Functionaris bij DJI, in een grote gevangenis. Ik ben verantwoordelijk voor het opleiden, begeleiden en de deskundigheidsbevordering van het totale personeelsbestand. Daarnaast zit ik in de OR. Dat laatste is wel een leuke nieuwe uitdaging. Ik onderzoek nu het ouderenbeleid in de inrichting en ga daar een ongevraagd advies voor schrijven. Nee, het is niet mijn droombaan. Maar ik heb niets te klagen. Ik mag blij zijn dat ik de kans heb gekregen om door te groeien binnen de organisatie. Ik kwam 10 jaar geleden met een (enigszins nutteloos) kunstacademiediploma binnengewaaid en nu werk ik op WO-niveau met bijpassende salarisschaal. Ik kan mijn dagen en uren flexibel indelen, werk volledig autonoom, krijg volop gelegenheid om zelf projecten te starten. Dus ondanks dat de inhoud niet direct aansluit bij mijn interesses, kan ik wel gebruikmaken van mijn talenten in een hele interessante werkomgeving. Misschien dat ik op termijn kan instromen bij quality control. Dat lijkt me wel wat voor mij.
Ik werk als epidemioloog/onderzoeker/data-analist bij een JGZ organisatie. Het leuke is dat ik zelf mijn tijd in kan delen en dat thuis werken echt heel goed gaat. Mijn team is wat minder spetterend en de mentaliteit van de bestuurder soms ook. Maar ik kan leuke dingen doen. Het is niet echt mijn droombaan denk ik. Het coderen vind ik erg leuk, maar zou ik niet hele dagen willen doen, dus alleen maar data-analist zijn is geen verbetering. Als zou ik ergens wel python willen leren. Ik verdien in ieder geval prima en omdat het een zorgorganisatie is, met veel vrouwen/moeders, heeft vrijwel iedereen begrip voor het feit dat gezin op 1 staat.
Ik werk als verpleegkundige om de ouderenzorg en ben er niet gelukkig. Zelfs in zulke mate dat ik er fysieke klachten van krijg.
Veel dames werken in het onderwijs/de zorg inderdaad! Ik werk als regiebehandelaar in de jeugd-ggz (ben therapeut van jongeren met psychische klachten en begeleid basispsychologen). Vroeger was dit mij droombaan en nog steeds ga ik meestal met veel plezier naar mijn werk. De werkdruk is enorm hoog met de huidige wachtlijsten en de zware problematiek, dit maakt dat ik er af en toe minder plezier in begin te krijgen. Voor nu prima, maar sluit niet uit dat ik ooit nog iets anders ga doen
Ik werk op een accountantskantoor. 24 uur en heb het prima naar mijn zin. Thuiswerken ging ook goed genoeg aandacht voor je vanuit management hoe het ging etc. Wel blij dat er nu weer meer op kantoor gewerkt mag worden. Weer wat meer reuring dan op de zolderkamer thuis.
Ik denk omdat dit banen zijn waar veel vrouwen werken dus op een forum als dit is ook te verwachten dat er veel mensen in de zorg en het onderwijs werken. Meisjes worden eerder gestimuleerd om in de zorg te werken en jongens eerder in de techniek.
Oh hè wat vervelend! Ben je verder aan het rondkijken naar mogelijkheden? Of kun je in je vakgebied iets bijleren? Klinkt niet goed dat je er fysieke klachten van krijgt Wat maakt dat je er niet gelukkig bent? Het vak zelf? De doelgroep of je werkplek? Sterkte iig
Ik ben gastouder maar dit is niet mijn droombaan. Als de jongste naar school gaat wil ik terug de kinderopvang in of compleet wat anders doen.
Ik werk als verpleegkundige in de thuiszorg. Heb het prima naar mijn zin qua werk, leuk en uitdagende zorg. Van baby's tot 100 jarigen en alles er tussen. Zowel hoog complexe zorg, als laag complex. Werk in een ontzettend leuk team ook. Het enige wat is wel eens lastig vind is de grote druk om openstaande diensten op te lossen. Maar de laatste tijd probeer ik daar gewoon afstand van te nemen. Als ik kan, dan kan ik. En als ik niet kan voel ik me daar niet langer schuldig over.
Ik ben verpleegkundige in de thuiszorg. Het is goed te combineren met een gezin. Maar het personeel te kort is Killing. Wij gaan zwaar onderbezet de vakantie periode in.
