We hadden een koelkast besteld bij Samsung. Vrijdag 10 sept geleverd kapot hele diepe deuk in de deur… na veel telefonisch contact valse beloftes is hij woensdag 22 sept eindelijk opgehaald! Vandaag zou de nieuwe komen… maar nee een mail komt niet. En als je via de app vraagt weten ze geen reden.. Wat een ellende we hebben van mijn ouders een mini koelkastje geleend.. Maarrr vandaag komen de boodschappen.. word tetris spelen. Hopelijk horen we snel meer wil mijn grote koelkast! Ook met H zijn hapjes makkelijker
Hoe erg mijn schoonmoeder aandringt dat we daar moeten eten en hoe weinig begrip er is dat onze oudste nogal zit met prikkelverwerking en na een drukke dag zijn rust nodig heeft (of hij misdraagt zich enorm bij het eten), de jongste vaak filmpjes moet kijken ivm afleiden zodat hij wel eet en ik vaak op bed eet omdat ik teveel pijn heb. Nu hebben we volgende week een fotoshoot, iets dat wij hun geven. Met hele gezin van schoonouders dus. En weer: komen jullie daarna eten? Nou reken er maar niet op, fotoshoot op locatie kost gewoon veel energie: onze oudste haat foto's, onze jongste heeft 0 geduld en dat vraagt veel van mijn lijf. Jongste slaapt ook nog na de shoot. Dat is het ons niet waard om over de grens te gaan van mij en de oudste. We stoppen met liefde alle energie in de fotoshoot en ik vind het geen probleem om daarvoor extra pijn te krijgen. En t wordt ons zo kwalijk genomen dat we niet daarna kunnen eten daar. En schoonzus werpt zich dan altijd op als ideale dochter en stookt lekker. Laatste keer konden we niet mee eten omdat we weer eens de darmen moesten spoelen van de jongste en dat is na zijn 2e dutje omdat man dan thuis is en zijn maagje leeg. Zelfs dat leverde al hoop gezeik op.... sorry als wij tot 18:30 in de stront zitten met een gillend kind van pijn en dat onze oudste om 19:00 op bed moet en we het gewoon niet redden. Het is geen onwil... We hebben aangegeven: wil je ons hebben eten, leuk! Maar geef het op tijd aan, zodat wij die dag rustig aan doen en niets plannen verder, nodig niet altijd en eeuwig gelijk je dochter+hun gezin erbij uit want dat is gewoon teveel in een niet ruim huis en heb begrip als wij niet kunnen: ik eet al vaker niet dan wel samen met mijn eigen gezin, dus als ik dat al niet kan hoe moet ik t dan bij jullie doen op een slechte dag?
❤️❤️❤️ Ik kom net bij de oogarts vandaan. Heel veel foto’s weer gemaakt en van alles in m’n ogen gedruppeld waardoor ik er nu uitzie als één of andere alien. De druk is 2 punten naar beneden gegaan. Dat is hoopvol maar nu wel nog wat zwaardere medicatie gekregen. Hij moet weer op de 16/18 komen. Dus later deze week weer heen. De arts had goede hoop. Heel fijn, maar ik kan alleen nog niet goed lezen. Dus zette hij me een leesbril op en dat lijkt nu een oplossing te zijn. Is ook niet zo gek zei hij: veel mensen tegen de 40 lopen tegen dit soort ‘klachten’ aan, alleen in mijn geval komen dit soort dingen 10x harder aan omdat er dan iets mis is en ik daar totaal van in paniek raak. Ik moet zeggen dat ik wel wat geruster ben dan de afgelopen dagen en dat is fijn. Ik moet nu van de artsen ‘alleen even’ mijn stress echt serieus gaan nemen. Toen ik vertelde dat ik het wel heel druk had op m’n werk, begonnen ze al te knikken vrijdag, maar toen ik net vertelde dat ik al ruim 3 jaar nog geen nacht heb doorgeslapen, keken ze me aan alsof ze water zagen branden… Dat wordt een gesprek met mijn manager morgen Ik heb wel net nog even vreselijk moeten lachen met m’n moeder aan de telefoon. Ik had een andere arts dan m’n ‘eigen’ glaucoom arts vanmorgen. Toen hij binnenkwam zei ik meteen: ‘waar is dokter S?’ Ze zeiden dat dokter S aan het opereren was waarop ik zei: ‘haal hem NU uit die operatiezaal’ Ik begreep ook wel dat dat echt belachelijk was en excuseerde me meteen maar ik was zo in paniek: heb amper geslapen vannacht. Ach, is er toch nog gelachen vandaag…
Ik noem helemaal niemand een wappie. Ik noem alleen de avond voor je de code nodig had wsppie-avond. Omdat dat de laatste avond was waarop de wappies (en ongevaccineerden die wel hun gezond verstand hebben gehouden, maar om wat voor reden dan ook geen vaccin kan of wil) uit konden gaan. (Ik was er zelf ook bij. Best normale mensen ook daar ) Misschien was die man wel helemaal voor controle maar mocht u niet van zijn baas, en was ie daarom chagrijnig. Of misschien was zijn konijn net overleden. Weet ik veel. Mijn mond viel ervan open dat we door een oorwurm werden bediend. Gelukkig was het gezelschap waarmee ik er was vrolijker. Zullen we trouwens deze discussie hier stoppen? Wil best doorgaan onder het coronaforum hoor. Maar denk dat dit de juiste plek niet is.
