Ik heb een vraag die me al best lang bezig houdt, sinds mijn 3 bevallingen eigenlijk. Bij mijn 3 bevallingen heb ik eigenlijk nooit zelf weeën gekregen. De eerste hadden we maximaal afgewacht, tot 42+1, waarna ik ben ingeleid. De 2e is ingeleid met 38 weken. De 3e is ingeleid met 40 weken. Bij alle bevallingen gold dat, na het breken van het water, mijn lichaam het nooit zelf overnam. Hier is altijd op gewacht, in eerste instantie. Het kwam helemaal niet op gang totdat ze de opwekkers aanzetten. Mijn vraag is dan ook: is het mogelijk dat een lichaam gewoon geen weeën aanmaakt? Ik heb dit eigenlijk nog nooit gehoord van andere vrouwen. Het komt vanzelf wel op gang, vroeg of laat. Dit vond ik dan ook erg vreemd, het valt gewoon gelijk stil als ze die opwekkers uitzetten. Met het oog op de volgende bevalling zou ik dit graag willen weten. Komt het vaker voor of maakt je lichaam -op haar tijd- uiteindelijk altijd weeën aan? En is hier een benaming voor als dit niet gebeurd?
Ja, ik hoop dat iemand hier meer over weet! Het voelt echt alsof mijn lichaam een 'afwijking' heeft ofzo, of niet snapt wat de bedoeling is. Op deze manier kan ik nooit spontaan bevallen... Altijd met een hoop toeters en bellen.
Hier nog eentje!! Bij alle drie ingeleid. Geen enkele harde buik, geen oefenweeën, niks… 3x ingeleid, steeds met wee-opwekkers, die elk half uur hoger gezet werden. Ik kon niet zonder, lichaam nam het niet over. De eerste is zonder persweeën geboren, was in nood en moest eruit. bij de 2e en 3e één goede perswee en klaar. moet eerlijk zeggen dat ik die inleidingen best relaxed vond.
Je bent nu zwanger neem ik uit je OP aan? Daarom dacht ik dat je het misschien aan je verloskundige of gyn kan vragen, evt een gesprek in het ziekenhuis vragen om je bevalling te bespreken.
Oh, herkenbaar, hier precies zo! Ik had ook nooit harde buiken e.d. Ik vond de inleidingen wel pittig omdat ik gelijk na het breken van het water verschrikkelijke druk kreeg, i.p.v. een in intensiviteit opbouwend komen en gaan van weeën. Maar zo apart, ik bedoel, het lichaam zorgt 9 maanden voor het kindje maar spoort het totaal niet aan om het geboren te laten worden...
Ja, zal het zeker eens aankaarten. Misschien dat ik het destijds wel ter sprake gebracht had (7 jaar geleden bevallen van laatste kindje) maar ik kan me niet herinneren dat er een officiële term ofzo voor gegeven werd. Echt "normaal" lijkt het me niet. Ik ga het nu zeker vragen want ik vind de bevallingen zo behoorlijk indrukwekkend met alle apparaten enzo. Had het zo graag natuurlijk gewild...
Op het moment dat de baby klaar is om geboren te worden, maakt hij zelf oxytocine aan. Dat maakt dat de weeën beginnen en de moeder zou die impuls over moeten nemen en zelf ook oxytocine aan gaan maken om de bevalling door te zetten. Het is dus het kind dat zorgt dat de bevalling begint. Nu kan ik me voorstellen dat de aanmaak van oxytocine in de moeder niet sterk genoeg is, maar ik denk dat het bij ingeleide bevallingen veelal gaat om "de tijd is nog niet rijp".. wel vanuit medisch aspect dat het soms nu eenmaal moet ivm veiligheid, maar niet vanuit groeiaspect.
Bij ingeleide bevallingen is inderdaad heel vaak de baarmoeder niet rijp genoeg om zelf voldoende krachtige weeën te gaan maken. In de dagen voor de bevalling begint er een heel ingewikkeld biochemisch proces tussen foetus en moeder waardoor er onder andere veel meer ontvangende receptoren voor oxytocine in de baarmoeder gemaakt worden. Bij een inleiding heb je dat proces meestal nog niet gehad en is de baarmoeder veel minder gevoelig voor oxytonine en is er dus veel meer oxytonine nodig. Bij een goed gezond kind en een goede gezonde moeder zal bij afwezigheid van zwangerschapscomplicaties een bevalling altijd uit zichzelf beginnen. Maar soms duurt dat echt wel 43 tot 44 weken.
Ah oké, duidelijk! Maar uit angst dat er iets mis kan gaan, gaan ze in NL dus niet verder dan 42? Mijn eerste kind mocht ik tot maximaal 42+1 afwachten. Ik zou maandags ingeleid worden. De vrijdag ervoor had een gyn die ruim ervaring had me gecontroleerd en zei toen nog, je gaat met zo'n staat van rijping en weke bmm echt niet meer de maandag halen. Maar er gebeurde toch echt niks.... en zonder opwekkers viel het stil. Omdat mijn kinderen zwaar zijn durfde ik de bevallingen erna zelf niet meer zo goed af te wachten. Ik ben echt benieuwd of ze dan uiteindelijk toch rond 43/44 vanzelf zouden komen. En of mijn lichaam het dan helemaal zelf zou kunnen.