Ja ik ben gelukkig en voor de gein zeg ik ook altijd dat ik niks anders kan Maar ik heb nu heel veel uitdaging en dat maakt het nóg leuker. Ik heb net met een klein groepje een nieuwe methode opgezet om OTS’en uit te voeren en daarin gaan we ook de organisatie trainen en dat was altijd mijn droom om te mogen doen. Ik werk bij een landelijke organisatie dus veel te doen de komende tijd. Oké ik heb de afgelopen weken een paar uithuisplaatsingen meegemaakt en ben een week lang bezig geweest om een jongere gesloten te plaatsen (jeugdgevangenis) en dat zijn mindere kanten aan het werk emotioneel gezien maar ik heb nog elke dag nieuwe uitdagingen en kan bijna altijd (behalve rechtbanken en advocaten enzo) mijn eigen tijd indelen. Ik zou niet anders meer willen nu. Maar ik heb altijd gezegd: óóit stap ik over naar De Raad voor de Kinderbescherming. Of dat er van komt weet ik niet. Voor nu is het goed. Maar ik ben ook ‘nog maar’ 39 dus ik ‘moet’ nog lang genoeg
In theorie werk ik op een afdeling voor somatische cliënten. In de praktijk komt er echter ook steeds meer psychiatrie bij kijken en dus ook verbale agressie. En door ons hoge personeelstekort moet vast personeel continue naar diezelfde zware cliënten en dat begint gewoon op de breken. Ik heb niet voor psychiatrie gekozen en vind het ook moeilijk om mee om te gaan. Daarnaast loop ik ook tegen sommige collega's aan. Ik kijk wel verder, maar bagatelliseer ik alles zodra het wat dichtbij komt, want ik ben bang voor verandering. Daarbij ben ik wel eens eerder van baan gewisseld en had daar toen zo een spijt van dat ik nu ook niet durf. Ik heb sinds december last van oorsuizen en dit als sneeuw voor de zon verdwenen sinds ik vakantie heb. Dus het is volgens mij wel stressgerelateerd.
Zijn de banen niet voor het oprapen? Ik denk dat je keuze genoeg hebt. Je weet dat het leuker kan zijn, dus ik zou zeker kritisch rondkijken. Klachten krijgen van hè werk is niet goed.
3 jaar geleden ben ik een bbl opleiding gaan volgen waarvan ik dacht dat dat mijn droombaan was, kraamverzorgende. Helaas was dat het toch niet, de werkdruk, onregelmatigheid, verwachtingen van ouders enz, het was toch te veel en ik kreeg er alleen maar stress van. Ontslag genomen, en er een jaar ertussenuit geweest. Voor de lol eigenlijk gesolliciteerd bij verschillende winkels (geen ervaring en 'te oud' dus nooit verwacht) maar sinds 2 weken ben ik nu werkzaam in de detailhandel en vind het super leuk!
Kraamverzorgende De waardering van de cliënten/patiënten maakt het werk geweldig. Zo ook het kunnen zorgen voor anderen. Maar de onregelmatigheid vind ik vreselijk!
Ik werk bij een semi-overheidsorgaan en ik help teams om hun werkprocessen te verbeteren. Ik geef ook trainingen en workshops op dat gebied. Ik ben over het algemeen erg blij met deze baan. Vooral als je mensen ziet groeien en ziet dat ze zelf dingen uit gaan proberen.
Sinds vorig jaar juli mijn eigen Personal training bedrijf opgericht. Eerst op locatie. Inmiddels mijn eigen sport studio die ik nu aan het inrichten ben. Super blij mee! Best een gok met die kl*te Corona, maar hard werken en vertrouwen hebben loont blijkbaar.
Ik ben technisch vertaler. Niet mijn droombaan, maar voor nu wel heel fijn met de kinderen. Ik werk 99% vanuit huis en het is heel flexibel. Ik wilde vroeger altijd juf worden op de basisschool, maar helaas heb ik mij om laten praten door mijn mentor in de 6e dat het echt heel zonde zou zijn als ik niet naar de universiteit zou gaan. Daar heb ik Rechten en Fiscale Economie gestuurd, maar daar heb ik nooit wat mee gedaan, omdat ik jong moeder ben geworden en het niet zag zitten heel veel uren te werken. Ik twijfel nu al wel een tijdje om me om te laten scholen tot leraar in het VO, maar ik vind het zo lastig de knoop door te hakken. Lijkt me echt geweldig leuk, maar we kunnen mijn salaris niet missen, dus ik zou de studie echt naast mijn werk moeten doen.