We hebben een poes.. Inmiddels 24 jaar en ze loopt helaas op de laatste dagen. Onze dochter van 2 1/2 jaar heeft haar standaard dingetje voor het slapen gaan en met wakker worden en poes weltrusten zeggen en smorgens goedemorgen is een vast ritueel. Hoe ga ik haar vertellen straks dat poes er niet meer is/ niet meer terug komt... Iemand tips?
Allereerst sterkte toegewenst met het komende afscheid. Ik zou uitleggen dat poes heel erg oud is, en dat dieren (en mensen) dan dood gaan. Boek: Kikker en het vogeltje, of het boekje van Nijntje over OmaPluis. Beide zijn gericht op overlijden/dood/afscheid. Kinderen gaan er heel anders mee om als wij volwassenen. Houdt rekening met vragen op heel onverwachte momenten, meestal komen de vragen wanneer je er zelf helemaal niet mee bezig bent. Vooral niet zeggen dat poes "voor altijd is gaan slapen". Je wilt niet dat ze angsten gaan ontwikkelen om te gaan slapen.
Misschien kan je het verhaal vertellen dat wanneer iemand dood is dat hij een sterretje word. Dan kan je dochter de 1e tijd het sterretje nog gedag zeggen.
dat doen wij hier inderdaad bij onze dochter, haar opa is terminaal. We wonen vlakbij de beiden grootouders dus ze merkt van het hele traject meer dan ik zou willen op haar leeftijd maar het zijn de laatste momenten van die twee samen. Ze gaat er moeiteloos mee om tot zo ver, zo her en der wel nachtmerries en dat is normaal wij slapen ook niet rustig, maar de realisatie dat hij er straks niet meer is, is nog niet echt gelandt. Tuurlijk valt het woord ziek, dood, dat zijn hart ermee is gestopt en dat hij overleden is ook wel (ze is 3 dus kan al wat meer context hebben) maar inderdaad expliciet NIET eeuwig slapen of enige referentie die kant op. Familie en vrienden hebben die sterretjes uitleg ook gekregen. Anders riskeer je dat iemand het moeilijke onderwerp makkelijk probeert te maken. Vooral de oude generatie neigt nogal naar het slaap verhaal. De nieuwe generatie zegt automatisch al snel "sterretje". Dat eeuwig slapen hadden ze tegen mij gezegd toen mijn opa overleed toen ik 6 was..jaaaaa ik nam t risico gewoon maar ff niet dat mijn slaap ook eeuwige slaap zou worden. Mijn ouders waren de familie erg dankbaar! Anderen vinden het sterretjes verhaal niet kunnen. Ik heb een voorliefde voor sterrekunde maar ik vind het prima verantwoord. Ik zie t dan ook meer symbolisch, niet dat hij letterlijk een ster wordt. Iedereen die t snapt en mocht iemand "dood" willen ontwijken dan hebben ze alvast een makkelijke uitvlucht. Die van ons slaapt sinds de kerst al bijna elke nacht op interval basis, dat ze loopt te spoken van 02:00-06:00. Een goed bedoelde "eeuwige slaap" uitleg kunnen we echt niet erbij gebruiken, dan zakken we hier door onze hoeven.
Wat sneu. Alvast heel veel sterkte. Wij hebben ook helaas afscheid van onze poes moeten nemen toen dochter 2,5 was. We moesten haar vrij plotseling laten inslapen dus echte voorbereidingstijd hadden we niet. Dochter is meegegaan naar de dierenarts en heeft poes nog een knuffel en een kusje kunnen geven. We hebben haar verteld dat poes zou gaan overlijden; dat haar hartje niet meer zou kloppen en ze niet meer zou ademen en niet meer met ons zou kunnen spelen. Naïef (en wat overvallen door de situatie) als we waren hebben we niet nagedacht over de te verwachte vraag “waar gaat poes dan heen?”. Toen die onvermijdelijke, vraag ter plekke kwam antwoordde de dierenarts dat ze naar de poezenhemel ging, naar de andere overleden poezen. Heel even voelde ik wat irritatie omdat wij niet gelovig zijn en ik het nogal wat vond dat die dierenarts dat zomaar noemde, maar het pakte gelukkig goed uit. Dochter vroeg: “waar is die dan?” Dierenarts: “helemaal boven in de hemel”. Dochter dacht even na, liep richting de gang en keek naar de trap omhoog, vroeg: “daar?”. Toen was het oké en sindsdien is de poezenhemel bovenaan de trap in de praktijk van de dierenarts. Daar is poes nu aan het spelen met de andere overleden poezen. Had ik iets beter nagedacht van te voren dan was ik ook voor de sterretjes gegaan, maar goed het hielp haar, het hielp ons... Denk dat openheid en transparantie (uiteraard leeftijdsadequaat) en een manier van afscheid nemen (tekening maken, knuffels en kusjes, mee naar de dierenarts, of wat er dan ook bij jullie past) het belangrijkste is.
