Vind je zeker geen slecht mens, gewoon een mens, met behoeftes en gevoelens. Je bent in een vreselijke situatie terecht gekomen en ik vind het echt niet raar als je toch verder probeert te gaan met je leven.
Oooh meid, jij bent zeker geen slecht mens. Volgens mij blijkt dat alleen al uit het feit dat je je hart open durft te zetten na zoveel verdriet. Wat ontzettend fijn dat je deze kriebel kan voelen, durf er van te genieten. Of het wat wordt of niet, dat zal de tijd wel uitwijzen. Volgens mij is het zo dat als je echt van elkaar houdt je elkaar het geluk gunt, ook als dat betekent dat het houden van elkaar een andere vorm krijgt. Ik hoop dat als ik, om wat voor reden dan ook, niet meer de partner voor mijn man kan zijn die hij nodig heeft hij iemand vindt die dat wel kan bieden.
Iemand reageerde met de vergelijking van een partner met niet aangeboren hersenletsel. Ik kan mij herinneren dat Louis Theroux een docu heeft gemaakt over jonge Alzheimer patiënten. Daar zat volgens mij ook een persoon tussen, wiens partner in een verzorgingshuis woonde, maar inmiddels wel ook een nieuwe partner had.
Natuurlijk maakt dat je geen slecht mens. Je bent gewoon een mens met alle kanten die daarbij horen. Jouw vriend heeft zijn keuze gemaakt. Maar dat hoeft niet te betekenen dat jouw leven voor altijd stil moet komen te staan. Je bent nog jong genoeg om opnieuw te beginnen en hebt ook recht op geluk in je leven. Je vriend is niet meer zoals hij was. Hij zal nooit meer je partner of de vader worden die hij eerder was. Jij kunt zoeken naar een nieuwe invulling van jullie relatie (bijvoorbeeld een soort vriendschap waarbij jij regelmatig op bezoek gaat of wellicht kan of wil je praktische zaken voor hem regelen). Maar hij woont elders en heeft een eigen leven met begeleiding en een passende daginvulling. Dit zie je ook regelmatig bij mensen die een partner in een verzorgingshuis hebben. Alleen zijn die vaker al op leeftijd waardoor er geen nieuwe partner meer komt. Maar als dit jouw kans is op geluk en een nieuw leven mag je die grijpen.
Dat zijn wel hele harden woorden die je zegt. Ik kan me nog herinneren dat zij hun kindjes hebben verloren en haar man dit niet meer aankon zover ik mij kan herinneren. Je weet niet wat dit met een mens doet tot jou dit overkomt. Ik weet nog hoe verschrikkelijk het was dit te lezen en nu is mij dit afgelopen april ook overkomen. Ik heb mee gemaakt hoe zwart die nare kant is en ook zijn dingen als een einde aan mijn leven maken door mijn hoofd gegaan. Gelukkig ben ik hier goed uitgekomen. Maaf zeg nooit dat jou dit niet kan overkomen, wanneer je in die positie zou zijn wil je ook niet dat jou dierbaren je laten barsten.
Nee hoor je bent zeker geen slecht mens! Jou vriend heeft deze situatie zelf veroorzaakt even bot gezegd. Jezelf liefde,een gelijkwaardige relatie ontzeggen voor zo'n lange tijd is pas slecht. Ik denk dat de zorg en liefde voor je huidige vriend prima kan bestaan naast een nieuwe liefde.
Ik vind het juist mooi dat je weer wat geluk hebt gevonden in je leven! Als deze situatie je iets heeft geleerd is het wel: leef niet overleven, maar leef! Kijk maar waar t schip strandt! Je kan prima gewoon je vriend helpen en zelfs van hem houden, maar ook een toekomst opbouwen met een nieuwe partner.
Ik herken haar woordkeuze wel als een van de dingen waar wij met mijn vader tegenaan liepen. Hij koos ervoor niet met de ambulance mee te gaan, uren hebben ze op hem ingepraat broeders, artsen die opgetrommeld werde, mn moeder heeft m gesmeekt maar hij ging ECHT niet. Onbekwaam maken ging niet, is geprobeerd. 14 uur later ging hij pas mee, waar hij binnen t uur aan trombolyse had kunnen liggen, mogelijk met maar een fractie of geen restschade. Zij was boos dat hij zo eigenwijs was, dat hij vertikte mee te gaan omdat hij niet van bemoeienis van artsen hield en daarmee onnodig veel schade veroorzaakte. Zijn leven was verziekt, maar die van haar ook, maar voor mijn vader deed dat er niet zo veel toe. (lastig uitleggen) Tot zelfs t woord egoisme aan toe kan ik m herkennen. Het is heel hard, en is allicht hier niet op zn plaats omdat de situatie anders is door depressie en de reden van depressie. Maar wat zij aangeeft is zeker een denkpatroon wat voorkomt wanneer er sprake is van een "handelen" wat leidt tot een grote schade. Maar het speelt vaak meer wanneer een partner met teveel alcohol tegen een boom aan rijdt, dat type situaties. Het verdriet is overwegend groter, maar dit soort dingen vlamt wel degelijk op en is gewoon een onderdeel binnen de rouw stadia. Mijn moeder worstelde hier heel erg mee, die was gelukkig gekoppeld aan een traject voor partners van mensen met een hersenbeschadiging, waaronder ook een psycholoog. Ook die gedachte is "normaal". Getikt komt t rotter over en de component woede (wat een van de stadia is) is maar +- 5% van de rouw, overheersen zal het zelden als het iemand betreft waar je om geeft. Het verdriet hoe iemand was vs wat er nog in het vooruitzicht ligt en de al of niet moeizame weg daarheen domineert veel meer. Allicht dat t zo begrijpelijker klinkt. Ik ken t referentiekader van haar niet, enkel de mijne.
