Gevoel dat ik iets verkeerd doe

Discussie in 'Peuter en kleuter' gestart door Martina84, 24 jul 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Martina84

    Martina84 Actief lid

    25 mrt 2015
    169
    54
    28
    NULL
    NULL
    Hey dames,

    Onze oudste dochter is vanaf de geboorte al erg pittig, met een eigen wil en aan de andere kant ook erg gevoelig.
    Haar gedrag gaat (zoals bij de meeste kinderen) met ups en downs. Nu zitten we weer in een lastige periode. De ochtenden zijn zo vermoeiend dat ik blij ben dat ik naar mijn werk kan. Vanmorgen was ook alles wat er moest gebeuren onderwerp van een nieuwe driftbui. Ik vraag me dan ook vaak af of ik (of wij) iets verkeerd doe.

    Voorbeeld: dochter wil bij opstaan make-up op, gekregen van oma, vergeten te verstoppen (altijd zo fijn). Ze moet naar de opvang vandaag dus geen make-up. Drama. Uiteindelijk met gekke grapjes af kunnen leiden. Dan wil ik haar aankleden, zit er plas in de onderbroek. Dus ik wil dat ze eerst gaat plassen. Drama. Uiteindelijk spreken we af dat ze haar kleren aantrekt, en dan beneden op het potje gaat. Boterham is ondertussen gesmeerd door papa want de tijd begint te dringen. Wil geen chocopasta. Drama. Uiteindelijk eet papa een helft op omdat ze niet wil eten. Nog groter drama want ze wilde allebei de helften. Dan zijn de schoenen niet goed. Drama. En vervolgens breng ik haar niet meer weg maar papa want er is te weinig tijd. Drama. Dan wil ze nog wat lekkers voor onderweg. Mag natuurlijk niet. Drama.

    De deur valt dicht en ik zie mijn man met een gillend kind over de schouder naar de auto lopen. Gatverdamme.

    Ik vraag me af of ik haar met het compromis om eerst aan te kleden en dan op het potje te gaan (terwijl ze goed op de wc kan) haar toch een beloning heb gegeven voor haar slechte gedrag. Maar ik weet anders ook echt niet wat ik er mee aan moet. Haar brullend en tierend in haar nakie in de badkamer laten staan helpt niet.

    Zo gaat het de laatste paar weken iedere keer, dit is maar een voorbeeld. Ik voel me ook schuldig voor mijn dochter van 6 maanden. Die ligt altijd maar in de box te luisteren naar de verhitte discussies en het gehuil, die denkt straks nog dat het normaal is. Ik heb haar vanmorgen na het voeden niet eens meer even aandacht kunnen geven.

    Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit bericht, maar ik moest het even kwijt. Waarschijnlijk ben ik niet de enige, en er zijn mensen die het nog veel lastiger hebben, maar ik word er wel een beetje verdrietig van.
     
  2. Aagje90

    Aagje90 Bekend lid

    25 apr 2012
    909
    334
    63
    Vrouw
    Wat vervelend! Weet niet of het helpt, maar als wij een patroon willen veranderen of doorbreken bespreken we het altijd met dochter. Bij ons gaat het naar bed brengen altijd stroef. We praten er met haar over dat het zo vervelend is voor haar en ook voor ons. Dat we er verdrietig van worden en een beetje boos en dat we dat niet willen en wat zij dan voelt. En dat we samen kunnen proberen om het wat gezelliger te maken. We vragen ook of zij zelf een oplossing heeft. We dragen ook oplossingen aan. Zo kwam ze altijd 10 keer haar bed uit met smoesjes. Afgesproken dat we als ze in bed ligt een slokje drinken mag en dan een kus van papa en dan van mama. En dan aan haar gevraagd lijkt het je fijner om eerst een kus van mama te krijgen of van papa? We proberen het nieuwe ritueel uit en helpen haar herinneren aan de afspraken. Ik heb het idee doordat ze zelf mee mag denken en kiezen ze ook meer mee wilt werken. Misschien helpt zoiets bij jou dochter ook?
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  3. ikkie97

    ikkie97 VIP lid

    7 mei 2011
    10.047
    3.479
    113
    Ik lees een verhaal over een (bijna?) kleuter met een sterke wil. Zoeen hebben wij ook. Geen kleuter meer, maar nog steeds de sterke wil.
    Behoefte aan autonomie, dus zelf dingen willen bepalen, maar ook behoefte aan duidelijke grenzen! Waar ze tegenaan schoppen uiteraard, maar wat uiteindelijk wel duidelijkheid schept en daardoor rust.

