Ik lees hier regelmatig dat er moeders zijn die al bij hun tweede partner zijn, bijv een baby nu krijgen en al twee kinderen hadden met hun ex etc. Ik ben heel nieuwsgierig, dus een vraag voor de gescheiden vrouwen hier, wat waren de redenen om te scheiden en hoe lang liep je met het gevoel om al weg te gaan? (mag lang, mag kort)
Na bijna 13 jaar huwelijk ben ik eruit gegaan omdat het niet meer ging. Veel erge ruzies, mening verschillen en andere kijk op het leven. Ik begon minder te voelen. Dit probeer je jaren weg te stoppen. Het maakte me ongelukkig en ik voelde me niet geliefd. Nu ben ik al jaren samen met mijn vriend en is daar onze zoon uit gekomen. Onze kinder zijn nu wel gelukkiger en ik ook
Ik ben ook nieuwsgierig, en ben wel benieuwd waarom je dit wilt weten? Het woordje 'al' klinkt een beetje rot vind ik.. in je eerste zin. Vind jij dat er te vlug gescheiden word? Of dat er te snel aan een nieuw gezinslid wordt gedacht? Wie kan daar over oordelen, dan behalve de betrokkenen zelf? Ik ben nog getrouwd en geen plannen om te scheiden hoor, maar ik wilde er even op reageren. Het is ook zeker niet aanvallend bedoeld.
Ik wou scheiden, na 2 jaar huwelijk en 4 jaar bij elkaar. Achteraf claimde hij mij te veel en kon hij niet meer zonder mij, de liefde was er nog altijd wel maar ik kon gewoon niet meer samen met hem zijn. Het huwelijk was een moetje, waren ongepland zwanger en hij wilde zeker weten dat ik hem niet verliet. Uiteindelijk is hij 2 weken nadat ik de beslissing had gemaakt overleden en was ik ipv ex-vrouw een weduwe en dat nam ik mezelf tot een paar jaar geleden nog altijd kwalijk.
Al? Ik proef een kleine veroordeling, maar dat kan mijn interpretatie zijn hoor. Persoonlijk ben ik verliefd op een ander geworden, maar het huwelijk met m’n ex (ik noem hem mijn eerste grote liefde), was al langere tijd niet goed. Geen kinderen in het spel. De MMM maakte ons heel langzaam, stukje bij beetje kapot. Ik ben nu samen met C (mijn tweede grote liefde), de man waar ik verliefd op werd en heb 2 kinderen gekregen. Iets waarvan ik dacht dat dat niet was weggelegd voor me. Na jaren MMM, pats boem zwanger van C. C heeft trouwens wel 2 kinderen uit zijn eerste huwelijk. Maar die wonen niet bij ons. Zijn maar een paar keer per maand bij ons.
De koek was eigenlijk al 2/3 jaar op als ik nu kijk. Ik was eigenlijk alleen voor anderen nog bij hem. Het is geen slechte man hoor maar vreselijke driftbuien en een heel verschillend beeld over de opvoeding van onze kinderen. En toen ….. ik werd verliefd op een ander. Dr scheiding is in volle gang bezig via de mediator zonder gezeik. Convenant kan bijna naar de rechter. En dan hebben we het dus binnen 3 maanden geregeld. En ja ik heb dus een ander. Daar mag iedereen wat van vinden, maar het is zo gegroeid. Mijn vriendje woonde al 6 maanden in ons huis ( lang verhaal ) maar we gaan samen door. De kinderen hoeven niet meer op hun tenen te lopen en ik ook niet en zijn het volledig met de beslissing eens, dat zegt al genoeg denk ik.