Ik leg ook uit dat iedereen een keer dood gaat en de poes nu zo oud is dat ze niet lang meer leeft en dan naar de hemel gaat.
Bedankt alvast zover. Overvallen dat het sneller zal zijn... Waarschijnlijk vandaag... Al heeft geen enkele dierenarts tijd blijkbaar... Vertwijfeld hoe ermee om t gaan neem ik de tips ter harte.we gaan zien hoe het loopt.
Wij hebben ook onze poes in moeten laten slapen toen de oudste 2.5 jaar was. Compleet onvoorbereid dus we hebben toen gezegd dat hij erg oud was en dus weg zou gaan. Wel bedacht er geen "ziek" aan te koppelen omdat ik bang was dat hij dan angstig zou worden om eens ziek te zijn. Zelfde als met het slapen... Maar nooit het woord dood genoemd. Achteraf jammer want nu vraagt hij nog vaak waar de poes dan is.
Toen onze oudste 2,5 was ging de poes onverwacht dood. Wij hebben gewoon gezegd dat de poes dood gegaan is en dan ze niet meer terug komt. Niet moeilijker gemaakt dan het is. Het ging prima, ze accepteerde het gewoon.
Hier was het heel simpel. Ze is mee geweest naar dierenarts. Poes was ziek en oud en had veel auw. Dokter kan de poes niet meer beter maken. Dus poes gaat naar de poezenhemel en wordt een sterretje. Haar oma is ze er 4 maanden ervoor verloren, dus ook gezegd nu heeft oma ook 2 poesjes om te knuffelen.
In een van de dikkie dik bundels staat ook een verhaaltje van een oude poes die dood gaat (dikke dik boek met de hangmat op de voorkant). Misschien heb je die in huis?
Onze kat is vorige kerst ingeslapen. Heb hem mee naar huis genomen. Zoontje laten zien, volgende dag hebben we de kat begraven bij m'n ouders in de tuin. Het begraven zelf heeft zoontje niet gezien, wel hebben we er een mooie steen om gelegd. Poes is dood. Tja meer konden we er niet van maken. Als je dood bent kun je niet meer ademen, niet meer eten en drinken, niet meer knuffelen en ga je naar de hemel. Later ging overgrootvader dood... En een paar weken geleden ging z'n oma dood. Ze zijn nu samen in de hemel. Daar ga je heen als je dood bent. Hij lijkt deze uitleg normaal te vinden. Heeft er ook geen last van geloof ik.
Heb het niet maar ga ernaar op zoek. Tot op heden heeft ze door vakantie bij opa en oma geslapen en is ze thuis nog niet boven geweest..dus ze zal er vanavond wel om vragen. Edit... Boekje gevonden maar ziek komt er veel in voor en daar ben ik voorzichtig mee want ze zegt al snel ziek / pijn etc...
Ahh niet leuk! Onze kat is ook afgelopen maand overleden. De dag voor we hem in moesten laten slapen hebben wij ook het verhaaltje van Dikkie Dik van de zieke, oude poes die dood gaat gelezen. En daarna verteld dat Blake ook ziek is en een keer dood gaat. De dag erna hem aan het verhaal herinnert en vertelt dat Blake dood was. Later op de middag hebben we hem nog even het lichaam laten zien. Ons zoontje wist niet goed hoe hij moest reageren, maar wilde hem wel even aaien. Toch is het goed geweest, want hij zag nu ook goed wat dood zijn betekent. We hebben de kat begraven zonder ons zoontje erbij. In de dagen erna vroeg hij wel nog waar hij gebleven was en hebben we steeds verteld dat hij nu dood is en naar de hemel gegaan is. Het begrip 'hemel' hebben we verder nog niet uitgelegd, maar het was ook goed zo. Sterkte alvast!
We hadden 4 kuikens, 1 ervan was ziek. De meiden zijn mee naar de dierenarts geweest en daar heeft het kuiken medicijnen gekregen. De dierenarts zei al dat ze dacht dat hij het niet ging redden. De volgende morgen was het kuiken inderdaad dood. De meiden hebben hem toen mee begraven. Onze hond moest ook nog inentingen, dus M is toen weer mee naar de dierenarts gegaan. Dit vooral om te laten zien dat dieren niet altijd dood gaan als ze bij de dierenarts zijn geweest. Voor haar was dat wel belangrijk.
Wij hebben recent een van onze katten moeten laten inslapen en vrij plots. We hebben het boekje Kikker en het vogeltje gehaald. Die is echt perfect voor deze leeftijd vind ik. Gewoon dood, zonder poespas. Ze vraagt er nu wel af en toe nog om, maar zegt dan zelf vervolgens dat de kat dood is. We hebben haar wel mee genomen naar de dierenarts en afscheid laten nemen toen hij ingeslapen was.