Nee, uiteraard niet over iedere schoolvakantie. Meestal als onze dochter vrij is moet hij gewoon werken natuurlijk. Ik bedoel iedere keer dat hij vakantie neemt, ongeveer 2 a 3 keer per jaar een weekje en in de zomer ongeveer 2 weken en dan gaan we ook weg. En van die 2-3 losse weken per jaar is het soms van tevoren duidelijk dat het bedoeld is om te werken, dan vind ik het ook ok. Maar als hij een week vrij plant wanneer dochter ook vrij is, en de bedoeling is echt dat we familietijd hebben dan moet ie zich daar ook aan houden.
Wat hier helpt is echt een planning maken. Mijn man neemt sowieso nooit vakantie op als we niet op vakantie gaat of buiten de kerstvakantie om. En zelfs die 2 weken werkt hij af en toe. Het is nu eenmaal iemand die niet gelukkig wordt van vrije tijd zonder plan. Ik vind dingen als 'tijd met het gezin doorbrengen' erg vaag. Mijn man heeft geen ass, maar hij zou daar niks mee kunnen. Afgelopen week hadden de kinderen vakantie. Dan zegt hij van tevoren: ik kan die middag wel een paar uur vrij nemen. Wil jij dan kijken wat we kunnen gaan doen? En dan plan ik een middag fietsen in met zijn allen. Maar een hele week thuis zonder plan, ik vind dat lekker (en maak dan vaak van zelf wel plannen met de kinderen),mijn man wordt daar erg onrustig van. Nu is er ook altijd veel te doen hier, we hebben erg veel tuin, wat nooit af is. En ook in huis moet nog veel gebeuren. Dus áls hij een dag zonder werk heeft, dan gaat hij klussen of de tuin in. Behalve als ik zeg dat we iets met zijn allen gaan doen of als ik weg ga. Maar de zondag is onze echte vrije dag, altijd. Dan blijven alle schermen uit, voor iedereen en leest man de krant, we wandelen en fietsen, doen spelletjes. Daar heeft mijn man ook mee moeten leren omgaan want ook dat gaf eerder onrust, maar nu ziet hij ook wel in dat het heel fijn is. Maar na die dag is hij blij als hij weer werkt
Ik denk inderdaad dat je voorbeeld van thuis hierin meespeelt. Mijn ouders hadden vroeger een eigen winkel en werkten hier beiden in, mijn vader wel meer dan mijn moeder. Was ook niet bepaald een 9 tot 5 baan maar ze planden ook wel bewust momenten en vakanties waarin het gezin op de eerste plaats kwam. De ouders van mijn man hadden ook een eigen bedrijf, maar mijn schoonvader werkte daar 70+ uur per week in en mijn schoonmoeder was thuis met de kinderen. Het wrange is dat mijn man al zolang als ik hem ken (12 jaar, ruim voordat we kinderen kregen) zegt dat hij het anders wil doen dan zijn vader vroeger deed. Hij vond het als kind niet leuk dat zijn vader altijd werkte en het bedrijf voor alles ging. Als ik dat nu tegen hem zeg, dan zegt hij dat hij inderdaad hetzelfde is geworden als zijn vader maar dat hij niet weet hoe het anders moet. Dat is ook de ass: werken = bekend, veilig, dan hoeft hij niet uit zijn comfortzone. Nee zeggen tegen werk is eng en moeilijk.
Dan moet je dat aangeven. Ik werkte toen de kinderen klein waren nog en toen vond ik het ook pittig en zat ik er ook niet op te wachten dat hij elke vakantie aan het werk was. Nu vind ik het niet erg, maar mijn kinderen redden zich zelf al en is de situatie heel anders. Het zijn niet alleen jouw kinderen en het is net zo goed zijn verantwoordelijkheid. Ik vond niet erg om een stapje terug te doen, maar als ik lees dat jij om hem een ander beroep hebt gekozen vind ik dat wel ernstig.
Dit is natuurlijk wel verschillend qua onderzoek en functie, dus dat het voor jou zo werkt zegt niks over iemand anders.
Dat is wel een goede tip, ik denk dat dat hier misschien ook wel zou helpen. Hij vind thuis zijn zonder plan ook moeilijk en inderdaad nu met corona is dat nog wat lastiger. Hoewel ik, als we iets gepland hebben, ook weer moeite moet doen om hem mee te krijgen. Hij ziet snel beren op de weg, ergens heen gaan buiten de vertrouwde bestemmingen (familie, vrienden) is buiten zijn comfortzone en dat kost moeite.
Ik verbaas me dat er veel zeggen Agh het is gewoon zo Hoort erbij Ben het gewend Ookal werk jezelf niet wil dat nog niet zeggen dat je dan maar voor de rest in het gezin huishouden moet opdraaien. Vakantie is vakantie! Afspraak is afspraak ook in je gezin Buiten je gezin op het werk/ evt met vrienden zou je dat ook zeggen toch??