Ik ben getrouwd met de vader van S1 op de dag dat we 2 mnd verkering hadden Dat was al geen goed idee. Na 1,5 jaar een baby en hij was er klaar mee. Rijke ouders en die had hij gegeven wat ze wilden, een vrouw en een kind. Ik heb het nog 3 jaar volgehouden, want ik was toch wel verliefd, maar er kwam nul terug. Het zat er niet in, het zit er niet in. Ongeveer na 8 jaar huwelijk ben ik gescheiden, ik had toen mijn huidige partner al een paar jaar. Mijn huidige partner is haar vader, haar eigen vader heeft nooit ergens om gevraagd. Soms steekt hij een handje uit, maar dan zijn we allemaal verbaasd Met zijn stiefmoeder en mijn huidige partner regel ik al haar hele leven alles. Haar oma is mij erg dierbaar, die is haar gewicht in goud waard. Ik zeg nog steeds vaak dat dat mijn ECHTE schoonmoeder is De scheiding was voor iedereen een opluchting, maar dat wil niet zeggen dat ik niet jaren verdriet heb gehad. Ik ben zelfs in therapie geweest.
Ik ben ook AL bij mijn tweede partner, en heb kinderen van TWEE mannen. De eerste snuffelde buiten de deur en ik had natuurlijk de rest van mijn leven alleen moeten blijven.. Zonder dollen, één keer gescheiden. Niet mijn keuze. Nu erg gelukkig en samen één kindje gekregen.
Mijn eerste huwelijk duurde bijna 5 jaar, daar zijn mijn oudste 2 kinderen uit geboren. Mijn ex man is verliefd geworden op mijn beste vriendin toen der tijd. Ik ben inmiddels al weer bijna 10 jaar getrouwd en samen hebben we nog een zoontje gekregen. Ik ben nu gelukkiger dan dag ik ooit met mijn ex man ben geweest. Mijn man heeft geen kinderen uit een eerdere relatie.
Misschien is die ‘al’ niet zo negatief bedoeld als hoe die gelezen wordt. Zou het misschien zo kunnen zijn dat TS ook wil scheiden of bezig is met haar scheiding en daarom vraagt naar mensen die al gescheiden zijn? Dus omdat het is iets is wat zij zelf ook wil, zonder oordeel? Geen idee hoor, maar het kwam zo in mij op. Ik breek weer uit, ik las puur uit nieuwsgierigheid dit topic. Ik ben - vooralsnog - gelukkig getrouwd met partner nr 1
Dat was eigenlijk ook mijn idee toen ik dit topic las. Verder ook hetzelfde, dus geen ervaring met scheiden of een nieuwe partner.
Hier ging het al lang niet meer zo goed, maar toen ex verliefd werd op een ander gaf dat wel de doorslag. Als ik nu terug kijk snap ik niet hoe ik het uberhaubt nog zo lang door heb laten gaan, maar goed. Nu een hele fijne relatie en hopend op een kindje samen.
Ik was 13 jaar samen met mijn ex man en daarvan 3 getrouwd. We hadden een zoontje van 1,5 toen we uit elkaar gingen. Ik ben weg gegaan. De spreekwoordelijke koek was he-le-maal op en we leefden als broer en zus. Ik had absoluut geen amoureuze gevoelens meer voor hem en bleef bij hem omdat “het zo hoorde”. Ik denk dat ik al 8 jaar met een onderbuikgevoel liep maar stak mijn hoofd telkens weer in het zand omdat ik bang was hoe anders verder. Ik kreeg een PPD. Kreeg therapie wat op zoveel vlakken mijn ogen opende en hakte de knoop door. Moet er wel bij vertellen dat mijn ex het laatste jaar extreem jaloers was en de druppel voor mij was dan ook dat ik een oude iPhone in mijn auto verstopt vond zodat hij kon achterhalen waar ik telkens was. Gewoon ziekelijk. Ik wilde eerst aan mijzelf werken en tijd voor mij en mijn zoon nemen om alles op orde te krijgen. Het lot besloot anders en ik werd vrij snel na de breuk verliefd op een andere man en ondertussen zijn we 5 jaar verder, een huwelijk verder en een gezamenlijke zoon verder en ben ik gelukkiger dan ooit