Ik ben bijna uitgerekend van de vierde. Al mijn bevallingen gingen goed, zonder complicaties. De jongste twee zijn beide thuis geboren binnen 2.5 uur. En dan toch voel ik de paniek weer opkomen. Ik ben zó bang voor de pijn. Ik ging de laatste 2 bevallingen namelijk van 5cm tot de geboorte binnen 20/30 minuten. Die weeënstorm, het verliezen van de controle...Ik krijg het er nu al benauwd van. Iemand tips?
Dag! Ik lees graag mee.. ben nu 39 weken in verwachting van de derde.. maar zie ook op tegen de bevalling.. en idd.. het gevoel van controle kwijt te raken. Heel herkenbaar.
Dat is ook wel echt heftig, zo'n weeenstorm en stortbevalling. Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet! Heb je in een van je vorige zwangerschappen iets ter voorbereiding gedaan? Yoga, hypnobirthing, mindfullness? Misschien dat zoiets je toch een beetje kan helpen om de angst wat los te laten en het over je heen te laten komen. Misschien niet op het moment zelf (daar is moeilijk tegenop te puffen) maar juist in de aanloop er naar toe. Kijk anders eens of je nog een paar (online) lessen van zoiets kunt volgen. Vooral hypnobirthing kan ik aanraden. Het is geen magisch trucje waarmee je de pijn wegneemt, maar wellicht kan het iets veranderen in je houding tov de bevalling. Het idee achter hypnobirthing is ongeveer dat als je je verzet tegen de pijn en er bang voor bent deze ook heviger is. Als je probeert je niet te verzetten, je "meebeweegt" met de weeën (mentaal vooral) en je vertrouwen hebt in je lijf dan ervaar je minder (of zelfs geen) pijn. Nou ben ik het met dat laatste niet eens hoor, ik geloof niet dat je baringspijn helemaal weg kunt denken. Maar ik denk wel dat je met deze mindset minder paniek en controleverlies kan ervaren en dat je daarom beter terugkijkt op je bevalling. Dus wellicht het proberen waard? Succes!
Kop in het zand steken! Ik heb er gewoon niet aan gedacht bij nummer 2 totdat ik erin zat. Alleen toen braken m’n vliezen voordat de weeen begonnen. Gelukkig maar een half uur maar ik heb volledig trillend in mijn bed gelegen, ik was zó bang. Uiteindelijk was het in 2,5 uur gepiept en waren de weeen veel minder heftig dan de eerste keer waarbij ik het ook niet bij kon benen. Wie weet valt het mee deze keer. Zet ‘m op!
Wat vervelend dat je er nu al tegenop ziet. Ik zelf kijk er onwijs naar uit. Ik heb genoten van mijn 2 eerste bevallingen die door de gynaecologen als zwaar en heftig werden omschreven. Wat voor mij werkt is om een soort cocon te kruipen (geestelijk). Ik sluit mij af voor de buitenwereld en wil ook niet aangeraakt worden. Er bestaan dan maar 2 personen en dat is de baby en ik. Samen gaan we het klusje klaren en de rest is bijzaak. Mocht je echt die pijn niet verdragen dan is een geboorte tens misschien een oplossing bij een thuisbevalling of een morfine pompje bij een ziekenhuis bevalling. De geboortetens kunt je vaak helemaal vergoed krijgen door de zorgverzekering. Hangt van je aantal sterren af. Ik hoop dat je op een rustige manier naar de bevalling toe kunt leven en...je kunt dit, want je hebt dit al eerder gedaan! You go girl
Heel herkenbaar. Ik denk dat je het in ieder geval bespreekbaar kunt maken bij je verloskundige. In combinatie met de tips die hier al gegeven zijn (hypnobirthing o.i.d.) is er dan hopelijk iets dat je meer vertrouwen geeft. Het enige wat ik kan toevoegen, is dat een bevalling elke keer anders is. Ik heb twee keer een weeënstorm gehad en zat daarvoor ook de derde keer enorm in de paniek. Ik was er, net als jij, al weken angstig over. Tijdens die bevalling lag ik compleet panisch te "wachten" op dat moment: straks komt die weeënstorm nog, straks komt die weeënstorm nog... En what do you know: die kwam gewoon niet Tot op het laatst bleef het die derde keer echt goed te doen, met pauzes ertussen. Had ik dat maar van te voren geweten...