Natuurlijk en een ideale situatie is dat ook zo. Als ik even naar mijn man kijk. In principe is hij elk weekend en in de vakanties vrij, maar soms is sprake van overmacht en dat gebeurt helaas vrij vaak (hij kiest er niet vrijwillig voor om in de vakanties te werken dus). Het probleem bij hem is, is dat er niemand anders is die zijn functie/werk kan overnemen als hij er niet is. Daar zijn ze wel al een tijdje naar op zoek, want het brengt het bedrijf ook in een kwetsbare positie, maar is helaas (heeft ook positieve kanten) niet zo simpel gevonden. En als je dan weet dat het in de soep loopt of collega's niet verder kunnen, dan tja.
Ik vind het geen probleem, waarom dan er een probleem van maken? Mijn man vindt het soms zelf een probleem en dan ben ik wel heel hard. Uit met die computer. Oh en ik ben niet thuis omdat mijn man zijn werk daarvoor zorgde, maar omdat ik het zelf heel graag wilde. Was dat anders geweest, dan had ik nog gewerkt en moest hij zijn uren maar anders indelen (hebben we ook een tijd gedaan, maar werden we geen beiden van vrolijker van). Maar dat opgeven was dus mijn keuze (en samen uiteraard) en niet een "gedwongen" keuze, ik wilde het graag.
zeker zijn er overmacht situaties Maar dat is sporadisch Lees hier veel structurele problemen daarmee
Opleiden van bekwame personen? wil bedrijf wel looneis van een sollicitant inwilligen Wat is de echte reden dat er niemand is?
Haha ze zijn er niet. Geloof mij maar, ze zijn zeker niet krenterig qua salarissen hoor. Bedoel 4500 bruto als schoolverlater hbo lijkt me niet slecht. Er is net een Spaanse vrouw aangenomen, dat lijkt veelbelovend, maar ze is nu zwanger, dus zal ze er een tijdje uit zijn. Het gaat gewoon om heel specifieke kennis. Mijn man krijgt ook met regelmaat een telefoontje van een ander bedrijf en met de bedrijven in de regio is al afgesproken elkaars personeel niet actief te benaderen.
IK VERDIEN HET MEEST? Dat mag nooit een argument zijn. Zolang hij steeds maar weer aan de slag gaat, is er geen noodzaak voor het bedrijf om intensief op zoek te gaan. De kinderen willen hem zien,niet zijn geld.
Ja dat ben ik wel met je eens. Vind dat ook gewoon een heel flauw, zelfs een beetje denigrerend argument.
Oh ja, als hij zelf eerst zei dat hij dat niets vond in zijn jeugd, maar het nu net zo doet, dat is dan wel wat krom. En ook iets waar jij je niet op had ingesteld. Mijn man was eerst beroepsmilitair. Toen heb ik wel gezegd dat ik geen toekomst met hem zag als hij dat werk bleef doen als we kinderen zouden krijgen. Zat doordeweek alleen thuis en hij moest ook op uitzending. Nou, de groeten dat ik maanden alleen met de kinderen zou gaan zitten en ze doordeweeks dag en nacht alleen had. Op een gegeven moment vond hij het ook wel mooi geweest bij defensie. Hij heeft daar wel opleidingen gedaan voor zijn huidige vakgebied. Voor ons trouwen is hij daar weggegaan. Oh, ik moest net nog aan dit topic denken toen mijn man net in de supermarkt zei dat hij vandaag ook nog wat moet werken. Wel lastig dat je man door zijn ass ook zo tegenover zijn werk staat.
Pfoe wat vervelend. Ik snap helemaal dat je er klaar mee bent. Ik ben niet bekend in dit vakgebied, maar ik vraag me wel af of dat echt de boosdoener is zeg maar of dat het meer aan je man zelf ligt. Ik bedoel, ik ken iemand die ook altijd aan het werk is en toch nog even een klusje moet doen, iedere keer weer een telefoontje en ga zo maar door. Is dat niet in elk vakgebied waar je thuis kunt werken? Ik zou er zelf een beetje gaar van worden iig, als dat het argument is.
Hier bijna net zo. Onze zoon was vaak ziek, ik werkte de eerste jaren nog wel en we konden constant oplossingen zoeken zodat iemand thuis bij hem kon zijn. Dat gaf meer stress en gedoe dan dat ik mijn baan op ging zeggen. Mijn man had meer lol in zijn werk, dit vonden we beiden prima. Ze kunnen gewoon moeilijk mensen vinden bij mijn man. En je leidt ze intern ook niet even op. Dat duurt jaren. Mijn man krijgt een behoorlijke financiële beloning als hij zelf iemand vindt om daar te werken. Maar goed, hij kent geen geschikte kandidaten.
Mijn schoonzus gaat om die reden drie keer per jaar op vakantie; dan werkt haar man tenminste niet (op wat bellen na dan). Als ze thuis blijven, gaat hij toch standaard werken. ASS zal niet helpen. Werk geeft ook structuur en duidelijkheid, zowel qua dagbesteding als in je hoofd. Ik zou duidelijke afspraken maken mbt wanneer hij wil en kan werken en wanneer jij ‘eist’ dat hij er voor jullie is én wat jullie dan gaan doen, zodat hij ook daar weet waar hij aan toe is en wat er van hem verwacht wordt. Jij komt hem tegemoet en hij jou, zo werkt het in een relatie. Met ASS gaat dat niet altijd gevoelsmatig, maar je kunt het ook verstandelijk benaderen.