Oooo zo herkenbaar frustrerend! Wij eten al jaaaaaaren niet op zondag ergens mee, dat werkt hier niet met de volgende dag school. Echt nog steeds quasi verrast/beledigd doen en vragen waarom.
@Iertje81 wat fijn dat de medicatie al wat doet! Hopelijk de sterkere medicatie nog meer. En ach, een leesbril is ook wel oke toch. Succes met het gesprek morgen. Wat niet gaat, gaat niet!
Ja dat is het precies, 'oh? Weer niet? Oh jammer hoor... waarom nu weer niet? Ja ja, zal wel... X komt wel weer hoor, zij is er WEL hoor!' Dan denk ik: luister nou eens mens naar wat ik zeg, ik snap de teleurstelling maar die hebben wij ook! Denk je niet dat ik graag dat zou willen kunnen?
Ik vind het echt triest dat familie zo doet zeg. Probeer het van je af laten glijden. Je doet wat goed is voor je kinderen, en dat is het belangrijkste!
Ik normaal wel, maar schoonmoeder is lastig. Ze blijft heel erg pushen en op t moment dat ik of mijn man zegt: joh we vinden het vervelend dat je zo doordramt nu, schiet direct in de slachtofferrol en gaat huilen. Ik heb ook echt wel gezegd: hoe denk je dat het voor mij/ons is? (Schoonzus doet t zelfde, die is nu ook al aan t pushen dat het zoooo gezellig is om samen te eten... ) En wij denken nu vooral: voor wie is t nog leuk om samen te eten als er zo'n druk op staat?
Dat hebben we wel geleerd, we geven niet toe omdat ik belang van eigen gezin op 1 zet en wij vinden de fotoshoot met de schoonfamilie prio over samen eten maar goed als ze liever samen wil eten, annuleer ik wel de shoot (Overigens alle begrip van mijn schoonvader, die nog nooit druk ergens op heeft gelegd. Die zit er ook niet op te wachten dat zn vrouw zo moeilijk doet en zelfs kan huilen erbij)
Wat fijn dat het wat beter gaat. En dat ze er ook wat aan kunnen doen. En qua werk… je bent niet onmisbaar! Het is gewoon vervelend voor het werk maar jammer dan! Je gezondheid gaat voor alles.
@GroeneBomen Ik denk dat het ook wel heel erg ligt aan de band met je schoonouders dan. Ik zou het vanuit mijn familie zien als een win-win situatie. Je schoonouders blij, je hoeft niet te koken of af te wassen maar schuift aan als je je op dat moment goed genoeg voelt, drie paar extra handen voor de kinderen... maar wij gaan dan ook rustig even bij elkaar thuis ergens op bed liggen bijvoorbeeld, en ik zou in jouw scenario de oudste gewoon aan opa/oma/tante kunnen overlaten terwijl je gaat rusten. Na het eten poets je de kinderen hun tanden, steekt ze in hun pyjama, en thuis schuif je ze zo door naar bed.
Pfff. Je zou bijna gewoon op een extreem slecht dag met ze gaan. En dat het dan 1 groot jankfeest wordt. En als ze daar dan wat van vinden heel droog opmerken dat het eigenlijk elke dag zo gaat bij het eten. Wordt je nooit meer gevraagd denk ik Maar waarschijnlijk wil je dag jezelf en de kinderen niet aan doen.
@Iertje81 Dat klinkt wel hoopvol. Leesbrilletje... tja... ik heb er inmiddels ook meerdere liggen omdat ik anders echt niks zie. De stress.. is wel iets om wat mee te doen. Ook al wil je het niet en vind je dat je alles aan moet kunnen. Vergeet niet dat je naast je werk ook je gezin, de gebroken nachten en de stress over je ogen hebt. Dikke knuffel nog maar eens.
Dat is nog steeds lastig met een prikkelgevoelig kind ( en/of een kind wat extra zorg nodig heeft) Het gaat bij mijn ouders wel zo ongeveer als bij jou, maar mijn jongste dochter schuif ik daarna niet zomaar naar bed. Daar ben ik dan nog echt wel minimaal een uur mee bezig thuis, als het meezit. Dus ik snap het wel dat dat lastig is, ook al nemen ze op het eet-moment alles van je over.
Zo is onze jongste. Onze oudste die heeft dan nog een heel lange tijd nodig om terug wat rustiger te worden. Eens ze wat ouder worden, kan je hen rustig op hun tempo nog wat laten ontprikkelen, want ze gaan ook later slapen maar met mini's die daar moeite mee hebben, is dat al anders.