ik heb mijn post ook nog aangepast. Ik ben benieuwd of ik de juiste conclusie nu trek uit je verhaal over de extra mee eter in de situatie van dit topic?
Ik ben het ook zo gewend dus ik weet niet beter. Ik vind trouwens de term ongastvrij helemaal niet zo gepast in deze situatie. En heeft naar mijn mening ook niet veel te maken met of je mensen wel of niet mee laat eten. Het is in mijn ogen meer van toepassing hoe welkom je je gasten laat voelen.
Ik zou er gewoonweg niet op zitten wachten. Je kent die hele man niet en hebt toch een bepaalde verwachting bij de avond. Maar bij mij kan je ook niet zo maar aanschuiven met het eten hoor.. Kinderen wel dat zijn kleine eters maar een volwassene kan echt niet zomaar mee eten zonder dat eerst te hebben overlegd.
Ik vind dat je dat behoort te vragen ja. Dat als eerste. Of op zijn minst aangeven dat je vader nu bij je inwoont en het een beetje lastig vind wat met hem te doen ivm ons etentje. Dan kan ik daar uit mezelf op reageren en nadenken of ik dat wil. Het ligt helemaal aan de situatie of ik dat zou zien zitten dan. Het zou niet perse ja of perse nee zijn. Maar ik heb dan een keuze. Nu, in deze situatie, wordt ik dan gewoon voor het blok gezet en kan ik het niet meer goed doen en ben ik de gebeten hond. Want of ik zit met een extra gast die door een ander is uitgenodigd en waarvan ik niet weet of ik dat wel wil. Of ik weiger de gast en ben dan degene die moeilijk doet. Terwijl mijn ‘vrienden’ me in dat lastige parket brengen. Ik vind dat dus echt onbeschoft en best wel asociaal. Het heeft voor mij echt met respect te maken voor mij.
Die extra gast zou daar bij mij niets van merken hoor. Ik zou degene die kiest in mijn plek en dus vermeld ipv vraagt onbeleefd vinden en het ook wel zeggen achteraf. Zelfs als het meevalt, zou ik er wat van zeggen. Dus mijn antwoord. In uw huis doe je het zoals jij het zelf wil, ben je ergens te gast moet je niet in die mensen hun plek bepalen wat fijn is of niet. Zelfs al vind je het zelf geweldig, vragen is maar een kleine moeite.
sta je er ooo zo in met kinderen? Dus stel er komen vrienden eten met hun kinderen. Niet heel chiquer of uitgebreid maar een normaal gezellig samenkomen en ze nemen een extra kind mee (vriendje/vriendinnetje, neefje/nichtje die daar toevallig die dag speelt/logeert). Ik doe dit zelf dus wel af en toe als de kinderen een vriendje/vriendinnetje/nichtje/neefje bij hun hebben of die blijfven logeren. Dan gaan die mee naar vrienden als we daar zouden eten. Ik denk niet dat mijn vrienden er moeite mee hebben want heb er nog nooit iemand over gehoord maar nu ik hier lees ga ik er wel over twijfelen. Ik heb er in ieder geval nooit bij stil gestaan dat iemand dit onrespectvol kan vinden omdat ik er zelf dus geen moeite mee heb om een kind meer of minder aan tafel neer te zetten. Ongeacht of dat kind dan bij mij, mijn gasten of wie dan ook hoort. En ik heb ook nooit het gevoel gehad dat iemand geen respect voor me toont als ze iemand extra meenemen naar ons huis toe.
hihi, zelfs als het mee valt? Heb je ervaring met bezoek wat ongenodigd kwam en vreselijk was? Sorry ik moet echt een beetje lachen om je bericht, niet vervelend bedoeld, maar ik krijg van die visioenen van vreselijke tokkies die je dan “opeens” aan je tafel hebt zitten, terwijl je een keurig diner hebt voorbereid Ik krijg echt de indruk dat het helemaal niks met gastvrijheid te maken heeft, het is gewoon iets wat men prettig vindt of niet. Er is geen goed of fout, denk ik. En ook een soort van gewenning of gewoonte?
ik ben blij dat ik die vraag gesteld heb want deze indruk krijg ik nu ook. Dat het een gevoel is dat de mensen hebben die het niet fijn vinden. Dat het niet specifiek 1 of meerdere dingen zijn wat je zo kan benoemen maar dat het een niet prettig gevoel is om een onbekende gast te krijgen zonder er zelf een keuze in te hebben.
Nou ik zou het altijd even aangeven. Dan zet ik tenminste het andere gezin of mijn vrienden niet voor het blok en kunnen zij aan de hand daarvan besluiten of ze ons nog steeds willen ontvangen of dat ze het liever verzetten. Ik ben dan toch te gast bij hen, dan vind ik het vreemd als ik ineens andere mensen mee ga nemen. Ik heb het wel eens gehad hoor maar dan zegt mijn vriendin gewoon joh, L heeft een vriendinnetje te logeren is het goed dat ik haar meeneem? Ja prima is mijn antwoord dan. Het gaat mij helemaal niet over het eten of dat ik niet zelf een avond minder kan eten maar meer zoals @Syane zegt dat je toch minimaal even kunt overleggen met de gastvrouw of gastheer zodat zij ook de vrijheid hebben eigen keuzes te maken. Ik had dus een vriendin die op een gegeven moment altijd haar vriend meenam als we samen afspraken. Was een leuke vent hoor en helemaal niet erg iemand erbij, gezellig. Maar ik miste op een gegeven moment wel gewoon mijn vriendin en samen zijn. Nou was dit structureel en niet eenmalig want dat is ook een verschil. Maar toch, ik kan me voorstellen als je een andere verwachting hebt het dan even schakelen is.
