Hallo, Mijn dochter wordt in december 4. De juf van de psz begon erover dat mijn dochter zo'n 4 x op een ochtend een flinke huilbui heeft waar ze geen raad mee weet. Ze kan geen grip krijgen op haar. Ze vindt het gedrag ook nog te vaag en het probleem niet groot genoeg om te laten onderzoeken, maar wel wil ze met ons in gesprek hoe ze het beste klaargestoomd kan worden voor school. En nu komt het.. thuis hebben we dat niet. Ze kan wel wat emotioneel reageren, maar passend voor een peuter en heel goed te begeleiden. Ik vind haar gemakkelijk te troosten en terug bij zinnen te krijgen. Ik schrik dus wel van het beeld dat de juf me schetst en voel me nu erg onzeker over de start van groep 1 (heb ik al een topic over gestart, super bedankt voor de fijne reacties!) Juf spreekt van hooggevoelig of iets binnen ASS. Ikzelf denk gewoon aan een kindje dit nog lekker door mag rijpen, maar goed.. Heeft iemand tips wat ik kan doen in contact met school? Of tips om mijn dochter een zetje te geven om wat meer haar hoofd te blijven gebruiken ipv in een huilbui te verzanden?
Is het een drukke groep is er sprake van overprikkeling. Is ze vlot en is het saai? Duurt het te lang en is het uit vermoeidheid?
Ik vind juf nogal voorbarig als ik eerlijk ben, op het onprofessionele af. 3 jaar is bij zulke minieme problemen veel te vroeg om aan ass te denken. Ter vergelijking, bij mijn jongste zoon met zeer groot taalprobleem, flinke rigiditeit plus een genetische aandoening geassocieerd met ass durfde de psychiater die diagnose zelfs nog niet te stellen op die leeftijd. Naar school zou ik open communiceren en misschien kan er op de psz eens iemand registreren wanneer je dochter die huilbuien heeft. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld lang gehuild bij overgangen. Dan zou je je dochter extra kunnen ondersteunen in dat soort situaties.
Of is ze de groep ontgroeid en haakt ze bij groepsactiviteiten gewoon compleet af. Die van ons kreeg "vage gedragsproblemen" maar kennelijk was ze haar groep ook gewoon echt BEU. Op de basisschool aangegeven dr gelijk in t stramien te zetten en handhaven wat ze willen zien (dus niet pamperen van "aaaah ze is nieuw, dat komt later wel") uiteraard na uitleg wat de regels en gewoontes zijn en de eerste week even helpen onthouden. Ze liep gelijk t vuur uit de schoenen, deed goed mee (wel beetje snel afgeleid) maar VRAAGT ook om rust en dan gaat ze in een wat afgeschermder hoekje even puzzelen ofzo. Na een kwartiertje is de bui gepasseerd en t hoofdje even tot rust gekomen en heb je weer een vrolijke wervelwind. Allicht werkt t voor je meissie om zo af en toe met een puzzeltje ofzo even apart te zitten van de meute. Hier zijn wij beiden hoogsensitief, althans geen diagnose maar strepen t hele lijstje zo achter elkaar af. Dus toen we bij haar merkten als baby zijnde dat prikkels echt een ding waren hebben we dat in de kiem gesmoord en heeeeel rustig aan opgebouwd. Af en toe even grensje over en dan weer rust momentje en kennelijk heeft ze dat zelf nu ook door, al gaat t soms nog een beetje mis doordat ze speelt alsof er geen morgen is en dan komt er een rekening... Je kan t allicht even proberen of dat een beetje helpt.
Mijn dochter kan ook zo doen, als ze zich niet begrepen voelt. Juf en de andere kindjes verstaan of begrijpen haar soms niet goed. Zou het dat kunnen zijn? Thuis, bij jullie, weten jullie waarschijnlijk altijd precies wat ze bedoelt, maar de juf kent haar niet zoals jullie dat doen. Bij mijn dochter gaat het beter nu ze zich beter verstaanbaar kan maken.
Bedankt allemaal voor jullie fijne reacties! Ik vond het ook nogal snel om te spreken van ASS. Heeft ze ook echt niet hoor. Ben ik van overtuigd. Op andere plekken, zoals bij haar vrienden, bij familie en bij onze vrienden gaat het altijd gewoon goed. Ik denk zelf wel aan auditieve overprikkeling idd. De juf denkt ook aan overprikkeling. Volgens mij is het niet perse een drukke groep, maar ja dat weet ik natuurlijk niet. Groep 1 is natuurlijk nog drukker.... Cognitief gewoon gemiddeld schat ik in, alles lukt op niveau. Ze heeft wel een hele grote fantasie en houdt niet perse van dingen als puzzelen. Ze is meer van knutselen, bouwen, en rollenspellen spelen met popjes. Ze heeft ook denkbeeldige vriendjes die echt een rol spelen in haar leven. Het speelse en vrije is belangrijk nog voor haar. Ik vermoed ook dat ze niet helemaal goed begrepen wordt door de juf. Het kan idd ook een energieprobleem zijn en moet ik gewoon meer eten meegeven. Ze heeft een een heel snelle stofwisseling. Thuis ontbijt en luncht ze 2 x. (Niet handig. Ik know). Ik durf niet zo goed te vragen of ze vaker mag eten... Haha. Ik voel ook schaamte dat ze een individuele aanpak vraagt... Ik wil de juffen die al zo hard werken niet extra belasten. Maar misschien staan ze er wel voor open. Binnenkort heb ik een oudergesprek..
