Er kwam iemand aan met deze vraag op een ander forum, maar ik vond 'm interessant genoeg om ook hier even te posten. Een vraag dus aan de dames die al zwanger zijn geweest: wat is het grootste misverstand dat je hebt gehoord/gelezen/in hebt geloofd over het zwanger worden? Zal ik zelf beginnen? Ik had zelf in het begin het idee dat je om zwanger te kunnen worden, ook vaak seks moest hebben. Dat lees je toch vaak, dat het om de twee dagen moet e.d. Maar dat is dus helemaal niet waar. Als je je eisprong weet te vinden, is 1 keertje per maand (in theorie) voldoende. Het gaat meer om "goed mikken" dan om "veel seks" en dat is voor mij het grootste misverstand. En bij jullie?
Dat ik (beiden gezond en 29 jaar destijds) überhaupt dacht dat ik zwanger zou worden binnen een paar maanden. Blijkt 1/6 stellen hulp nodig te hebben bij zwanger worden..
Hoi TS, ben benieuwd naar de onderbouwing van: 1x per maand. In theorie en praktijk kan 1x inderdaad voldoende zijn, maar om je kansen te vergroten (en voor de kwaliteit van het zaad) is meerdere keren per maand beter?Ik sluit me aan bij de laatste zin van @Gliss, al hoewel ik gevoelsmatig altijd heb geweten dat het bij ons niet vanzelf zou zijn (terwijl ik daar geen enkele aanleiding toe had). Als ik voor mezelf spreek: dat de wens om zwanger te worden zo eenzaam en verdrietig kan voelen en zo lang kan duren.
Beter voor de zaadkwaliteit? Dat heeft voor zover ik weet enkel belang als je partner slecht zaad heeft. Het lichaam breekt oud zaad af en vervangt het weer door nieuw zaad. Het is niet zo dat alles regelmatig moet "ververst" worden om zwanger te kunnen worden. Uiteraard vergroot je je kansen door het meerdere keren per maand te doen, maar dat is eigenlijk alleen maar zo als je niet weet wanneer je je eisprong hebt. In principe is 1 keertje op het juiste moment genoeg.
Ik heb geen wetenschappelijk onderzoek gedaan naar dit onderwerp (schrijf wel een masterthesis op dit moment, maar over heel iets anders . Het enige wat ik weet is dat de afdeling fertiliteit altijd adviseert om 2/3 dagen aan te houden voor een IUI en/of IVF in het kader van de kwaliteit (ondanks dat mijn man geen problemen heeft). Ik doe de aanname dat zij dit wel baseren op wetenschappelijke inzichten, vandaar dat ik het hier heb aangehaald. Aanvullend: over je opmerking: in principe is 1x op het juiste moment genoeg. Wij proberen het al 7 jaar, helaas is nog geen "1 keertje" genoeg gebleken. Dit gaat dus (helaas) niet voor alle stellen op (zelfs als er bij beiden geen reden is gevonden...)
Wij hebben toen we zwanger wilden raken van de eerste ook gehoord dat we om de dag moesten vrijen in de vruchtbare week. Juist niet( te lang) opsparen.
Dat om de dag beter is voor de zaadkwaliteit. Maar als je man heel veel top zaad heeft maakt dat niets uit, als hij een vcm heeft van 200 en in t ergste geval hij bij wipdag 4: 50 procent minder heeft, heeft hij nog hartstikke veel. Dat 3 dagen achter elkaar knallen geen invloed heeft als de man zeer gezond vruchtbaar is.
Dat zwanger worden, boven de 35, langer zou duren en het allemaal moeizamer zou gaan. Over het algemeen zal dat zeker kloppen; de statistieken zullen niet liegen en ik wil niemand voor het hoofd stoten. Ik rekende er zelf op dat we maanden geduld zouden moeten hebben of dat het misschien wel helemaal niet meer zou lukken. Maar niet dus. We hadden net zo'n beetje half-half uitgesproken dat we het op z'n beloop zouden laten en een maand later was ik zwanger. Daarna nog een hele tijd gedacht dat het met mijn 38 jaar sneller een miskraam zou worden, dat er iets mis zou zijn met het kindje of dat mijn lichaam het zwaar(der) zou krijgen: ook niet uitgekomen. Je kunt dus ook positief verrast worden
Dit is niet iets over zwanger worden, maar wat ik echt een misverstand vind is dat veel mensen denken en zeggen dat je bij een miskraam echt krampen moet hebben en stolsels verliest. Niet dus. Eerste miskraam maar 2,5 dag bloedverlies gehad zonder stolsels en zonder pijn. Tweede miskraam wel krampen maar dat was de eerste dag dat ik de medicatie had ingebracht. Ook toen geen stolsels verloren.