Hypnobirthing heeft hier totaal niet geholpen bij de 2e. Bij de 1e kon ik ondanks zkh bevalling, weeenstorm en 2 uur lang persen prima in m’n bubbel komen en blijven. Mn zoontje is thuis geboren binnen 2 uur 15 minuten. In m’n bubbel komen zat er niet in. Stond in de douche toen de vk kwam, snel op bed voor de eerste controle, toen in bad en toen ineens waren die vreselijke weeen voorbij en waren daar de oh zo fijne persweeen. Echt de kans niet gehad om na te denken oid. Een stort bevalling met maar iets van 20-25 weeen, ik kon op t einde alleen de weeen maar weg schreeuwen terwijl mijn eerste bevallinng zo goed als pijnloos was Enige tip is dat je het moet ondergaan en naderhand een prachtige beloning krijgt. Achteraf kijk ik trouwens super terug op beide bevallingen. Zou t zo weer doen maar dat gaat helaas niet meer gebeuren hier.
Ik had.na mijn eerste bevalling het boek bevallen op eigen kracht gelezen. Mijn tweede bevalling startte ik vol goede moed en het ging ook heel goed! Ik stond onder de douche en zat echt in een flow. Na 2 uur wilde de verloskundige even controleren hoe het ging. Dus ik ging op bed liggen. 5 cm al! Maar toen kwam een lange helse wee die niet meer ophield. En toen mijn vliezen eenmaal (vanzelf) braken na een klein halfuurtje werd mijn zoontje mee gelanceerd. Mijn derde bevalling ging precies zo. Na 2 uur weeën die goed te doen waren, 5 cm en toen begon de ellende, wat ook eindigde met gebroken vliezen en een gelanceerde baby. Ik ben inderdaad vanalles aan het opzoeken over hypnobirthing. Ik merk dat zolang ik weeën heb met een piek en pauze ertussen, ik het heel goed te doen vind. En het rare is, overdag denk ik vaak; oké, ik kan dit. Het is maar even en daarna hebben we een prachtige baby. Maar 's nachts lig ik wakker van de zenuwen en word zelfs af en toe wakker door een golf van paniek die over me heen komt.
In je bubbel kruipen klinkt allemaal heel mooi, maar als een échte weëenstorm start kan je dat mooi vergeten hoor Ik had ook een playlist met rustige muziek en een warm bad in gedachten, lekker in mijn bubbel dacht ik ook. Tot ik dmv inleiding aan infuus ook een mega weëenstorm kreeg. Er was geen tijd om het bad te vullen, en ik heb uiteindelijk gewoon 2u over de grond gekropen als een oermens, muziek kwam nog niet eens in me op. Maar... ik heb het niet als afschuwelijk ervaren, eerder machtig en mooi eigenlijk. Het doet verdomd zeer, maar de pijn is nuttig en brengt je naar iets mooi. Probeer dat in je hoofd te houden. Ik vergelijk het altijd met nierstenen, dan kruip je ook over de grond van de zeer, helemaal voor niets, vreselijk is dat. De pijn van een bevalling is best mooi vind ik hoe raar dat ook klinkt. Maar dat helpt je natuurlijk niet veel Veel succes! Je kan het!!
Herkenbaar.. zie er nog steeds tegenop, maar voel me niet meer zo paniekerig als paar weken terug. Bij de 1e rugweeën gehad, vond het vreselijk. Toen ik op pijnstilling vroeg was het al te laat... Bij de persweeën was ik blij dat ik van die rottige rugweeën af was, alleen na bijna 2 uur persen nog geen vooruitgang dus is m'n zoontje gehaald dmv knip en vacuümpomp.. Nu ben ik bang voor herhaling van de pijn en weer zo'n pijnlijk herstel na de bevalling.. heb dan ook aangegeven dat ik bij wederom rugweeën graag pijnstilling wil zodat ik meer tot rust kom.. en verder ga ik het maar over me heen laten komen!
