Hoi allemaal, Ik moet even spuien hier en hopelijk hebben jullie nog tips. Mijn lieve dochter van 5 is sinds enkele weken veranderd in een draakje. Overal wordt tegenin gegaan, op alles hoor ik: "nee!", "doe jij het zelf maar", er wordt geschreeuwd, gestampt, met deuren gegooid. Minimaal drie keer per dag moet ik wel een time-out of straf bedenken. Ik heb al geprobeerd met haar te praten, haar keuzes te geven, goed gedrag te belonen, meer één op één tijd met haar door te brengen, etc. Maar niks helpt. Ik had gehoopt dat het even een fase zou zijn, nieuwe start van het schooljaar misschien? Maar er verandert niks en intussen word ik er zelf ook best verdrietig van, ik wil niet steeds in de clinch liggen met mijn dochter. Hoe krijg ik dat lieve, zachte meisje terug?
Oeh lastig hè! Ik heb een boek gelezen. Hoogsensitief opvoeden. Heel leuk ( en nuchter ) boek waar je als ouder echt top handvaten krijgt. voorbeeld; 5 minuten van tevoren aankondigen dat je gaat. Voorbeeld; niet midden in een filmpje stoppen, maar aangeven. Na dit filmpje stoppen we en gaan we dit en dat doen. Nou. Dat soort kleine praktische dingen. Heeft hier heel goed geholpen
Oei dit wil je misschien niet horen, maar van school veranderen kinderen. Het hoort bij hun ontwikkeling. Soms maken ze zo weer een stapje naar zelfstandigheid, autonomie (denk peuter puberteit). Het kan ook zijn dat het op school behoorlijk wennen is na het rare jaar. Of dat ze daar niet lekker op haar plekje zit ( verschillende redenen). Thuis kunnen kinderen hun frustraties er uit gooien naar een vertrouwd persoon waar ze zich wel veilig voelen. Het begint met begrip, en minimale ‘eisen’. Hier is dat bijvoorbeeld; balen dat je een rot dag hebt gehad op school. Wil je me er over vertellen? En dan echt de tijd nemen om samen te praten. Verder verwacht ik dat ze hun jas ophangen en hun tas uitpakken. Maar tafeldekken laat ik maar even. Dat komt ooit wel. Hou eens bij op welke dagen gaat het zo, en is de ene dag beter dan de andere? Hoe is ze bijv in t weekend/ Lange en korte school dagen. Speelt moeheid/ frustratie/ angst misschien een rol. Schrijf dingen op zodat je inzicht krijgt in het gedrag. Kom je er niet uit dan kun je eens in gesprek met school hoe ze daar is. En je kunt ook een orthopedagoog om raars vragen. Soms kan 1 afspraakje al zo veel helpen voor jou als ouder of zicht op het probleem te krijgen en hoe je het weer kunt ombuigen. hopelijk kun je hier iets mee. Kinderen, schatjes en draakjes tegelijkertijd
Heel herkenbaar. Sinds de vakantie voorbij is zijn de kinderen vooral moe en daardoor soms heel boos/opstandig/brutaal/onredelijk. vul maar in Ik probeer enerzijds duidelijke regels te blijven handhaven én anders niet op alle slakken zout te leggen. Daarnaast hebben we besloten 1 dag minder opvang te doen en hopen we dat ze daarmee wat meer tot rust komen. hopelijk gaat deze fase snel over
Hoort erbij! Ik ben er ook blij om, dat is om te oefenen voor de kinderen. Ze worden zich steeds bewuster van zichzelf en zetten zich af. En we hebben nu zoon hooguit 2x in de week op de trap: bijna 6. Maar ook periodes dat het 3x per dag trap. Maar ik krijg wel minimaal 1x per dag een grote mond hoor. En ook.ik ben er wel eens spuugzat van en ben de onredelijke moeder en pak dingen af dan of zet neem hem mee naar buiten zodat iedereen hem kan horen schreeuwen (En dan is t ook gelijk klaar haha) Je meisje wordt gewoon ouder Ik geef hem meer zelfstandigheid. Hij zet zelf het bad aan bv. Continu klagen over het eten? Prima, je helpt nu mee met koken en begin maar met snijden. We hebben een kaart op de deur met de dagen van de week en hij weet waar hij aan toe is: wanneer hij korte schooldag heeft, wanneer gym etc. Thuis ook aardig vaste planning: thuiskomen na school = minimaal 45 minuten rust en chillen voordat hij gaat spelen buiten. Zeuren erover of grote mond? Niet buiten spelen. En nu merkt hij zelf hoeveel het hem helpt en komt het voor dat hij de hele middag thuis is uit eigen keuze En dat merken wij dus tov vorig jaar: hij is beter in keuzes maken en geeft minder stress en gedoe en dat maakt hem gelukkiger hij wordt meer onafhankelijker en is bewuster van zijn handelen en de consequenties. Er is minder strijd, veel minder zelfs. Loopt weer lekker.