    Ik zou haar dingen laten kiezen, maar daar vervolgens aan houden. Maak desnoods kaarten met daarop de dingen die 's morgens moeten gebeuren en laat haar de volgorde bepalen.
    Laat haar kiezen wat ze op haar brood wil, maar dan moet ze dat ook opeten.
    Dingen als iets lekkers mee voor onderweg naar de opvang, uh tja dat valt gewoon in de categorie onzin dus zou ik heel kort in zijn. Geen discussie en dan maar een scene.
     
    Poolvos, suus1983, Dettol en 2 anderen vinden dit leuk.
  4. pluk

    pluk VIP lid

    13 dec 2005
    16.008
    4.182
    113
    Geweldig zo'n mini mensje met een sterke wil. Hier ook zo'n geval van nu 10 jaar.

    Niet willen eten smorgens , helemaal ok ik heb het laten gaan, zij is degene die honger krijgt, ik niet. Maar er moet wel wat gedronken worden en dat gaat goed.

    Hier was het altijd een drama als het om kleding ging, ze was 3 toen ik besloot het haar zelf uit te laten zoeken en ja soms was het geen gezicht wat ze aan had, maar het was wel zonder drama gegaan.

    En zit ze in zo'n drama bui dan is praten/overleggen/onderhandelen sowieso geen goed idee, hier is ze dan toch niet voor reden vatbaar. Op een rustig moment erover praten helpt wel en dan vooral ook haar vragen of ze ideeën heeft om het anders te doen.
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  5. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.797
    8.663
    113
    Onze zoon heeft ook een sterke wil maar in sommige dingen heeft hij pech. Slapen is geen probleem meer omdat het een vast ritueel is.

    Alle andere dingen kunnen soms best in samen spraak. Wat wil op de boterham en dat eet je inderdaad op. Niks lekkers in de auto omdat je net je tanden hebt gepoetst. Maar naast wat brood een half plakje peperkoek kan natuurlijk ook, of een halve Lu voltarwe cracker, daar zit geen suiker in maar is wel zoet.

    Plassen en aankleden is boven maar maakt mij niet uit welke volgorde.geeft hem wat meer autonomie.

    Kijk wat ze zelf kan kiezen en waar je wil waar een vast ritueel aan zit. Onze zoon wil altijd helpen met brokjes geven aan poes. Blijft hij treuzelen is hij te laat.

    Dat kun je haar ook uitleggen, als we nu opschieten kunnen we zo nog even... Of heb je meer tijd om wat lekkers te eten. (Beschuit, cracker, wat yoghurt etc voor na de boterham)

    Misschien anders ook wat eerder opstaan, heb je meer speling. Bij ons is het zo hoe meer druk en stress er is hoe meer hij er tegen in gaat.
    Zoek de rust
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  6. Kache

    Kache VIP lid

    11 jan 2012
    6.136
    1.058
    113
    Wanneer gaat ze naar school? De leeftijd van 3,5 tot 4 jaar waren mijn beide dames een draak met een hoop drama, omdat ze eigenlijk wel toe zijn aan iets nieuws en meer uitdaging (dan een KDV), maar aan andere kant school een groot onbekend eng iets vonden en dus spanning gaf. Het was net alsof ze zich steeds jonger gingen gedragen :rolleyes:... maar eenmaal op school trok het weer bij.

