Ladies, ik leef met jullie mee en denk aan jullie! Ik ben nu weer met ovulatietesten in de weer Ik baalde vorige week enorm dat ik een maand rust moet inlassen, maar mentaal doet het me een hoop goed. Je wordt door zo'n traject echt geleefd, en ik vond het behoorlijk pittig! Mijn leven draaide op het laatst alleen maar om IUI, de aanloop er naar toe, de behandeling zelf en dan die wachtweken... Maar, mocht het deze maand niet lukken hoop ik snel de volgende ronde weer mee te pakken!
Heftig hé. Ik heb er deze 2e IUI ook meer last van. Ook ben ik enorm moe. Of dat het nu mee speelt dat het vroeger donker wordt, geen idee. Lekker aan jezelf denken hoor je wachtweken. Ik duim met je mee!
Spannend weer morgen! Fijn dat er 2 goede eitjes tussen zaten die mee doen voor de IUI. Ik duim voor je.
Spannend allemaal. Als ik het zo lees zijn er veel die de afgelopen week geïnsemineerd zijn. Ik zelf was afgelopen donderdag. Ik hoop in ieder geval dat ik niet te vroeg ongesteld word.
Ik heb over twee weken een ‘evaluatiegesprek’, en heb gelijk aangegeven dat ik het ivf-traject wil bespreken. De 6e poging zal ik dan doen tijdens de wachtmaand(en) van het ivf-traject. Ben benieuwd. Ik laat het gelijk weten!
Ik snap je helemaal ik had er ook nooit rekening mee gehouden en nu ineens is er geen weg meer terug, soms lastig om mee te dealen en anderen wel natuurlijk zwanger te zien worden. Het is nou eenmaal niet eerlijk verdeeld maar we moeten het doek voor ogen houden en ik hoop echt dat de kinderwens van iedereen in vervuling mag gaan
Dag Ladies, Ook ik zou me graag hierbij willen aansluiten.. Ik voel gewoon dat ik echt van me af moet schrijven.. Wij zijn al 2,5jaar bezig met zwanger worden. We zitten al een jaar in de MMM, elke keer werd er gezegd dat we het toch zelf moesten proberen. Bij ons is alles goed. Alle onderzoeken zijn goed en ook het zaad van mijn partner is goed. Uitstekend zelfs. Ik vraag me zooo erg af waarom het niet wilt lukken.. Wij zitten nu in IUI poging 3, as maandag mag ik testen. Op hoop van zegen, ondanks dat ik de hoop lichtelijk aan het verliezen ben.. Ik lees al een tijdje mee en heb nooit wat geplaatst, maar nu merk ik echt dat ik steun nodig hebben van jullie, de dames die het zelfde traject ondergaan. Niemand om me heen snapt me, iedereen zegt: ‘ het komt wel goed joh’. Niemand die je verdriet ziet. Want geloof mij dit maakt je mentaal echt kapot. Ik hoop dat ik hier mijn steun vind Damn wat is de laatste wachtweek toch zo moeilijk haha
Welkom Romera. Wat een rot periode is dit hé. Je bent zo gelukkig met je partner en de komst van een kindje zal dit alleen maar verder bezegelen. Het is ook zo'n teleurstelling als dit niet op de normale weg lukt en er niets meer over is van de romantische gedachten en je leven nu bestaat uit poliafspraken, echo's, hormonen en stress. Het verbaasd mij ook dat mensen zo begrip loos zijn. Ik heb het best veel mensen in mijn omgeving verteld en merk dat vele zeggen; oh joh, niet te veel mee bezig zijn dan komt het vanzelf wel of; bij mij duurde het ook een half jaar en kijk nu eens. Hartstikke leuk, maar ik ben al 2 jaar bezig en nu met mijn 2e IUI behandeling bezig en op van de hormonen. Hier schrijven helpt mij echt. Zeker omdat ik me soms zo ontzettend onbegrepen voel en het fijn vindt dat er vrouwen zijn zoals jullie die mij begrijpen. Ik hoop dat je hier wat steun zult vinden en boven al dat je maandag een positieve test in handen hebt. Tot nu toe is er elke ronde wel één (of meer) die hier schrijven zwanger, dus laten we ons daar aan vast houden.
