Contact met/hechten aan buik-baby: hoe doe jij dat?

Om eerlijk toe te geven vind ik het net als jou ook nog onwerkelijk. Vraag me dan ook af: Wat is hechten in deze variant, als de baby nog in de buik is? Wat voel of ervaar je dan precies… heb zelf geen idee. Bij mijn eerste kwam dat pas na de bevalling en ook echt niet meteen. Heeft paar weken geduurd.
Contact maken doe ik s’ avonds als ik op de bank lig voor de tv. Dan leg ik mijn handen op de buik en neem ik bewust even een moment om zijn bewegingen te voelen en te realiseren dat er weer een mini mensje in me mag groeien.

 

Plagen door muziek te spelen op mn telefoon.
Als hij hard of vervelend schopt vast aan te geven dat daar een week huisarrest op volgt.
Mn dochter inschakelen..."baaaaaaby kom je speeeeeeeluh?"


Of: "van gent en looooooooos ben je weer bezig?" "neeee mama dr blaas is geeeeen skippybal noch boksbal"

Echt onwerkelijk, nee dat niet. Maar wel verdraaide neutraal. Eerst gezond en wel in mn handen hebben, dan geloof ik t pas.

 

Dit doe ik ook. En nu met verlof probeer ik overdag ook zo een momentje te pakken. Maar zeker met de tweede of meer, dan wordt je ook geleefd door je werk, huishouden, andere kids. Ik moet die momenten echt bewust doen. Voor mijn eigen gevoel is dat ook belangrijk.

En ik heb ook wel momentjes samen met de kinderen en de buik. Boekje voorlezen over grote broer worden, als bv de baby druk is of de hik heeft , even laten voelen.

Dat onwerkelijk heb ik ook, en alle keren gehad. Kan me er niks bij voorstellen dat er straks weer zo een kleine frummel bij is.

 

Ik ben de vorige zwangerschap daarom begonnen met zwangerschapsyoga, dat was echt een uurtje contact met de buik-baby. Helemaal bij mn eerste was ik nog zo druk met de rest van me leven, nu was het gewoon ingepland.

 

Nooit gedaan..ja tuurlijk wel met schoppen etc je hand erop enzo maar verder echt niet hoor.. ben daar te nuchter voor denk ik. Was totasal onwerkelijk dat daar écht een baby in zat. Ook na de geboorte was ik niet op slag verliefd oid, dat groeide. Niet dat ik haar niet mooi, leuk of lief vond. Maar niet dat haleluja gejubel hoor. Was blij dat ik haar eruit geperst had, eerst ff bijkomen hoor

 

Denk voor iedereen heel verschillend. De een door praktisch aanraken of tegen praten. Zwangerschapsyoga kan je helpen zodat je stilstaat bij het feit dat je zwanger bent en er leven in je buik groeit. De een heeft er niets mee en leeft het pas na de bevalling..

Hechting ontstaat bij mij al voor de conceptie, maar ik ben daarin een beetje anders geloof ik. Ik voel zijn energie al langere tijd rondom ons, het contact is er gewoon. Ik praat wel tegen hem, maar niet hardop of echt in woorden. Beetje telepathie, deed en doe ik ook met mijn dochter. De eerste weken toen ze was geboren communiceerde we nog zo, maakte ze me b.v. wakker terwijl ik nog sliep. Dus in mijn droom, en niet door te huilen maar gewoon eh, ja. Weet eigenlijk ook niet hoe. Je staat zo in verbinding met elkaar, daar was en ben ik me heel erg van bewust.

 

Dat ervaar ik ook zo.

Wij hadden totaal geen 4e in de planning maar in de zomer kwam er toch alsnog een kindje bij me. Kon er echt niet omheen en toen besloten we om (ik denk haar) geboren te laten worden. Ik raakte meteen zwanger en neem ook vaak de tijd om contact te maken.

 

Door zwangerschapszwemmen was echt even uurtje alleen voor mij en de baby. Maar verder veel onderonsjes met baby, vaak in gedachten als ik op bed lag

Met een tweede ging de tijd ook zoveel sneller zwanger en ben je ook altijd bezig. Dus op tijd babykamer klaar etc had ik niet. Babykamer was pas met 34 weken ofzo klaar haha. Schoot er toch meer bij in omdat je al drukker bent.

 

Mooi hoe je dit verwoord. Dit heb ik nog steeds met mijn jongste dochter. Ik ben bijvoorbeeld nog steeds zo'n 5 minuten voor haar aan wakker ongeacht het tijdstip.

 

Mooi vind ik dat <3

 

Ik was ontzettend verbaasd dat er echt een baby uit me gekomen was. Bij de tweede voelde het zo logisch alsof hij er altijd al was en deze zwangerschap probeer ik te genieten, maar heb zoveel angst dat het alsnog misgaat. Kort na een miskraam zwanger geworden en afgelopen jaren teveel mensen onverwacht verloren. Ik kan niet wachten tot ik haar veilig in mijn armen heb.

Ik voel me zeker verbonden. Met alledrie en ook met de kinderen waarvan ik een miskraam kreeg. Maar het voelt steeds nog als heel ver weg tot ik ze beet heb.