    In mijn ervaring is dergelijk krampachtige, bepalend gedrag een teken van angst/spanning en misschien kan een beetje meer 'zeggenschap' (gevoel van controle) helpen? Meer keuzes uit twee door jou bepaalde opties? Zoals wil je vandaag eerst aankleden of eerst eten? Ik herken ook wel de drama's rond eten. Zij mag nu bij ons iets kiezen en we zetten het voor haar neer en dan moet ze zelf maar weten of ze het opeet, maar het blijft wel 'van haar'. Is het niet op als we weg gaan cq tafel opruimen dan gaat het in zakje of folie erover en zetten we het aan de kant (of ik stop het bij lunch in trommel voor school). Het eerst volgende moment dat ze klaagt over honger/eten, kan ze het opeten (voordat ze iets anders krijgt).

    Ik probeer ook altijd op een rustiger moment na te praten. Bijv "Je was vanochtend zo boos om alles. Wilde je niet naar school/KDV? Waarom niet? Wat zou je fijn vinden als je je zo voelt?"

    Ik ben met mijn jongste ook gaan praten op het KDV, dat ze niet meer wilde komen en dat ik idee had dat ze meer uitgedaagd moest worden. Dat hebben ze toen goed opgepakt en dat had ook positief effect op gedrag van jongste.
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  7. elliepellie

    elliepellie Fanatiek lid

    28 jun 2014
    1.887
    1.011
    113
    Vrouw
    Pedagogisch medewerkster
    Venlo
    Wij hanteren harde en zachte regels. Over de harde regels valt niet te onderhandelen, die blijven het zelfde. Naar bed gaan, niet slaan, schoppen etc, dat zijn harde regels. Andere dingen zijn wel bespreekbaar. Welke kleren bijvoorbeeld. Consequent blijven is van belang hier anders gaan ze totaal aan de haal met ons hier!

    Met eten is dit de harde regel; ik bepaal wat ze eten.
    De zachte regel; zij bepalen hoeveel ze eten.
    maar als ze niks eten dan dikke vette pech, je krijgt niks anders.

    Brullen en spatsies maken hoort bij deze leeftijd. Ze zijn toe aan school. In hun koppies willen ze meer dan ze kunnen/mogen en dat geeft veel frustraties. En ouders hebben een lange adem nodig soms.

    succes! Hier werd het pas rond 4,5/5 jaar rustiger met onze stronteigenwijze, pittige, slimme kleuter. (En de tweede gaat veel erger worden dan zijn grote broer....)
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  8. MinnieMouse94

    MinnieMouse94 Niet meer actief

    Oeh, heel herkenbaar, hier ook zo eentje die een sterke eigen wil heeft en graag gehoord wil worden. Wat ik in jouw verhaal ook lees, er naar snakken om een eigen keuze te kunnen maken en zelf iets willen bepalen. Ik bespreek veel met haar van te voren en ben erg consequent. Kondig veel aan met de timetimer. Ik weet dat zij het slechter trekt dan de anderen als ik eens een keertje afwijk van de norm, dus dat probeer ik te voorkomen. Niet spontaan, maar wel rust in de tent. Waar ik m'n andere dochters zo uit hun spel kan halen en zeggen, we gaan je tanden poetsen, moet ik bij haar eerst zeggen: over 5 minuten tandenpoetsen, dat is zo laat op de klok, mag je zelf naar mij toekomen in de badkamer.

    Zo kun je misschien een vaste make up dag afspreken? Hoef je het ook niet meer te verstoppen. En super helder voor haar wanneer het dan wél mag.
     
  9. Martina84

    Martina84 Actief lid

    25 mrt 2015
    169
    54
    28
    NULL
    NULL
    Bedankt voor jullie reacties! Ik wilde eerder reageren, maar de jongste was gisteravond ineens erg ziekjes, buikgriep achtig. Dus was even druk met beddengoed en schoonmaken en een huilende baby...gelukkig vandaag weer de vrolijkheid zelve.

    Meestal geef ik mijn oudste ook twee of drie opties zodat ze het idee heeft dat ze zelf kan kiezen. Maar bijvoorbeeld met het brood, vraag ik wat ze op haar brood wil, maar ze reageert gewoon niet en gaat verder met spelen. Ik vraag het nog 3 keer en zeg dan duidelijk dat ik bij geen atwoord x broodbeleg kies. Als ze daar dan om gaat zeuren is het voor mij klaar, je had kunnen kiezen en dat deed je niet dus maak ik de keuze.
    Zulke dingen gebeuren dus vaker, ze wil gewoon niet luisteren. Maar goed, hopelijk komt ze er ooit achter dat ze beter zelf kan kiezen.

