Ik werk als freelance en heb dus geen collega’s. Ook geen familie/vrienden in de buurt toen we hierheen zijn verhuisd. Alles was nieuw! Nu mijn beide kinderen op school zitten hebben we steeds meer contacten en heb ik nu ook vriendinnen. Ik vind het goed te combineren zo en vermaak me prima!
Ik ben thuis blijf moeder en heb juist wel veel vriendinnen in de buurt en die werken ook niet maar toch verveel ik me sinds de jongste naar school gaat een ongeluk. Misschien ook mijn eigen schuld want kan veel vaker afspreken dan ik doe maar heb ook niet zo de behoefte aan elke dag kopjes thee drinken en maar kletsen over niets (want dat gebeurt als je elkaar te vaak ziet).
Ik ben tbm en volg cursussen. Wel weer de bedoeling dat ik aan het werk ga over een tijdje, maar wanneer weet ik nog niet. Ik vermaak me prima, maar ik ben een introvert persoon en kan ook heel goed alleen zijn. Sterker nog, ik heb het nodig. Maar ik heb genoeg contacten met familie, vriendinnen, school/moeders, een praatje in het winkelcentrum oid, daar sta ik allemaal wel voor open. En dat is voor mij (icm cursussen voor de intellectuele voeding) genoeg.
Ik ga binnenkort ook thuisblijfmoeder worden. Dit is nooit mijn ambitie geweest, maar door de omstandigheden (helaas ziek geworden door mijn werk) lijkt dit nu het beste plan voorlopig. Nog even netjes mijn baan afronden, het is beter als we uit elkaar gaan, de onderhandeling loopt. Maar ik heb al wel wat plannen voor daarna. Als aller eerste ga ik ook echt even bewust vakantie houden voor mezelf, hopelijk verdwijnen dan mijn stress gerelateerde klachten al grotendeels en komt mijn energie wat terug. Nog behandeling voor mijn restklachten (wachtlijst) Uitzoeken met hulp welk werk wel bij me past in de toekomst. (iets met meer diepgang dan dat vooral-voor-de-administratie spoor 2 traject) Eventueel een opleiding of cursus volgen voor een volgende baan. Hopelijk iets meer structuur krijgen én houden in het huishouden. In huis spullen gaan minimaliseren. Meer tijd om zelf kleding te naaien. Misschien deels zelf de zolder gaan verbouwen tot een slaapkamer. Meer livecontact met mijn vriendin ipv vooral via de app contact nu. De kinderen beter kunnen helpen met al hun 'bijzonderheden' Bijkomend voordeel is nu wel dat ik de corona herfst/winter zonder stress kan opvangen bij verkoudheid. Uiteindelijk wil ik niet voor altijd thuis gaan blijven, maar de balans herstellen en beter in mijn vel komen zitten heeft nu even prioriteit en is ook in het belang van ons gezin. Financieel vind ik het wel een beetje spannend, ondanks dat ik alles goed uitgerekend heb dat het echt wel kan. Maar dat gaat vast goed komen...
Ik ben ook thuisblijfmoeder. Al vanaf dat mijn oudste zoon ( nu bijna 6 ) geboren werd. Het bevalt me prima! Heb hier wel mijn moeder in de buurt. Daar kom ik geregeld. En een vriendin die in de buurt woont. Maar het is niet zo dat we elke week bij elkaar op de koffie gaan. Zelf hebben wij nu 3 kinderen en ik kom eigenlijk tijd te kort. Dus van eenzaam en vervelen is hier geen sprake. Ik denk ook dat het er aan ligt hoe je er zelf in staat. Ook toen ik maar 1 kind had verveelde ik me niet. Ik vind wel dat er vaak vanuit de omgeving toch wat vreemd richting een thuisblijfmoeder word gekeken.Heb vreselijk veel commentaar gehad:. Oh wat zal het stil zijn Wat ga je dan de hele dag doen Je draait niet meer mee in de maatschappij Je bent straks nergens meer van op de hoogte Wat zal je je vervelen. En nog veel meer van die onzin. En als je zelf dan ook nog gaat denken dat je je gaat vervelen dan komt het ook niet goed als thuisblijfmoeder. Je moet weer andere uitdagingen en kansen leren zien. Heb me nog geen 1 dag verveeld! Je kunt je eigen tijd indelen. Overdreven veel sociale contacten heb ik ook niet. Zeker nu kinderen drukker worden (bijna 6, bijna 4 en 2,5 jaar) krijg je zwemles enz. En ik loop ook met kind bij kinderfysio. En in her verleden bij logopedie. Geloof me je tijd is zo opgevuld. Dan kom je tijd tekort!! Ik ben ook niet altijd druk aan het poetsen ofzo.. zit ook gewoon een middagje relax op de bank ofzo. Er zijn ook andere moeders die om 9 uur het hele huis al aan kant hebben en zich dan vervolgens vervelen. Maar zo,n type ben ik niet..