Hier 2 bevallingen gehad waarbij ik verschrikkelijke beenweeen had.. hierdoor zakte ik steeds door mn benen, en op mn rug in bed wist ik me helemaal geen raad.. bij de 2e moest ik voor het persen van de douche naar bed zien te komen. Ze hebben me dr heen moeten tillen.. daarom zag ik ook op tegen de 3e bevalling en de vk raadde mij een badbevalling aan. Die heb ik dus een kleine 2 weken geleden gehad en dat bad was echt goud waard!! Zat eigenlijk ook te wachten op het moment dat ik me geen raad meer zou weten van de pijn, en hoewel het een enorm pittige bevalling was kwam het qua pijn niet zo ver als bij de 2e dat ik me geen raad meer wist. De beenweeen deden ook minder zeer omdat ik door het water gedragen werd ipv op mn eigen benen moest staan.. uiteindelijk ben ik voor het persen gaan staan, mn man zei later: dat was je bij de andere 2 nooit gelukt! Ook mn herstel gaat nu super vlot.. dus ik raad iedereen een badbevalling aan!
Ik ben vanaf het begin van mn zwangerschap zo bang geweest voor de bevalling. Want die weeën storm duurde bij mij echt uren bij de eerste ik ben ook echt dagen uitgeput geweest. Ik vond het zo heftig dat ik er erg tegenop zag. Maar toen ik mpest bevallen heb ik alleen tege het einde toen ik even niet mocht persen de angst mog gevoeld maar eigenlijk was ik verder heel rustig.
Hypnobirthing zou kunnen helpen. Tijdens mijn 1e zwangerschap ben ik ook in een weeenstorm terechtgekomen, maar ik kon mijzelf heel goed begeleiden hierin waardoor de pijn heel goed te controleren was. Het haalt de pijn niet volledig weg, maar omdat je meegaat in je weeen houd je de controle. Go with the flow zegmaar
Hier bij de 3e ook enorme angst toen het begonnen was. Van de 2e ben ik in een uur en kwartier bevallen, ook een heftige weeënstorm maar verder een super bevalling. Toch die angst. Ik heb even gehuild maar kwam eigenlijk direct daarna in mijn 'bubbel' Ik was niet bang meer. Hij is na 3 kwartier geboren, weer een heftige weeënstorm maar ik kijk heel positief terug op de bevalling.
Ik heb bij de tweede ook aan hypnobirthing gedaan en dat werkte voor mij fantastisch! Vroeg ook een fitnessbal om op te zitten, en daar zat ik dan met mijn oordopjes op een beetje te schommelen op de bal. Vond bevallen echt zo leuk, en heb het niet als pijnlijk ervaren, dus kan het iedereen aanraden!
Bij de eerste hypnobirthing gedaan. Ik weet niet of ik officieel in een weeënstorm zat, maar ik weet wel nog dat ik me geen raad meer wist en dat ik gezegd heb dat ik tussen de weeën door geen tijd had om op adem/tot rust te komen. Dat zorgde heel even voor paniek. Maar gelukkig wist ik mezelf te herpakken en bij mij was het écht zo, dat op het moment dat ik mijn rust wist te behouden ik veel beter om kon gaan met de pijn dan op het moment dat er paniek op kwam. Ik herpakte me vooral door te focussen op ademhaling en wat mantra's als "mijn lichaam is hiervoor gemaakt", en mezelf eraan te herinneren dat ik kalllllmmmmm wilde blijven. Ik kan hypnobirthing erg aanraden.
Hier ook met hypnobirthing een hele krachtige fijne bevalling ervaren de 2 e keer. De eerste keer was het omgekeerde en om die nare ervaring te verwerken ben ik die cursus gaan volgen om een nieuwe start te maken. Zonder de angst van de 1e bevalling van invloed te laten zijn. En dat is gelukt. De hele dag had ik voorweeen. Niet pijnlijk. Beetje harde buiken. En in de avond toen onze oudste het kussen raakte, braken mijn vliezen. Ik voelde aan dat het nu wel eens snel zou kunnen gaan. Gauw naar beneden. Muziek op, lichten dimmen.. ademhalingsoefeningen. De weeën denderden mijn lichaam binnen. Ik moest me even herpakken, ik had even het gevoel ‘weg te willen rennen’. Maar door wat ik had geleerd kon ik ze ontvangen. Staand, met ontspannen spieren over mijn hele lijf en gezicht en open handen, kreeg ik kippenvel van de kracht die ik voelde. Een sensatie, in plaats van pijn. Heel bijzonder. Door de muziek en steeds die ontspanning op te zoeken was ik helemaal één met mezelf. Ik kan het iedereen aanbevelen. Je mindset is zo belangrijk. De definitie van hypnobirthing is niet dat alles perfect of pijnloos moet gaan, maar juist dat je controle houdt door te omarmen wat er gebeurd. Daar heb ik ook in het dagelijks leven nog steeds veel aan.