Ik twijfelde een beetje om dit topic te openen omdat ik mezelf een beetje zielig vind dat ik hier mee zit maar wil het toch graag kwijt.. Een weekje voor dat Corona begon ben ik bevallen met een spoedkeizersnede. Alles ging gelukkig goed maar ik was de eerste 2 weken wel heel moe en verdrietig (hormonen). Dus was toen wel blij dat er weinig mensen konden komen. Uiteraard kwamen daarna wel vriendin en familie langs. In de tuin of gewoon op afstand. Maar sommige mensen zijn gewoon nooit gekomen waaronder een goede vriendin en nichten waar ik een goede band mee heb. Ze vragen ook niet hoe het gaat enzo. Ik merk dat ik hier toch wel heel verdrietig van ben. Zeker omdat deze mensen wel op mijn baby shower waren en ons eerste kindje ben verloren. Moet ik dit aankaarten? Waar kan het aan liggen en stel ik mij aan? Sorry voor dit hele relaas haha, moest het even kwijt ergens..
Heel herkenbaar! Ik ben net voor de lockdown bevallen. Ik heb zelf op een gegeven moment een foto geplaatst op Facebook en instagram dat er ook raamvisite mogelijk is en het al zo'n moeilijke tijd is om gelukkig te zijn. Hier ook super weinig mensen geweest en ook inderdaad familie en vrienden niet die wel op de baby shower waren. Zelfs mijn eigen zus niet! Dat doet heel erg zeer. Ik heb het maar zo gelaten. Kan mijn energie beter aan mijn kindje geven. Bij vriendinnen heb ik het wel gezegd en tegen mijn zus ook. Dat het niet tof is om niet langs te komen en niet te vragen hoe en wat. Reacties waren dat ze dan niet wisten wat ik wilde of dat ze het zelf niet aan durven. Onzin natuurlijk! Je kan ook een klein cadeautje voor de deur zetten en hoeveel tijd kost het om een appje te sturen? Ik heb aan 1 vriendin niets meer laten horen en hoor ook van haar niets. Dag vriendin! Niet de moeite dus. Ik zou je toch aanraden om het wel bespreekbaar te maken. Zeggen dat je het zo jammer vind en het er moeilijk mee hebt.
Hele dikke knuffel, je gevoel is terecht en mag er zijn. Dit is niet hoe je je het had voorgesteld Vraag jij wel aan bv je nicht hoe het met haar gaat? Die rare covid doet een hoop met veel: heb in mijn directe omgeving en familie mensen die alleen zijn en moeten thuiswerken en op 1,5 meter moeten blijven van anderen waardoor ze écht zo eenzaam en zich ellendig voelen of gestresst en dat ze zich nog meer terug trekken. Maar ook thuiswerken met kinderen hakt er bij velen in. Heb zeker al 1 vriendin die de balans privé en werk volledig mis is gegaan en nu een burn-out heeft. Dit is voor velen een hele rare tijd, voor de nieuwe moeders (hier was t ook echt vreselijk, na 9 weken ging het eindelijk beter met ons ventje en kreeg ik de oudste thuis en moest ik thuis onderwijs geven met een mini baby... heb vele tranen gelaten, kon nog niet genieten) maar ook voor de anderen. Ik ga ook niet graag nu bij anderen op bezoek nu, zit in de risicogroep dus ben pas vorige voor het eerst bij 1 vriendin binnen geweest die al een paar maanden een nieuw huis had. In hun werk zien ze veel mensen binnen die 1,5 meter dus ik moest wel even een drempel over. Maak het bespreekbaar zou ik zeggen, zeg gerust als je hun spreekt dat het een rare kraamtijd was zo en dat je wel had gehoopt dat ze langs kwamen later bv
Nodig ze gewoon uit. Bel ze op. Of via face-time de kleine laten zien. Laat gewoon weten hoe het met je gaat.
Ja 1 vriendin heb ik zelfs al meerdere keren gevraagd. Dan zei ze dat ze het druk had maar nog een afspraak ging maken voor week erna enzo. Nooit gebeurd. En m’n nichten gaan wel gewoon op vakantie enzo dus is niet dat ze thuis in quarantaine zitten ofzo. Ik ga zelf altijd braaf bij iedereen op kraamvisite dus het steekt gewoon. En aan de andere kant wil ik ook niet lastig doen maar doet gewoon wel pijn..