Schandalig dat je te horen krijgt dat je niet meer meedraait in maatschappij. Ik ben echt van mening dat het er om gaat dat je blije kinderen hebt. Dat kan als thuis blijf moeder door er altijd voor je kinderen te kunnen zijn. Of, als je als moeder daar juist ongelukkig van wordt als moeder die ook werkt. Blije kinderen hebben is juist bijdragen aan de maatschappij!
Och, de veroordelingen die je om de oren vliegen als je niet werkt Ik was er na een poosje immuun voor. Dat stuk over de maatschappij idd, en dat je jezelf niet ontwikkeld (best triest als je daar per se een betaalde baan voor nodig hebt), dat je afhankelijk bent enz enz.
Gek, ik herken het gelukkig niet. Nu werk ik wel 1 dag, dus misschien dat het daar aan ligt. Ik zie juist vaak bij vriendinnen dat ze het leven zoals in ons gezin ook wel zien zitten, maar dat ze de stap niet durven nemen. Ze geven dan zelf als reden juist de dingen die jullie hierboven aangaven die anderen oordelen zoals financiën, bang om te vervelen, zonde van studie, financieel onafhankelijk zijn, etc. Mij boeit het overigens totaal niet wat anderen denken over mijn gezinssituatie. Dit werkt voor ons goed, geeft heel veel rust en ik geniet enorm van mijn twee kleine kinderen.
Ik herken de oordelen ook helemaal niet. Ja, hier van het forum maar in mijn omgeving niet terwijl ik bijna de enige tbm ben. Wel eens de vraag of ik ooit wel weer wil werken, maar ik ervaar dat niet als een oordeel. aan de ene kant vind ik tbm zijn heel fijn. Bij ziekte, verdriet of juist plezier; ik ben er altijd Dat is me heel veel waard. En voor hun een echt vaste basis is ook veel waard nu ze nog zo klein zijn. Maar soms zijn er ook momenten dan weet ik het even allemaal niet meer.. 24-7 kinderen om me heen, nooit een fatsoenlijk moment voor mezelf. Nooit een èchte lunch of ècht je bakkie koffie leeg kunnen drinken. Elke 2 minuten heeft iemand me nodig of moet ik ergens ingrijpen. Maar goed, dat weegt niet op tegen de voordelen.
Dat herken ik ook wel, je moet altijd paraat staan. Daarom vind ik thuisblijfmoeder juist een volwaardige baan. Misschien voor de lunch een tip: Als mijn oudste op school is heb ik nog 2 kids die even slapen s middags. Dan laat ik hun eerst eten en breng ze naar bed. En daarna maak ik rustig een heerlijke lunch voor mezelf. Even heerlijk ontspannen .
Gelukkig maar. Toen ik nog alleen thuis was kreeg ik regelmatig van dat over me heen. Nu ben ik nog steeds fulltime thuis, ik verdien bij lange na niet genoeg om financieel zelfstandig te zijn, werk dus thuis en nu is het ineens anders
Ik ben sinds de jongste geboren is thuis. Dwz, hij heeft is 2 jaar lang niet naar opvang geweest maar ik werkte in totaal wel zo'n 10-12 uur verspreid over de week (tijdens zijn slaapje, tijdens mijn man's halve middag vrij en de 2 ochtend dat hij de kids verzorgt en naar school brengt). In die 10-12 uur kon ik zelf mijn uren indelen, dus het voelt aan de ene kant wel als tbm omdat de jongste altijd thuis was bij mij maar aan de andere kant was ik heel blij met die werkzaamheden. HEt heeft mij heel veel goed gedaan en ik ben erachter gekomen dat thuis en flexibel werken voor mij het beste werkt Ik ben wel blij dat ik bijna geen werkstress meer heb (kan grotendeels flexibel het werk indelen), anderzijds ben ik er wel al heel snel achter gekomen dat ik alleen voor de kids zorgen toch wel wat eentonig vind. Ook vind ik persoonlijk wel (terwijl ik daar eerst niet zo'n sterke mening over had) dat het wel zonde is als je wanneer de kids op school zijn niet een betaalde of vrijwilligersbaan hebt. Ik vind het overigens wel goed voor kinderen om weinig opvang na school te hebben maar als je het met je partner verdeelt heb je nog zoveel werkuren onder schooltijd. Ik vind het persoonlijk dus niet zo'n fijne invulling van mijn bestaan om niet meer te werken, zij het betaald of onbetaald.