Hoe oud was je dochter toen ze beter ging praten? Mijn dochter kent wel genoeg woorden, maar heeft nog moeite met zinsbouw. En als ze gefrustreerd raakt, is praten nog 10 x moeilijker.... Ik denk ook echt dat het beter wordt wanneer ze beter praat.. Heb je daar nog iets mee gedaan destijds? Of ontwikkelde ze zich daar vanzelf in?
Ik vind het knap dat je dochter om rust kan vragen! Ik ben ook benieuwd hoe jullie dat voor elkaar hebben gekregen! Hoe oud was ze toen ze dat kon?
Net 4 (en een paar maanden ivm scholensluiting) juf hadden we al ingeseind om daar vooral in mee te gaan want anders breekt de donderwolk uit. Maar die kende dat soort kinderen uit ervaring ook. Het is heeeeeel moeilijk om dat te leren aanvoelen dus wij stonden er echt van te kijken toen ze het zelf aangaf. Wij hebben eigenlijk van baby af aan "downtime" momentjes gekozen na een activiteit of een bepaalde (opbouwende) dosis aan prikkels en dan continue hetzelfde vertellen "even hoofdje rust en straks weer verder" dat is eigenlijk een soort patroon geworden, net als een slaap ritueel bijv. en kennelijk heeft ze dat overgepakt en eigen gemaakt. Op doldwaze dagen vergeet ze dat soms en dan vraagt de juf het even aan dr en dan is 't "ohja". Het is een proces waar ze de komende jaren nog wel erg in moet houden en dat zal met vallen en opstaan gaan maar vooralsnog reguleert ze t behoorlijk goed gezien dr leeftijd. Ik kon dat echt nog niet, net als filteren van geluid, dat was voor mij pas rond een jaar of 7 denk ik.
Wat betreft het eten: Wij geven onze peuter ook altijd naar de peuterspeelzaal naast fruit een boterham mee omdat hij thuis ook vrij vroeg luncht. Zou het niet voldoende zijn als je kindje dat ook doet?
Hier ook een peuter die niet zo goed kan aarden op de psz. Hij heeft wat gedrags dingetjes die opvallen. Op het kdv gaat het beter. Psz had de pedagoog ingeschakeld en die stellen nu integrale vroeghulp voor. Hij heeft deze problemen thuis niet of gehad en nu niet meer. De psz heeft het ook vaak erover dat hij AL naar groep 1 moet volgend jaar (ik zie nog een jaar vol mogelijkheden want hij gaat PAS volgend jaar) en of dat wel haalbaar is. Ik zie niet wat hun zien maar thuis is hij natuurlijk ook niet met 13 andere peuters haha. Zijn taalontwikkeling verloopt wat langzamer (geen enorme achterstand ofzo) en hij word tweetalig opgevoed. Ik snap je zorgen... ik heb het nog geen dag los kunnen laten helaas xD. Probeer het positief te benaderen. Misschien kan er een pedagoog meekijken?
Wat is "moeite" in deze? Maakt ze wel zinnen, maar wat langzamer? Of maakt ze veelal kortere zinnen, die jullie inmiddels begrijpen, maar een ander mogelijk niet?
Ik vind dat echt super knap!! Sta er wel een beetje van te kijken . Ben geïnspireerd. Verschil met mijn meisje is dat ik geen overprikkeling zie bij haar. Ook niet op feestjes. Ook niet met carnaval, ik noem maar wat. Ik heb het dus ook nooit met haar hoeven oefenen... De overprikkeling is alleen op de psz. En dat krijg ik dan alleen mee via de juffen. Ik merk het zelf niet op aan haar als ik haar ophaal. Maar wat jij nu zegt hou ik wel in mijn achterhoofd voor op iets dat we op school kunnen uitproberen.
Hey! Wat vervelend zeg! Ik weet niet of jij dat ook zo ervaart, maar ik voel me er soms ook wel machteloos bij. Wij als ouders zien geen problemen, al mijn vrienden, familie en buren zien geen problemen. Het is voor ons heel ongrijpbaar, maar heeft wel echt een impact hè? Een kindertherapeut zei tegen mij: In algemeenheid vind ik dat er van jonge kinderen veel wordt verwacht tov rijping en begeleiders / leerkrachten snel iets roepen wat best hard aan kan komen bij ouders. Dat vond ik wel een mooie. Ik heb eigenlijk gewoon vertrouwen in mijn dochter. Maar het zou wel leuk zijn als haar juf dat ook zou zien. Ik snap wel dat de juf daar niets aan kan doen. Ze krijgt gewoon een heel ander kind te zien.... Gek is dat.