    Vanavond ook weer typisch: we hebben een hele gezellige dag gehad met familie, een uitstapje en bbq daarna. Ze had zich er helemaal op verheugd en heeft zich ook prima gedragen (is ook wel eens anders, haar verjaardag had ze eigenlijk zelf verpest omdat ze het zo spannend vond dat ze steeds ruzie ging maken met de kindjes die op bezoek waren). Maar dan komen we thuis en raakt ze helemaal overstuur, geen land mee te bezeilen. Dit hebben we elke keer na een lange drukke dag. Alsof de spanning er even uit moet ofzo. Dit keer was het dat ze met haar zusje in bad wou, maar die was al geweest want die moest meteen naar bed (en we hebben haar gevraagd of ze samen in bad wou of niet, toen wilde ze niet). Ze zoekt gewoon iets waar ze het niet mee eens is en maakt dan zo'n scène. Vind het ook heel zielig want ze is dan zo intens boos en verdrietig. Gelukkig wel daarna fijn geknuffeld en een boekje gelezen. Ik hou mijn hart vast als ze straks lange dagen op school krijgt (ze gaat na de zomervakantie, is net 4 geworden, was ik vergeten te vertellen).
    Consequent zijn is inderdaad ook iets wat het beste werkt, maar soms is dat best lastig, maar we beginnen steeds meer te leren dat dat echt nodig is voor haar.

    Oh en de make up hebben we weer aan oma meegegeven. Wilde het in eerste instantie ook helemaal niet in huis. Ik wil daar gewoon geen discussies meer over, en vind het ook vies spul, dus oma mag zelf uitzoeken wat zij er mee doet. We doen het wel eens thuis, maar dan gewoon met mijn makeup en alleen met mij erbij (liefst doe ik alsof bij haar, daar kom ik nog wel eens mee weg)
     
  10. Littlegirl1989

    Littlegirl1989 Fanatiek lid

    2 aug 2015
    3.090
    2.175
    113
    Martina84 vindt dit leuk.
  11. Paardenbloem

    Paardenbloem Niet meer actief

    Ik herken die drama buien heel erg van vooral mijn dochtertje. Uit je verhaal denk ik op te maken dat die buien jou ook heel veel doen, je baalt er iig flink van en wilt niet dat er een ‘scène’ komt.

    Persoonlijk vind ik 2 dingen hierbij werken. Het ene werd geloof ik al genoemd; pick your battles. En als je dan iets verbiedt of juist wil dat ze iets doet, ook super consequent zijn en je niks van die buien aantrekken.
    Ga jij op de grond liggen huilen omdat je niet wilt eten? Prima, maar wij gaan wel gewoon eten. Hoef je je brood niet meer omdat papa er de helft van nam? Oké, dan zetten we het weg.
    Vaak willen ze dan ineens wel meewerken is mijn ervaring.
    Het is echt vermoeiend en ongezellig soms, maar als je er zelf zo nuchter mogelijk onder blijft, is het vaak sneller weg dan wanneer je telkens een beetje toegeeft, veel medelijden met haar krijgt etc.
    Succes!
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  12. Siepie85

    Siepie85 VIP lid

    8 nov 2013
    7.821
    7.769
    113
    Amsterdam
    Ik herken dit heel erg bij onze oudste en wat wij denken is dat het ook komt door haar kleine broertje. Die krijgt aandacht als hij huilt en als zij een echte scène schopt ook natuurlijk. En ze praat bijv nu ook met een babystemmetje, regel is dan als jij zo praat versta ik je niet even op normale manier. Verder vanochtend ook wilde ze niet uit bed komen, ik was de jongste aan het voeden. Vriend zei toen nou ik ga dan naar beneden als jij niet wil, gaat ie naar beneden wereld te klein want papa papa. Ik klaar met voeden overgenomen en mocht ik het niet doen. Dan begin ik rustig toch met kleren pakken en gaan aankleden en dan geef ik haar ondanks echt huilen etc elke keer de keuze of zelf doen of mama doet het. En uiteindelijk houdt het meestal wel weer op maar soms ook niet en zo is ze vorige week zonder eten naar de opvang gegaan. Verder gedraagt ze zich overal keurig maar thuis veel conflicten maar dit kan ook zo weer omdraaien en dan kan ze echt goed helpen knuffelen lief spelen alleen of met haar broertje. Ik denk maar zo ze heeft een sterke wil en ze wil ook af en toe echt haar aandacht. We proberen ook af en toe dat 1 van ons echt alleen met haar weggaat.
     