Hier ook een thuisblijfmoeder, vind het heerlijk. Alles zelf indelen en altijd thuis voor de kinderen. Verveel me niet, er is elke dag wel wat te doen. Geen stress als ze ziek zijn of doktersafspraken en ik kan ze altijd brengen naar hun sport.
Gevoel van een vrije dag als je werkt en een gezin hebt? Ik heb t gevoel alsof ik van de ene baan naar mn andere baan ga, maar allicht ligt dat nog aan de leeftijd van mn dochter. Ik zou niet zonder mn werk willen, al is het maar voor 1 dag in de week (ben nu parttimer 24u/pw en werk 90% vanuit huis als t niet meer is). Nu ben ik een rare, ik heb mn hobby als werk. Soms wat stressvol en lange dagen maar het is gewoon helemaal "mijn ding" en de hele dag kinder gebabbel, knutselen, dansen en die huisbubbel zonder uitzicht op "escape" zou me echt helemaal koekoek drijven. Ik heb af en toe echt mn eigen leven nodig ipv "mama". Carriere boeit me niets, nooit gedaan als ik mn rekeningen kan betalen en iets ruimte over houd ben ik al blij. Ik hou van leren om het leren en handiger te worden in wat ik kan, nog meer opties te ontdekken. En een deel kan ik ook thuis maar die software en machinepark van mn baas en de tig verschillende klanten met ieder zn eigen dingen is wel vrij essentieel in mn leercurve en na een dag mn dochter bezig gehouden te hebben heb ik de fut niet meer voor een studieboek.
Ik bedoel niet dat je dan echt vrij hebt haha maar t is wel verandering. Ik heb geen verschil tussen maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag of een zondag wat dat betreft. Zit geen afwisseling in. Alles wat jij schrijft over het werk, dat mis ik ook echt zo. Gaat mij niet om het geld, want ik heb nu ook inkomsten vanuit uwv maar om de uitdaging, mijzelf meer ontplooiien etc
Ja dat alle dagen hetzelfde lijkt me afzien. Je kan wel een indeling maken maandag was, dinsdag binnen eerste verd. woe begane grond en donderdag buiten maar ook dat werkt niet, je wisselt dingen om als t weer er naar is.
ik snap helemaal wat jij bedoelt hoor. Ik heb sinds 2 weken op ma en do een go voor mijn jongste onder schooltijd en heb nu veel meer weer zo'n TGIF gevoel op vrijdag maar het klinkt alsof jij wel weer wat zou willen werken? Geen plannen?
Het is waarschijnlijk per persoon verschillend maar ik zou het absoluut niet willen. Voor mij zijn de sociale contacten, de uitdaging, intellectuele ontwikkeling belangrijk. Daarnaast vind ik zelfstandigheid en onafhankelijk belangrijk. Ik zou niet afhankelijk willen zijn van een partner voor mijn geld. En vind het zeer prettig een eigen inkomen te hebben in geval van het wegvallen of verminderen van mijn partner of dat inkomen. Ook naar de kinderen toe wil ik dit als voorbeeld meegeven. De ideale situatie is voor mij om beiden parttime te werken en werk en zorg te verdelen. In mijn omgeving zijn er ook geen huisvrouwen. Dus overdag sociale contacten opdoen is geen optie. Mensen werken en hebben op hun vrije dag andere dingen te doen dan koffie drinken met de buurvrouw. Dat doen we hier op andere momenten. In situaties waarbij er sprake is van ziekte of medische redenen kan ik het wel begrijpen.
Wat staan jouw stukjes toch altijd bomvol oordelen en domme opmerkingen. Jak. En who cares of jij het begrijpt, daar vroeg ts toch niet naar?
Tja ieder zijn mening toch? Jij hoeft het verder niet te begrijpen. Als jij graag thuis bent moet je dat doen. En dat jij blijkbaar omringd bent door een omgeving waarin iedereen dagelijks wel tijd heeft voor een koffieochtend is erg fijn. To heeft dat blijkbaar niet omdat ze zich zorgen maakt over haar sociale contacten. Ieder zijn mening. Daar is dit forum voor. Andermans mening dom noemen zegt meer over jou.