Dat we nog maar 1 Covid patiënt in ons ziekenhuis hebben en dat vind ik zo fijn voor mijn collega's in huis!
Dat de kinderen zo groot worden en ik dat best "moeilijk" vind. Dat kleine is er echt af, jongste is net 6 geworden en het is zo'n andere fase. De tijd vliegt voorbij.. net alsof hij "ineens" 6 is en gister nog 4 was ofzo..
Ik ben geslaagd voor mijn laatste examen en heb mijn MBA-diploma (moderne bedrijfsadministratie) binnen Nu de volgende stap: een baan en SPD
Dat ik alweer wakker lig vanaf 4 uur vannacht. Zo'n onrustig gevoel constant in m'n lijf en m'n hoofd. Piekeren, zorgen, onzeker, dingen niet los kunnen laten... Ik word er hélemaal gek van..
Wat doe je als je 0530 klaar wakker bent en iedereen ligt nog op 1 oor... nouja gordijnen beneden maar afhalen en binnen en buiten de ramen maar wassen toch?... - schrapt van t lijstje...dat is vast eeeeeen
Dat mijn irritatiegrens al bereikt is voor vandaag: Grr mijn irritatiegrens is al weer bereikt. Hysterische oma aan school buiten met mondkapje op: oppaskindje wat vorige week uit ziekenhuis is gekomen vanwege RS virus hoest even flink. Ze springt opzij " nou nou, met zo'n hoest mag jij helemaal niet bij de opvang zijn, en ook niet buiten waar andere mensen zijn" Er is ooit een topic geweest waarin je moest aangeven wat je in een bepaalde situatie wilde zeggen en wat je daadwerkelijk gezegd hebt. Ik heb gezegd: " nou dat kan deze opvang zelf wel bepalen, en ik ben er niet zo blij mee dat zulke opmerkingen tegen de kinderen gemaakt worden" Wat ik had willen zeggen: " blijf dan lekker thuis en hou je muil ouwe graftak".
Ja zielig en sneu hoor. En dan krijg je zo'n mens op je dak. Nu is ze nog maar 2, maar dan nog. We zijn allang blij dat ze weer "gezond" thuis is.
Ja de mijne lag met 3 bijna op de IC en heel de kinderafdeling lag vol met RS maar haar hebben ze toen niet getest wát voor virus t was. Sommigen echt al weken zonder serieus herstel te merken.
Herkenbaar en wat ik hier vind, kan me voorstellen dat dat bij jou ook is, doordat zoon een zorgenkind is en er altijd wel ergens zorgen of stress om is vergeet je gewoon te genieten van ze/ krijg je daar de kans niet echt voor. Als er daar te hard over nadenk word ik echt verdrietig
Ja dat is denk ik ook wel zo. We genieten echt wel van ze hoor, maar niet het 'zorgeloze' zoals we dat bij de oudste hadden. Je wordt nu meer geleefd door de afspraken en alles wat erbij komt kijken.
Dit herken ik enorm! Mijn zorgen zoon is 4,5 en toen hij "in ene" naar school ging dacht ik waar zijn die voorgaande jaren nou? Maar idd door het zorgen (en bezorgde) heb ik echt wel veel gemist. En nog steeds want de zorgen zijn er nog maar op de een of andere manier kwam het toen even extra binnen
Staatspraktijkdiploma bedrijfsadministratie. Zoals je ziet heb ik nog even te gaan (en in de tussentijd vermaak ik me thuis met PDL/loonadministratie)