Ohh jemig wat heftig allemaal! Eerst de situatie met je dochter en dan nu, zo plots, je vader verliezen Ik wens je allereerst enorm veel kracht en liefde ❤️ Ik herken wat je zegt over het niet ongelukkig willen blijven. Toen mijn dochter overleed voelde ik het precies zo. Allereerst ben ik toen een goede psycholoog gaan zoeken en ben ik gaan schrijven. Gewoon over alles en niets. Ook heb ik heel veel gepraat met alle lieve mensen om mij heen over wat er gebeurd was. Muziek heeft mij ook enorm geholpen en dan op tijden flink brullen met de mooiste liedjes die mij het dichtst bij dat gevoel, die nare allesverslindende pijn, konden brengen. Want gek genoeg hielp dat op momenten juist heel goed. De pijn opzoeken, maakte ook dat ik me dichterbij haar voelde (en voel). Het is echt niet niks wat je allemaal meemaakt en te verwerken hebt. Geef daar ruimte aan, aan al die gevoelens. Ondanks dat het nu echt lijkt of dit nooit meer beter gaat worden, alsof dit iets is wat je nooit meer kan verwerken, kan het echt. Houd dat vertrouwen ook. Mocht ik iets voor je kunnen doen dan mag je me altijd pb’en. Heel veel sterkte ❤️
Enkel met tijd en het zoeken van goede begeleiding voor jezelf. Sommige tassen zijn te zwaar om alleen te dragen. In meer of mindere mate deed mijn vader het ook, zei het langzamer. Had zware restschade door een herseninfarct en heeft zeker weten met klachten van prostaatkanker gelopen (gaf de huisarts ook aan). Nam bewust zn medicatie niet al TIJDEN (we zijn echt kilo's medicatie tegen gekomen die hij verstopte, allicht om op een bepaald moment gelijktijdig in te nemen ofzo?) wachtende op dat t hopelijk mis zou gaan want lol in zn leven was er niet meer. Ja zn kleindochter was prachtig maar dat was maar een klein lichtje in een grote duisternis. Alles wat hem plezier en voldoening gaf in t leven was weggevallen, er restte slechts een schim van zichzelf. Hij stak ook zn kop in t zand wat die prostaatkanker klachten betrof. Zelf wel vermoedende wat het was maar gewoon laten gaan. Die wilde niks meer wat hem kon helpen, want waarvoor? Ik heb er destijds, terwijl hij nog leefde notabene, vrede mee gesloten dat zijn wereld niet meer de wereld was waar hij geluk vond en liever zn ogen sloot dan wat anders. Het enige wat restte was eigenlijk de manier waarop. Maar dat hij depressief was, al jaren voordat hij dat infarct kreeg wist ik al en toch komt er zo her en der nog een vloek van mijn kant, want het overgrote gedeelte van de ellende was van eigen oorzaak. Het had niet zo hoeven te zijn, maar hij wist alles beter en was zo koppig als een ezel wat dat betreft. In jullie geval is dit gewoon teveel, zeker met ook de manier waarop en wat je al op je bord had aan zorgen. Ik zou echt hulp zoeken ipv blijven dobberen in een stormachtige oceaan. Niemand die je kan zeggen of er nu een eindstation komt voor die rollercoaster, ik hoop van harte voor jullie wel. Ondertussen pak alle hulp die je mee kan krijgen en trek daarvoor ook zeker aan elke beschikbare bel. Losstaand zijn die dingen al heel heftig en genoeg om iemand onderuit te trekken, laat staan gecombineerd.
Ik vind het heel verdrietig voor je wat er allemaal gebeurt. Je hulpvraag is dapper en terecht, dit soort zware lasten kun je niet alleen dragen. Bij verlies en rouwverwerking helpen bij mij altijd rituelen. Het planten van een boom/ struik ter aandenken, een beeldje, of misschien in een sieraad, een mooie foto met een gedicht of een toepasselijke tekst. Draag het verlies met je dierbaren, familie en vrienden. Het neemt het verdriet niet weg maar kan je wel helpen. Ik eer dierbaren in mijn leven met bloemen op de geboortedag of juist sterfdag met een liedje wat bij hem/haar past. Wij hebben een liefdesboom en vlinderstruiken geplant voor ons verlies, als daar dan vlinders op afkomen dan geloof ik dat een dierbare ons bezoekt. En je blijft je echt niet altijd zo voelen als je nu doet.. op een gegeven moment leer je omgaan met je verdriet. Nu is dit nog te vroeg en heeft tijd nodig. Liefs en sterkte. (Dit liedje geeft mij ook kracht.)
Wat een vreselijke tijd voor je. Gecondoleerd met je vader. Ik zou beginnen met kijken of je bij de POH van de huiarts terecht kan. Sterkte!
Allereerst: Heel veel sterkte gewenst! Het is allemaal wel erg veel op je bordje zo. Ik vind het niet gek om nu niet te weten hoe je dit allemaal moet gaan verwerken. Maar ik geloof dat je het kunt! ❤ Wat betreft je vader. Hoe ongelukkig de timing ook is (en eerlijk, is zo'n timing überhaupt ook niet ongelukkig), hij heeft nu wel rust. Hopelijk kun je wat troost vinden bij die gedachte. En wat betreft je dochter: Ik zou dan even je andere topic(s) moeten lezen om een beter beeld bij de situatie te krijgen. Maar zoals je hem hier schetst, lijkt de situatie wel op die van mijn zusje in haar puberjaren. Die heeft ook in een gesloten instelling gezeten. Bij haar is toen de knop wel omgegaan. Sommige karaktertrekken zijn nooit volledig weg gegaan en zullen dat denk ik ook niet. Maar ze ging echt met sprongen vooruit. Ik duim voor je dat je dochter nu ook het licht ziet. En die knop om kan zetten.