At first thank you! Precies ik begrijp je helemaal. Vooral als je van die reactie krijgt waar je gewoon serieus niks aan hebt. Ik had echt nooit gedacht dat ik in een traject zou belanden. But it is what it is. Tuurlijk hoop en ga ik er stiekem van uit dat het goed komt.. maar het duurt gewoon zo lang.. Maar we moeten positief blijven! Succes met je 2e IUI, ik hoop echtt dat het raak is voor ons beide! Natuurlijk voor alle dames! Waar ik soms wel echt bang voor ben, is dat door mijn werk (zorg) het zaadje nooit zal innestelen.. omdat het natuurlijk best zwaar werk is vooral fysiek.. maar ik hoop het wel echt! Ik neem nu ook tabletten van Orthica prena fem. Maar die neem ik pas 3 dagen in, veelste laat eigenlijk ♀️
Hallo allemaal, Ik merk dat ik het erg fijn vind jullie berichten te lezen over wat jullie mee- en doormaken tijdens de IUI. Zoveel dingen ook zo herkenbaar. Ik heb in mei 2018 mijn spiraaltje laten verwijderen en sinds die tijd nog nooit een positieve test in handen mogen hebben. Vorig jaar zomer een vruchtbaarheidstest laten doen bij mij en m'n partner en we vielen in de catergorie 'niet heel slecht-niet heel goed' waarin ze niet meteen adviseren om een traject te starten maar het ook niet afraden omdat het geen meerwaarde heeft. De keuze lag bij ons. Anderhalve maand geleden was ik dan eindelijk zover om toe te geven toch een traject te willen gaan starten (manlief was hier al veel eerder klaar voor, maar gaf mij gelukkig alle tijd en ruimte). Na het bellen moest er eerst nog een telefonisch consult met de gyn plaatvinden en daarna ging het snel. Want tijdens dat gesprek (maandag) was ik precies CD3, ik kon de volgende dag meteen voor een start echo en prik uitleg en 's avonds begonnen met prikken. Een week later op maandag CD10 weer voor echo. Via de inwendige echo konden toen mijn ei blaasjes niet (goed) gevonden worden. Dan maar uitwendig, minder nauwkeurig schijnbaar. Daar waren ze, 2 stuks (1 links en 1 rechts) van 18,5 mm. Ik kon 's avonds meteen de pregnyl zetten en woensdag voor inseminatie. Ik heb van het ziekenhuis niet gehoord wat de kwaliteit van het zaad was trouwens (ik las bij een aantal van jullie dat je dat te horen had gekregen). En ook niet wanneer ik zou mogen testen.. En daar lees ik nogal verschillende dingen over op internet. (als ik er aan terug denk was ik ook veel te zenuwachtig en onder de indruk van alles om vragen te bedenken/stellen) Maar sjongejonge...ik ben in tijden niet meer zó gespannen geweest. Wat duren die wachtweken lang! En een lichaam dat ineens weer anders reageert als dat ik 'min-of-meer' gewend was geraakt. Ook continue die wip-wap: je wil hopen, maar durft bijna niet om je voor grote teleurstelling te behoeden... Wat ik trouwens wel heel jammer vind is dat m'n partner nergens bij mag zijn. Hebben jullie dat ook? Of zijn er ook waar de partner wel mee mag? De keren dat het kon was hij wel in de auto blijven wachten, maar ja niet hetzelfde natuurlijk. En dan natuurlijk mondkapje in het ziekenhuis, wat ik niet zo'n probleem vond...ware het niet dat ik een bril draag en ik schijnbaar door de zenuwen zo'n warme adem krijg....dat er echt niks meer te zien valt