Ik herken wel wat je schrijft. Hier ook vlak voor de lockdown bevallen. Dat was dramatisch, door de bevalling serieus schade aan mijn lijf opgelopen, zenuwpijn, Kon amper lopen, letterlijk. En toen, de oudste 2 thuis (5&6), de strijd om het huiswerk, brakke nachten. Niet kunnen vieren dat we een kindje kregen. Ik heb veel gehuild, gerouwd om het missen van de kraamtijd. Na een poosje Ben ik zelf mensen gaan' appen of ze het leuk vinden om langs te Komen. Maar idd het delen van deze grootse verandering in je leven, praten over de bevalling, de baby, gewoon hoe het hoort te gaan', dat was er niet. Maar, niet alleen mijn wereld stond op zn kop, die van velen. Kan het zijn dat je ook rouwt om het missen van de kraamtijd? En misschien dat projecteert op mensen om je heen en het voelt alsof ze jou in de de steek laten? Allemaal door die stomme C
Nee ik weet het niet. Ik heb het niet bij sommige familieleden dat ik teleurgesteld ben maar juist bij de mensen die echt dicht bij staan, waar ik ook op kraamvisite ben geweest en waarvan ik echt meer van had verwacht. En het is sowieso jammer van de hele periode natuurlijk
Dat ze niet komen kan ik wel begrijpen, maar een berichtje sturen lijkt me een kleine moeite. Snap je gevoel wel.
Ik begrijp je heel goed! Ik zou ze gewoon alsnog uitnodigen. Misschien denken ze er wel helemaal niet meer aan om op kraambezoek te komen omdat je baby 'al' 7 maanden is? Als ze er dan zijn zou je best kunnen aankaarten dat je het jammer vind dat ze niet eerder gekomen zijn.
Ik heb die vriendin inderdaad een berichtje gestuurd of ze het leuk vindt om langs te komen en die kleine te ontmoeten. Ze heeft het gelezen maar niks teruggestuurd . Mijn man vind dat ik meer dan genoeg moeite heb gedaan maar ik snap er gewoon echt niks van..
Ik weet niet of die vriendinnen en familie ook jonge gezinnen hebben. Maar ik merk met veel vriendinnen die nog kleine kinderen hebben dat ik ook echt zelf achter het contact aan moet. Niet omdat ze niet willen afspreken of bijkletsen. Maar omdat in de hectiek vaak toch iets er tussendoor schiet. Onlangs ook heb ik een goede vriendin 4x moeten vragen om een datum te prikken om samen wat te gaan eten en bijpraten. Maar ik weet ook dat ze 3 kinderen heeft en vanalles moet doen en regelen met die kinderen, en checken of haar man niet toevallig iets op zo’n avond heeft afgesproken. En als je met elkaar appt dan komt er ook weleens wat tussendoor. Ik blijf gewoon zelf aandringen en berichten sturen en afspreken. Omdat ik ze wel graag wil zien en spreken. Ook in corona tijd.
dan vraag je het nog een keer specifieker. Goh heb je zondag middag iets te doen. Komen jullie dan langs en bij de baby kijken en lekker even bijkletsen? Wij zorgen voor een lekker borreltje en wat hapjes. Zoiets zou ik vragen. Dan is er een duidelijk moment. Dan kan ze alsnog zeggen zondag kunnen we niet, maar dan komt ze misschien met een andere datum of tijd.
Ik zou zelf ook niet op kraamversite gaan ik wil niet iemands verse baby corona geven, Mischien even de mensen aanspreken die je heb gemist?
Ik zou juist niet mensen uitnodigen. Vind dat zo raar.... Een collega van mij wou langskomen. Is niet geweest en later vroeg ze aan mij dat ze het raar vond dat ik haar niet uitgenodigd heb. Sorry hoor maar als je langs wilt komen dan bel je zelf. Alsof ik het al niet druk genoeg heb met een baby en dan ook nog iedereen moet uitnodigen. Nee bedankt.
Ik merk dat mensen het lastig vinden nu om op visite te komen. Ze vragen heel voorzichtig of we überhaupt visite ontvangen of sturen uit voorzorg maar een cadeautje via de post. Ik heb mensen die ik graag wil zien een berichtje gestuurd dat we wel bezoek ontvangen, binnen de regels natuurlijk. Anders zou er helemaal niemand komen behalve onze ouders.
Ach ik ben in 2018 bevallen van de 2de en ook zonder Corona kwamen er zoveel minder mensen dan bij de eerste.
Ik dacht ook dat ik me aanstelde. Hier een week voor de lockdown bevallen via keizersnee. Eerste week veel pijn dus weinig visite en daarna kon er dus niemand komen. Ben er erg verdrietig om geweest en nog steeds. Tegen die tijd dat alles weer soepeler werd moest ik weer werken. Heb dus helemaal niet van mijn verlof kunnen genieten. Merk nu ook dat ik na bijna 8 maanden nog steeds niet goed in m'n vel zit. Heel gespannen, emotioneel en voel me ook erg boos. Zijn er meer mensen die hier last van hebben? Zou zo graag gewoon willen gaan genieten.
Ja, bij mij echt precies hetzelfde, inclusief bevalling etc. Kan me nu al druk maken over d’r eerste verjaardag ook. Of er dan wel mensen kunnen komen enzo. Ben het echt zo zat allemaal