    Martina84 vindt dit leuk.
  13. tupp

    tupp VIP lid

    13 jun 2009
    22.622
    18.475
    113
    Vrouw
    lerares basisonderwijs
    #13 tupp, 28 jul 2020
    Laatst bewerkt: 28 jul 2020
    Ook hier veel herkenning. Ik denk dat je het goed doet. Niet alleen de dingen die je al doet, maar ook dat je er achteraf over nadenkt en bedankt wat je misschien anders had kunnen doen. In alle eerlijkheid: we rommelen allemaal maar wat aan, toch ;)
    De kracht van opvoeden zit er juist in dat je blijft nadenken. Dat doe je. En je vraagt ook nog eens hier om mee te denken om daar tips uit te halen. Prima. En wees gewaarschuwd: straks heb je iets gevonden dat werkt, gaat het een paar weken of maanden lekker. Maar ja, dan zijn ze ook weer ouder geworden en wat eerst werkte, werkt dan niet meer.
    Dat is in ieder geval mijn ervaring met ruim 9,5 jaar opvoeden. :p

    Ook hier een kind met een sterke wil. We hebben nu al een paar keer gemerkt dat als er een periode is dat hij steeds knorriger wordt en weer driftbuien krijgt, dat het tijd is om hem iets nieuws te laten mogen. Dat is een paar keer bij toeval gebeurt, maar op een gegeven moment ontdek je dan het patroon. De toestemming om alleen buiten te spelen en ook naar een speeltuin in de straat ernaast te mogen spelen. Zelf van school naar huis fietsen. Dat soort stappen (zelfstandigheid, autonomie) zorgen hier vaak voor een stijgende lijn uit zo'n dal.

    Daar is jullie dochter natuurlijk nog te jong voor. Maar even als voorbeeld: dat zijn dingen waarbij het bij ons opviel dat het daarna met onze zoon weer beter ging. Een bepaalde set regels past bij een bepaalde leeftijd. Maar bijna zonder dat je het in de gaten hebt, worden die kinderen toch verdraaid steeds ouder. Koppige kinderen die ook gevoelig zijn, uitten dat blijkbaar vaak zo. Nu hadden we ook weer een lastige tijd. Dus ik heb hem mijn oude fotocamera gegeven en gezegd dat hij helemaal alleen naar opa mag fietsen, die hem dan een lesje fotografie geeft. Slik, voor ons een spannende stap. Maar heel eerlijk... hij kan dat gewoon. WIJ vinden het spannend, voor hem is het eigenlijk heel normaal. En bam, je ziet gelijk dat humeur weer verbeteren.

    Dus ga op zoek naar iets wat je haar kunt geven aan zelfstandigheid. Iets waardoor zij zich 'groot' voelt en serieus genomen in de behoefte aan zelfstandigheid die ze lijkt te hebben.
    Zelf tandenpoetsen (bijvoorbeeld alleen 's ochtends en zeker in het begin nog napoetsen). Zelf kleren uitkiezen en aantrekken? Als je straks nog vakantie hebt (en dus meer tijd 's ochtends) eens gaan beginnen haar haar eigen boterhammen te laten smeren?
    Dat is straks trouwens ook voor jullie lekker, als ze één of meerdere van die dingen uit de ochtendroutine zelf kan. Ja: in het begin duurt het even langer. Ik zou ze dus ook zeker niet alle drie tegelijk invoeren. En kijk je of iets nieuws kunt oppakken in de vakantie, dan heb je er gewoon wat meer rust voor en geduld mee. Want het kost tijd, maar als ze het eenmaal kan, gaat het juist sneller. Dan doet zij namelijk zelf dingen die jij normaal voor haar of met haar doet.

