Tja dan ben je denk ik een hele slechte lezer als je dat eruit haalt. Ik heb het idee dat de rest het wel begrijpt. In dat geval zou ik me juist meer zorgen maken als hij zich steeds in een jeugdhonk voor tieners liet zien.
Hij heeft de voorzitter in vertrouwen genomen, die gaat het met de vertrouwenspersoon bespreken. Diegene gaat uitzoeken wat ze hiermee moeten/kunnen. De vertrouwenspersoon gaat ook contact leggen met de ouder van wie het afkomt. Die vriend van ons heeft dus aan die ouder al gezegd dat de vertrouwenspersoon contact gaat opnemen. De ouder leek daarbij opgelucht zoals ik het begreep. Die snapte ook heel erg hoe sneu het voor het kind is, maar vindt het dus wel nodig dat er eea besproken wordt . Dat gebeurd nu en voor nu is het dus goed.
Het is een lastige situatie. Ik begrijp de bezorgde ouder, dat zou iedereen doen maar ik snap ook de mensen die de man een kans willen geven. Ik moet toegeven dat ik zelf op dit moment niet zou weten welke kant ik opga. Natuurlijk zou ik ook mijn kinderen willen beschermen maar ik weet ook dat een veroordeling niet altijd wat zegt. Ik kende een jongen (vriend van een vriend van mijn ex) die was veroordeeld voor mishandeling. Nou denk je, die zal wat op zijn kerfstok hebben. Maar dat was een veroordeling van een vechtpartij waarvan er van beide partijen klappen zijn gevallen en de andere partij ook is veroordeeld. Maar je kunt bij mishandeling de raarste dingen denken. Ik weet ook dat als mijn ouders hadden gewild, ze mijn eerste vriendje helemaal kapot hadden kunnen maken. Ik was immers 14 en hij 21 toen we verkering kregen. (en we bleven 8 jaar samen inc 3 jaar samenwonen dus het was niet zomaar iets) Ik zou denk ik eerst exact willen weten hoe of waarom. Waarvoor is de man exact veroordeeld en wat is er gebeurd. Ik zou daar de leiding een X aantal weken voor geven om dit uit te zoeken en zolang zelf mijn kind in de gaten houden. Zou ik niks horen dan zou ik mijn kind er wel weghalen en hoor ik wel wat dan verwacht ik passende maatregelen die passen bij de omstandigheden.
Nou dat bedoelde ik idd. Ik was ook 16 en mijn ex 18. En als je dan kwaad wil als ouders kun je heel veel schade aanrichten.
Dat bedoelde ik ook met 16 jaar. Ik weet nog wel goed dat je dan helemaal in love kan zijn. En ja als je dan een ouder hebt die dit niet pikt.... Zo wilde mijn vriend niets met mij, hij dacht dat ik 15 (zag er heel jong uit) Hij vond me wel wat maar ja hij was 25 dus kon dat gewoon echt niet. Tot dat ze mijn 18e verjaardag gingen organiseren. En andersom gebeurt ook zo vaak hoeveel kinderen van 16 zien er niet uit als 20 plus. @tuc mooi opgelost, nu hopen dat het wel mee vald.
Je vliegt er wel lekker op he. Serieus. Stél dat die man ideeen zou hebben, en nogmaals, ik zie zo iemand niet gelijk als een roofdier obv wat hier staat, dan zou ik nog niet weten hoe je daar in de setting van het vervoeren van een half voetbalteam van club naar club iets mee zou doen. Verder ga ik toch er bij voorkeur van uit dat mensen het beste met elkaar voor hebben.
Je moest eens weten hoe vindingrijk zulke mensen zijn. Zoals bijv in mijn directe omgeving: kindje van 2,5 op de psz. Juffen afwezig dus mannelijke invaller. Groep kinderen. Tegenover een andere groep. In een gebouw met meerdere groepen groepen. En hij heeft dat kindje toch echt meerdere kunnen misbruiken. Hiermee bedoel ik dus te zeggen dat zulke mensen heel vindingrijk zijn. Los van deze situatie die ts noemde en van deze man. Maar stel dus dat deze man wèl is veroordeeld voor ontucht met een jong kind, zou jij je kind dan alsnog bij hem in de auto laten stappen?
dat laatste verbaast mij dus want volgens haar zou ze dat doen en kan er niks gebeuren met andere kinderen. Je kind kan zomaar voorin zitten en hij kan zijn hand op het been leggen van je kind en ongewenst aanraken zonder dat de kinderen eht achterin zien/merken. Ik heb het nu niet over de persoon in dit topic maar over je kinderen met een zedendeliquent in de auto meegeven omdat er anderen bij zijn.
Zo denk ik dus idd ook. En dan kan er ook nog, ook bij de andere kinderen, angst meespelen om niks te zeggen. Zo was dat met dat kindje uit mijn voorbeeld ook. Hij had dat kindje zo bang gemaakt dat die niks durfde te zeggen.
Hij is toch veroordeeld? Maar goed. Ik zou dus zelf op die persoon afstappen. Ook als ik het van horen zeggen heb. Zou ik zelf ook prettig vinden, ipv dat mensen achter mijn rug om praten.
We weten niet waarvoor hij veroordeeld is en jij zei "had hij maar moeten nadenken voordat hij zich aan een kind vergreep.". Daar reageer ik op, want we weten niet of hij dat überhaupt gedaan heeft.
Een kind kan ook een meisje van 16 zijn. Keur ik ook niet goed natuurlijk. Maar we weten helemaal niks verder.
Dat staat inderdaad ‘gewoon’ in de OP, maar als je verder leest, lees je ook dat het van horen zeggen van een ouder is en dat het alleen bekend is dat hij veroordeeld is. Niemand weet precies hoe het zit.
Dat kan inderdaad, het kan ook een 4 jarig meisje zijn geweest, of een 10 jarig jongetje. Of meerdere kinderen. Niemand weet het dus ik neem (hypothetisch) geen enkel risico. Ik ga niet uit van het beste scenario, eerder het slechtste totdat mij anders wordt verteld.
Ja. Dus? Het gaat hier om ‘wat zou je doen als’. In twijfel trekken of het überhaupt wel waar is is niet waar het topic over gaat.