Hi allemaal, mijn eerste topic is er direct eentje om even alle frustraties eruit te gooien. Ik weet dat er ergere dingen zijn in de wereld, maar soms moet je ook de kleine dingen even kwijt. Wellicht kunnen jullie dat ook even gebruiken? Gooi het hieronder neer Mijn zoontje is vandaag 10 weken oud. We hebben een heftige start gehad met verborgen reflux, heel veel huilen en veel stress. Inmiddels is de pijn van de verborgen reflux onder controle door medicatie. Maar helaas heeft mijn zoontje, net als destijds mijn dochter van drie, een pittig karakter. Hij slaapt ingebakerd en enkel in zijn eigen bedje (waarbij we heel vaak lopen voor de speen en er lang bij moeten zitten), daardoor kunnen we moeilijk even ergens anders naartoe. In de maxi cosi is het ook altijd huilen en met zijn volume komen we - als we al ergens heen gaan - allemaal met suisende oren op plek van bestemming. Ook de kinderwagen vindt hij niks, dat is ook huilen. Terwijl fijne wandelingen toch wel iets was waar ik heel erg naar uit keek in een periode nu waarin je bijna niks kan. Het enige wat werkt is de draagdoek, maar daar kan ik hem niet goed lange stukken in tillen. Al met al vind ik het heel zwaar en merk ik dat ik hier soms verdrietig over ben. Ik had gehoopt dat we deze keer een meer tevreden baby zouden krijgen, maar helaas. We moeten er doorheen, i know, maar het is even pittig. nogmaals, er zijn ergere dingen, maar ik moet het even kwijt! Wie nog meer? Shoot! (we zijn al bij de osteopaat geweest, hij heeft verder geen kma etc, het is nu puur het karaktertje).
Jeetje, wat heftig dat je zoontje zoveel huilt! En kan me voorstellen dat je er verdrietig van wordt. Je stelt je toch een iets leukere tijd voor. Zoals mensen altijd zeggen dat je er van moet genieten en ook moet gaan slapen als de kleine slaapt etc.. Al moet ik zeggen dat ik het ook wel herken. Mijn zoontje is inmiddels 11 maanden en heeft ook een pittig karakter. Hij huilde ook erg veel toen hij jonger was en wilde de eerste 3 maanden alleen maar bij mij zijn. Dus heb veelal met m op de arm gelopen toen.. Je geeft aan al bij een osteopaat te zijn geweest. En daar is verder dus niks uit gekomen? Bij mij bleek t met de bevalling te maken hebben gehad. Ben een uur gewoon aan t bevallen geweest, waarna de gynaecoloog er achter kwam dat hij verkeerd lag. Dus moest alsnog keizersnede. Hierdoor had ie een beknelling in zn zij/rug, waardoor hij liggen niet fijn vond. Maar het is bij je zoontje dus puur zijn karakter? Pff, daar is dan dus ook niks aan te doen verder.. wel heftig joh. Mijn zoontje is ook best pittig. Heeft in 5 weken tijd geleerd om te kruipen, zich op te trekken, langs meubels te lopen en al de eerste woordjes te zeggen. En nu wil hij dus steeds los staan, met grote frustratie bij hem dat t niet lukt. En overdag is hij aardig vrolijk, maar het lijkt alsof hij alles snachts gaat verwerken. Dus de nachten zijn al een aantal maanden een drama! Hopelijk loopt hij snel en is hij snachts ook weer rustig... Hopelijk gaat t bij jouw zoontje ook snel beter! Misschien wil hij al wel meer dan dat hij fysiek kan? Merkte dat dat bij mijn zoontje voor erg veel frustratie zorgde. groetjes
Marli, heftig hoor, dit zijn pittige tijden! Je vertelt dat je hem niet lang in de draagdoek kan dragen. Daar kan natuurlijk een goede oorzaak voor zijn, maar doorgaans als je met de juiste techniek, goed ergonomisch knoopt kunnen ook mensen met lichamelijke klachten een kleintje van 10 weken nog prima lange tijd dragen. Vraag eens advies aan een draagconsulent, het kan zoveel schelen als je hem rustig bij je in de doek kan hebben. Wie weet lukt het met de juiste tips wel. En verder, de tijd maakt het uiteindelijk makkelijker, maar ik ken het van mijn oudste 2. (Ook reflux, heel onrustig èn een pittig karakter) Slopend is het!
Wat ontzettend vervelend voor jullie! Ik herken dit niet maar het moederschap is nu al best pittig dus ik kan me niet voorstellen hoe dit voor jullie is. Sterkte!
Sterkte andere moeders, het is af en toe pittig. Ik had een rot dag, baby 10 maanden enorm bewerkelijk, ontevreden en ondernemend, overal staat hij bij, trekt hij open en wil hij opklimmen. Kortom 0 rust, ogen en handen overal. Dochter 3jaar wil niks alleen maar een scherm. Veel strijd dus. Dan maar wandelen gezellig, eindelijk even rust, baby slaapt ik speel lekker met dochter. Wandelen we terug valt dochterlief erg naar handen en knieën stuk, baby weer wakker dus 2 huilers. Pfff berg me dan maar op hoor. Maar goed kleine dingen,