Welkom! Wat spannend hé. Je gaat voor een informatief gesprek en meteen al mag je door. Bij mij ging het ook zo, ik had op maandag een belafspraak en woensdag mijn 1e echo en hormooninjecties haha. Misschien maar goed ook, kan je er ook niet teveel over na denken. Ik mag 2 weken na de IUI testen. Dus ik ben afgelopen vrijdag geïnsemineerd en mag 6 november testen. Tenzij ik niet eerder ongesteld wordt natuurlijk. De vorige keer werd ik 13 dagen na de IUI ongesteld. Te vroeg testen wordt afgeraden, omdat je door alle toegediende hormonen onjuist positief kunt testen . Fijn dat je 2 eitjes hebt die mee doen deze ronde. Dat is het beste heb ik mij laten vertellen, alhoewel het niet betekend dat je dubbel zoveel kansen hebt haha. Jammer dat je het 'alleen' moet doen hé. Je moet het voor je gevoel al zoveel zelf doen. Mijn man en ik zijn samen naar de afspraak gegaan afgelopen vrijdag en hij werd na het inleveren van het potje vriendelijk verzocht niet op de poli te wachten op mij. Dus hij is in de auto gaan zitten.. gelukkig had hij daar niet zoveel moeite mee maar ik vond het nogal ongepast.. zo van jouw werk is gedaan wegwezen haha. Ik krijg in mijn ziekenhuis een formulier mee waar de zaadkwaliteit opstaat. Wellicht kan je jouw ziekenhuis bellen en vragen dat je graag wilt weten hoe het ervoor stond? Dat snappen ze wel hoor. Succes met de wachtweken! Ik vond die weken tijdens de 1e IUI zwaarder, nu weet ik een beetje wat ik kan voelen. Ik echt namelijk de vorige ronde echt dat het raak was. Probeer rustig te blijven en goed aan jezelf te denken! Sterkte!
Dank je wel! Ja echt onwijs spannend allemaal, en ik denk inderdaad ook een groot deel spanning omdat dit allemaal een eerste keer is dat je het meemaakt. Ik vond die injecties zetten trouwens nogal eng. Dus heeft m'n vriend voornamelijk gedaan voor mij en op die manier doen we het toch nog een beetje samen. Misschien dat ik dat de volgende keer vraag, de zaadkwaliteit.Was trouwens ook nog met inseminatie dat mijn baarmoedermond schijnbaar wegdraaide ofzo...dus hij kreeg dat buisje er niet zo makkelijk in, nogal een gepoer...wat natuurlijk nóg weer extra spanning gaf van mijn kant. Had je een idee van je lf voordat je IUI ging doen? Ik heb een tijdje mijn temperatuur bij gehouden en was toen voornamelijk 13 en af en toe 14. Ik zit vandaag op 13 dagen na de IUI. Of is die informatie allemaal niet meer van toepassing in zo'n traject omdat je hormonen toedient? Oeh nog 1,5 week...ik hoop voor je dat die snel voorbij gaat met niet te veel stress
& @Meauxmeaus Ik heb echt geen idee hoe lang dat duurt. Ik denk dat dat ook afhankelijk is van in welk ziekenhuis je onder behandeling bent en hoe lang de wachtlijst is. Mij is verteld dat door corona de wachtlijst flink is opgelopen. Maar bij ons zit IVF er (voorlopig?) niet in want ik heb helaas vaginisme en ik heb laatst als test een inwendige echo geprobeerd te hebben en dat ging niet. Dus IVF is voor nu geen optie...
Ik hoop dat het snel raak is, en dat je beroep in de zorg in deze tijd beloond word met een zwangerschap
Super lief! Dat waardeer ik enorm! Ja ik hoop het ook echt! Hoop dat we allemaal zwanger mogen worden