op een zeepaardje lijkt...
    Ik Denk persoonlijk dat het ook goed is om niet te lang erin te blijven hangen en te accepteren dat een kindje krijgen nou eenmaal helaas geen bestelling is. Het is de natuur en een ongelooflijk ingewikkeld proces en soms gaat het niet goed en dan is het maar goed dat het lichaam het afstoot. Ik vind het overigens anders worden als je verder in de zwangerschap bent of als je nog helemaal geen kinderen hebt en het is al de derde miskraam ofzo
    Hoe dan ook. Ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn!
     
    Dubbeltje82 vindt dit leuk.
  8. MevrouwH

    MevrouwH Fanatiek lid

    5 mrt 2016
    1.060
    993
    113
    Ik heb 4 miskramen gehad waarvan de eerste 2 vroeg, 8 en 5 weken ongeveer. Bij de eerste moest ik erg lang wachten tot aan de eerste echo terwijl ik af en aan bloedverlies had. Ik vond dat zware weken waarin ik veel in bed het doorgebracht gewoon omdat ik alleen wilde zijn. De slaapkamer was echt mijn toevluchtsoord. Ik was ergens opgelucht toen ik bij de echo hoorde dat baarmoeder al leeg was en we weer verder konden.

    volgende zwangerschap 10 maanden later, week na positieve test ineens ongesteld. Alsof de kraan openstond, niet normaal. Daar heb ik het wel even moeilijk mee gehad. Nooit gedacht dat het twee keer mis zou gaan achter elkaar.

    zwangerschap 3 ging goed en mooie zoon gekregen

    Zwangerschap 4 ging ik naar de eerste echo met 7,5 week en geen hartslag. Uiteindelijk zelf gekomen met 10 weken. Was verdrietig maar ook een opluchting Toen het achter de rug was. Vind vooral dat wachten tussen weten dat het fout is en het komt echt vreselijk altijd.

    zwangerschap 5 ook een missed abortion met 10 weken. Met 7 weken hartactie, met 8 weken gestopt. Opgewekt met pillen en veel bloedverlies en daarna ook nog gecurreteerd ivm restweefsel. Ook hier de opluchting toen alles voorbij was maar van deze MA heb ik geestelijk wel een knauw gekregen. Ik dacht dat het nooit meer goedkwam.

    Zwangerschap 6 gaat nu goed en is weer een jongen die we over 3,5 week mogen verwelkomen :)

    Ik ben wel nuchter dus van de miskramen heb ik niet heel lang in de kreukels gelegen maar iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Zoals jij het ervaren hebt zo heb ik dat ook.
    Ik ben trouwens ook 38
     
    Dubbeltje82 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina