Absoluut wel. Een vaccin is medicatie met profylactische werking. Wat jij beschrijft is vooral causale werking. Medicatie is onderverdeeld in hoofd groepen en sub groepen, alle geregistreerde medicatie vind je in het farmaceutisch kompas. Zie hier: https://www.farmacotherapeutischkompas.nl/bladeren/groepsteksten/vaccins
Oké dat wist ik niet. Blijf het wel raar vinden dat iets wat dan profylactisch werkt een medicijn genoemd mag worden.
Ik heb het besproken, ze mocht alles vragen wat ze wilde, ze heeft erover gelezen maar ze had geen keus. Ik heb 1 kind tegen kanker zien vechten, dat hoef ik geen 2e keer mee te maken. Maar gelukkig stond ze er zelf ook heel open voor en wilde de prik
Dat ligt er wel een beetje aan. Als ik mijn dochter een keuze geef dan neemt ze hem niet. Maar dat is puur omdat ze panisch is voor de prik. Ze overziet in haar hoofd helemaal niet waarom de reden veel belangrijker is. Ze begrijpt de noodzaak prima als ik het uitleg, dat is geen probleem. Maar in haar hoofd is het: enge prik en iemand moet mij daarvoor aanraken. Dat krijg je er niet uit. Dus nee, hier geen keuze, die prik gaat erin. Bij zulke zaken die letterlijk van levensbelang kunnen zijn beslissen wij.
Tjah, het staat gewoon in de wet dat voor een geneeskundige behandeling bij iemand van 12 jaar of ouder, de patiënt zelf toestemming moet geven (tot 16 ook de ouder). Dus je kunt als ouder op je kop gaan staan als je kind het echt niet wil mag de prik gewoon niet gezet worden. Artikel 450 van boek 7 van het Burgerlijk wetboek, ook wel de Wet op de geneeskundige behandelovereenkomst (Wgbo) genoemd. Voor degene die het wil weten.
Hier krijgt dochter morgen de 2e. Wij hebben het vorig jaar met haar besproken en aangegeven dat de uiteindelijke beslissing bij haar ligt, ze moet er tenslotte zelf toestemming voor geven. Maar we hebben wel aangegeven dat ze hem als wij het voor het zeggen zouden hebben, ze de prik zou krijgen en wij het ten zeerste aanraadden. En e heeft dus besloten om de vaccinatie te nemen. Als het aan ons ligt, dan krijgt onze zoon hem ook als het zover is. Maar dat duurt nog 4 jaar.
Ik snap je wel, maar ben bang dat dat weinig uitmaakt. Als zij geen toestemming geeft gebeurt er niks. Zou dan de nadruk erop leggen waarom je zo wilt dat ze de prik krijgt.
Wat ik me afvraag: wordt er specifiek om toestemming gevraagd? Mijn zoon van 13 moest laatst de prik voor de meningokokken. Hij wilde die prik natuurlijk niet, maar uitgelegd dat wij het als ouders belangrijk vinden dat hij hem neemt. Op de priklocatie is hem niks gevraagd, die prik werd er gewoon ingezet.
Hier heeft dochter vanmiddag de 2e gehad (samen met de meningokokken) en er is niet specifiek aan haar gevraagd of ze toestemming voor de prik gaf. Wel spraken ze echt haar aan met de vragen etc. Bij binnenkomst haalde ik de papieren uit mijn tas en gaf ze aan de man van de GGD bij de deur. Hij gaf de vaccinatiepapieren vervolgens terug aan haar met de mededeling dat zij tenslotte ook geprikt zou worden. Maar ze heeft op geen enkel moment hoeven aangeven dat ze toestemming gaf voor de vaccinatie.
Wij hebben hem vandaag laten zetten, de eerste. (Haar is ook niets gevraagd op locatie inderdaad. ) Ze vond het retespannend Ik heb haar voorgehouden dat baarmoederhalskanker veel erger is dan een prikje. Dat was ze dan wel met me eens. Iedereen bedankt voor het meedenken en delen van je mening enz
Als mijn dochter 13 is, ga ik het zeker laten doen. Ik geloof dat de prik minder vervelend is dan in de toekomst ziek worden!
Op grote priklocaties gebeurt dat echt niet. Wij moeten altijd naar Ahoy, dat is een komen en gaan van heel veel kinderen, de hele dag door. Ze hebben helemaal geen tijd om met al die kinderen in gesprek te gaan. Ik denk dat ze gewoon aannemen dat het kind het goed vindt als het vrijwillig gaat zitten en zich laat prikken. Dat is tenslotte ook een vorm van toestemming geven. Ik heb mijn dochters ook alleen maar verteld waar die prik voor is en gevraagd wat ze daar van vonden. Maar daarna ze gewoon meegenomen naar de afspraak zonder verder uitgebreid toestemming aan ze te vragen. Ik vind het ook eigenlijk van de zotte dat een kind van 12 over dat soort beslissingen verantwoordelijkheid krijgt. Meedenken en het door je ouders uitgelegd krijgen lijkt mij voldoende. Wat @tuc zegt: een 12-jarige met prikangst wil alleen maar niet geprikt worden uit angst voor dat prikje en de kortdurende pijn en niet perse omdat het niet achter een vaccinatie staat. Zo vertelde mijn dochter doodleuk aan de kinderarts dat ze eigenlijk haar medicatie niet wilde. Als het bij die opmerking was gebleven, had ze dus geen medicatie meer gekregen, die ze zo ongelooflijk nodig heeft. Toen heb ik gezegd dat ze wel even aan de dokter moest vertellen waarom dat was: simpelweg de handeling van het pakken van dat pilletje en een bekertje water. Dat was wel heel veel moeite namelijk . Daarna dus wel gewoon een recept voor nieuwe medicatie gekregen.
Nou dat dus. Hier hoop ik dus ook niet dat ze in gesprek gaan met kinderen, bezopen vind ik dat op 12 jarige leeftijd. Enfin, mijn dochter weet dus niet dat ze toestemming moet geven of dat er een optie is dat ze nee kan zeggen dus die maken we ook niet wijzer.
Nou misschien verschilt het per kind, maar hier zijn ze wel in staat om verder te kijken dan alleen het wel of niet willen van een prik en naar de lange termijn gevolgen. Daar zijn ze zelf ook al erg mee bezig. 12 jaar vind ik daarmee wel aan de onderkant, maar vind het helemaal niet raar. Mijn oudste kan prima uitleggen waarom hij iets wel of niet wil en denkt daar zelf ook over na. Met mijn 11 jarige kan ik dat ook prima bespreken. En dat laatste snap ik dus niet. Waarom niet in gesprek gaan? Je kunt toch uitleggen wat de voordelen en de nadelen zijn? Dat kan ook zonder dat je daarbij zegt dat ze toestemming moet geven. Het is toch normaal dat ze weet waarom ze een prik krijgt.