    Verder lees ik bij jou ook al dingen die goed werken: keuze geven uit twee of drie dingen, deels meebuigen en toegeven maar daarnaast ook met bepaalde dingen standhouden. Ik denk dat het toch altijd die combinatie blijft: jullie als ouders zijn 'de baas'. Voor haar eigen bestwil bepalen jullie dingen voor haar en dat zal ze moeten accepteren. Dat is echt iets dat je een kind beter in de eerste 5 jaar van het leven kunt leren, dan er pas mee te gaan beginnen als ze puberen. Maar aan de andere kant hebben kinderen ook sterk de behoefte aan 'zelf doen'. Ze zit echt in die leeftijdsfase van 'kijk eens wat ik kan'. Dus geef haar ook zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Je zult vaak merken dat ze meer kan dan jij dacht. En dat het loslaten voor jou moeilijker is dan voor haar. Sterker nog: dat het haar juist goed doet.

    En oh ja, nog één laatste ding: perfectie bestaat niet, als het gaat om opvoeden. De perfecte ouder bestaat niet, de perfecte opvoeding bestaat niet, het perfecte kind bestaat niet. Dus, ga niet voor perfectie maar durf te gaan voor 'goed genoeg'. En dan nog, zelfs als je ALLES goed doet, dan nog zit je geregeld met een kind dat dwars is, een driftbui krijgt of hysterisch huilt of andere gedrag vertoont waar je stapelgek en horendol van wordt. Dat hoort namelijk ook gewoon bij kind zijn en opgroeien. Ze gaan namelijk hoe dan ook grenzen uittesten etc.

    En als je dit leest en denkt... ik heb echt nooit problemen met m'n kind. Mijn kind is nooit boos, heeft nooit een driftbui, is nooit dwars, loopt nooit te gillen, stampvoeten of te huilen omdat iets niet mag of juist te mopperen en te klagen omdat iets moet. In dat geval: het gaat echt helemaal mis met de opvoeding van je kind. Zoek hulp.
     
  14. Martina84

    Martina84 Actief lid

    25 mrt 2015
    169
    54
    28
    NULL
    NULL
    Bedankt dames, ik haal er echt goede tips uit. Toevallig gaat het de laatste paar dagen weer best goed. Wel 's nachts regelmatig huilend wakker, maar dat is weer een ander verhaal.
    Over twee weken gaan we op vakantie dus hopelijk is dat ook weer een mogelijkheid om oude gewoontes af te leren. En daarna naar school, ben erg benieuwd hoe dat gaat!
     
  15. Martina84

    Martina84 Actief lid

    25 mrt 2015
    169
    54
    28
    NULL
    NULL
    Hahaha:roflmao::D:roflmao:
     
  16. chantalvl

    chantalvl Fanatiek lid

    23 mrt 2017
    2.698
    1.692
    113
    Vrouw
    Die van ons is nog geen 3, maar het klinkt echt als onze zoon.
    Ik laat hem wel eens gewoon uitrazen. Dan vertel ik hem rustig dat ik hem niet kan verstaan als hij zo schreeuwt en huilt, en dat als hij rustig tegen mama verteld wat er aan de hand is, dat ik hem beter kan helpen. Hier werkt het ook wel om net even 10 minuutjes eerder op te staan zodat we ook de tijd hebben om het bij alles te betrekken, zo heeft hij ook het gevoel dat hij wat nuttigs doet ofzo.:p

    Vaak gaat het niet om het beleg op de boterham, of de verkeerde broek uit de kast. Vaak is er iets onderliggends aan de hand. (Moe, even te weinig aandacht door drukte in de morgen, niet helemaal snappen wat er word verwacht enz.)
     
  17. chantalvl

    chantalvl Fanatiek lid

    23 mrt 2017
    2.698
    1.692
    113
    Vrouw
    Hahahah ik had dit dus, altijd maar heel trots dat m’n kind nooit vervelend is, nou dat werd ineens vanuit het niets COMPLEET anders 3 maanden geleden hahah.
     

Deel Deze Pagina