Als je iets niet fijn vind moet je dat idd gewoon zeggen e. Het feit dat de avond leuk was,veranderd niets aan het feit dat je niet wil dat er niet gevraagd word of je een extra gast oké vind. Ik zit allesinds niet te wachten op sommigen hun vaders of moeders
Ik vind het wel met gastvrij/respect te maken hebben. Ik zou nooit tegen iemand zeggen dat hij/zij niet mag komen. Ik vind dat echt heel ongepast. Dus het zou nooit in me opkomen deze vader te weigeren. Zo zou ik ook nooit als wij gaan eten en iemand is hier (onverwacht) zeggen dat we gaan eten en of diegene weg wil gaan dan wel even wil wachten. Dat gaat er bij mij niet in. Sterker nog, daar heb ik een aversie tegen ontwikkeld uit eigen ervaring vroeger. Als ik bij een kindje ging spelen mocht ik weggaan als er werd gegeten of er werd gevraagd te wachten (en dus soort van toe te kijken tot het gezin gegeten had). Ik kan dus onwijs slecht tegen dit soort situaties. En dan kun je zeggend at zijn twee totaal verschillende dingen. Maar het roept bij mij precies hetzelfde gevoel op.
Bedoel je mijn post n.a.v @GossipGirlxoxo vraag? Want het is absoluut niet zo bedoelt dat ik daarmee een ander als ongastvrij wil bestempelen. Ieder mag hier zijn eigen gevoel en mening bij hebben en ik vind een ander helemaal niet ongastvrij als hij/zij het niet ziet zitten als er niks gevraagd word, ik kan mij namelijk heel goed voorstellen dat je je dan overdonderd voelt en voor het blok gezet voelt. Bij mij persoonlijk is het zo geweest dat er in mijn jeugd een open deuren beleid was. Ik kon bijvoorbeeld ook 5 minuten voordat we eigenlijk gingen eten sms’en of bellen dat ik toch niet mee at. Ik ben het gewoon zo gewend, andersom zou ik zelf niet onaangekondigd met iemand mee gaan die bij een ander stel zou gaan dineren. Excuses als ik jouw of iemand onbedoeld heb gekwetst dat was absoluut niet de bedoeling.
Hmmm, goede vraag. Dat ligt er aan. Als onze kinderen echt vrienden zijn met hun kinderen en zich er op verheugden om samen te spelen en ineens komt er een vreemd kind mee wat bijv heel bepalend is in de situatie en onaardig dan zou ik daar echt niet blij mee zijn. Maar ik ga er eigenlijk vanuit dat die vrienden dat wel kunnen inschatten of het zou klikken en of dat ze leuk samen kunnen spelen. Maar eerlijk gezegd gebeurd dat hier eindelijk ook niet. Als we met vrienden afspreken om iets met het hele gezin te gaan doen dan komen er geen andere kinderen mee.
Ja maar dat komt dan door jouw persoonlijke ervaring. Ik draai het juist om: ik zou nooit blijven hangen als het etenstijd is en we niet hebben afgesproken dat ik mee zou eten. Ik zou het heel vervelend vinden dat mensen het idee hebben dat ik mijzelf opdring. Ik zou ook nooit zomaar met mensen mee gaan naar hun vrienden ofzo…
Maar kun je wel begrijpen dat sommige mensen er moeite mee hebben? Ik vind het zelf echt niks met gastvrijheid te maken hebben, iedereen is gewoon anders. De ene vriendin die ik bel om spontaan iets te doen is enthousiast en de andere afhoudend. Allebei prima toch?
Eerlijk? Nee, kan het me niet inbeelden wat nou het probleem is. Ik ben ook graag op mezelf maar als je dsn toch bezif bent omdat er mensen komen maakt een persoon meer of minder echt niet uit.
Als kind dacht ik niet in termen van opdringen of blijven hangen. Maar als ismsnd hier komt en die geeft aan niet te blijven en ineens is het zo gezellig dat we de tijd vergeten dan duik ik samen met mn bezoek de keuken in om iets te maken. Of we bestellen iets. Geen probleem.
Dat eerste doe ik wel, als de buurkinderen hier nog zijn aan het eind van de middag dan zeg ik gewoon: jongens, wij gaan zo eten, tijd om naar huis te gaan! En ik weet dat dat andersom ook zo gebeurt. Met schoolvriendinnetjes gebeurt dat eigenlijk niet, hier is het voor alle kinderen vijf uur tijd om naar huis te gaan. Laten wachten terwijl wij eten en daarna verder spelen doe ik niet, dat zou ook niet in me opkomen.
In principe stuur ik niemand weg als we gaan eten en vraag ik mensen die hier zijn of ze mee willen eten op de buurtkinderen na. Als dochter met 1 of soms 10 kinderen in de tuin speelt voor we gaan eten zeg ik wel “jongens wij gaan eten, M. Komt straks weer buiten of jullie zien haar morgen weer” en dan laat ik ze uit de tuin gaan. Dochter eet al slecht en als er dan ook nog kinderen binnen of in de tuin op haar wachten dan is het helemaal drama aan tafel met haar.