Dat is wel een goede ja! Ik ook maar 2 dagen normaal bloedverlies, net als menstruatie en kramoen vergelijkbaar. (was wel vroege miskraam). Ik had ook veel erger verwacht, maar was gelukkig niet zo
Dat ‘het vanzelf wel lukt, als je het wat meer loslaat’. Denk de ergste dooddoener voor mijn metgezellen in de MMM. Grrrrr
Dit dus.... Juist toen wij er vanuit het ziekenhuis heel actief mee aan de slag gingen... lees: elke dag seks in de week van de eisprong... toen was ik na 15 maanden eindelijk zwanger van onze zoon. Terwijl het alle maanden daarvoor niet gelukt was ondanks dat er geen aanwijsbare reden was waarom het niet lukte. Dus ja... die dooddoener maakt me nu nog boos.
Mijn miskramen waren met 6 weken en met 7 weken. Maar toch lees je heel vaak dat je ook dan krampen en stolsels hebt. Lees dat ook vaak als iemand iets vraagt over bloedverlies dat er dan wordt gezegd: zolang je geen krampen hebt en geen stolsels verliest moet je je geen zorgen maken. Kan door soms best een beetje boos om worden
Dat je überhaupt zwanger kunt raken van seks. Ik ben vroeger zo bang gemaakt tijdens lessen biologie, dat zaadcel + eicel = per definitie een baby. Nou, niet in mijn buik hoor (Even ter verduidelijking, mijn man en ik zijn onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Het zou bij ons dus inderdaad ‘gewoon’ zaadcel + eicel = baby moeten zijn, maar helaas.)
Dat er zoiets als een missed abortion bestaat. Ik dacht bij een miskraam altijd aan bloedverlies. Inmiddels weet ik tot inden treure wat een ma is.. dat zwanger zijn leuk zou zijn, een grote roze wolk. Nou niet dus dat bevallen de ergste pijn zou geven wat je je maar in kunt denken. Wmb ook niet waar.
Is misschien ook afhankelijk hoe ver je bent? Ik had een MA en ik ben daar 3 maanden zoet mee geweest inclusief ambulance ivm heel veel bloedverlies. anyway, antwoord op de vraag. Dat het zo’n enorme verdrietige impact op je leven kan hebben. We hebben van 2 kinderen afscheid moeten nemen na een intensieve periode op de NICU... dit draag ik levenslang mee en heeft grote impact op mijn psychisch welzijn.
Ik had ergens gelezen dat het na het stoppen met de pil ongeveer 3 maandjes duurt voor alles op gang komt. Uh, niet dus. Oops
Ja dat zou goed kunnen. Toch lees ik het erg vaak ook bij vrouwen die pril zwanger zijn en dan dat 'advies' krijgen. Wat heb jij veel meegemaakt... Kan me niet eens voorstellen hoe verschrikkelijk dat moet zijn. Ik heb al erg veel verdriet van mijn miskramen, dus laat staan wat jij voelt... ❤
Ja voor mij zeker wat @zonnetje2015 zegt. Dat zwanger zijn 1 roze wolk zou zijn. Ik had van tevoren nooit bedacht of gehoord dat de kans op een miskraam zó groot is. Dus ik heb altijd heel naief gedacht, als ik er klaar voor ben, dan plan ik het en kan ik een kindje krijgen. Couldn't been more wrong zeg maar.. Het is echt een heel groot wonder als het je gegund is en alles goed gaat. En dat besef ik me nu maar al te goed. En nu zit ik weer vól spanning of het hartje over 2 dagen nog wel klopt op de echo. Ik dacht dus ook altijd dat echo's heeel leuk waren, en iets om naar uit te kijken, ik vind ze dóódeng (tuurlijk als je daar ligt, en je hoort dat het goed is met kloppend hartje, dán ga ik het leuk vinden, maar zeker niet van tevoren).
Ik dacht altijd “wie wil er nou zwanger worden in maart” “want dan ben je uitgerekend in de feestmaand december”. Nou als het niet lukt in februari dan ga je voor maart, boeien dan die feestmaand. Je wil een kindje!