Je hoeft niets met inleiden. Gynaecologen doen wel eens alsof je geen keuze hebt, maar je hebt alle recht om rustig af te wachten tot ruim voorbij de 42 weken. Je loopt alleen een iets hogere kans dat een zwangerschap verkeerd afloopt. Aantal kindjes wat overlijdt tijdens of vlak voor de geboorte neemt met 1 per 1000 geboortes toe (gaat van wat ik me meen te herinneren 3,7 per 1000 naar 4,7 per 1000). Uiteraard is inleiden voorbij de 42 weken wel verstandig zijn als er tekenen zijn dat het kind het niet heel fijn meer heeft of dat de functie van de placenta duidelijk minder wordt. Maar zolang het kind voldoende beweegt, er voldoende vruchtwater is, de controles in het ziekenhuis inclusief ctg en echo goed zijn is het ook veilig om af te wachten tot de bevalling vanzelf begint. En je kan dan bij twijfel of als je toch wel wil inleiden ook ervoor kiezen om de vliezen te breken en dan 24 uur (of 12 als je dat prettiger vindt) af te wachten tot de weeën beginnen. Nu wordt er dan vaak al binnen 1 tot 4 uur nog geen weeën gestart met weeën opwekkers, maar dat hoeft niet. Wat langer afwachten is ook veilig en zorgt ervoor dat je lijf de kans krijgt het rustig zelf op te pakken.
@Gruffalo123 Bedankt voor de info! Er wordt inderdaad snel overgegaan op de opwekkers. Het is wel fijn om dit soort dingen te weten, naar mijn idee werd het ook niet zo uitgelegd, dat ik daar überhaupt nog een keuze in had. Ik vond het zelf wel heftig, de hele ervaring van het inleiden. Met de elektrode op het hoofdje, de apparaten die piepen en de weeënstorm. Het feit dat je gewoon amper mag bewegen... Het voelt zo gedwongen. Als je ziet dat het ook heel anders, vredig, kan heb ik daar wel eens moeite mee. Ik krijg last van angst/paniekaanvallen in ziekenhuizen, dus dat is ook wel een dingetje.
Na de bevalling van mijn eerste waarin ik ook wat overvallen werd door alle ziekenhuis ingrepen en het niet met maar naar je communiceren heb ik heel heel veel gelezen en uitgezocht om te voorkomen dat dit weer zo ging. Mijn eerste was onverwacht prematuur. Ineens gebroken vliezen en paar uur later begonnen de weeën. Kleine moest inderdaad ook elektrode op het hoofd, aan de ctg vast, moest in bed blijven en mocht niet lopen of onder de douche of zo om de weeën op te vangen. Meer dan een uur persen, waarschijnlijk omdat ze me te vroeg lieten persen. Ik had wel volledige ontsluiting, maar kind lag nog niet heel laag. Uiteindelijk een knip zonder dit te vragen, werd gewoon gezet. Ik zei meteen nadat hij eruit was, ik wil het overnieuw doen, ik ben niet tevreden. Gelukkig de 3 kinderen daarna hele fijne en super super snelle bevallingen thuis gehad. Doordat ik me veel beter kon ontspannen, precies wist wat ik wel en niet wilde. Tweede bevalling duurde daardoor maar 3 kwartier, de derde krap een half uurtje en de vierde heb ik maar een kwartiertje weeën gehad en toen viel die eruit. Geen draadjes meer aan mijn lijf, geen controles door verloskundigen die je niet kent (kreeg sowieso helemaal geen controles tijdens de bevalling omdat het zo snel ging). Lekker blijven lopen tijdens de weeën zodat het indalen super snel ging. Niet op mijn rug vast in bed, dus alle ruimte in het bekken om het kind snel te laten indalen.
@Gruffalo123 Wat goed om te lezen dat je erna zo'n fijne ervaringen had Zo kan het dus ook... ik ga zeker kijken hoe deze zs gaat verlopen en als er geen bijzonderheden zijn, zeker eens bespreken met de vk wat er mogelijk is.
Bij mij begonnen beide bevallingen met gebroken vliezen. Bij de eerste bevalling duurde het 20 uur voordat ik de eerste wee kreeg (daarna gewoon natuurlijk bevallen). En bij mn 2e kreeg ik 14 uur nadat mn vliezen braken de eerste wee. Toen ook natuurlijk en thuis bevallen. Ik zou dus zeker een dag wachten na het breken van de vliezen. Grote kans dat je dan toch binnen die 24 uur weeen krijgt!
Gebroken vliezen is ook verder prima, bij 70% begint de bevalling dan binnen 12 uur, bij 90% binnen 24 uur en bij 99% binnen 48 uur (ongeveer) bij mij braken mijn vliezen rond 13 uur en die nacht rond 2:30 begonnen de weeen. Om 6:30 in bad gestapt en kort na 14 uur is mijn dochter geboren. ik ben het helemaal eens dat er veel te snel en te vaak wordt ingegrepen. En vergeet niet wat het psychologisch met een vrouw doet als een „kundige“ beweert dat je iets niet kunt, dat het niet gaat lukken of dat die of die ingreep „echt noodzakelijk is“.