Ze is wel verstaanbaar hoor, in bijna alles wat ze zegt. Ze gebruikt ook langere zinnen, maar is nog vaak wat jonger in de manier van praten dan haar leeftijdsgenoten. Om die reden ben ik voor de zekerheid naar de logopedist geweest. Haar spraak en taal valt binnen de norm, in principe gemiddeld en zinsbouw is laaggemiddeld. Dus dan is het gewoon goed zo, maar idd moeite met het vormen van zinnen. Hmmm je berichtje blijft wel hangen bij mij. Ik ga dit toch even checken bij de juf. Want misschien lukt het haar daar niet goed om zich te uiten idd...
Je zou eens moeten vragen wat er allemaal gebeurd in het half uur wat er voor af gaat aan de huilbui. Dan kan je het pas plaatsen
Je hebt al eerder twijfel uitgesproken over of ze het gaat redden straks in groep 1. Dus ergens voel je ook dat er iets anders is. Dat is niet direct een probleem. Maar ik zou de kans wel grijpen om er mee bezig te gaan. Ik zou nu eerst in gesprek gaan met peuterspeelzaal. Wat laat ze daar zien, op welke momenten laat ze het gedrag zien. Kan ze het niveau aan? Blokkeert ze omdat iets niet lukt? Of op het sociale? En hoe gaat het thuis? Kan ze een beetje puzzelen? Tellen? Kent ze al wat kleuren? Kleuren en tekenen. Fijne motoriek. Knippen. Blokken stapelen. En de grove motoriek? Springen, fietsen, steppen. En komt wat ze thuis kan ook overeen met wat ze op de psz laat zien?
Wat de juf aangeeft betekend natuurlijk niet dat ze geen vertrouwen in je kind heeft. Maar simpel gezegd is het wel haar taak om dingen te signaleren. En het is lastig om te bepalen wanneer. Want laat ze het een tijdje op zn beloop en blijkt op school dat 4 jarigen toch wel opvallen dan zijn de ouders geschokt en zeggen ze: nou daar is op de psz/kdv/go ook nooit iets vsn gezegd. Maar signaleren ze met 3 jaar, dan vinden veel ouders dat het overdreven is en er nog tijd genoeg is. Ik weet als ouder dat een jaar (tussen 3 en 4) voelt als megalang. Kinderen kunnen ook enorme sprongen maken. Maar als er wel iets is dan is en jaar heel kort om een kind een goede start op de basisschool te laten maken. Ik heb hier een jongetje van net 3 die tijdelijk een paar maanden bij mij is omdat zijn gastouder met zwangerschapsverlof is. Ik maak mij echt wel zorgen om zijn ontwikkeling. Ik wilde er aanvankelijk niets mee doen tov de ouders omdat hij bijna terug naar zn eigen gastouder gaat. (Ik heb het wel benoemd bij het gob, zodat zij het kunnen opvolgen) maar ouders vroegen zelf hoe ik hem vond qua ontwikkeling. Dus ik heb wel benoemd wat ik zag: - hij beweegt en loopt als een dreumes die heeft leren lopen (zo'n hupsig loopje) - ik en de andere kinderen verstaan geen woord van wat hij zegt, praat eigenlijk alleen andere kinderen na en blijft dat herhalen. En zo is er nog meer. Ouders herkennen het helemaal niet. Zij begrijpen hem prima, en dat loopje vinden ze gewoon schattig. Ook zij gaven aan dat mensen om hen heen geen problemen zien. Maar ik ken maar weinig situaties waarin men dat daadwerkelijk durft te zeggen. Bedenk dat zo'n juf dit aangeeft omdat ze wil helpen.
Wat jij beschrijft is observeren, dat is één van je taken als gastouder, en dat moet je ook doen, ook al is het voor de ouders pijnlijk. Wat TS beschrijft is een juf die aan die observaties conclusies plakt (ass/hooggevoelig). En daar is die juf beslist niet voor opgeleid. Het is zelfs zo dat als de juf deze conclusies trekt, deze haar observaties kunnen kleuren, waardoor deze ook minder van waarde zullen zijn. En natuurlijk is het zo dat veel ouders hun kop in het zand steken, omdat de boodschap dat je kind mogelijk een probleem heeft gewoon knetter hard binnen komt. Maar TS geeft aan wel degelijk met de ontwikkeling van haar dochter bezig te zijn, met logopedie bijvoorbeeld.
Ze moet er idd geen diagnoses op plakken, dat is aan andere mensen. Ik werd wel getriggerd door bepaalde opmerkingen waardoor ik reageerde.