Wij wisten het 2 keer niet. 1ste zwangerschap wel altijd over 'zij' gehad want iedereen zegt bijna altijd hij of de baby. Na een half uur dat ze geboren us heb ik pas gevraagd wat het was. Bij de 2de zwangerschap wou ik het niet weten maar man wel. Hebben het met de 20 weken echo op laten schrijven, in een kaart. De enveloppe heeft tot de geboorte dicht gezeten. Hebben met 30 weken heel even getwijfeld om hem open te maken. We hadden een geboortepakje in maat 50 maar moesten maat 44 hebben en daar was niet heel veel leuke unisex kleding in te vinden. Uiteindelijk wat gevonden en hierdoor is de kaart niet open geweest.
ondanks dat ik het echt niet wil weten had mijn nieuwsgierigheid het op dat moment gewonnen hoor. Jeetje dat je dat vol hebt gehouden
Pfoe. Ik denk dat we het ook deze week wel willen weten. Vooral uit praktisch oogpunt. Meisjeskleding hebben we weggegeven toen de 3e een jongen bleek. Daarbij was de zoektocht naar een jongensnaam echt een drama dus is het handig als we weten of de echtelijke ruzies nodig zijn
Achteraf gezien had ik het bij de tweede wel geheim willen laten maar dat kon ik oma echt niet aan doen. Plus mijn omgeving riep heel hard hetzelfde geslacht. Uiteindelijk hadden ze t allemaal fout, haha. Bij de eerste had ik echt een hele sterke voorkeur voor geslacht en die werd t ook toevallig. Bij tweede maakte het me niets uit.
Ik wilde t bij beide wel weten, bij de 1e had ik sterk het gevoel dat t een meisje was eb dat klopte. Bij de 2e riep iedereen dat t een jongen werd, en ze zaten allemaal fout behalve mn oudste dochter die zei vanaf begin al ik krijg een zusje Bij een 3e die er wellicht in de toekomst wel gaat komen, zouden we t wederom willen weten, dan kunnen we lekker gericht shoppen
Bij de 1ste wou ik het heel graag weten omdat ik wou vernoemen als het een jongen was. Hij bleek ook een jongen dus dat vond ik heel erg leuk. Het was tijdens de zwangerschap al dromen. De tweede was een soort automatisme; natuurlijk willen we het weten. Achteraf gezien had ik het liever niet geweten denk ik. We kregen echt alleen maar negatieve reacties dat het een jongen was. Van ‘ah, wat sneu voor je’ tot ‘hè, wat kut!’. Dat heeft mijn zwangerschap echt een knauw gegeven, ik had het idee dat mijn 2e kind minder welkom was. nu twijfel ik daarom. De kans zit erin dat het weer een jongen is. Wat wijzelf juist leuk vinden, maar ik ben echt bang voor de reacties van de omgeving. We twijfelen of we het helemaal niet willen weten, of dat we het voor ons houden als we het wel weten, of dat we het gewoon bekendmaken want ik wil me niet laten leiden door negatieve reacties. Het is ons kind en wat het geslacht ook is, het is welkom en geliefd. Dus daar moeten we nog even over nadenken.
Wow wat heftig. Zulke opmerkingen heb ik gelukkig nog niet gehad. Krijg nu wel steevast de "oh arme J." Opmerking omdat het "helaas geen broertje voor J wordt". Zucht.
Die opmerkingen hè Hier zei iedereen toen D geboren was , ach arme N geen broertje maar allemaal zusjes. Nou zo zielig is die niet hoor, hij wilde dolgraag een zusje en was super blij dat het geen broertje was. Want zo zegt ie zelf: Nu blijf ik altijd mama’s beste vriend slim bekeken
Ja echt achterlijke dingen heb ik gehoord hoor. “Wil je geen meisje dan?” “Gaan jullie nu voor een derde?” “En als de derde ook een jongen is, wat dan?” “Geef de hoop niet op!” “Oh…” “Nou zeg..” “Wat jammer” “Wat sneu” “Dat is wel balen of niet?” “Ik had wel een meisje voor je gehoopt” “Maar je schoonzus krijgt wel een meisje” “Het is beter om eerst een jongen en dan een meisje te krijgen” Het ergste moment was op een bruiloft. Ik heb denk ik van 20 man de vraag gehad was wat het was, 0 positieve reacties gehad.
Hier kon ik de nieuwsgierigheid steeds niet bedwingen. Bij de jongste hadden we ons echt voorgenomen om het niet te willen weten, maar uiteindelijk toch gevraagd. En ik vind het eerlijk gezegd eigenlijk heel fijn om het te weten, het maakte het allemaal net wat minder abstract @KleineLai zooo herkenbaar die reacties! Vier meiden poeh mij niet gezien, ach wat sneu voor papa!, het zit jullie ook niet mee he? ‘gaan jullie nu voor een vijfde? en de beste: wacht maar tot ze straks allemaal tegelijk ongesteld zijn! (even serieus, ik ben een kind verloren! Kan mij het verrotten wat er uitkomt! Als het maar gezond is!)
Ik ben nu pril zwanger van de vierde en we willen het wel graag, net als bij de eerste drie, graag weten. Vooral uit praktisch oogpunt. Qua jongenskleding hebben we alles in huis van maat 50 tot en met 128. Mocht het weer een jongen zijn dan koop ik dus nauwelijks iets nieuws. Als het een meisje is moet ik wel een nieuwe garderobe shoppen. Ik ga namelijk niet een kast vol uniseks spullen kopen om er daarna achter te komen dat het toch weer een jongen is en ik alles voor niks heb gekocht @KleineLai Vreselijk he die opmerkingen! Ik heb ze ook gehad hoor! Ik: ‘Het wordt weer een prachtig jongetje’ De ander: ‘……..O, nou als het maar gezond is he! Ik zei dan altijd dat ik heel blij was met mijn KIND, en dat het me niet uitmaakte of er een piemel aan zat of niet.