Man oh man .. Wat een roerige en verschrikkelijke tijden voor jullie gezin.. Gecondoleerd met je vader.. Heel veel sterkte
Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Ik hoop echt dat je de juiste hulp zult vinden en dit verdriet kunt verwerken om daarna weer met geluk in het leven te kunnen staan ❤
Wat ontzettend heftig... gecondoleerd met het verlies van je vader ♡ Hij zal altijd in jullie harten voortleven.
Ik kon niet zomaar wegklikken, wil je heel veel kracht en sterkte wensen... Zoveel ellende op je dak Gecondoleerd met het verlies van je vader, vreselijk dat hij zichzelf van het leven heeft beroofd.. Heel veel sterkte met je dochter... hoop dat ze zichzelf snel weer terug vind..
Ook ik kan niet zomaar wegklikken. Wat heftig allemaal voor jou en jouw gezin. Ik zou contact opnemen met de POH van de huisarts. Heel veel sterkte gewenst.
Ach wat een heftige situatie toch Weet echt niet wat te zeggen, behalve dat ik je heel veel sterkte toewens uiteraard. Maar kon echt niet wegklikken zonder een berichtje achter te laten.
Wat verschrikkelijk. Gecondoleerd met het verlies van je vader, wat erg. De zorgen om je dochter. Wat heb je veel op je bord. Ik sluit me aan bij t advies om iemand te zoeken die je kan helpen bij rouwverwerking. Bij mijn man heeft dat goed geholpen, hij is z’n moeder op een hele nare manier verloren. Sterkte gewenst ❤️
Ik weet niet waar je woont of in welke gesloten instelling je dochter zit. Dat hoef je ook niet te zeggen maar een pb mag altijd. Ik vraag dat, omdat ik de laatste paar maanden 3 jongeren gesloten heb geplaatst en allemaal krijgen ze binnen die instelling(en) therapie mbt rouw en trauma. Want ja, daar gaan jullie als gezin nu op verschillende manieren doorheen. De aard van die rouw en trauma heeft bij jouw dochter en jou (en de rest van het gezin want het tast jullie allemaal aan) een andere grondslag, maar het rauwe in de basis van jullie allemaal is hetzelfde. Waarschijnlijk gaan jullie als gezin (of sec jij en je dochter) systeemgesprekken krijgen. Het is helemaal niet gek als je bij de instelling aangeeft dat jullie die gesprekken willen richten op meer dan het herstel van je dochter alleen. Je zou de gesprekken kunnen koppelen aan jouw verdriet omtrent je vader. En dan hoeft het hoofdonderwerp niet op jou te liggen en de therapie rondom je dochter wat minder, nee je kunt het ook als een ‘allegaartje’ zien. Er is een grijs gebied om te praten zeg maar en dat kan allemaal zijweggetjes inslaan. Misschien helpt het wel om er alleen al over te praten en er later individueel met een eigen psycholoog wat dieper op in te gaan. Het is ook allemaal overleven nu. Het is druk, de chaos is niet te overzien en je weet misschien niet eens waar je moet beginnen. Met het diepere werk kun je later ook beginnen. Heel heel veel sterkte. En gecondoleerd. Ooit komt het goed. Als die mist eerst weg is en jij je weg hebt gevonden hoe je hiermee om moet gaan. Ik kan me zo voorstellen dat je geen zin hebt om hierin te blijven hangen. Maar dit kost tijd. Ga niet sneller dan je kunt. Néém die tijd ook. Dat maakt je sterker, maar pas als de laatste druppel weg is en je die emmer weer ietsje kunt gaan vullen. Langzaam aan ❤️
Wat een ontzettende lieve berichten allemaal. Heel erg bedankt . Morgen ga ik uitgebreid reageren. Ik krijg zo mijn vriendinnen op bezoek. Iedereen is zo lief en wil zo graag wat doen, heel bijzonder om te ervaren.
Tjonge wat onmogelijk veel zo bij elkaar!! Heel veel sterkte toegewenst om allereerst alleen al de dagen door te komen. Ik hoop dat jullie allemaal de juiste hulp mogen krijgen en stapje voor stapje weer uit deze tunnel kunnen kruipen.
Jeetje wat ontzettend kl*te Ik ben mijn vader verloren toen ik 20 was. Ik ben na ongeveer een jaar naar de huisarts gegaan en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Wat ik zelf altijd zeg is dat je het nooit helemaal verwerkt, je leert er mee leven. En dat ervaar ik echt zo. Mijn vader is aanstaande Oktober al 12 jaar weg, en nog zijn er soms momenten dat je opeens het besef hebt van sh*t ik leef gewoon al 12 jaar zonder vader. Maar, op een gegeven moment wordt het echt beter ❤ Heel veel sterkte ❤
Hier sluit ik me bij aan. Ik ben mijn zus verloren 8 jaar geleden en in de eerste periode had ik geen idee hoe ik dat verlies en trauma ooit te boven moest komen. Een paar weken later sprak ik een vriendin en haar vader was al een aantal jaar overleden. Zij had dus al een heel pad bewandeld waar ik nog aan moest beginnen. Zij stelde mij echt gerust met de woorden dat het naar verloop van tijd beter wordt. Zo’n verlies een plekje geven vind ik nooit echt de lading dekken maar je leert leven met het verlies en gemis en het wordt uiteindelijk echt beter ❤️ Ik vond dat zo fijn om toen als houvast te hebben en ben haar woorden nooit vergeten. Misschien heb jij er nu ook iets aan. Heel veel sterkte!
Tips heb ik niet, maar ik wil je wel heel veel sterkte en kracht wensen. Wat heftig waar jullie doorheen gaan.