Herkenbaar: merk dat mijn zoontje van 5 ook hard verandert en idd brutaler/bijdehanter/opstandiger wordt. Pas zelf sinds hij nog kleiner was al de technieken toe die @Malbec beschrijft en heb het gevoel dat dat echt wel helpt. Ben verder zelf nogal een pick your battle figuur en redelijk geduldig maar als het me te gortig word schiet ik ook weleens uit m’n slof. Word er alsjeblieft niet te verdrietig van! Ik denk net als @Iris86 dat afzetten tegen ouders hoort bij opgroeien en dat het eigenlijk een compliment is: ze voelt zich bij jou veilig genoeg om met dit soort gedrag te experimenteren.
En wees er dankbaar voor ook. Want hoe shit het ook is, het leert je kind onwijs veel Ik heb een neef die zich nooit afzette, lief kind was, nooit boos op zijn ouders, nooit een strijd maakte van iets. Met als gevolg dat hij als puber een engel was ook. Maar ook met zichzelf worstelde: wat wil ik? En helemaal als volwassene niet met stress kom om gaan: hij had nooit gezegd 'ik wil dit niet'. Dus overwerkt, ongelukkig en met 30+ nog thuiswonend Dat hele cruciale onderdeel van groot worden, dat oefenen met de ouders... dat had hij gemist. Hij leert nu 'nee' te zeggen: heeft zijn eigen huis en zijn moeder beslist nog alles voor hem. En ik heb voor het eerst gehoord 'mijn huis, mijn leven. Ik wil deze stoel hier niet!!'. En mijn tante was helemaal verbijsterd En dan besef je wel hoe belangrijk die fases van afzetten zijn voor een kind. Want een kind dat zich niet uit/durft te uiten/kan uiten kan later ermee in de knoei komen.
Mooi gezegd! En helaas ook herkenbaar; vanuit persoonlijke ervaring kan ik zeggen dat dit erg waar is. Dat als je dit grenzen aangeven, experimenten met verzet etc als kind niet leert, je er als volwassene heel erg mee in de problemen kan komen.
Wat andere ook zeggen stuk autonomie, grenzen zoeken kijken wat kan en niet kan. Leren welke plek ze heeft in deze wereld. Ze is niet meer zo klein dat ze je hulp wil maar soms ook niet zo groot dat ze de hulp niet wil. Kijken naar ze wel zelf kan doen en waar ze jullie bijvoorbeeld mee kan helpen. We geven al heel erg lang aan wanneer we gaan en dat helpt dat er minder piepen is. Na schooltijd een rustmoment in plannen helpt ook. We gaan altijd even wat drinken en dan kijken wat hij gaat doen. Een klein filmpje en dan spelen. Of als er een klasgenoot is dan samen spelen. Verder veel tellen tot 10
Hier idem, eigenlijk vanaf geboorte (de vaste patronen, prikkels en bewuste rust afwisselen, voorspelbaarheid en consequent (digitale kookwekker doet wonderen ookal is dat filmpje niet afgelopen!!!) Laat je dingen verslappen of is ze dag elders onder de pannen waar van rust niet veel kwam dan hebben een probleempje...Ze kan wel brutaal wezen maar t blijf meer bij mamaaaaaaaaaa en een diepe zucht. Alles wat op drift lijkt wat je herkent van peuter/dreumes vaak soort onmacht, opgebouwd drukvatje wat zich gaat ontladen. (en zich vaak tegelijk daar ook rot over voelt)
Hoi allemaal, Beetje late reactie maar fijn om jullie ervaringen te lezen! En vooral fijn om te weten dat het er een beetje bij hoort. Dochter zit ook in een drukke periode, komende verhuizing en oma die ziek was en nu flink aan het herstellen is. Jullie tips doe ik zeker wat mee: weer even terug naar alles vijf minuten vantevoren aangeven en iets meer rust inplannen in de week. Ook breng ik haar weer iets vroeger naar bed want dochter is echt een kind dat veel slaap nodig heeft.