Ik vind het lastig, mijn stiefvader heeft destijds zelfmoord gepleegd en ik had die woede die een ander lid beschreef. Ik denk (weet uit eigen ervaring) alleen dat als je verder in het proces van rouwen bent en durft te accepteren dat iemand ‘die keuze’ heeft gemaakt je op een punt komt dat het oké is. Ik ben zelf op een punt ( al jaren) dat het oké is, soms kunnen mensen gewoon niet meer verder, dragen ze te veel last met zich mee, kunnen ze niet meer redeneren zoals jij en ik, soms is dragen ondragelijk. Ik denk dat boos zijn vaak je eerste reacties is met dit soort tragische voorvallen, maar achter de woede schuilt hoogstwaarschijnlijk een hele andere emotie en dat is vaak echt de kern van de pijn. Dus heel eerlijk gezegd begreep/begrijp ik de reactie van het desbetreffende lid niet. Je doet iemand hier waarschijnlijk ontzettend veel pijn mee, dat gaat een grens over met zoiets moeilijks als dit.
Alles behalve een slecht mens! Jou vriend heeft destijds die keuze gemaakt, en dat doet iemand niet voor de lol, wat moet hij het moeilijk hebben gehad.. maar dat betekend niet dat zijn keuze en het gevolg daarvan betekend dat jou leven stil moet staan. Heel veel sterkte maar ook geluk gewenst en geloof vooral in jezelf.
Niet mee eens. Ik heb zelfmoord gedachten gehad juist omdat ik dacht dat mijn gezin beter af was zonder mij. Dat zij inderdaad 'gewoon' een gelukkig leven zouden hebben als ik er niet meer was. Dan was dat beter. Aangezien zij hun hele leven aan mij hadden aangepast. Ik wilde ze weer de ruimte te geven om verder te gaan. Ik vind er niets egoïstisch aan en ik begrijp mensen ook die deze gedachten hebben en er helaas wat mee doen. Als je daar bent geweest, daar waar het zwart is en je geen weg terug meer weet. Dan is dit helaas vaak op dat moment de enige optie. En zo makkelijk kun je toch niet door gaan leven als je partner door zoiets gaat? Je hield/houdt van die persoon! Dat zet je ook niet zomaar aan de kant. Ik het geval van ts zeg ik meid. Je bent absoluut geen slecht mens als je verder gaat. De situatie is voor jou en je partner uitzichtloos en het wordt misschien wel tijd om hem op liefdesgebied los te laten en je leven verder op te pakken. Of dat nou met een nieuwe liefde is of niet. Je verdiend het ook om gelukkig te zijn en ik weet zeker dat je man dat ook voor je had gewild.
Maar als je daar ervaring mee hebt, dan kun je toch weten dat mensen die zelfmoord plegen daar eigenlijk helemaal geen "keuze" in hebben? Ze zijn zo ziek dat ze geen uitweg meer zien en vaak oprecht denken dat de wereld beter af is zonder hen. Hoe kun je dat dan als een egoïstische keuze bestempelen? Ik vind het zo erg als mensen dat zeggen. Het is vreselijk voor de persoon zelf én voor de nabestaanden, maar die mensen zijn ziek, het is niet hun schuld en is er zeker geen sprake van een echte keuze, ze zien simpelweg geen andere uitweg meer
@Kameleonn Na het lezen van de overige posts, pas ik mijn reactie aan en wil ik je alleen maar heel veel sterkte wensen. Nee, je bent zeker geen slecht mens!!
Ik heb niet alle reacties helemaal gelezen, maar zie wel een discussie ontstaan die hier misschien niet helemaal op zijn plek is hier. Jammer.. @Kameleonn allereerst een hele dikke knuffel voor jou!! Ik ken je verhaal van het topic een tijdje geleden en vind dat je enorm veel hebt meegemaakt. Ik lees hier een aantal reacties die jij lekker links moet laten liggen. Niemand kan oordelen over jullie situatie en dat is ook helemaal niet aan hen. Ik ken je niet persoonlijk, maar het kan niet anders dan dat je heel sterk bent! Je bent absoluut geen slecht mens als je weer liefde of geluk bij iemand anders zou vinden. Na alles wat je hebt meegemaakt, verdien jij het volgens mij heel erg om weer wat warmte en liefde om je heen te voelen! En het één sluit het andere ook niet uit hè. Je kunt nog steeds van je vriend houden en er voor hem zijn op de manier dat dit nog wel kan. Daarnaast mag er ook ruimte zijn voor een nieuwe liefde waar je weer iets mee op kunt bouwen. Vergeten doe je je vriend zeker niet. Ik snap dat het moeilijk voor je is, maar je mag wel een beetje liever voor jezelf zijn. Ik vind je een topper!